ΤΡΑΓΟΥΔΙ: “Heaven and Hell”
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: BLACK SABBATH
ΔΙΣΚΟΣ: “Heaven and Hell
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1980
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Martin Birch
ΣΥΝΘΕΤΕΣ: Ronnie James Dio, Tony Iommi, Geezer Butler, Bill Ward
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ: «Το τραγούδι μιλάει για την ικανότητα του κάθε ανθρώπου να διαλέγει ανάμεσα στο να πράττει το καλό και το κακό. Ουσιαστικά ότι ο καθένας έχει τον παράδεισο και την κόλαση μέσα του», είχε δηλώσει ο Ronnie James Dio σε συνέντευξή του.
Σε μια υποθετική δεκάδα με τους δέκα σπουδαιότερους metal ύμνους όλων των εποχών, το “Heaven and Hell” το πιο πιθανό είναι να διεκδικούσε μία θέση στην πρώτη τριάδα. Μπορεί να μην υπάρχει κάποια πικάντικη ιστορία πίσω απ’ αυτό, δεν παύει όμως να αποτελεί πραγματικά ένα εξαιρετικά σημαντικό τραγούδι για την ιστορία της metal μουσικής , αφού όχι απλά πρόκειται για ένα λατρεμένο της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων ακούνε το συγκεκριμένο είδος, όχι μόνο φιγουράρει, συνήθως σε ψηλές θέσεις κιόλας, σε όλες τις λίστες με τα σπουδαιότερα κομμάτια του χώρου, αλλά αντικατοπτρίζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, το πόσο επιτυχημένη ήταν η συνεργασία των BLACK SABBATH με τον Ronnie James Dio.
Στα τέλη του 1979, η κατάσταση στο στρατόπεδο του βρετανικού συγκροτήματος ήταν αρκετά άσχημη, αφού ο Ozzy Osbourne είχε απολυθεί, οι SABBATH αναζητούσαν τον αντικαταστάτη του και πολλοί ήταν αυτοί που τους θεωρούσαν τελειωμένους. Οι κακές γλώσσες διαψεύστηκαν όμως, αφού όχι μόνο ήρθε μια τεράστια και ποιοτικά ανώτερη φωνή στις τάξεις τους, αλλά κυκλοφόρησαν και ένα αριστουργηματικό άλμπουμ, το ομώνυμο “Heaven and Hell”, αποσπώντας ενθουσιώδεις αντιδράσεις από τα Μ.Μ.Ε. και τους οπαδούς τους σε όλο τον πλανήτη, επιστρέφοντας δυναμικά στα chart.
Το κομμάτι αυτό ξεχώρισε ιδιαίτερα, αφού πρόκειται για μια από τις συνθέσεις που δε συναντά κανείς εύκολα και που παρά το γεγονός πως εξελίσσεται σε μια φονική metal ραψωδία, μια ιστορική αφήγηση μάχης μεταξύ καλού και κακού, διαθέτει μια σπάνια εμπορική χροιά. Πολλοί μάλιστα θεωρούν πως το συγκεκριμένο τραγούδι, είναι η καλύτερη ever SABBATH στιγμή.
Για τον ίδιο τον Ronnie James Dio, βασικό συνθέτη του τραγουδιού, αποτελούσε ένα απ’ τα πιο αγαπημένα κομμάτια της καριέρας του. Μάλιστα όσον αφορά τη σύνθεσή του, είχε δηλώσει πως:
«Είχα την ιδέα για το “Heaven and Hell”, για την αίσθηση του κομματιού. Ήξερα πως ήθελα να βγει στιχουργικά και μελωδικά. Ο Tony συνέλαβε την ιδέα για το riff και τα άλλα μέρη. Έδεσε πολύ καλά. Όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε πρόβες δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να το παίζουμε. Κάθε μέρα περνάγαμε ώρες παίζοντάς το και ενθουσιαζόμασταν από το αποτέλεσμα. Τελικά, αφού το είχαμε ευχαριστηθεί για τα καλά, συνειδητοποιήσαμε ότι έπρεπε να το τελειώσουμε. Είναι ένα υπέροχο τραγούδι. Αυτό συμβαίνει συχνά όταν δουλεύεις με ανθρώπους που δεν έχεις ξαναδουλέψει ποτέ πριν. Τα πρώτα project είναι συνήθως τα πιο εκπληκτικά γιατί έχεις μια σειρά από ιδέες που είναι πολύ διαφορετικές από των άλλων. Οπότε γράφεις και φαίνεται να υπάρχει καλύτερη ροή απ’ ότι υπήρχε. Ήταν εύκολο να γραφτεί το συγκεκριμένο άλμπουμ γιατί όλοι είχαν την ευκαιρία να κάνουν αυτό που ήθελαν και χρειαζόντουσαν.»
Πιθανόν τα λόγια του Μεγάλου κοντού, να έρχονται και ως απάντηση σε μια μικρή διαμάχη που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στον Ozzy και τους υπόλοιπους για το αν είχαν ξεκινήσει να το γράφουν πριν αυτός αποχωρήσει από το συγκρότημα και αν συμμετείχε στη σύνθεση. Απ’ ότι φαίνεται ο Ozzy δεν είχε κάποια ανάμιξη.
Ένας σχετικός «θόρυβος» επίσης, είχε δημιουργηθεί και σχετικά με τις γραμμές του μπάσου που έμοιαζαν κατά κάποιο τρόπο με τις αντίστοιχες του “Mainline riders”, ενός κομματιού των QUARTZ. Παρ’ όλα αυτά, μερικά χρόνια αργότερα, ο πληκτράς Geoff Nicholls, φρόντισε να διευκρινίσει πως το συγκεκριμένο κομμάτι, απλά αποτέλεσε έμπνευση για το μπάσο του “Heaven and Hell”.
Το μόνο αναμφισβήτητο γεγονός πάντως όσον αφορά το “Heaven and Hell”, είναι πως αποτελεί θεμέλιο λίθο για τη heavy metal μουσική, κλείνοντας μέσα του μια απίστευτη διαχρονικότητα και διατηρώντας τη μαγεία του ακέραιη, όσα χρόνια κι αν περάσουν!
EXTRA TRIVIA:
Έχουν γίνει πάρα πολλές διασκευές στο “Heaven and Hell” από διάφορα συγκροτήματα του χώρου. Πιο αξιομνημόνευτες είναι αυτές των OVERKILL, DREAM THEATER, STRYPER και COHEED AND CAMBRIA.
Χαρά Νέτη
