a
Είτε το παραδέχονται μερικοί, είτε όχι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Γερμανοί POWERWOLF αποτελούν ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της μεταλλικής σκηνής σήμερα. Οπότε, κάθε τους κίνηση μοιραία θα τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας, πολύ περισσότερο τώρα που κυκλοφορούν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο “Wake up the wicked”. Δέκατο άλμπουμ τυπικά, ένατο κατά βάση, καθώς το “Missa Cantorem II” που κυκλοφόρησε το 2022, ουσιαστικά ήταν το “Call of the wild” με διαφορετικούς τραγουδιστές. Και μια που ήρθε ο λόγος στο “Call of the wild”, θυμάμαι ότι είχα γράψει στην παρουσίαση του ότι “ Απλά θα ήθελα οι Λύκοι να βγουν λίγο από τη safe zone που βρίσκονται τα τελευταία χρόνια και να μεγαλουργήσουν όπως έχουν κάνει αποδεδειγμένα στο παρελθόν.” Και όμως, αυτό συμβαίνει επιτέλους στο “Wake up the wicked”. Οι Λύκοι δείχνουν να έχουν σπάσει το καλούπι που τους εγκλώβιζε εδώ και αρκετό καιρό και έχουν ξαμοληθεί κανονικά για κυνήγι.
Πολλές και βασικές οι διαφορές του “Wake up the wicked” με τις τελευταίες τους δουλειές και ιδίως με το “Call of the wild”. Ύστερα από πολύ καιρό, δεν έχουμε μπαλάντες, δεν έχουμε τραγούδι με Γερμανικούς στίχους, ακόμα και οι Κέλτικες αναφορές είναι περιορισμένες στο “ Heretic hunters”. Και βέβαια, οι συνθέσεις. Όλα τα κομμάτια είναι άψογα δουλεμένα και προορισμένα να προκαλέσουν χαμό στις συναυλίες τους. Κατά βάση σκοτεινά, επιβλητικά, με υπέροχα riffs και ξεσηκωτικά ρεφραίν. Ναι, ξέρω, αυτό το είχαν πάντα οι POWERWOLF. Η μεγάλη διαφορά όμως με το “Call of the wild” είναι ότι εδώ οι συνθέσεις είναι πιο άμεσες και πιο ισορροπημένες. Δεν υπάρχει αυτή η ανισότητα που με είχε προβληματίσει τότε.
Ο δίσκος δεν κάνει κοιλιά πουθενά και ακούγεται απνευστί από την αρχή μέχρι το τέλος του με αμείωτο ενδιαφέρον. Φυσικά οι αναφορές στους MAIDEN δεν λείπουν, για μένα όμως είναι πολύ σημαντικό ότι οι POWERWOLF δείχνουν εδώ ότι δεν ξεχνούν από πού ξεκίνησαν. Κομμάτια όπως το φοβερό “Kyrie Klitorem” (σιγά μην έλειπαν οι kinky αναφορές !) και το καταιγιστικό speed-άτο “Thunderpriest” παραπέμπουν ξεκάθαρα στο ένδοξο παρελθόν τους και μου ξύπνησαν μνήμες “Lupus dei”.(Ω, ΝΑΙ !) Ενδεικτική αναφορά και μόνο θα κάνω στο καθηλωτικό “1589” (άνετα από τις καλύτερες συνθέσεις των Λύκων τα τελευταία χρόνια) και “Viva Vulgata” που για μένα ξεχωρίζουν με το πρώτο άκουσμα μαζί με τα δύο προαναφερθέντα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και τα υπόλοιπα κομμάτια δεν αξίζουν. Το αντίθετο μάλιστα. Εκτιμώ, υπερθεματίζοντας, ότι όποιος είναι φίλος της μπάντας, θα καταλήξει να έχει διαφορετικό κομμάτι ως αγαπημένο του, και εκεί είναι το μυστικό της διαφαινόμενης επιτυχίας του δίσκου. Ότι δηλαδή, όπως προανέφερα, το άλμπουμ είναι τόσο ομοιογενές που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιο κομμάτι καθώς όλα στέκονται σε υψηλό επίπεδο.
Σε γενικές γραμμές ο δίσκος είναι συμπαγής και στιβαρός, με όλα αυτά τα στοιχεία της θεατρικότητας που πάντα αγαπούσα στους POWERWOLF και την ξεχωριστή φωνή του Attila Dorn να χρωματίζει ιδανικά, όπως πάντα, τις συνθέσεις. Όσο για την απόδοση της μπάντας, μια που αναφερόμαστε, ακόμα και να μην είναι κανείς οπαδός των POWERWOLF, δεν μπορεί να μην παραδεχτεί ότι οι Λύκοι πλέον βρίσκονται σε άλλο επίπεδο, σε όλους τους τομείς, και αυτό αντικατοπτρίζεται απόλυτα στο “Wake up the wicked”.
Αν πρέπει οπωσδήποτε να γκρινιάξω για κάτι( επειδή είμαστε και κάποιας ηλικίας και μουρμουράμε για το παραμικρό!) θα έλεγα ότι το χαρωπό ρεφραίν του “Joan of Arc”, αν και άκρως συναυλιακό, μου χαλάει λίγο την επιβλητική ατμόσφαιρα του δίσκου, ενώ και το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο , το “Vargamor”, εκτιμώ ότι είναι το πιο αδύναμο του δίσκου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό, απλά εγώ προσωπικά θα ήθελα έναν πιο δυναμικό επίλογο.
Αξίζει, τέλος, να σημειώσουμε ότι το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει σε διάφορα formats και σε περιορισμένες εκδόσεις, με κάποιες εξ αυτών να περιέχουν ως bonus μια συναυλία της μπάντας στη Νέα Υόρκη αλλά και την ορχηστρική έκδοση των κομματιών του δίσκου.
To “Wake up the wicked” δεν είναι ο καλύτερος δίσκος των POWERWOLF. Είναι όμως η καλύτερη τους δουλειά εδώ και πάρα πολύ καιρό και όσοι τους είχαν ξεγραμμένους καλό θα είναι να αναθεωρήσουν την άποψη τους. Το ουρλιαχτό των Λύκων ακούγεται ξανά όπως θα έπρεπε, δυνατό και σαγηνευτικό. Αφήστε το να σας παρασύρει στη μαγεία του.
8,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
