Τι βραδιά κι αυτή. Από πολλές απόψεις κιόλας. Έλεγα προσωπικά, ότι αυτή τη συναυλία αγκαζέ με τη συναυλία των BLIND GUARDIAN την επόμενη μέρα ότι θα ήταν το «ποδαρικό» μου στον Λυκαβηττό. Η διοργάνωση είχε αλλά σχέδια ωστόσο. Κι άμα τους Βάρδους της καρδιάς μας τους πήγε στον χώρο της Τεχνόπολης, τους Σουηδούς OPETH τους στοίβαξε στην αποθήκη με το όνομα Universe Multivenue, κάπου στην Λεωφόρο Κηφισού στο νούμερο 87. Γιατί περί παλιάς αποθήκης επρόκειτο. Ο γράφων αυτομάτως, θυμήθηκε το Κτήριο 56 όπου είχε δει και τους OPETH και τους KREATOR προ 15ετίας και τον έπιασε ένα μικρό σύγκρυο, μιας και ο συγκεκριμένος χώρος δεν είχε εξαερισμό ούτε για ζήτω. Ή αν είχε, ήταν ανεπαρκής επιεικώς. Διόλου τυχαίο που δεν ξαναέγιναν συναυλίες εκεί μέσα.
Αρκετά με αυτά, ωστόσο. Φτάνω στο Universe. ΟΚ, πιο ανθρώπινο συγκριτικά με το Κτήριο 56. Μέχρι και μια χαρά μου φάνηκε όταν βγήκαν στις 19:45 οι MOTHER OF MILLIONS. Μια από τις πλέον δυνατές μας progressive metal μπάντες, με πρόσφατο το τελευταίο τους πόνημα «Magna matter», που από πλευράς setlist, είχε τη μερίδα του λέοντος με τέσσερα κομμάτια («Halo», «Inside», «Irae» και το ομώνυμο) ενώ τα υπόλοιπα τέσσερα ήρθαν από τις προηγούμενες τρεις δουλειές τους ως εξής: «Artifacts» («Amber», «Artefact»), «Orbit» (ομώνυμο) και «Sigma» («Rome»).
Μέσα στα όσα λεπτά είχαν στην διάθεση τους, μας έδωσαν έτι μια φορά τα διαπιστευτήρια τους, με τον ήχο αλλά και το κοινό με το μέρος τους, με πολύ όμορφη πινελιά τις τρεις γυναικείες φωνές, που έδωσε την ατμόσφαιρα που χρειαζόταν εκεί που έπρεπε. Χώρια που παίζοντας τόσο καλά, έδωσαν στον γράφοντα, ένα λόγο παραπάνω να εμβαθύνει στη δισκογραφία τους. Τα σέβη μου κυρίες και κύριοι!
Και τώρα, ώρα για το κυρίως πιάτο της βραδιάς. Τους OPETH δεν θα πω ψέματα, όσο τους λατρεύω μέχρι και το “Watershed” τους παρακολούθησα μέχρι βαριά το “Heritage”. Μετά, έχασα ενδιαφέρον γι’ αυτό που έκαναν, όχι επειδή δεν είχαν death metal στοιχείο, αλλά επειδή δεν μου έμενε κάτι όταν άκουγα τους δίσκους. Είχα δε, να τους δω live από το 2011, στο Heavy By The Sea festival με τους JUDAS PRIEST, WHITESNAKE και FIREWIND. Το “The last will and testament” ωστόσο αναζωπύρωσε αυτή τη σχέση με αυτή την αγαπημένη μπάντα. Καλός δίσκος, που δεν τους το ‘χα να βγάλουν. Και που οι επιλογές του λειτούργησαν πολύ όμορφα και αρμονικά στο setlist («1», «3», «7»). Οι δε επιλογές από το παρελθόν με βρήκαν στο κέντρο: “Morningrise” (“The night and the silent water”), “Blackwater park” (“The leper affinity”), “Deliverance” (ομώνυμο για φινάλε, “Masters apprentices”), “Damnation” (“In my time of need”), “Ghost reveries” (“Ghost of perdition”) και “Watershed” (“Heir apparent”). Οι δε επιλογές από το “Heritage” (“Häxprocess”) και από το “Sorceress” (ομώνυμο) με έκαναν να θέλω να δώσω στη περίοδο ’14 – ’19 άλλη μια ευκαιρία από πλευράς ακροάσεων.
Ο μπροστάρης Mikael Akerfeldt, ήταν αυτός ο απόλυτα και απολαυστικά αυτοσαρκαστικός frontman που όλοι μας λατρεύουμε. Τι γέρους είπε τους εαυτούς τους, τι σαν επαγγελματίας χειρίστηκε την διακοπή ρεύματος στο “The night and the silent water” («θέλετε από την αρχή ή από το σημείο που κόπηκε το ρεύμα;» – Φυσικά θέλαμε από την αρχή και το είπαμε δια βοής!), τι ότι ο κόσμος τους θεώρησε ξεπουλημένους όταν πήγαν στην Roadrunner (προλογίζοντας το “Ghost of perdition” ως “our sell-out song”), ο άνθρωπος έχει ένα χάρισμα σαν showman. Η μπάντα που τον πλαισίωνε φυσικά, δεν πήγαινε πίσω (με Akersson στις κιθάρες δεν χάνεις ποτέ!) με το νεότατο drummer (πρώην PARADISE LOST) να βαράει δυνατά (ωραίος και μοιραίος με την μπλούζα ENTOMBED που φορούσε) και τον ήχο να είναι κρύσταλλο ακόμα και σε έναν τέτοιο χώρο. Η ποιότητα ήχου που περιμένω από Σουηδικές μπάντες δηλαδή και δη τέτοιου επιπέδου.
Μετά από 2 ώρες καθαρής μουσικής, οι OPETH κατέβηκαν θριαμβευτές από τη σκηνή του Universe, έχοντας προσφέρει ένα χορταστικό set που τιμάει την ιστορία και το όνομα τους και με το παραπάνω. Ανυπομονώ για την επόμενη φορά, προσωπικά μιλώντας. Εις το επανιδείν κύριοι!
Υ.Γ. 1: Ο χώρος θα μπορούσε να είναι πραγματικά καλός, αλλά κρίνεται συνολικά, στην καλύτερη μέτριος. Άμα δεν δυναμώσουν τον εξαερισμό και τον κλιματισμό, ειδικά σε καλοκαιρινές εμφανίσεις, θα έχουμε πρόβλημα. Ναι, συμβαίνει και σε ανοιχτούς χώρους αυτό, αλλά όταν δεν έχεις σχεδιάσει για επαρκή εξαερισμό και κλιματισμό, μου βγάζει μια προχειρότητα. Ας ελπίσουμε σε βελτίωση γιατί ηχητικά έχει προοπτικές.
Υ.Γ. 2: Έχει 35-40 βαθμούς, είσαι στοιβαγμένος σε έναν χώρο με άλλα πόσα άτομα τριγύρω σου και έναν μέτριο (στην καλύτερη) εξαερισμό. Και εσύ ανάβεις τσιγάρο;! Άμα πω ότι είσαι εγκληματίας θα είναι ο πιο ευγενικός χαρακτηρισμός που μπορώ να χρησιμοποιήσω. Όχι μόνο βάσει νόμου. Αλλά βάσει νοοτροπίας, συμπεριφοράς και εν γένει παιδείας που ΔΕΝ έχεις. Εκεί, καθήκον της διοργάνωσης, του χώρου, του οποιουδήποτε, για να μην τη πληρώσουν οι υπόλοιποι, είναι να σε πετάξει έξω από τον συναυλιακό χώρο. Εκεί μην τολμήσεις και βγάλεις τη διοργάνωση κακιά και αυστηρή (για να μην πω άλλες λεξούλες που κάνουν «τζιζ»).
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Πέτρος Καραλής
