Οι ORDER OF THE EBON HAND, είναι από τις πιο παλιές καραβάνες της ελληνικής black metal σκηνής, μιας και το ξεκίνημα της μπάντας, πηγαίνει πίσω στο 1994. Το ντεμπούτο τους, “The mystic path to the netherworld”, κυκλοφόρησε το 1997 και έπειτα από ένα σημείο, απέκτησε cult υπόσταση, λόγω του ότι ήταν δυσεύρετο, αφού είχε κοπεί μόνο σε CD και μάλιστα σε μόλις 500 αντίτυπα. Η κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου της μπάντας, “XV: The devil”, πραγματοποιήθηκε το 2005, από τη Season of Mist και έπρεπε να περάσουν 14 χρόνια για να ακούσουμε καινούργιο υλικό τους. Το τρίτο τους άλμπουμ λοιπόν, είναι γεγονός και φέρει τον τίτλο “VII: The chariot”. Όπως και με τον προκάτοχό του, ο τίτλος του δίσκου είναι εμπνευσμένος από μία κάρτα Ταρώ και πιο συγκεκριμένα, την έβδομη, Το Άρμα.

Αν και η μπάντα, μετά από μεγάλο διάστημα απουσίας, έχει αρχίσει να δραστηριοποιείται ξανά συναυλιακά (support σε IHSAHN, WOLVES IN THE THRONE ROOM και ABBATH), ως κουιντέτο πλέον, η ηχογράφηση του δίσκου έγινε από την «κλασσική» τριάδα των Merkaal, Lethe και Asmodeus (ή Phlaigon), με την οποία είχε ηχογραφηθεί και το “XV: The devil”. Μουσικά, το “VII: The chariot” κινείται στο γνώριμο ύφος της μπάντας. Βlack metal, εκ Σκανδιναβίας ορμώμενο, με πολλές επικές στιγμές, διανθισμένο με ατμόσφαιρες και majestic αναφορές, αλλά και με έντονες μελαγχολικές μελωδίες. Το εναρκτήριο “Dreadnought”. διαφοροποιείται κάπως σε σχέση με τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου, καθότι αργό και ατμοσφαιρικό, με τα αρπίσματά του να σε μεταφέρουν στο Νορβηγικό Βορρά, ενώ τα keyboards να δίνουν μία «ελληνική» αίσθηση, την ώρα που το μελωδικό του σόλο αφήνει μία heavy metal-άδικη επίγευση. Αντίθετα,τα “Μόρες” και “Wings” που ακολουθούν, είναι γρήγορα και τεταμένα κομμάτια. Η αμεσότητα και η ένταση που αποπνέει το “Sabnock”, αλλά και οι όμορφες και θλιμμένες μελωδίες του, το ανάγουν σε μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Σε αυτό το κομμάτι ακούμε και τον guest του δίσκου, τον Σάκη Τόλη (ROTTING CHRIST). Το “Knight Of Swords” που έπεται, ξεκινάει με μία πανέμορφη εισαγωγή (ακούγεται μόνο το μπάσο), η οποία μας φέρνει σε ένα τεράστιο BATHORY-ικό riff (ή και IMMORTAL, διαλέξτε και πάρετε), πριν η μπάντα εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση. Το “Αίαντας”, είναι το highlight του δίσκου, όντας το πιο τεταμένο και μελαγχολικό κομμάτι του Άρματος. Οι απαγγελίες του Merkaal, προσθέτουν αναμφισβήτητα πόντους στη θεατρικότητα του κομματιού, αλλά και στην αίσθηση του υψηλού που αποπνέει. Το “Bael”, με το φρενήρες riffing, χωρίς να είναι κακό, είναι ίσως ένα σκαλάκι πιο κάτω από τα υπόλοιπα κομμάτια. Ο δίσκος κλείνει, με το “The Slow Death Walk”. Στην αρχή τα κομμάτι ξεκινάει αργά και ατμοσφαιρικά, φέρνοντας στο μυαλό τους BURZUM και το ντεμπούτο των SATYRICON, ενώ κλιμακώνεται στη συνέχεια.

Οι ORDER OF THE EBON HAND μπορεί να άργησαν κομματάκι, αλλά η αναμονή άξιζε και με το παραπάνω. Το “VII: The chariot” είναι ένα συμπαγές και όμορφο άλμπουμ, στο οποίο η μπάντα ισορροπεί αξιοθαύμαστα μεταξύ της επιθετικότητας και της μελωδίας. Οι συνθέσεις είναι άμεσες και δουλεμένες, σε βαθμό που ενδεχομένως να μπορούσα να μιλήσω για την πιο κατασταλαγμένη και ώριμη στιγμή τους μέχρι τώρα. Ελπίζω μόνο να μην ξαναπάθουν… TOOL-ίαση και δούμε πάλι δίσκο τους το 2030-φεύγα!

8 / 10

Θανάσης Μπόγρης