a
1990.Έχοντας ήδη προκαλέσει αίσθηση με το ντεμπούτο τους “Product of imagination” τρία χρόνια πριν, οι Γερμανοί speed/thrashers PARADOX κυκλοφορούν το “Heresy”, ένα ασύλληπτο concept άλμπουμ που στιχουργικά καταπιάνεται με την εκστρατεία της Καθολικής Εκκλησίας και του Πάπα Ιννοκέντιου Γ’ εναντίον της αίρεσης των Καθαρών που διήρκησε από το 1208 έως το 1229 και έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Σταυροφορία των Αλβιγηνών. Σήμερα, 31 χρόνια μετά, οι PARADOX επιστρέφουν στην σκοτεινή περίοδο αυτής της εποχής και κυκλοφορούν το νέο, όγδοο άλμπουμ τους με τίτλο “Heresy II – End of a legend”. Τολμηρό εγχείρημα αν θέλετε τη γνώμη μου, καθώς το “Hersey” δεν είναι απλά το καλύτερο άλμπουμ των PARADOX αλλά και ένα από τα καλύτερα Τευτονικά thrash άλμπουμ γενικότερα, ενώ δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις που πολλές μπάντες έχουν επιχειρήσει να κυκλοφορήσουν το δεύτερο μέρος μιας εμβληματικής δουλειάς τους, χωρίς επιτυχία. Από την άλλη οι PARADOX κατά γενική ομολογία δεν έχουν κυκλοφορήσει ποτέ κάποιο κακό άλμπουμ, ούτε καν μέτριο, οπότε η περιέργεια να ακούσω την νέα τους δουλειά ήταν τεράστια.
Αρχικά να πούμε ότι για μια ακόμη φορά συναντούμε ανακατατάξεις στο line up της μπάντας, με πιο σημαντική την επιστροφή του ντράμερ Axel Blaha. Θυμίζουμε εδώ ότι ο Blaha είναι από τα ιδρυτικά μέλη των PARADOX και είχε παίξει τα τύμπανα στα δύο πρώτα άλμπουμ τους. Επιστροφή επίσης και για τους Christian Munzner και Olly Keller στις κιθάρες και το μπάσο αντίστοιχα, καθώς για διάφορους λόγους δεν είχαν συμμετάσχει στο προηγούμενο άλμπουμ της μπάντας, το “Pangea” του 2016. Αυτονόητο είναι ότι σταθερός και αμετάβλητος πυρήνας παραμένει ο Charly Steinhauer στις κιθάρες και τα φωνητικά.
Για το στιχουργικό μέρος τα είπαμε, η ιστορία συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το πρώτο “Heresy” και προσωπικά ανυπομονώ να πέσει στα χέρια μου η επίσημη κυκλοφορία για περισσότερες λεπτομέρειες. Το άλμπουμ αποτελείται από 14 κομμάτια, εκ των οποίων τα 13 ασχολούνται με το concept, ενώ για το τελευταίο κομμάτι θα μιλήσουμε παρακάτω. Πριν όμως ξεκινήσουμε μια πιο αναλυτική παρουσίαση του δίσκου, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το “Heresy” είναι από τα άλμπουμ που θα χαρακτήριζε κανείς μια κατηγορία από μόνο του. Επομένως είναι άτοπο το “Heresy II” να συγκριθεί μαζί του και εκτιμώ ότι είναι πιο δίκαιο να αξιολογηθεί ως η φυσική συνέχειά του. Όχι ότι δεν υπάρχουν σημεία που δεν το θυμίζουν. Πάρτε για παράδειγμα το εναρκτήριο καταιγιστικό “Escape from the burning” που παραπέμπει ευθέως στο “The burning” από το πρώτο “Heresy”. Εξαιρετική εισαγωγή στον δίσκο, με τη μπάντα να καθιστά από νωρίς σαφείς τις προθέσεις της. Ηχητικά το άλμπουμ ακούγεται πολύ σκοτεινό, όπως άλλωστε αρμόζει στο θέμα του concept, με τους PARADOX να εκδηλώνουν για μια ακόμη φορά την αγάπη τους για τους METALLICA, κυρίως των τριών πρώτων δίσκων, πάντα όμως μέσα από το δικό τους προσωπικό στίγμα που έχουν καθιερώσει όλα αυτά τα χρόνια. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία στις συνθέσεις, γεγονός αυτονόητο, καθώς αυτό βοηθάει και στην ροή της ιστορίας.
Προφανέστατα τα περισσότερα κομμάτια είναι καθαρόαιμα straightforward speed/ thrash με πολύ δυναμικά και καλοδουλεμένα riffs ενώ δεν λείπουν και οι πιο ατμοσφαιρικές στιγμές όπως η εννιάλεπτη μπαλάντα “A meeting of minds”, τοποθετημένη έξυπνα στο μέσον του άλμπουμ, δίνοντας στον ακροατή τη δυνατότητα να πάρει μια ανάσα ή τα πιο mid tempo “Unholy conspiracy” και “A man of sorrow”. Όλα τα κομμάτια είναι εξαιρετικά, αν και νομίζω ότι αυτό που χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς είναι το, ουσιαστικά, τελευταίο κομμάτι του concept, το “The great denial”, όπου στην σχεδόν δεκάλεπτη διάρκεια του, περικλείεται όλο το όραμα που είχαν οι PARADOX για τη δημιουργία αυτού του δίσκου, με τις υπέροχες εναλλαγές του. Η μεγάλη διάρκεια του άλμπουμ, μπορεί αρχικά να τρομάζει, το σίγουρο όμως είναι ότι η ακρόαση του όχι μόνο δεν κουράζει αλλά εξελίσσεται σε μια απολαυστική εμπειρία. Θεωρώ ότι όπως όλα τα concept άλμπουμ, έτσι και αυτό πρέπει και αυτό να ακούγεται ατόφιο από την αρχή μέχρι το τέλος, προκειμένου να κατανοήσει ο ακροατής καλύτερα το κλίμα του δίσκου. Αυτό το επιτυγχάνουν απόλυτα οι PARADOX καθώς το κλείσιμο του δίσκου σε προκαλεί για την επανάληψή του και να εμβαθύνει κανείς περισσότερο στον σκοτεινό κόσμο του. Είπαμε όμως ότι υπάρχει και άλλο ένα κομμάτι. Και είναι πραγματικά το κερασάκι στην τούρτα, μια διασκευή-έκπληξη στο θρυλικό instrumental “Merciless onslaught” από το πρώτο άλμπουμ των METAL CHURCH όπου η μπάντα κυριολεκτικά οργιάζει.
Οι PARADOX έκαναν πάλι το θαύμα τους. Χωρίς να πέσουν στην παγίδα να αντιγράψουν το πρώτο “Heresy”,αλλά με απόλυτο σεβασμό απέναντι του, δημιουργούν ένα φανταστικό έπος που τολμά να το κοιτάξει κατάματα και αξίζει να τοποθετηθεί δίπλα του. Την θέση αυτή την κερδίζει με το σπαθί του, όπως και αυτή στη λίστα με τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.
8,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
