Οι PELICAN από το Evanston του Illinois είναι μία από τις πλέον ξεχωριστές περιπτώσεις συγκροτήματος που εμφανίστηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες στο χώρο του μεταλλικού ήχου. Με το να αποφασίσουν να εκφράσουν τη μουσική τους χωρίς στίχους, πολλοί ήταν αυτοί που μέχρι και σήμερα, θεωρούν ότι έχασαν μεγάλο ποσοστό ακροατηρίου που θα μπορούσε να τους ακολουθεί, ενώ από την άλλη υπάρχουν κι αυτοί οι οποίοι θεωρούν ότι αυτή η “less is more” λογική που είχαν, τους προσέδωσε τεράστιο σεβασμό μέσα στα χρόνια και σίγουρα είναι μία από τις μπάντες για τις οποίες δεν ακούστηκε ποτέ κάτι το αρνητικό. Το λες και επίτευγμα που θα ζήλευαν μεγαλύτερες σε προϋπηρεσία και όνομα συγκροτήματα. Οι PELICAN σχηματίστηκαν το 2001 ως side project των μελών τους οι οποίοι έπαιζαν στους TUSK. Tα αδέρφια Bryan (μπάσο) και Larry (τύμπανα) Herweg ήταν πάντα ο πυρήνας της μπάντας και στο πλευρό τους τάχθηκαν οι Trevor De Brauw (κιθάρες) και Laurent Schroeder-Lebec (επίσης κιθάρες). Το συγκρότημα χωρίς να χάσει χρόνο, μέσα στο 2001 κυκλοφόρησε το παρθενικό του EP το οποίο είτε θα το δείτε ως “Untitled” είτε ως απλά “Pelican” και κυκλοφόρησε ανεξάρτητα σε 667 κόπιες. Κυκλοφόρησε αρχικά σαν demo, αλλά επανακυκλοφόρησε το 2003 από την Hydra Head.
Στην εν λόγω εταιρεία του «πολύ» Aaron Turner των ISIS, το συγκρότημα υπέγραψε το 2003 και πρώτη κυκλοφορία που συμπεριλήφθηκαν ήταν το “The champions of sound 2003”, όπου συμμετείχαν με το “Gw”, μαζί με τους SCISSORFIGHT και THE AUSTERITY PROGRAM. Το κομμάτι που έχει αφιερωθεί στον Gary Steven Weber συμπεριλήφθηκε στο παρθενικό τους άλμπουμ “Australasia” που κυκλοφόρησε στις 4 Νοεμβρίου του 2003 και θεωρείται από τους περισσότερους ως το σημείο αναφοράς της δισκογραφίας τους. Ο δίσκος σύμφωνα με τον Trevor De Brauw, βγήκε βιαστικά λόγω έλλειψης budget κι επίσης το Volume Studios στo Chicago βρισκόταν υπό ανακατασκευή εκείνη την εποχή. Την παραγωγή έκανε ο Sanford Parker που έδωσε ένα πελώριο ήχο και ο δίσκος χαιρετήθηκε με καθολική αποδοχή. Μέχρι το 2005 και μετά από αρκετές συναυλίες δεν κυκλοφόρησαν κάτι, αλλά επανήλθαν με βιντεο/dvd, το “Live in Chicago 06/11/03” σε συναυλία που έπαιξαν με τους YAKUZA και MELT BANANA. Βγήκε σε 1000 αντίτυπα στις 29 Μαρτίου και δύο εβδομάδες αργότερα (12 Απριλίου), κυκλοφόρησε το EP “March into the sea” με το πελώριο ομότιτλο κομμάτι (πάνω από 20’) και το “Angel tears” από το “Australasia” το οποίο έχει ρεμιξαριστεί από τον Justin Broadrick των GODFLESH. Μετά από ενάμιση μήνα, βγήκε και ο δεύτερος δίσκος τους.
Το “The fire in our hearts will beckon the thaw” που αρχικός τίτλος του ήταν “Black doom of Tuesday” διαλέχτηκε σαν τίτλος για να μπερδέψει του οπαδούς όπως δήλωσαν. Είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια άλμπουμ τους και για πολλούς το πιο ατμοσφαιρικό. Η εισαγωγή της ακουστικής κιθάρας στον ήχο τους, έκανε μεγάλο καλό στη μουσική τους συνολικά και συνολικά ο ήχος τους «άνοιξε» πέρα από τη δεδομένη βαρύτητα που υπήρχε στο “Australasia”. Κατάφερε να μπει στη θέση 44 στα Heatseekers Albums του Billboard! Η έκδοση του δίσκου ήταν με διάφανο χαρτί ώστε κάποιες από τις φωτογραφίες να συνδυάζουν σημεία του εξώφυλλου. Mέσα στο 2005, κυκλοφόρησαν και δύο split, ένα με τους PLAYING ENEMY (7 Σεπτεμβρίου, Hawthorne Street Records, 7’’ βινύλιο) και ένα με τους ΜΟΝΟ (11 Oκτωβρίου, Temporary Residence, 12” βινύλιο, 200 κόπιες). Η επιστροφή τους δισκογραφικά έγινε το 2007 και στις 22 Μαϊου (ή 5 Ιουνίου σύμφωνα με άλλες πηγές) βγήκε το “City of echoes”. To άλμπουμ θεματικά έχει να κάνει με την παγκοσμιοποίηση και εξηγείται ότι φτιάχτηκε μέσα από τις περιοδείες τους και το να ταξιδεύουν σε διαφορετικά μέρη και να λαμβάνουν το συναίσθημα από κάθε πόλη που επισκέφτηκαν. Διάλεξαν λογική του να γράψουν μικρότερα κομμάτια αυτή τη φορά.
Αυτό έγινε καθώς σε πολλές τους συναυλίες έπαιζαν 5-6 κομμάτια που λόγω διάρκειας θα μπορούσαν να κουράσουν το κοινό κι έτσι αποφάσισαν την πιο μινιμαλιστική απόδοση. Το πρώτο τους βίντεο κλιπ ήταν πραγματικότητα για το “Dead between the walls”, το οποίο ήταν φόρος τιμής στους KYUSS όπως δήλωναν, με γρήγορα αμάξια, άμμο και απλό στόχο το να ροκάρουν. Επίσης γύρισαν σε βίντεο και το “Lost highlights”, ενώ ο δίσκος συνολικά πήγε πολύ καλά λαμβάνοντας το νούμερο 9 στα Heatseekers Albums και το νούμερο 40 στα Independent Albums του Billboard, ενώ η μπάντα θεώρησε ότι πλέον ήταν πολυδιάστατη κι όχι απλά άλλη μία μπάντα που είχε μόνο κιθάρες στον ήχο της. Στις 11 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς βγήκε το EP “Pink mammoth”, το οποίο στην ουσία είναι μία επανεκτέλεση του “Mammoth” από το πρώτο ομότιτλο ΕΡ, ενώ το “End of seasons (Prefuse 73 remix)” είναι remix των “Aurora borealis” και “.” (επίσης γνωστό ως “Untitiled”). Στις 4 Δεκεμβρίου κυκλοφόρησε το κορυφαίο DVD “After the ceiling cracked” το οποίο περιλαμβάνει και ένα 3” cd με το προαναφερθέν ΕΡ “Pink mammoth”. Το 2008 ακολούθησε ένα split με τους THESE ARMES ARE SNAKES και μέσα στη χρονιά άλλο ένα split.
Ο λόγος για το “Champions of sound 2008” όπου μαζί τους συμμετέχουν οι KAYO DOT, STOVE BREDSKΥ και ZOZOBRA. Το 2009 ξεκινάει για τη μπάντα με το EP “Ephemeral” στις 6 Ιουνίου στο οποίο περιέχεται και η ιστορική διασκευή του “Geometry of murder” των EARTH με τη συμμετοχή του ίδιου τους του κιθαρίστα Dylan Carlson. Βγήκε και σε βινύλιο και σε 1000 περιορισμένα CD τα οποία πωλούνταν μόνο στις συναυλίες τους πλάι στους ISIS. Όσα έμειναν τα πούλησαν στη συνέχεια από την ιστοσελίδα τους. Τον Οκτώβριο ανακοίνωσαν ότι θα έβγαζαν άλλα 500 αντίτυπα που θα πωλούνταν μόνο στην περιοδεία τους μέσα στον Οκτώβρη και το Νοέμβρη. Σηματοδότησε και το ντεμπούτο τους στην Southern Lord Records στην οποία ανήκουν μέχρι και σήμερα. Ακολούθησε το “Split series part 3” όπου συμμετέχουν μαζί με τους YOUNG WIDOWS και κυκλοφόρησε από την Temporary Residence (23 Ιουνίου). Στις 27 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε το νέο τους άλμπουμ “What we all come to need”. H μπάντα διαπίστωσε ότι υπήρχε πτώση ηθικού και στο κοινό που τους έβλεπε στις συναυλίες τους, και πήραν την απόφαση να αργήσουν να περιοδεύσουν ξανά. Παρότι το budget που έλαβαν για το δίσκο από την Southern Lord χαρακτηρίζεται γενναιόδωρο, δεν ήταν αρκετό για τη μπάντα.
Η περιοδεία που προηγήθηκε κι αυτή που ακολούθησε το δίσκο, περιγράφονται από τα μέλη ως οι σκοτεινότερες στιγμές που έζησε το συγκρότημα, ενώ αυτό πέρασε και στον ήχο τους και η «εύθυμη» πλευρά της μουσικής τους παραμερίστηκε για ένα πιο σκοτεινό κι εσωτερικό ήχο που μελλοντικά θα έπαιρνε ακόμα περισσότερα σάρκα και οστά. Για πρώτη φορά υπήρξε και κομμάτι τους με στίχους, το τελειωτικό του δίσκου “Final breath” το οποίο γυρίστηκε σε βίντεο και τραγουδάει ο Allen Epley των THE LIFE AND TIMES και SHINER. O De Brauw το χαρακτήρισε ως «την πρώτη θετική στιγμή μέσα στο σκοτάδι», ενώ ο δίσκος θεωρήθηκε ως ο πιο προσβάσιμος που έκανε ποτέ το συγκρότημα και έλαβε πάλι θέση στο Billobard (#44 Ιndependent Albums, #13 Heatseekers Albums). O δίσκος είχε την συμμετοχή των Greg Anderson (GOATSNAKE, SUNN 0))), εκατομμύρια άλλοι, αφεντικό της Southern Lord) και Aaron Turner (ISIS), ενώ για τον εορτασμό του δίσκου, σερβιρίστηκε το περίφημο Pelican Burger στο ρεστοράν Kuma’s Corner στο Chicago, ένα μαγαζί δύο τετράγωνα μακριά από το σπίτι του Schroeder-Lebec. Το 2010 κυκλοφόρησε το εκπληκτικό κουτί “The wooden box” από την Viva Hate Records περιλαμβάνοντας 7 12” βινύλια των δίσκων και ΕΡ που είχαν κάνει ως τότε (500 αντίτυπα παγκοσμίως).
Οι PELICAN επέστρεψαν το 2012 με το EP “Ataraxia/Taraxis”, το οποίο ήταν και η τελευταία κυκλοφορία με τον κιθαρίστα Laurent Schroeder-Lebec. O ίδιος από το 2010 είχε σταματήσει τις περιοδείες μαζί τους με σκοπό να αφοσιωθεί στην οικογένεια του, με τον χωρισμό να γίνεται σε φιλικό κλίμα, ενώ ο ίδιος έλεγε ότι η καρδιά του δεν βρισκόταν σε διάθεση για να δημιουργήσει το νέο ολοκληρωμένο άλμπουμ. Γυρίστηκε ένα βίντεο για το “Lathe Biosas”. Στις 20 Αυγούστου του 2013 κυκλοφόρησε το single (7” βινύλιο, 45 στροφές) “Deny the absolute/The truce” σε 2000 κόπιες από την Thy Mylene Seath και στις 15 Οκτωβρίου βρήκε το “Forever becoming”, το πέμπτο τους άλμπουμ. Με νέο κιθαρίστα τον Dallas Thomas, η σύνθεση της μπάντας παραμένει ίδια μέχρι σήμερα. Ο δίσκος περιγράφεται από τον De Brauw ως «πολύ σκοτεινότερος, καταθλιπτικός και θυμωμένος» με κύριο αίτιο την αποχώρηση του Schroeder-Lebec. Έτσι στο “Forever becoming” βγήκε μία επιθετικότητα που δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Ο δίσκος πέτυχε και τις μεγαλύτερες θέσεις τους στα charts ως εκείνη τη στιγμή (#7 Heatseekers Albums, #21 Top Hard Rock Albums, #22 Top Tastemaker Albums) και αντιμετωπίστηκε ως αναζωογονητικός για το συγκρότημα. Στις 15 Αυγούστου του 2014 κυκλοφόρησε το ζωντανό άλμπουμ “Arktika”.
Hχογραφήθηκε στις 13 Ιουλίου του 2013 στο Arktika της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία. Στις 24 Φεβρουαρίου κυκλοφόρησε το ΕΡ “The cliff”, με το ομότιτλο κομμάτι να έχει φωνητικά πάλι από τον Allen Epley και να συναντάται σε τρείς διαφορετικές εκδόσεις. Το 2016 περιλάμβανε την κυκλοφορία αποκλειστικά ζωντανών δίσκων τους. Στις 4 Μαρτίου για το “Live at Empty Bottle December 15, 2015” από το bandcamp τους, για μία συναυλία που παίξανε με τους GOATSNAKE, CLOAKROOM και CANADIAN RIFLE. Στις 28 Οκτωβρίου πάλι από το bandcamp τους βγήκε το “Live in Wroclaw, November 11, 2007” ηχογραφημένο στην Πολωνία για την περιοδεία του “City of echoes” και στις 22 Νοεμβρίου ξανά από το bandcamp τους το “Live at Dunk! Fest 2016” που ηχογραφήθηκε στο Zottegem του Βελγίου στις 6 Μαϊου του 2016. Και φτάνουμε στο 2019, όπου οι PELICAN χτύπησαν πρώτα με το EP “Midnight and mescaline”, που περιέχει το ομότιτλο κομμάτι που θα συναντούσαμε και στο επόμενο άλμπουμ τους, συν το “Darkness on the stairs”. Ο δίσκος με τίτλο “Nighttime stories” κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, συγκεκριμένα στις 7 Ιουνίου. Έλαβε παντού θετικές κριτικές και το συγκρότημα δείχνει στα καλύτερα του, ενώ δεν υπάρχουν ακόμα επίσημα στοιχεία για το που έχει βρεθεί στα charts.
Οι PELICAN επισκέπτονται για δεύτερη φορά τη χώρα μας (Fuzz Live Music Club, την Παρασκευή 11/10), μετά το χειμώνα του 2007, όπου στις 7 Δεκεμβρίου έπαιξαν με τους HIGH ON FIRE, σε μία εμφάνιση που ακόμα συζητείται και που πολλοί μετά το τέλος των PELICAN έφυγαν από το χώρο χωρίς να δουν τους HOF. Είναι συγκρότημα-πολυτέλεια για τον ήχο μας, δεν έχουν απογοητεύσει ποτέ και παρά τα όσα πέρασαν, είναι υπερπαραγωγικοί όλα αυτά τα χρόνια, όπως αποδεικνύεται και από τις κυκλοφορίες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Το ελληνικό κοινό έχει την ευκαιρία να ζήσει μία μαγική βραδιά γιατί μας έλειψαν πολύ και κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα ξανάρθουν.
Άγγελος Κατσούρας
