Την ύπαρξη των PIRATE QUEEN, τη γνώριζα πολύ καιρό πριν ανακοινωθεί και ομολογώ ότι μου είχε φανεί ταυτόχρονα περίεργο αλλά και ενδιαφέρον το concept, αφού προηγουμένως, οφείλω να πω και ότι εδώ και καιρό, έχω συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις, η ύπαρξη ενός concept πίσω από ένα συγκρότημα, είναι σχεδόν αναπόφευκτη.
Αυτή η ιδέα του ότι είναι ένα συγκρότημα, με πειρατίνες (μιλάμε για all-female band), που βρίσκονται στο Τρίγωνο των Βερμούδων και υπάρχουν 500 χρόνια, όταν μάλιστα αναπαράγεται και στις συνεντεύξεις, μου ακούγεται γραφική, το λιγότερο. Όπως καταλαβαίνετε, μιλάμε για ένα σχήμα, που έχει τόσα heavy metal κλισέ (πάρα πολύ προσεγμένα, πάντως, σε κάθε λεπτομέρεια, ώστε να μην είναι απωθητικά), που κοκκινίζουν από ντροπή οι DREAM EVIL!!!
Έχω όμως μία βασική αρχή. Όποιο image ή concept και να έχει κάποιο συγκρότημα, αν δεν ακούσω τη μουσική τους, δεν μπορώ να βάλω συμπέρασμα. Και το πολύ θετικό με τις PIRATE QUEEN, είναι ότι παρά το γεγονός των τόσων πολλών κλισέ που έχουν, η μουσική τους είναι αρκούντως καλή και ικανή να σε κάνει να τους ψάξεις.
Καλοπαιγμένο, πιο πολύ power και λιγότεροι συμφωνικοί, είναι βέβαιο ότι θα θέλξουν με τον ήχο τους, τους οπαδούς των NIGHTWISH του “Oceanborn” ή του “Wishmaster” και λιγότερο τους οπαδούς των RUNNING WILD ή των ALESTORM (αυτούς, κυρίως, λόγω image, υποθέτω). Υπάρχουν πιο άμεσα τραγούδια, όπως το “Open fire” αλλά και τραγούδια όπως το “Ghosts”, που βγαίνει κατευθείαν από το “playbook” των NIGHTWISH, με πολύ ωραία singalong σημεία και δίχως «κακή τυρίλα» (νομίζω με καταλαβαίνετε).
Όταν η αρχική εικόνα που έχω για ένα συγκρότημα, όταν το ακούω γίνεται σαφώς καλύτερη, είναι κάτι που δεν συμβαίνει τακτικά, όποτε συμβαίνει όμως, είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη. Αυτό, έγινε και με τις PIRATE QUEEN. Πολύ θετικό ντεμπούτο, δεν μπορώ όμως να δεχτώ ότι το “Ghosts” είναι ένας ολοκληρωμένος δίσκος, αφού έχει ένα μικρό instrumental (το “Siren’s tears”) κι άλλα πέντε ολοκληρωμένα τραγούδια συν το radio edit και την instrumental έκδοση του “Ghosts”. Με τα δικά μου δεδομένα, το κατατάσσω στα EP, αφού κάπως έτσι το βλέπει και το ίδιο το συγκρότημα άλλωστε.
Έχουμε ένα θετικό ξεκίνημα, λοιπόν, αλλά τα πέντε τραγούδια, ουσιαστικά, είναι ένα δείγμα γραφής για το τι μπορεί να κάνει το συγκρότημα. Θα περιμένω τη συνέχεια, όπως και να έχει και φυσικά θα τις παρακολουθώ, διότι όλο το concept είναι καλοστημένο και παρά τα όποια κλισέ, που είναι αναπόφευκτα, δείχνουν ότι είναι ικανές για ακόμη καλύτερα πράγματα.
Σάκης Φράγκος
