Στην προακρόαση του δίσκου φάνηκε η τάση του νέου αυτού σχήματος από την χώρα μας να εμφανιστεί διαφοροποιημένο από κομμάτι σε κομμάτι. Αυτό το γεγονός επιβεβαιώνεται και στα 9 κομμάτια που το περιλαμβάνουν πέρα από το, καθαρόαιμο metal, intro του δίσκου.

Είναι ένας δίσκος που θα σας αποκαλυφθεί μετά από αλλεπάλληλες ακροάσεις και μόνο αν μέσα σας έχει εμποτιστεί το παραδοσιακό στοιχείο της ελληνικής μουσικής. Απομακρυσμένοι από το μεταμοντέρνο χαρακτήρα των VILLAGERS OF IOANNINA CITY, η τετράδα καταφέρνει να αποκαλύψει τις πολύπλευρες συνθετικές της αρετές παρουσιάζοντάς τες με διαφορετικό ηχητικό σχεδιασμό. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν θέλουν να είναι καταιγιστικοί με σαφή prog metal προσανατολισμό με το βιολί όπως το πρωτοπαρουσίασαν οι SKYCLAD στα 90s (“Shipwreck”,“To stain”); Στο “Shipwreck” θα ακούσετε πως θαυμάσια διαδέχεται το βιολί ένα, ξεκάθαρο σε αναφορά, IRON MAIDEN σημείο εποχής “Powerslave”! Η μαγεία στον ήχο τους ξεδιπλώνεται στο “Tsampasin” στο οποίο ο θρακιώτικος ρυθμός ενώνεται με την rock ενορχήστρωση και απογειώνονται από την εκπληκτική ερμηνεία της Kally Voo. Θέλετε εθιστικό mid tempo ρυθμό; Το “Gang of stares” θα σας κολλήσει στον τοίχο και θα σας κάνει από την πρώτη ακρόαση να σιγοτραγουδήσετε πάνω στις φωνητικές του γραμμές και στην γκάιντα! Είναι εξίσου μαγικοί όταν αφήνουν την Kally να οδηγήσει το  “Life at it’s best” μαζί με τα παραδοσιακά όργανα, φτάνοντας σε μια απαράμιλλή κορύφωση στο τέλος. Στο “No ghosts at the feast” δίνουν απλά μαθήματα στο πως να παντρέψει κανείς το groove και τα έντονα φωνητικά με τους κοφτούς rock ρυθμούς με παύσεις και τους folk δρόμους! Και πως να πιστέψω ότι η Kally έχει μια προσέγγιση μιας «γήινης» Diamanda Galas στην αρχή του “The undertaking” πριν ξεδιπλωθεί σε αυτό το τραγούδι η μοναδική τους ικανότητα να εισάγουν τα παραδοσιακά όργανα σε ομοφωνία με την rock ενορχήστρωση. Στο “Nakba” γίνεται αφηγηματική η Kally σαν την Diamanda Galas και είναι καθηλωτική μέχρι το βιολί να δώσει ένα τρομερό ηχητικό μανδύα στην καταληκτική στιγμή του δίσκου με την θεατρική απαγγελία του Δημήτρη Φραγκιόγλου, που λειτουργεί καθαρτικά στο κλείσιμο του δίσκου.

Ο Λευτέρης Χρήστου υπογράφει το μεγαλύτερο μέρος των συνθέσεων και έχει αναλάβει και το μπάσο όπως έκανε και την προηγούμενη δεκαετία στους INACTIVE MESSIAH και WOMB OF MAGGOTS. Η Kally Voo είναι πραγματικά καθηλωτική και πολύπλευρη! Δεν τραγουδάει αλλά ερμηνεύει τους εκπληκτικούς της στίχους, οι οποίοι είναι εμπνευσμένοι από το βιβλίο του Tim Burton, “The Melancholy Death of Oyster Boy”. Κάθε κομμάτι και μια διαφορετική ερμηνευτική προσέγγιση που θα σας συνεπάρει να τραγουδήσετε μαζί της! Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να δοθεί στη θεματική προσέγγιση του “Leap of faith”, που είναι και το πιο avant garde μέρος του δίσκου. Σε αυτό το τραγούδι η ενορχήστρωση αλλάζει συνεχώς με κορύφωση την αναφορά του στην Ελένη Τοπαλούδη, που χάθηκε άδικα πριν λίγα χρόνια. Επίσης το “To stain” γράφτηκε για τους Σάκη Τόλη (ROTTING CHRIST) και Βασίλη Δημάκη. Ο Άκης Γαβαλάς στα τύμπανα γεμίζει ιδανικά τον ήχο τους με εφευρετικό τρόπο που δικαιολογεί γιατί ήταν ο drummer του Bruce Dickinson όταν πρωτοήρθε στην Αθήνα για πρώτη φορά στα early 90s. Ο αθεόφοβος τόλμησε να βάλει και δίκαση σε πολλά σημεία του δίσκου! Η Λέλα Αργύρη στην κιθάρα δεν είναι φλύαρη και παίζει με τρομερή δύναμη τα ρυθμικά της μέρη και αποδεικνύεται η «κρυφή» δύναμη της μπάντας. Το βιολί και το λαούτο έχει αναλάβει ο Χρήστος Χαρχαλάκης, το νταούλι ο Αντώνης Γερογιάννης και ο Κώστας Φόρτσας την θρακιώτικη γκάιντα – λέγεται και τσαμπούνα αν δεν κάνω λάθος – και καβάλ. Αυτοί οι τρεις μουσικοί υπηρετούν με τρομερό τρόπο το όραμα των PASSENGERS IN PANIC, επιβεβαιώνοντας ότι μια νέα γενιά μουσικών μπορεί να εισάγει πειστικά τους παραδοσιακούς ρυθμούς σε σύγχρονες φόρμες μουσικής. Κερασάκι στην τούρτα οι απαγγελίες του Δημήτρη Φραγκιόγλου που δίνουν μια θεατρικότητα όποτε εμφανίζονται! Είναι πραγματικά καθηλωτικές και συνεχίζουν την «παράδοση» της παρουσίας τους από τις ηχογραφήσεις των extreme metal σχημάτων της χώρας μας από τα early 90s.

Οι PASSENGERS IN PANIC κατάφεραν από την πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα να ξεχωρίσουν από τον συρφετό των folk metal σχημάτων που μας έχει κατακλύσει με, ομοειδή σε ήχο, σχήματα και ανούσια festivals. Όχι μόνο για τη σκηνή μας λοιπόν, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο το album αυτό είναι οδηγός για το πως μπορεί ένα metal σχήμα να ενσωματώσει ετερόκλητα στοιχεία στη σκληρή μουσική και να παρουσιαστεί από την αρχή ιδιότυπο! Κι αυτό επιτυγχάνεται με κατάλληλο ηχητικό σχεδιασμό που είναι διαφορετικός από κομμάτι σε κομμάτι, διαμορφώνοντας ένα κολάζ ήχων μοναδικό!Ακούστε το και παρασυρθείτε στον ρυθμό του που θα σας επιβεβαιώσει τον πλούτο της παραδοσιακής μας μουσικής και της ικανότητας της σκληρής μουσικής να τα ενσωματώνει και όχι απλά να τα παντρεύει!

9 / 10

Λευτέρης Τσουρέας