Οι συμπαθέστατοι deathsters και παλιοσειρές από τη Florida μας τα έλεγαν πάντα απλά και ξεκάθαρα και σε αυτό το ύφος θα κινηθεί και η εν λόγω κριτική στις γραμμές που ακολουθούν. Αυτό το φθινόπωρο οι OBITUARY περιοδεύουν στην Ευρώπη μαζί με τους EXODUS, PRONG και KING PARROT και το “Ten thousand ways to die” λειτούργει ως μία πρόγευση του τι επρόκειτο να ακολουθήσει δισκογραφικά προσθέτοντας έντεκα τραγούδια από τον παλαιότερο κατάλογό τους σε ζωντανή εκτέλεση, ηχογραφημένα κατά την διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του τελευταίου τους άλμπουμ “Inked in blood” το 2015 στην αμερικάνικη ήπειρο.
Το “Loath” σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα με το αργόσυρτο riff του το οποίο παραπέμπει κατευθείαν στις εποχές του μακρινού τους ντεμπούτου “Slowly we rot” πίσω στο 1989, με στιβαρό ήχο και το χαρακτηριστικό groove των άλμπουμ που ακολούθησαν και ιδιαίτερα της περιόδου του “The end complete” λόγω της χαρακτηριστικής εμμονής και επανάληψης των riff. To “Ten thousand ways to die” κινείται σε πιο mid-tempo ρυθμούς και τον John Tardy σε πολύ καλή φόρμα και με lead σημεία διαφορετικά από αυτά που τους είχαμε συνηθίσει. Δεκαοκτώ χρόνια μετά το πρώτο τους επίσημο live άλμπουμ, το “Dead” και το “Live xecution – Party.San 2008” του 2009, είναι χαρά μας να ακούμε τους OBITUARY δραστήριους και ότι παραμένουν το ίδιο φοβερό live συγκρότημα που θυμόμαστε κι από τις κατά καιρούς επισκέψεις τους στη χώρα μας.
Με εναρκτήριο τραγούδι το “Redneck stomp” από το “Frozen in time”, το άλμπουμ που σήμανε την επιστροφή των OBITUARY και τα “Centuries of lies” και “Visions in my head” από το “Inked in blood” να ακολουθούν, η συνέχεια είναι αρκετά old-school με το υλικό να προέρχεται αποκλειστικά από τα “Slowly we rot” και “Cause of death” με μία σύντομη στάση στο “World demise” για να παιχτεί το απόλυτο “Don’t care”. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν αυτές τους οι επιλογές προλειαίνουν το έδαφος για το studio άλμπουμ που επρόκειτο να κυκλοφορήσει αλλά εμείς ας έχουμε το νου μας για καλό και για κακό…
7 / 10
Κώστας Αλατάς
