a
Ο Paul Di’ Anno, είναι σίγουρα χαραγμένος στις καρδιές των απανταχού μεταλλάδων σαν ο πρώτος «επίσημος» δισκογραφικά τραγουδιστής του Βρετανικού Θηρίου το οποίο ακούει στο όνομα IRON MAIDEN, συμμετέχοντας επιτυχώς στα δύο πρώτα άλμπουμ των MAIDEN και ουσιαστικά συνδέοντας το όνομα αλλά και την μετέπειτα καριέρα του μαζί τους. Μία καριέρα η οποία δεν έμελλε να γράψει ιστορία, δυστυχώς για τον ίδιο, του οποίου τα πολλά προσωπικά προβλήματα του ιδιαίτερου χαρακτήρα του, καθώς και τα πολλά του πάθη, δεν τον επέτρεψαν να εξελιχθεί και να δημιουργήσει κάτι το οποίο θα τον κρατούσε στη μνήμη των πολλών σαν κάτι παραπάνω από τον «πρώτο τραγουδιστή των MAIDEN».
Μετά την απομάκρυνση του από την Σιδηρά Παρθένο, και την πρώτη του ανεξάρτητη δισκογραφική προσπάθεια με το ομώνυμο του σχήμα και άλμπουμ DI’ ANNO το 1984 ο Di’Anno κυκλοφορεί το “I will be there” ΕΡ του 1985, με τους GOGMAGOG, υπεργκρούπ της εποχής, με την συμμετοχή του πρώην μέλους των IRON MAIDEN Clive Burr, του μελλοντικού μέλους των IRON MAIDEN Janick Gers, του Neil Murray (BLACK SABBATH) και του Pete Willis των DEF LEPPARD, ο Paul, συνεργάζεται με τον John Wiggins των TOKYO BLADE και τον John Hurley των DEEP MACHINE, και οι δύο lead κιθαρίστες, με το line – up να συμπληρώνουν οι Peter West στο μπάσο και ο Bob Falck στα τύμπανα υπογράφοντας στην Powerstation Records και δημιουργώντας το επόμενο σχήμα στην μουσική ιστορία του, τους BATTLEZONE.
Τα δύο πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος αυτού, καθώς και μία ζωντανή κυκλοφορία ενός εκ των επομένων συγκροτημάτων του, τους KILLERS, περιέχει αυτή η τριπλή κυκλοφορία, την οποία θα κυκλοφορήσει ο Di’ Anno στις 24 Ιουνίου.
Το πρώτο άλμπουμ των BATTLEZONE “Fighting back” κυκλοφόρησε το 1986 και οι punk ρίζες του Di’Anno είναι πολύ εμφανείς. Κυκλοφόρησε στο τελειώματα του κινήματος του New Wave Of British Heavy Metal και είναι πολύ πιο γρήγορο και τραχύ από ότι οι περισσότεροι οπαδοί του NWOBHM ίσως περίμεναν. Το άλμπουμ είναι το καλύτερο παράδειγμα για να δείξει την απογοήτευση του Di’Anno με την κοινωνία, τη διαφθορά και τις κυβερνητικές αποφάσεις με την μεγάλη ειρωνεία φυσικά να είναι ότι ο Di’Anno τελικά θα φυλακιζόταν για απάτη δεκαετίες αργότερα.
Για το δεύτερο άλμπουμ των BATTLEZONE “Children of madness”, οι Hurley και Falck είχαν αντικατασταθεί από τον κιθαρίστα Graham Bath και τον ντράμερ Steve Hopgood, και οι δύο τους από τους PERSIAN RISK. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1987 και αποτελεί μία αξιοπρεπή παρουσίαση του πιο μελωδικού υλικού για το οποίο ο Di’Anno ενδιαφέρθηκε μετά τους MAIDEN, με αρκετή τραχύτητα φυσικά, παραμένοντας ωστόσο ενδιαφέρον. Και οι δύο κιθαρίστες έχουν το μερίδιο τους σε αυτό, με υπέροχα, μελωδικά Ηeavy Μetal/NWOBHM περάσματα στο ύφος των PERSIAN RISK και TOKYO BLADE αντίστοιχα, τα οποία σίγουρα εμφανίζονται σε κομμάτια όπως το “I don’t d=wanna Know”. Το άλμπουμ αυτό των BATTLEZONE διατηρεί πινελιές από αυτό που επιχείρησε να κάνει ο Di’ Anno με το σχεδόν AOR/Glam “Di’Anno” και μελωδίες που το ύφος τους εμφανίστηκε και στο EP των GOGMAGOG.
Το τρίτο άλμπουμ αυτής της κυκλοφορία, το live των KILLERS, μας έρχεται από το 2000 και περιλαμβάνει ζωντανά παιγμένα κομμάτια από μία συναυλία με την επωνυμία “Live at the whisky” και στο οποίο ο Di’ Anno μας παρουσιάζει τραγούδια από μέρους του φάσματος της καριέρας του, συμπεριλαμβανομένων τραγουδιών από την εποχή του στο Θηρίο, όπως τα “ Wrathchild”, “Remember tomorrow”, “Phantom of the opera” και “Sanctuary”, με μία καλή απόδοση από μέρους του Di’ Anno και του συγκροτήματος.
Πρόκειται για μία ενδιαφέρουσα τριπλή κυκλοφορία, η οποία περιέχει μαζεμένα κάποια πράγματα, τα οποία θα βοηθήσουν το κοινό και όποιον ενδιαφέρεται, να κάνει μία αναδρομή αλλά και να γνωρίσει καλύτερα την πορεία του Di’ Anno, στα χρόνια που ακολούθησαν τα δύο πρώτα άλμπουμ των MAIDEN.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
