Το “Bark at the moon”, το τρίτο σόλο άλμπουμ του Ozzy Osbourne, ήταν πολύ δύσκολο και περίεργο άλμπουμ. Νομίζω ότι όλοι, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι μετά το σοκ του τραγικού θανάτου του Randy Rhoads, ήταν δύσκολο να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να βγάλουν νέο δίσκο στο γκρουπ του Ozzy. Κι όμως, βρέθηκε παίχτης τρομερός, με προσωπικότητα, ο Jake E. Lee, που έβαλε την προσωπική του σφραγίδα στο μοναδικό στούντιο άλμπουμ της σόλο μπάντας του Double O, που έπαιξε κι αυτό ήταν το πιο δύσκολο μέρος του εγχειρήματος. Σήμερα, 41 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, παρότι ο Rhoads λείπει πολύ, δεν έχω συναντήσει κάποιον να έχει πει ότι στον δίσκο αυτόν, το παίξιμο ήταν λιγότερο από υποδειγματικό…
Βέβαια, συνέβησαν μία σειρά από ευτράπελα, μερικά από τα οποία είχαν καταγραφεί από τον Δημήτρη Τσέλλο στο επετειακό κείμενο των 40 ετών, εγώ θα κάνω quote μόνο μία δήλωση του Jake E. Lee από το 2015, και θα ξεκινήσω αμέσως για το countdown. “Μου είπαν από την αρχή ‘Αν γράψεις μέρη των κομματιών, θα λάβεις συνθετική αναγνώριση και θα εκδοθούν. Αυτό είναι μέρος της συμφωνίας’. Οπότε ηχογραφήσαμε το άλμπουμ. Ηχογραφώ το άλμπουμ στο Ridge Farm της Σκωτίας, στη μέση της Σκωτίας και το studio βρίσκεται μέσα σε ένα αχυρώνα. Είμαι μόνος μου. Δεν έχω management, δικηγόρο, δεν έχω τίποτα. Όταν τελειώνω το τελευταίο κομμάτι μου λένε ‘Έχουμε το συμβόλαιο για σένα’. Και λέει συγκεκριμένα ‘Ο Ozzy Osbourne έγραψε όλα τα κομμάτια. Δεν έχεις καμία σχέση με την σύνθεση, δεν έχεις κανένα δικαίωμα και δεν μπορείς να το πεις δημόσια’. Κοιτάζω λοιπόν την Sharon και της λέω ‘Αυτό δεν ήταν ό,τι μου είχες πει προηγουμένως’ και εκείνη μου απαντά ‘Όχι δεν είναι’. Είπα ‘Γιατί πιστεύεις ότι θα το υπογράψω;’ και μου απάντησε ‘Γιατί αν δεν το κάνεις, θα σου δώσουμε ένα αεροπορικό εισιτήριο, θα γυρίσεις πίσω και θα μας μηνύσεις. Στο μεταξύ, έχουμε όλα τα κομμάτια σου, θα βρούμε άλλο κιθαρίστα, θα ξαναπαίξει τα μέρη σου και δεν θα έχεις τίποτα’”.
The “Bark at the moon” countdown:
- “Spiders” (4.25)
Ένα από τα τραγούδια που σε διαφορετικές εκδόσεις έχει διαφορετικούς τίτλους. Δηλαδή το συναντάμε και ως “Spiders” και ως “Spiders in the night”. Επίσης, υπήρχε μόνο στην Ευρωπαϊκή και την Αυστραλιανή έκδοση του “Bark at the moon”, ως τελευταίο τραγούδι στη β’ πλευρά. Κατ’ εμέ, ξεκάθαρο filler, μ’ ένα bass driven riff, που είναι αρκετά μονότονο και δεν με τρέλανε ποτέ…
- “Slow down” (4.19)
Αν το “Spiders”, ήταν μόνο στην Ευρωπαϊκή και την Αυστραλιανή έκδοση του δίσκου, το “Slow down” είχε τη θέση αυτή (δηλαδή τελευταίο τραγούδι στη β’ πλευρά του βινυλίου) στην Αμερικάνικη. Με σαφή εμπορικό προσανατολισμό, έτσι όπως το ακούω, τόσα χρόνια αργότερα, θα ταίριαζε λουκούμι στο “The ultimate sin” που ακολούθησε. Για μία ακόμα φορά, λατρεύω το παίξιμο του Bob Daisley στο μπάσο, που ακούγεται με εξαιρετική ευκρίνεια.
- “Now you see it (now you don’t)» (5.05)
Ακόμα γελάω με τους στίχους αυτού του κομματιού.
“Overbearing woman makin’ it so hard for meNow you’ve laid it down for all to seeCan I ask a question, d’ya think you can take a BlowThis is why I always come and go.
Now you see it, now you don’tCareful of words that get caught in your throatFace the music. Take it like a manGivin’ it to me anyway you can”
Γραμμένοι από τον μπασίστα Bob Daisley, είναι σε φάση «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια»… Να υπενθυμίσω ότι ο Daisley (όπως και ο ντράμερ Lee Kerslake), είχαν απολυθεί την περίοδο του “Diary of a madman” και παρότι είχαν παίξει στο δίσκο, στη σύνθεση αναφέρονταν ο Rudy Sarzo με τον Tommy Aldridge. Οι διαμάχες και των δυο τους, με την Sharon Osbourne, ομηρικές και παρόλα αυτά, τον προσέλαβαν να παίξει στο “Bark at the moon” κι εκείνος έγραψε αυτούς τους αιχμηρούς στίχους!!! Και η Sharon επέτρεψε να ηχογραφηθεί. Ίσως να το θεώρησε κομπλιμέντο, ίσως να μην της καιγόταν καρφάκι. Να μην το πήρε χαμπάρι όμως, το θεωρώ εντελώς αδύνατο. Ως τραγούδι τώρα, χωρίς να είναι συγκλονιστικό, σου κολλάει στο μυαλό όπως το γραμματόσημο στον φάκελο.
- “Rock n’ roll rebel” (5.28)
Πολύ ωραίο, uptempo τραγούδι, κλασικό του ύφους του Ozzy των τεσσάρων πρώτων δίσκων, με στίχους που προσπαθεί να αποδείξει το προφανές, ότι απλά είναι ένας επαναστάτης του rock n’ roll κι όχι ένας Σατανιστής χεβιμεταλλάς…
“I’m just a rock ‘n’ roll rebelI’ll tell you no liesThey say I worship the devilThey must be stupid or blindI’m just a rock ‘n’ roll rebel”
Το τραγούδι χαρντροκίζει όσο χρειάζεται, με πολύ καλή κιθαριστική δουλειά, για μία ακόμη φορά.
- “So tired” (3.59)
Βλέποντας το tracklisting των άλμπουμ εκείνης της εποχής, πρέπει να συνειδητοποιούμε ότι είχαμε να κάνουμε με βινύλιο και κασέτα. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που οι δύο μπαλάντες του δίσκου, είναι τα δεύτερα τραγούδια σε κάθε πλευρά, πάντα μετά από ισάριθμα καταιγιστικά τραγούδια. Πάντα έβλεπε το “So tired” ως το αδερφάκι του “Goodbye to romance” κι έτσι συνεχίζω να το βλέπω. Το video clip του, πολύ μπροστά, με τον Ozzy, εκτός από τον εαυτό του να υποδύεται και τους τέσσερις υπόλοιπους χαρακτήρες (μέχρι και τον υποβολέα κάνει), ενώ στο σημείο του video όπου σπάει ένας καθρέφτης, του καρφώθηκαν γυαλιά στο λαιμό, με αποτέλεσμα να αναβάλλει μερικές συναυλίες. Τελειώνοντας την αναφορά στο video clip, έχει ένα σαφές vibe από το “A Christmas carol” του Charles Dickens. Έξτρα πόντος για τα έγχορδα που χρησιμοποιούνται και υπεύθυνος γι’ αυτά ήταν ο Louis Clark που είχε συνεργαστεί με τους ELO.
- “You ‘re no different” (5.02)
Το alter ego του “So tired”, η μπαλάντα που είναι το δεύτερο τραγούδι στην πρώτη πλευρά, δηλαδή. Χωρίς έγχορδα, απλά μία μπαλάντα, αλλά τι μπαλάντα… Μελωδικό σόλο που δεν το ξεχνάς με τίποτα κι ένα ρεφρέν που κάποτε αντιπαθούσα, με τα χρόνια συνειδητοποιώ, ότι είναι τόσο μα τόσο κολλητικό που δεν το ξεχνάς με τίποτα. Χαρακτηριστικό ότι τα κουπλέ οδηγούνται από το μπάσο και τα πλήκτρα, κάτι που γενικότερα ο Lee, ποτέ δεν συμπάθησε, αφού ήθελε να ακούγεται περισσότερο στη μίξη, αλλά η τάση για έναν ήχο πιο φιλικό στο ραδιόφωνο, υπερίσχυσε. Ευτυχώς, όχι εις βάρος της ποιότητας.
- “Waiting for darkness” (5.17)
Ένα απόλυτο grower. Ένα τραγούδι που δεν μου γέμιζε το μάτι όταν άρχιζα να πρωτακούω το δίσκο (έναν δίσκο που –επί τη ευκαιρία- έχω αγοράσει τέσσερις φορές), αλλά με τα χρόνια το θεωρώ άνετα, ένα από τα πιο υποτιμημένα διαμάντια της σόλο καριέρας του Ozzy Osbourne, ο οποίος μας χαρίζει μία από τις ωραιότερες ερμηνείες του. Νομίζω ότι με τα χρόνια, η αξία του έχει αναγνωριστεί και από τους οπαδούς του.
- “Centre of eternity” (5.24)
Άλλο ένα τραγούδι, που συναντάμε με διαφορετικό τίτλο. Εγώ το πρωτοέμαθα ως “Forever”, αφού έτσι αναγραφόταν στα πρώτα βινύλια που είχαν πέσει στα χέρια μας κι έτσι το προλόγιζε ο Ozzy στις πρώτες συναυλίες τις περιοδείας. Σαφέστατες οι αναφορές στο ομώνυμο τραγούδι των BLACK SABBATH, αλλά κυρίως στο “Mr. Crowley” στα πλήκτρα που ακούγονται στην εισαγωγή. Άλλωστε, μην ξεχνάμε, ότι ο Don Airey, υποστηρίζει ότι εκείνος είχε γράψει το βασικό του θέμα, αλλά σιγά μην πάρει δικαιώματα! Καταιγιστικός ρυθμός και ΤΡΟΜΕΡΗ κιθάρα από τον Jake E. Lee. Αδύνατο να το ακούς, χωρίς να χτυπιέσαι ή τουλάχιστον να μην χτυπάς ρυθμικά το πόδι σου. HEAVY METAL.
- “Bark at the moon” (4.17)
…ή αλλιώς το τραγούδι μ’ ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά σόλο στο heavy metal, hands down που λένε και στο χωριό μου. Το “Bark at the moon” ήταν το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε για το δίσκο, τον οποίο ο Ozzy είχε προαποφασίσει να ονομάσει με αυτόν τον τρόπο, καθώς του είχε κολλήσει, από την έκφραση “eat shit and bark at the moon”. Επειδή ο Ozzy είναι τεράστιο γατόνι (τι να λέμε τώρα), με το που άκουσε το θέμα που έπαιξε ο Lee, είπε: «αυτό το τραγούδι θα ονομαστεί “Bark at the moon”». Σιγά μην περίμενε να γραφτεί κάτι καλύτερο. Ήξερε ότι ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ. Τελειότητα από την αρχή μέχρι το τέλος και με video clip πολύ προχώ, επίσης, όπου ο Ozzy υποδύεται έναν τρελό επιστήμονα ο οποίος μετατρέπεται σε λυκάνθρωπο. Από τα ΑΠΟΛΥΤΑ τραγούδια του Ozzy Osbourne, απολύτως απαραίτητο στις συναυλίες του κι από αυτά που δεν βαριέσαι ποτέ να ακούς. Τόσο απλά και τόσο εύκολα.
Σάκης Φράγκος
