Με πάνω από 30 χρόνια επιτυχημένης πορείας και με καριέρα που προκαλεί δέος, οι OVERKILL είναι πια βετεράνοι στο χώρο του thrash. Δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν. Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε μια διαρκώς ανοδική πορεία, κάτι που ούτε το “White Devil Armory” του 2014 κατάφερε να αναχαιτίσει, καθώς ο συγκεκριμένος δίσκος ήταν, κατά τη γνώμη μου, ελαφρώς κατώτερος από τα εκπληκτικά “Ironbound” και “The Electric Age” που είχαν προηγηθεί.
Δύο και κάτι χρόνια μετά από το “White Devil Armory” και πιστοί στο ραντεβού τους με τους οπαδούς οι thrashers από το New Jersey επιστρέφουν με το δέκατο όγδοο, παρακαλώ, άλμπουμ τους με τίτλο “The Grinding Wheel”. Και επιστρέφουν αποφασισμένοι να πάρουν κεφάλια! Οι OVERKILL πάντα ήταν μια αστείρευτη πηγή από riffs, αλλά αυτός ο ηχητικός όλεθρος που ακούγεται στη νέα τους δουλειά πραγματικά δεν έχει προηγούμενο. Από το πολεμικό εμβατήριο στην εισαγωγή του “Mean Green Killing Machine” που ανοίγει το άλμπουμ, μέχρι το επικό ομώνυμο στον επίλογο μια ώρα μετά, κάθε κομμάτι περιέχει και μια έκπληξη. Τραχιά, επιθετικά riffs εναλλάσσονται με στοιχειωμένες μελωδίες, ένας πλούσιος μουσικός καμβάς στον οποίο μεγαλουργεί η ερμηνεία αυτού του εκπληκτικού τραγουδιστή που λέγεται Bobby “Blitz” Ellsworth.
Όλος ο δίσκος ξεχειλίζει από έμπνευση, πατώντας σταθερά στο thrash/ groove υπόβαθρο που έχει χτίσει η μπάντα όλα αυτά τα χρόνια. Άξιο αναφοράς το γεγονός ότι το “The Grinding Wheel” σηματοδοτεί την πρώτη εμφάνιση του Derek “The Skull” Tailer σε δίσκο των OVERKILL, που είναι αρκετά περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι ο Tailer υπολογίζεται ως full member της μπάντας από το 2003 , με τον Dave Linsk να ηχογραφεί όλες τις κιθάρες των άλμπουμ και τον Tailer να συμμετέχει κανονικά στα live της μπάντας. Αποτέλεσμα; Το κιθαριστικό δίδυμο των Tailer/ Linsk πραγματικά πετάει φωτιές, ένα ανελέητο thrash σφυροκόπημα από όπου δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής, ενώ ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να κάνουμε στις lead κιθάρες του Linsk, καθώς μάλλον εδώ ακούμε την καλύτερη κιθαριστική του δουλειά ως μέλος των OVERKILL . Όσο για το rhythm section των Lipnicki/ Verni, αυτό είναι όπως πάντα, συμπαγές σαν τσιμέντο. Για την ερμηνεία του Blitz αναφέρθηκα και παραπάνω. Ο άνθρωπος πραγματικά σε εκπλήσσει με το εύρος των φωνητικών του δυνατοτήτων και το πάθος του. Και να σκεφτεί κανείς ότι έχει αντιμετωπίσει καρκίνο στον λάρυγγα… Χωρίς αμφιβολία, ένας από τους καλύτερους frontmen στο χώρο.
Η μία ώρα που διαρκεί το άλμπουμ κυλάει αβίαστα και με πολύ, μα πολύ headbanging και αυτό είναι κάτι που σε προκαλεί για την επανάληψη της ακρόασης ξανά και ξανά. Εκτιμώ ότι η μπάντα έριξε πολύ δουλειά, τόσο στη σύνθεση, όσο και στην εκτέλεση των κομματιών, φροντίζοντας να μην υπάρχει ούτε μια αδύναμη ή βαρετή στιγμή στον δίσκο. Αν όμως έπρεπε να διαλέξω αυτά που με εντυπωσίασαν περισσότερο, θα έλεγα το “Mean Green Killing Machine” με τις έξυπνες εναλλαγές του, τα εντελώς old school “Shine On” και “Red White And Blue” και το ομώνυμο οκτάλεπτο κομμάτι, που θα θυμίσει σε πολλούς, ύμνους του παρελθόντος. Ο ιδανικός επίλογος για αυτό το άλμπουμ. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η παραγωγή έγινε από την ίδια την μπάντα και η μίξη από τον Andy Sneap, γεγονός που αποτελεί εγγύηση για το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.
Καταλήγοντας σε συμπεράσματα, το “The Grinding Wheel” δεν είναι απλά το νέο άλμπουμ των OVERKILL. Είναι ένα άλμπουμ τίμιο, ευθύ, με σεβασμό της μπάντας προς τους οπαδούς της που την ακολουθούν φανατικά όλα αυτά τα χρόνια. Προσωπικά, μου είναι πολύ ευχάριστο να βλέπω μπάντες με τόσα χρόνια πορείας, να μην κυκλοφορούν δίσκους απλά για το όνομα αλλά να κυκλοφορούν δίσκους που πραγματικά να έχουν κάτι να πουν. Και, πιστέψτε με, το “The Grinding Wheel” έχει πολλά να σας πει και να σας προσφέρει.
9 / 10
Θοδωρής Κλώνης
