a
Σάββατο βράδυ. Ιδανική μέρα για συναυλία, από όποια μεριά και να το δεις. Άλλωστε ο καιρός ήταν σύμμαχός μας από το πρωί και ο κόσμος δε το σκέφτηκε πάρα πολύ για να πάρει την απόφαση να έρθει και να τιμήσει μία από τις πιο ιστορικές μπάντες του NWoBHM.
Φτάσαμε στο χώρο της συναυλίας λίγο μετά τις 21.00 και στη σκηνή είχαν ήδη ανέβει οι HEAVENBLACK παρουσιάζοντας το πρώτο τραγούδι τους. Ο χώρος είχε αρκετά άτομα τα οποία είχαν έρθει από νωρίς δημιουργώντας πολύ ωραία και ζεστή ατμόσφαιρα για το συγκρότημα. Ο ήχος ήταν εξαιρετικός, η μπάντα απόλυτα δεμένη και με πολύ άνεση πάνω στη σκηνή μιας και είναι από τις πλέον ενεργές του χώρου και φάνηκε από τις πρώτες στιγμές. Το συγκρότημα αποτέλεσε ιδανικό opener για τη συγκεκριμένη συναυλία, έπαιξε δικό του υλικό συν μία διασκευή στο “Holy diver” του DIO και απέσπασε το πιο ζεστό χειροκρότημα από το σχεδόν γεμάτο μαγαζί. Θετικότατη εμφάνιση!
Η συνέχεια του μενού είχε του hard rockers RELOAD. Με νέο μέλος τον Παναγιώτη Ζούβελο στο μπάσο, ανέβηκαν στη σκηνή του Crow αποφασισμένοι να κερδίσουν το κοινό που είχε γεμίσει το μαγαζί. Παρουσιάζοντας τραγούδια από το ντεμπούτο τους αλλά και καινούργια κομμάτια, κατάφεραν να αποσπάσουν το χειροκρότημα με την αμεσότητα που έχουν τα τραγούδια τους. Καλοπαιγμένο hard rock που φλερτάρει έντονα με την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, άμεσο, ότι πρέπει για να διασκεδάσεις και να περάσεις καλά σε μία συναυλία. Πολύ δεμένοι και προβαρισμένοι σαν συγκρότημα με την Μαριανίκη Τόκα, αδερφή του τραγουδιστή, να κλέβει την παράσταση με το καταπληκτικό, στιβαρό και αέρινο παίξιμό της πίσω από τα τύμπανα. Η μπάντα, στα σχεδόν 40 λεπτά που έκατσε πάνω στη σκηνή, απέσπασε το χειροκρότημα του κόσμου και έδωσαν τη σκυτάλη στους PRAYING MANTIS που ακολουθούσαν. Εξαιρετική εμφάνιση!
Με μικρή καθυστέρηση, οι θρύλοι του NWoBHM είναι στο σανίδι του Crow και το πάρτι ξεκινά. Τα αδέρφια Troy με ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη τους απολαμβάνουν την κάθε στιγμή και ο κόσμος που έχει κάνει sold out τη συναυλία το διασκεδάζει με την ψυχή του! Το κορυφαίο είναι πως το μαγαζί έχει χωριστεί στα δύο, με το μισό μέρος μπροστά από τη σκηνή να είναι με οπαδούς της πρώτης περιόδου της μπάντας και το πίσω μέρος με τη δεύτερη περίοδο του συγκροτήματος! Ούτε συνεννοημένοι να ήμασταν! Τρομερή αναλογία αν και το χειροκρότημα στο τέλος κάθε τραγουδιού ήταν καθολικό! Και πώς να μην είναι όταν το συγκρότημα ξεκινάει το set του με τα “Captured city”, “Panic in the streets” και “Praying Mantis”, όλα από την πρώτη περίοδο, τότε που αυτή η μουσική ήταν τρόπος ζωής στο αγαπημένο μου Νησί και αυτά τα Live ήταν εμπειρία ζωής (Το μισό μου βασίλειο για ένα live στο Cart & Horses το 1979).
Το συγκρότημα είναι σε τρομερή κατάσταση και φαίνεται από τη φωνή του John Cuijpers. Ο τύπος δεν έχασε νότα και μας άφησε όλους με το στόμα ανοιχτό με την γεμάτη μελωδία και δύναμη φωνή του! Καταπληκτικός! Η συνέχεια είχε το “Highways” από το “Sanctuary” για να ακολουθήσουν δύο τραγούδια από το περσινό “Gravity”, τα “Keep it alive” και “Mantis Anthem”. Και κάπου εκεί σταματάει ο χρόνος και το αίμα παγώνει. Η μπάντα κάνει βουτιά στο παρελθόν και στο “A cry for a new world” που για πολύ κόσμο είναι το καλύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος. Το ομώνυμο κομμάτι γεμίζει την αίθουσα και η ανατριχίλα χτυπάει κόκκινο. “Dream on” και “Letting go” για την συνέχεια και μετά από αυτό είναι σίγουρο πως το club μετακινήθηκε τουλάχιστον 2 μέτρα από τις φωνές του κόσμου από κάτω!
Βέβαια, ανάμεσα σε αυτά τα τρία έπη, έκανε την εμφάνισή του “Fight for your honour” από το “Legacy”, που όμως τίμησε ο κόσμος δεόντως! Το κυρίως μέρος της συναυλίας θα έκλεινε με τα “Lovers to the grave” και “Time sleeping away” με τις πρώτες σειρές να δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ σε φωνή και κοπάνημα (Στα μάτια μου αυτή η «οπαδική» έμοιαζε ιδανική για τη συγκεκριμένη συναυλία) και τη μπάντα να απολαμβάνει το παρατεταμένο χειροκρότημα από τον κόσμο! Το Live όμως δε τελείωσε εκεί. Ο κόσμος ζητούσε και encore και οι MANTIS μας έκαναν το χατίρι παίζοντας τον all time classic ύμνο “Children of the Earth”. Ένα μαγαζί είναι πραγματικά μία αγκαλιά και μια φωνή σε μία από τις πιο ωραίες στιγμές που έχω ζήσει σε συναυλία, όλοι σε απόλυτη αρμονία με τη μπάντα η οποία μας χαρίζει το πιο δυνατό της χαμόγελο σαν το δικό της ευχαριστώ στον κόσμο που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των θρύλων.
Το μόνο μελανό σημείο σε όλη αυτή τη ραψωδία και θα μιλήσω καθαρά ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ήταν οι δύο διασκευές που ακούστηκαν από την μπάντα, η μία στο “Simple man” των LYNYRD SKYNYRD και στο “Don’t believe a word” των THIN LIZZY. Δεν λέω, τεράστια κομμάτια και τα δύο, μυθικές μπάντες και οι δύο, δε το συζητάμε καν αυτό αλλά όταν ένα κοινό από κάτω σου ζητάει να παίξεις έστω και μία νότα από το “Forever in time” ή τραγούδια όπως το “Can’t see the angels” και εσύ δεν ανταποκρίνεσαι, στα δικά μου μάτια είναι άσχημο να παίξεις κάτι εκτός δισκογραφίας σου, ειδικά με τέτοιο κατάλογο πίσω σου. Από την άλλη κρατάω ότι ο κόσμος το ευχαριστήθηκε στο 100% και αυτό είναι που μετράει σε τελική ανάλυση!
Πολλά μπράβο στην μπάντα, στον κόσμο που ανταποκρίθηκε και φυσικά στη διοργάνωση που έβγαλε περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων και απολαύσαμε την συγκεκριμένη συναυλία όπως έπρεπε! Ελπίζω την επόμενη φορά οι PRAYING MANTIS να πραγματοποιήσουν την υπόσχεσή τους και να μας παρουσιάσουν περισσότερα τραγούδια από την δισκογραφία τους!
Ντίνος Γανίτης
Φωτογραφίες: Πέτρος Παπαπέτρος
