PRIME CREATION – “Tell freedom I said hello” (ROAR! Rock Of Angels Records)

0
709












Οι PRIME CREATION είναι άλλο ένα συγκρότημα που αποδεικνύει με το album του, ότι καλύτερα είναι να το κρίνεις μετά την ακρόαση και όχι πριν. Βλέπετε με την πληθώρα των δισκογραφικών δουλειών που υπάρχουν πια, έχω μια μικρή καχυποψία σε κάθε άγνωστο προς εμένα group. Με το εν λόγω όμως σχήμα η όποια αμφιβολία διαλύεται άμεσα.

Ψάχνοντας το βιογραφικό των μελών, ανακαλύπτεις ότι οι Henrik Weimedal-μπάσο, Kim Arnell- drums και Robin Aernell-κιθάρα ήταν μέλη των MORIFADE, ενός σχήματος που οι πιο ψαγμένοι στο Ευρωπαϊκό power metal, θα τους θυμούνται σίγουρα σαν ένα group του οποίου το EP αλλά και τα πρώτα 2 full length albums τους, είχαν κάνει μια κάποια αίσθηση, από το 1998 μέχρι το 2002.

Αυτό βεβαίως δεν «λέει» κάτι αφού το παρελθόν μπορεί να είναι καλό και το παρόν όχι, στην περίπτωση όμως των PRIME CREATION, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αν και πολύ εύκολα θα μπορούσαν να έχουν «χτίσει» την μετέπειτα καριέρα τους, «πατώντας» στα πρώτα τους βήματα και την όποια αναγνώριση, αντιθέτως εκείνοι έχουν εναρμονιστεί με τα πιο πρόσφατα ηχητικά δεδομένα του power metal έχοντας σαφή τάση προς πιο progressive μονοπάτια.

Η φετινή χρονιά τους βρίσκει να κυκλοφορούν την τρίτη τους δουλειά με τον ιδιαίτερο και κάπως «παράξενο» τίτλο “Tell freedom I said hello”, έχοντας άλλη μια πολύ όμορφη ιδέα εξωφύλλου του «δικού μας» Γιάννη Νάκου (KAMELOT, EVEGREY, OCEANS OF SLUMBER). Για όσους δεν τους ξέρουν, το group, λόγω καταγωγή του από την Σουηδία, έχει υιοθετήσει πολλά από τα στοιχεία που έχουν αντίστοιχα συγκροτήματα του ιδιώματος αλλά και της χώρας τους. Ίσως μετά την ομότιτλη εισαγωγή το NEVERMORE-ικό ριφ και στυλ του “Promised land”, τραγούδι που «ανοίγει» το δίσκο, να σε κάνει να σκεφτείς τι μπορεί να έπεται στην συνέχεια. Η απότομη παύση του ριφ και η εναλλαγή που ακολουθεί με την ηλεκτροακουστική κιθάρα για περίπου 25 δευτερόλεπτα, μέχρι την ηχητικά δυναμική κορύφωση στο ρεφρέν και την επαναφορά του αρχικού tempo, θα σε βάλει για τα καλά στο κλίμα του album αφού η συνέχεια θα είναι ανάλογη.

Οι PRIME CREATION όπως προαναφέρθηκε, αρέσκονται να εκφράζονται σε progressive power metal μονοπάτια. Τα τραγούδια τους έχουν στακάτα, πορωτικά κιθαριστικά μοντέρνα, fuzzαρισμένα ριφ με ωραίες ηχητικά μελωδίες, οι οποίες αναλόγως της ροής της σύνθεσης εναλλάσσονται από πιο αργές σε πιο γρήγορες. Το group έχει δώσει μεγάλη βαρύτητα στην λυρικότητα και την μελωδία σε κάθε τραγούδι παρά στην εναλλαγή ταχυτήτων των κομματιών. Βάση αποτελέσματος αυτό που λαμβάνει ο ακροατής είναι άκρως δυναμικές συνθέσεις με κουπλέ και ρεφραίν που εναρμονίζονται αναλόγως, οι οποίες έχοντας σε πολλά σημεία μπολιασμένα «ατμοσφαιρικά» μέρη δίνουν στην εκάστοτε σύνθεση έναν πιο ωραίο ηχητικό όγκο, που δεν ενοχλεί, αλλά αντιθέτως προσελκύει την ακρόαση, βεβαίως κυρίως σε όσους αρέσκονται σε αυτό το αποτέλεσμα. Τα τραγούδια τους, παρόλο που κινούνται σε mid-tempo ταχύτητες, έχουν μια σαφή αίσθηση ηχητικού τσαμπουκά σε όλη την διάρκεια του album, ακόμα και στα πιο «μελαγχολικά» μέρη που υπάρχουν διάχυτα.

Με μια πρώτη ακρόαση, οι «επιρροές» από TAD MOROSE, SOEN, NOCTURNAL RITES, ELEGY, THRESHOLD, EVERGREY, SAINT DEAMON κλπ. αλλά και παρεμφερή συγκροτήματα, είναι αρκετά εμφανείς. Το συγκρότημα τιμά στο έπακρο την χώρα καταγωγής του, και έτσι ακούγοντας καλά τον δίσκο θα βρείτε και κάποια, ελάχιστα στοιχεία από πιο «βαριά» σχήματα όπως οι DARK TRANQUILITY, IN FLAMES, EDGE OF SANITY. Αν σας αρέσουν κάποια από ή όλα τα παραπάνω groups, οι PRIME CREATION θα είναι άλλο ένα συγκρότημα που λογικά θα σας ανταμείψει. Όχι για την μουσική του καινοτομία ή πρωτοπορία, και αυτοί, αλλά για τις ωραίες συνθέσεις και το γεγονός ότι θα ακούσετε «φρέσκα» τραγούδια που ανήκουν στο σήμερα και δεν αποτελούν παρελθοντικό αντιγραφικό αναμάσημα.

Όσοι αρέσκεστε στο format του βινυλίου, θα έχετε την ευκαιρία να αποκτήσετε τον δίσκο και σε αυτή την έκδοση. Έτσι θα έχετε στην συλλογή σας άλλο ένα album με καλοδουλεμένες συνθέσεις, που σε καμία στιγμή θα σας κάνουν να «σηκώσετε» την βελόνα κατά την διάρκεια τη ακρόασης. Τραγούδια που δεν είναι εύπεπτα ηχητικά και χρειάζονται πολλές ακροάσεις, για να τα «νοιώσεις». Όταν το κάνεις θα σου αρέσουν πολύ.

7,5 / 10

Θοδωρής Μηνιάτης

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here