“Melodic metal domination”
Οι Γερμανοί PRIMAL FEAR, επέστρεψαν δυνατότεροι από ποτέ, με το νέο τους άλμπουμ, “Domination”, έχοντας πάλι στις τάξεις τους το ιδρυτικό τους μέλος, Mat Sinner, που απουσίαζε για κάποια χρόνια λόγω σοβαρής ασθένειας. Ο Σάκης Φράγκος, βρήκε την ευκαιρία, να συνομιλήσει με τον μπασίστα του σχήματος, ύστερα από αρκετά χρόνια και να μιλήσουν για το νέο δίσκο, τις αλλαγές στο lineup και πολλά άλλα ενδιαφέροντα.
Καλωσορίζουμε τον Mat Sinner από τους PRIMAL FEAR . Πώς είσαι Matt;
Είμαι καλά. Σε ευχαριστώ πολύ.
Οι PRIMAL FEAR πρόκειται να κυκλοφορήσουν το νέο άλμπουμ “Domination”. Μετά το “Code Red”, δείχνει να πιάνει ξανά δυναμική. Ποιο ήταν το όραμα πίσω από αυτούς τους νέους δίσκους;
Θέλαμε να κάνουμε έναν διαφορετικό δίσκο, τον πιο ενδιαφέρον δίσκο που μπορούμε αυτή τη στιγμή, με τα καλύτερα τραγούδια που μπορούμε να γράψουμε και την καλύτερη απόδοση και ήχο. Θέλαμε να βελτιωθούμε. Ένα πράγμα που δεν θέλαμε ήταν να κάνουμε τον ίδιο δίσκο ξανά και ξανά. Έτσι, γράψαμε πολλά τραγούδια και επιλέξαμε εκείνα που θεωρήσαμε ότι θα έκαναν τον δίσκο πολύ ενδιαφέροντα, χωρίς να χάσουμε τις ρίζες και τα χαρακτηριστικά των PRIMAL FEAR . Από την άλλη, δείξαμε και μια άλλη πλευρά του συγκροτήματος.
Πόσο διαφορετικοί μπορούν να γίνουν οι PRIMAL FEAR ; Γιατί εσύ μιλάς για κάτι διαφορετικό…
Όχι, δεν θέλαμε να είμαστε διαφορετικοί. Θέλαμε να βελτιωθούμε. Αυτή είναι η διαφορά!
Ναι, γιατί μου είπες ότι θέλατε να κάνετε έναν διαφορετικό δίσκο και αναρωτήθηκα πόσο διαφορετικοί μπορούν να γίνουν οι PRIMAL FEAR , αφού μετά από τόσους δίσκους έχετε πια ένα σταθερό στυλ με μικρές διαφοροποιήσεις, αλλά πάντα με το χαρακτηριστικό ήχο σας…
Απολύτως. Και αυτό είναι που θέλουν οι οπαδοί μας και οφείλουμε να το παραδίδουμε. Είναι πολύ σημαντικό να μη χάνουμε τις ρίζες μας. Από την άλλη, μπορούμε να βελτιωνόμαστε σε κάποια τραγούδια. Πρέπει να βρούμε τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στο γνώριμο ύφος των PRIMAL FEAR και σε κάποια νέα, πιο ενδιαφέροντα μουσικά στοιχεία.
Στο κομμάτι “Eden” συμμετέχει η Melissa Bonny, κάτι που αποτέλεσε έκπληξη. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Είχατε στο μυαλό σας κάτι παρόμοιο με αυτό που είχατε κάνει με τη Simone Simons των EPICA;
Όχι, ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Γνωρίζουμε τη Melissa εδώ και μερικά χρόνια και πραγματικά θαυμάζουμε το ταλέντο της, αλλά και την ίδια σαν άνθρωπο. Είναι υπέροχη, θετική και εξαιρετική συνεργάτης. Όταν τελειώσαμε το κομμάτι, σκεφτήκαμε ότι θα ταίριαζε μια καθαρή γυναικεία φωνή από πάνω. Τη ρωτήσαμε, δέχτηκε, και έκανε εξαιρετική δουλειά. Έφερε μια καινούρια «πινελιά» που έκανε το τραγούδι ακόμη καλύτερο.
Ένα άλλο τραγούδι που θέλω να συζητήσουμε είναι αυτό που κλείνει το άλμπουμ, το “I won’t forget”. Φαίνεται πολύ προσωπικό. Είναι ο Ralf που τραγουδάει σε όλο το κομμάτι;
Ναι. Ήταν για εμάς ένα είδος πειράματος. Δεν ήταν ότι είπαμε «ουάου, αυτό είναι σπουδαίο, το κάνουμε». Πήγαμε στο στούντιο, το δουλέψαμε και αποδείχτηκε πολύ δύσκολο στην παραγωγή και την ηχογράφηση. Στο τέλος όμως νιώσαμε ότι ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Αποφασίσαμε να κλείσουμε με αυτό τον δίσκο, γιατί δεν θα το περίμενε κανείς από εμάς να έχουμε για κλείσιμο κάτι τέτοιο. Είναι ωραίο να υπάρχουν εκπλήξεις. Επίσης, ο τρόπος που ηχογραφήθηκαν τα φωνητικά –η ερμηνεία , έχει πολύ-πολύ προσωπικό ύφος – ήταν κάτι καινούριο για εμάς. Και λειτούργησε καλά. Το λατρέψαμε. Μάλιστα, σε μια παρουσίαση του δίσκου στην εταιρεία, οι δημοσιογράφοι στην αρχή δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν όταν το άκουσαν πρώτη φορά, αλλά στο τέλος όλοι το λάτρεψαν νομίζω. Να, αυτό που λέγαμε πριν, το “I won’t forget” είναι κάτι διαφορετικό σίγουρα!
Και υπάρχει και το instrumental το “Hallucinations”, στη μέση του δίσκου. Είναι σπάνιο να έχετε ένα οργανικό κομμάτι. Γιατί το βάλατε; Πως προέκυψε; Ήταν μια καλή μελωδία, αλλά δεν βρήκατε τους κατάλληλους στίχους;
Δεν ήταν ότι δεν βρίσκαμε στίχους. Απλώς, όταν δουλεύαμε πάνω του, νιώσαμε ότι έπρεπε να μείνει instrumental. Έπρεπε βέβαια να πείσουμε τον Ralf, γιατί ποτέ δεν είχαμε βάλει instrumental σε δίσκο, μόνο intros ή outros. Αλλά οι μελωδίες ήταν τόσο ωραίες που δεν θέλαμε να τις αλλάξουμε για να μπουν φωνητικά. Είναι ένα όμορφο instrumental που αναδεικνύει τις κιθάρες. Στο τέλος, ο Ralf άκουσε το demo και συμφώνησε ότι είναι ένα ωραίο μικρό κομμάτι, που κάνει τον δίσκο πιο ενδιαφέρον ακόμα!
Τον Αύγουστο του 2024 είχαμε την αποχώρηση αρκετών μελών των PRIMAL FEAR . Τι μπορείς να μας πεις γι’ αυτό και πώς επηρέασε το “Domination”;
Ο André Hilgers (ντράμερ) είχε ήδη παίξει στην τελευταία ευρωπαϊκή περιοδεία, οπότε για εμάς δεν νέο μέλος κατ’ ουσία. Ίσως για τους οπαδούς, αλλά όχι για εμάς. Για το μπάσο, ο αναπληρωτής μου ο Alex Jansen δεν ήταν ποτέ κανονικό μέλος – ήμουν ξεκάθαρος ότι όταν θα επέστρεφα στη σκηνή για τα live, θα γύριζα στη θέση μου. Ήταν αυτή η συμφωνία μας από την αρχή. Όσο για τον Alex Beyrodt, απολύθηκε λόγω κάποιων ενεργειών και που έκανε την περίοδο της απουσίας μου και αυτό ήταν πολύ δυσάρεστο. Ο Tom Naumann ο άλλος μας κιθαρίστας όμως, που ήταν μεγάλη έκπληξη το ότι έφυγε γιατί γνωριζόμαστε μια ζωή και ξαφνικά αποφάσισε να συνεχίσει με τον Alex. Δεν ξέρω τι κάνουν, εκτός από κάποια live με cover μπάντες. Ήταν λυπηρό που δεν έμεινε. Από την άλλη, ο Magnus Karlsson είναι μαζί μας 17 χρόνια, ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες της Ευρώπης, και θα ήταν χαζό να μην χρησιμοποιούμε το ταλέντο του και να επιστρέψει. Πολλές φορές στο παρελθόν είχαμε μιλήσει για να επέστρεφε, αλλά δεν είχε συμβεί! Τώρα όμως έφτασε η ώρα. Έτσι μόνο η θέση της δεύτερης κιθάρας έμεινε κενή. Είναι απίστευτο πως αυτό έκανε ξαφνικά τον γύρο του κόσμου μέσα από τα social media και μας προσέγγισαν εξαιρετικά πολλοί κιθαρίστες. Άλλοι γνωστοί, άλλοι άγνωστοι! Εκεί μπήκε η Talia Bellazecca, την οποία πρότεινε ο Ralf. Στην αρχή ήμουν επιφυλακτικός – πρώτη φορά γυναίκα κιθαρίστρια στους PRIMAL FEAR , αριστερόχειρας, νεότερη… Αλλά αποδείχτηκε εξαιρετική μουσικός, πολύ ταλαντούχα και πολύ καλή σαν άνθρωπος. Όταν την ανακοινώσαμε, τα social media μας «εξερράγησαν». Φυσικά είναι και όμορφη, κάτι που …δεν χαλάει καθόλου το κοινό μας. Αλλά το πιο σημαντικό: παίζει τέλεια τα κομμάτια και ταιριάζει με τον χαρακτήρα της μπάντας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι μαζί της. Ήδη έχουμε κάνει μαζί κάποια live και είναι πολύ αποτελεσματική στην σκηνή!
Επειδή σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι έχουν ξαναπαίξει στους PRIMAL FEAR , ο μόνος πραγματικά νέος είναι η Talia. Πώς άλλαξε η χημεία στην μπάντα;
Ε, αλλάζει πολλά πράγματα, ακόμη και στα παρασκήνια. Δεν μπορείς πια να κάθεσαι γυμνός, πρέπει να προσέχεις (χααχαχαχα). Αλλά σοβαρά τώρα, είναι μεγάλη αλλαγή. Το κλίμα είναι θετικό, φρέσκο, με ενθουσιασμό. Παλιά κάποιοι παραπονιούνταν συνέχεια, ακόμα και στις καλύτερες συναυλίες. Τώρα όλα είναι πιο ευχάριστα. Είναι σαν μια νέα πνοή για όλους μας. Όταν παίζεις με τους ίδιους ανθρώπους για μεγάλα χρονικά διαστήματα, κάποιες φορές αυτό λειτουργεί θετικά, κάποιες φορές όχι. Έχουμε τα καλύτερα στούντιο, ηχογραφούμε με old school methods, κάνουμε μεγάλες περιοδείες. Ακόμα και αυτά για μερικούς δεν είναι αρκετά. Και αρχίζουν συνεχώς να έχουν παράπονα, ακόμα και όταν έχεις τις καλύτερες περιοδείες και την ευκαιρία, τουλάχιστον, να δεις ξένα μέρη που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσες. Όταν όλα αυτά δεν σου τραβάνε πλέον την προσοχή, σε αφήνουν αδιάφορο, τότε σίγουρα κάτι πάει λάθος! Τώρα με το νέο line up όμως, όλα είναι πολύ θετικά, υπάρχει πολύ καλή διάθεση και όρεξη από όλους μας να βγούμε έξω και να παίξουμε, έχουμε πολύ καλό κλίμα επιτέλους στην μπάντα. Έχουμε ξανά κίνητρο.
Έχεις περάσει σοβαρά προβλήματα υγείας. Πώς νιώθεις τώρα που επιστρέφεις δυνατός με το “Domination”;
Δεν είμαι πιο δυνατός από ποτέ – έχω μόνιμα ζητήματα, δεν θα φτάσω ποτέ στο 100%. Αλλά έχω κάνει τεράστια πρόοδο, είμαι ζωντανός, μπορώ να δουλεύω με τη μουσική που αγαπώ, να ζω κανονικά, να οδηγώ, να παίζω στη σκηνή. Όχι όπως ένα 20χρονο παιδί που τρέχει σαν λαγός, αλλά μπορώ να το κάνω και αυτό, να διασκεδάζω πάλι, είναι ανεκτίμητο. Μετά από όλα όσα πέρασα, πριν τέσσερα χρόνια ήμουν στα νοσοκομεία, έκανα επεμβάσεις, δεν ήμουν καλά! Όταν όμως ανέβηκα ξανά στη σκηνή ήταν σαν να έπαιζα την πρώτη μου συναυλία με το σχολικό συγκρότημα. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής μου.
Οι PRIMAL FEAR υπάρχουν από το 1997. Τι σας κρατάει ακόμα ζωντανούς, μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες;
Η νέα ενέργεια, οι χαρακτήρες, η θετικότητα, ο ενθουσιασμός μέσα στην μπάντα. Αυτό μας ανανεώνει τόσο τον Ralf, όσο και εμένα. Αν έχεις θετικούς ανθρώπους γύρω σου, όλα είναι πιο εύκολα. Μας δίνει κίνητρο και ώθηση και στη σύνθεση, στον τρόπο που γράφουμε, που ήταν πάντα ο αγαπημένος μας τομέας. Αυτή τη στιγμή είναι από τις καλύτερες περιόδους της καριέρας μας.
Ποιο άλμπουμ της δισκογραφίας σας θεωρείς πιο παρεξηγημένο ή υποτιμημένο;
Δεν θεωρώ ότι κάποιο είναι υποτιμημένο. Απλώς πάντα υπάρχουν οι λίγοι που θα πουν κάτι αρνητικό στο ίντερνετ. Δεν πρέπει να τους αφήνουμε να καθορίζουν την πορεία μας. Στην ουσία: «Στ’ αλήθεια; Στ’ αρχ… μας!» και συνεχίζουμε με το όραμά μας.
Έχοντας υπάρξει κομμάτι της μουσικής βιομηχανίας τόσα χρόνια, πού πιστεύεις ότι κατευθύνεται; Και ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία προσαρμογής;
Κυρίως οι δισκογραφικές έχουν αλλάξει. Κάποιες κάνουν καλή δουλειά, άλλες απλά βγάζουν πάρα πολλές κυκλοφορίες και χάνεται η ουσία. Επίσης, υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι υπάρχει μόνο το digital. Εμείς πουλάμε ακόμα πολλά CDs και βινύλια. Για άλλες μπάντες μπορεί να ισχύει το μοντέλο «μόνο singles και streaming», αλλά για εμάς τους PRIMAL FEAR είναι σημαντικό να κυκλοφορούμε δίσκους όπως πάντα, στο υψηλότερο επίπεδο που μπορούμε. Δεν πιστεύω ότι το physical format έχει τελειώσει τουλάχιστον στο είδος της μουσικής που παίζουμε, δεν ξέρω να σου πω για άλλα είδη τι συμβαίνει.
Σε ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη και για τον χρόνο σου Matt. Είναι υπέροχο να σε βλέπουμε ξανά γεμάτο ενέργεια!
Ναι, το πιο σημαντικό είναι να απολαμβάνεις τη ζωή.
Είδα και μερικά live videos από εσάς, η μπάντα είναι σε τρομερή φόρμα και νομίζω ότι ο δίσκος θα πάει πολύ καλά.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Ήταν χαρά μου που μιλήσαμε ξανά .
Καλή συνέχεια, ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα από κοντά αυτή τη φορά.
Ευχαριστώ, να είσαι καλά Σάκη! Γεια χαρά.
Σάκης Φράγκος
Απομαγνητοφώνηση: Δημήτρης Σειρηνάκης
