Φέτος, οι Αμερικανοί doom/deathsters NOVEMBERS DOOM κλείνουν 30 χρόνια στο μουσικό στερέωμα, ξεκινώντας από το μακρινό 1989 ως LACERATION. Στην σημαντική αυτή επέτειο κυκλοφορούν στις αρχές Νοεμβρίου, αισίως το 11ο κατά σειρά ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, με τίτλο “Nephilim grove”, υπό τη στέγη της Prophecy Productions.
Η τελευταία δισκογραφική τους δουλειά “Hamartia” του 2017 ήταν μετριότατου επιπέδου, σε αντίθεση με τον προκάτοχο της “Bled white” του 2014. Με το “Nephilim Grove” δυστυχώς προσωπικά δεν πιστεύω ότι βελτιώθηκαν τα πράγματα. Και λέω δυστυχώς γιατί πρόκειται για μια πάρα πολύ καλή μπάντα του συγκεκριμένου ήχου, η οποία όμως με τις δύο τελευταίες κυκλοφορίες αδικεί τον εαυτό της. Εκεί που κάτι πάει να γίνει με τραγούδια όπως το “Adagio” και το ομώνυμο του δίσκου, τα υπόλοιπα μέσες άκρες δε μπορούν να ξεφύγουν από… όχι ακριβώς την μετριότητα, αλλά την ικανότητα να σου «μείνουν» στο μυαλό σαν κομμάτια. Επικρατεί γενικά ένα αίσθημα ανολοκλήρωτου, αφού ενώ ιδέες υπάρχουν, κάτι στη πορεία τις βαλτώνει. Δύσκολος ο απογαλακτισμός τους από τους MY DYING BRIDE, ενώ υπάρχουν κι άλλες επιρροές, όπως οι ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ, με τρανό παράδειγμα το “The clearing blind”. Πολλά riffs, κυρίως σε mid tempo ταχύτητες, σταθερό drumming και εναλλαγές καθαρών και brutal φωνητικών από τον Paul Kuhr. Δε ξέρω, αλλά κάποιες φορές μου ακούγονται περισσότερο σαν μια μπάντα «βρώμικη» αλά sludge, παρά σαν σκοτεινή. Στο μυαλό μου όταν ακούω το δίσκο επικρατεί μια σύγχυση μεταξύ στυλ φωνητικών και ήχου, σαν να ακυρώνουν το ένα τ’ άλλο. Σχεδόν δύο εβδομάδες ακούω τον δίσκο και ειλικρινά ακόμα να πιάσω το νόημα του τι θέλει να κάνει ακριβώς η μπάντα. Δεν είναι λίγες οι φορές, που σε τέτοιες περιπτώσεις, νοιώθω ότι φταίει το δικό μου το «αυτί», που ίσως έχει αλλάξει (πολύ πιθανόν), αλλά σαν οπαδός της μπάντας και γνωρίζοντας τις δυνατότητες της, επιμένω. Εδώ μάλλον δε τα κατάφερα. Επίσης, δε θα καταλάβαινα με τίποτα ότι την παραγωγή έχει επιμεληθεί ο Dan Swano αν δεν το διάβαζα, αφού δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοιο ήχο. Θετικό στο άλμπουμ και πάλι το πολύ καλό εξώφυλλο από ένα νέο καλλιτέχνη, με το ψευδώνυμο Pig Hands.
Δε ξέρω τι να πω με την περίπτωση των NOVEMBERS DOOM. Θα έλεγα μάλλον ότι βρίσκονται σε καθοδική πορεία. Το “Nephilim Grove” προσωπικά πέρασε και δεν ακούμπησε, αφήνοντας μόνο μια μικρή ακτίνα φωτός για το μέλλον. Ελπίζω, να δούμε κάποια διαφορετική εξέλιξη στις επόμενες δισκογραφικές δουλειές της μπάντας. Το συγκεκριμένο άλμπουμ συστήνεται μόνο στους φανατικούς του είδους.
6,5/10
Γιώργος Δρογγίτης
