ΜΠΑΝΤΑ: THE OBSESSED
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Lunar Womb”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1991
ΕΤΑΙΡΙΑ: Hellhound Records
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Scott “Wino” Weinrich: Φωνητικά, κιθάρα
Scott Reeder: Μπάσο
Greg Rogers: Drums
Όταν έχεις σκοπό να επικεντρωθείς ακόμα και σε ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας ενός Τιτάνα της heavy μουσικής, όπως του Scott “Wino” Weinrich, είναι πάρα πολύ εύκολο να εξαντλήσεις όλα τα κοσμητικά επίθετα του λεξιλογίου σου ή να παρασυρθείς από όλες εκείνες διαβολικές συμπτώσεις που εν πολλοίς σφυρηλάτησαν τον underground μύθο του. Η περίπτωση του αποτελεί, εξάλλου, την πιο αυθεντική έκφραση εκείνου που είχε πει κάποτε ο Matt Pike: “Όταν είσαι καταραμένος να βρίσκεσαι στο underground δεν υπάρχει διέξοδος διαφυγής. Πρέπει να είσαι εκεί ό,τι και να συμβεί. Ο κόσμος όμως σε λατρεύει επειδή έμεινες έτσι και δεν έπαψες να παίζεις αυτό που παίζεις”.
Ναι, ας μην γελιόμαστε οι περισσότεροι τον έμαθαν και τον λάτρεψαν από την πορεία του στους SAINT VITUS. Δικαιότατα, άλλωστε, καθώς μαζί τους ηχογράφησε δίσκους-επιτομές του αρχετυπικού doom metal σαν τα “Born Too Late” και “V”, τα οποία μέχρι και σήμερα αναφέρονται ως βασικές επιρροές από φτασμένα ονόματα του είδους. Για τους πιο μυημένους, όμως, το απόλυτο φετίχ ανέκαθεν ήταν και θα είναι οι THE OBSESSED. Για τον ίδιο τον Wino αντιστοίχως, η πρώτη αγάπη και μάλλον και η παντοτινή. Με συνοδοιπόρους του τον μπασίστα Mark Laue, τον κιθαρίστα John Reese και τον drummer Dave Flood και με ξεκάθαρη πρόθεση την εδραίωση ενός ήχου που θα πατούσε πάνω στα επιτεύγματα των BLACK SABBATH, THE STOOGES, FRANK ZAPPA και THE DICTATORS, το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται το 1976, με έδρα το Potomac του Maryland και υπό την ονομασία WARHORSE. Δύο χρόνια μετά, ανακατατάξεις στο line-up υποχρέωσαν τον Wino να αναλάβει εκτός από την κιθάρα και το μικρόφωνο, ενώ καθιέρωσαν συνάμα το THE OBSESSED ως το νέο όνομα. Ως τρίο πλέον, οι THE OBSESSED ηχογράφησαν τρία κομμάτια, τα οποία κυκλοφόρησαν την άνοιξη του 1983 με την μορφή του “Sodden Jackal” EP.
H εξάπλωση της δημοτικότητας τους από το Maryland μέχρι και την φημισμένη hardcore punk σκηνή της Washington D.C., ανάγκασε πολύ γρήγορα την ακμάζουσα Metal Blade να τους προσφέρει μια εξόχως δελεαστική συμφωνία: την εγγυημένη συμμετοχή τους στην συλλογή “Metal Massacre IV” καθώς και την κυκλοφορία του παρθενικού τους άλμπουμ. Ωστόσο, μολονότι κατάφεραν με το κομμάτι “Concrete cancer” να μπουν στην συλλογή που κυκλοφόρησε το 1985 και να ολοκληρώσουν την ίδια χρονιά τις ηχογραφήσεις για τον δίσκο τους, η Metal Blade αποφάσισε να κάνει πίσω στο δεύτερο σκέλος της συμφωνίας, στρέφοντας ολοκληρωτικά την προσοχή της στα συγκροτήματα του thrash ρεύματος που ήταν το next big thing της εποχής. Η εξέλιξη αυτή έφερε μοιραία την διάλυση του συγκροτήματος, με τον Wino να μετακομίζει στο Los Angeles το 1986 προκειμένου να πάρει την θέση του αποχωρήσαντα από τους SAINT VITUS, Scott Reagers.
Η φλόγα των ΤΗΕ OBSESSED έμελε να αναζωπυρωθεί ξανά στις αρχές του 1990, όταν η Hellhound Records, ήτοι η γερμανική δισκογραφική στην οποία μόλις είχαν υπογράψει οι SAINT VITUS, προσφέρθηκε να κυκλοφορήσει το άλμπουμ που είχε ηχογραφηθεί το 1985 και στο μεσοδιάστημα είχε προλάβει να γίνει αρκετά δημοφιλές στους tape-trading κύκλους της εποχής με το προσωνύμιο “The Cassette”. Για την υποστήριξη της συγκεκριμένης κυκλοφορίας, μάλιστα, ο Wino επανασύστησε την μπάντα για μια mini ευρωπαϊκή περιοδεία, με τον μπασίστα Scott Reeder (μετέπειτα στους KYUSS) και τον drummer Greg Rogers να συγκροτούν το νέο rhythm section. Η απόφαση του αυτή, όμως, δημιούργησε προστριβές με τον κιθαρίστα Dave Chandler, οι οποίες κορυφώθηκαν έπειτα από το τέλος της περιοδείας, οδηγώντας εν τέλει στην έξοδο του από τους SAINT VITUS. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο της εποχής, ο Chandler φοβόταν ότι η επαναδραστηριοποίηση των THE OBSESSED θα έκανε να τον Wino να χάσει ολοκληρωτικά το ενδιαφέρον του για τους SAINT VITUS. Σύμφωνα με την άλλη εκδοχή, ο Wino είχε μεν λάβει την συγκατάθεση του Chandler για την περιοδεία και την κυκλοφορία του άλμπουμ των THE OBSESSED, αλλά μετά από την επιστροφή του παρουσιάστηκε δυσαρεστημένος με το καινούργιο υλικό που έγραφε ο Chandler για τους SAINT VITUS, όπως επίσης και με την επιλογή του Don Dokken για την θέση του παραγωγού.
Σε κάθε περίπτωση, το διαζύγιο του Wino με τους SAINT VITUS άναψε το πράσινο φως για την ηχογράφηση του δεύτερου δίσκου των THE OBSESSED, ο οποίος κυκλοφόρησε εν τέλει το καλοκαίρι του 1991 από την Hellhound. Πίσω όμως από τον εμβληματικό πίνακα του Francisco de Goya, με την αποκρουστική απεικόνιση του Κρόνου να καταβροχθίζει έναν και των υιών του υπό τον φόβο του σφετερισμού της εξουσίας του, που κοσμούσε το εξώφυλλο του, το “Lunar Womb” ήταν κάτι παραπάνω από εκείνο τον μονολιθικό doom δίσκο που φιλοδοξούσε να καταξιωθεί ως η διάδοχη replica των μεγάλων ονομάτων του είδους. Διαπνεόμενο από ποικιλομορφία, εκπληκτική οργανική συνοχή και ένα μουσικό υπόβαθρο που συνδύαζε μεν αριστοτεχνικά το heavy rock, με το doom και το (hardcore) punk, αλλά υπό το αντρίκειο attitude-σήμα κατατεθέν του Wino αποκτούσε την δική του αριστουργηματική υπόσταση, εξελίχθηκε σε ένα underground διαμάντι υψίστης καλλιτεχνικής σημασίας που άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για την διαμόρφωση του doom ήχου την δεκαετία του ‘90. Το σημαντικότερο επίτευγμα του “Lunar Womb” σχετιζόταν, βέβαια, με το γεγονός ότι για πρώτη φορά και κυρίως τόσο εμφατικά έφερνε στην επιφάνεια το ταλέντο και την ευφυΐα του Weinrich ως κιθαρίστα όσο και ως βάρδου-στιχουργού. Ας μην ξεχνάμε ότι, ελέω Dave Chandler, η κιθαριστική συνεισφορά του στους SAINT VITUS ήταν ελάχιστη, οπότε φάνταζε απολύτως λογικό να είχε ένα παραπάνω κίνητρο να αποδείξει την αξία του με τον συγκεκριμένο δίσκο.
Η λυρική εσωστρέφεια που κατακλύζει μια υμνικού επιπέδου σύνθεση σαν το “Hiding Mask” είναι από μόνη της υπεραρκετή για να κλέψει τις εντυπώσεις και να σαγηνεύσει τις αισθήσεις κάθε doom οπαδού. Η αλήθεια είναι όμως πως όσες φορές και να ακούσεις το “Lunar Womb”, δυσκολεύεσαι ποια κομματάρα να αφήσεις στην απέξω. Τα “Bardo” και “No Blame” που μοιάζουν να σκαρώνουν κόντρες ανάμεσα στους MOTORHEAD και τους BLACK FLAG; Την SABBATH-ική προέλαση του “Kachina” και του ομώνυμου κομματιού του δίσκου, όπου μπάσο και drums δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ; Ή μήπως την κοτσονάτη μεταλλιά των λατρεμένων “Brother Blue Steel” και “Back to Zero” με την στεντόρεια φωνή του Reeder; Το “Lunar Womb” τα είχε όλα και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό.
Το ολίγον πιο heavy ροκάδικο “The Church Within” που ακολούθησε το 1994, αποτέλεσε τον ιδανικό διάδοχο. Παρά το γεγονός, όμως, ότι το συγκρότημα είχε υπογράψει στην Columbia Records εξασφαλίζοντας ένα σαφώς καλύτερο promotion, είχε παράλληλα την ατυχία να πέσει σε μια ακόμη δυσμενή συγκυρία. Ήταν η εποχή όπου το grunge ήταν στα πολύ πάνω του, το desert rock μόλις έκανε το ξεπέταγμα του, ενώ το metal έμπαινε σε μια περίοδο αναδόμησης και επαναπροσδιορισμού της ταυτότητας του, στηριζόμενο σε πιο extreme παρακλάδια. Συνεπώς, η αναγνώριση από το mainstream που τόσο πολύ φάνηκε να επιζητεί ο Wino και η παρέα του, ξεγλίστρησε από τα χέρια του κατά τον ίδιο τραγικά ειρωνικό τρόπο όπως και το 1985, αφού το “The Church Within” αποτέλεσε μια παταγώδη αποτυχία από πλευράς εμπορικής απήχησης. Η συγκεκριμένη εξέλιξη οδήγησε αναπόφευκτα στην παύση του συγκροτήματος, με τον ίδιο τον Wino να βυθίζεται ακόμα περισσότερο στην δίνη των εξαρτήσεων τα επόμενα χρόνια. Παρόλα αυτά, φρόντισε να στεγάζει τις μουσικές του ανησυχίες σε καινούργια projects σαν τους SPIRIT CARAVAN και τους THE HIDDEN HAND, μέχρι να επιστρέψει μετά βαΐων και κλάδων στους SAINT VITUS το 2008.
Η ουσία είναι πως το “Lunar Womb” έχει περάσει στην ιστορία ως ένας από τους πλέον επιδραστικούς doom rock δίσκους, συγκροτώντας ταυτοχρόνως έναν ποιοτικό πήχη που φαντάζει ανυπέρβλητος ακόμα και για ονόματα με αποδεδειγμένη εμπειρία και απύθμενο ταλέντο. Μένει να αποδειχτεί αν η πρόσφατη νεκρανάσταση των THE OBSESSED διαθέτει τα εφόδια για να πλησιάσει έστω και λίγο το μεγαλείο αυτού του τόσο υποτιμημένου διαμαντιού.
Πάνος Δρόλιας
