Ο τίτλος του νέου άλμπουμ των θρυλικών doomsters από την Virginia είναι μια φράση που χρησιμοποιείται για να εκφράσει την διεκπεραίωση κάτι αρκετά δύσκολου, το κατόρθωμα να πιαστεί και να γίνει εκμεταλλεύσιμη μια ευκαιρία που περνά από μπροστά μας σπανίως και πολύ γρήγορα, κάτι σαν να παγιδεύαμε μια αστραπή σε ένα μπουκάλι.
Όσοι γνωρίζουν την ιστορία του frontman, Bobby Liebling (όσοι δεν έχουν δει το ντοκιμαντέρ “Last Days Here”, υπάρχει ολόκληρο στο YouTube), ξέρουν ότι ο εθισμός του στην ηρωίνη τον οδήγησε σε κάθε είδους προσωπικές και νομικές περιπέτειες που είχαν σοβαρό αντίκτυπο στην πορεία της μπάντας (δέκα άλμπουμ σε πάνω από μισό αιώνα ζωής, με κάμποσα από αυτά να είναι λίγο πάνω από το μέτριο, και μια περιοδεία χωρίς τον Liebling λόγω του ότι ήταν φυλακή, είναι ενδεικτικά των σκαμπανεβασμάτων που αντιμετώπισε η μπάντα… χωρίς φυσικά να μιλήσουμε για τις περιστρεφόμενες πόρτες απ’ όπου έρχονταν και απέρχονταν μουσικοί και συνεργάτες).
Μιλώντας για μουσικούς, ο Liebling επιστρέφει με ένα ολοκαίνουργιο line-up που όμως δεν είναι καθόλου αρχάριο μέσα στην doom/Stoner σκηνή. Έχουμε λοιπόν τώρα τον κιθαρίστα (και παραγωγό του δίσκου) Tony Reed (Mos Generator, Big Scenic Nowhere, κ.α.), τον ντράμερ Henry Vasquez (Legions of Doom, Saint Vitus, Blood of the Sun, κ.α.) και τον μπασίστα Scooter Haslip (Mos Generator, Saltine), οι οποίοι λειτουργούν ως αναβολικό, ως πολυβιταμίνες, ως φιξάκι αν θέλετε, και δίνουν μια μεγάλη ώθηση προς τα μπρος στον ήχο της μπάντας· σαν τίγρης που ορμάει κατευθείαν στην καρωτίδα του ακροατή. Ακούστε κομμάτια όπως “Live Again”, “In the Panic Room”, “Thundercrest” και “Solve the Puzzle” και δεν θα ξέρετε που να κρυφτείτε· λίγες φορές η μπάντα έχει ηχήσει με τόσο groove και τόσο “σπιντάτη” στο στούντιο. Οι φίλοι του doom όμως ας μην ανησυχούν γιατί υπάρχει χώρος και για τα κλασσικά “σαμπαθιανά” κομμάτια όπως “I Spoke to Death”, “Dull Pain” ή “Lady Heroin”.
Οπότε, πενήντα πέντε σχεδόν χρόνια από την ίδρυσή τους και μετά από όλα έχει περάσει ο Liebling, δεν το λες και μικρό το κατόρθωμά του να επιστρέφει με καινούργιο δίσκο, και μάλιστα τον καλύτερο μετά το ντεμπούτο τους. Αν κρίνουμε, μάλιστα, κι από την εμφάνισή τους στο Κύτταρο το περασμένο Οκτώβριο, ο Liebling έχει ακόμα κάμποσα πραγματάκια να μας δώσει και να μας πει πριν την τελική αυλαία, οπότε μπορούμε να πούμε πέραν κάθε αμφιβολίας ότι όντως κατάφερε να παγιδεύσει την αστραπή σε ένα μπουκάλι.
9 / 10
Γιώργος Γκούμας
