Καλό το παρελθόν, αλλά αν δεν επενδύσουμε στο παρόν, το μέλλον της μουσικής είναι δυσοίωνο. Στο Rock Hard προσπαθούμε να ανακαλύπτουμε όσο το δυνατόν περισσότερα καινούργια ή λιγότερο γνωστά σχήματα, παρότι «εμπορικά» δεν είναι και η καλύτερη δυνατή λύση. Επιμένουμε όμως στο να προσφέρουμε κάποιες όσο το δυνατό πιο ποιοτικές ακροάσεις από γκρουπ που είναι λίγο πιο δύσκολο να πέσουν στα ραντάρ του μέσου ακροατή. Αυτή εδώ η στήλη, θα ασχολείται με το λεγόμενο «προοδευτικό metal», προσπαθώντας να προσεγγίσει όσο το δυνατόν περισσότερα σχήματα. Δεν θα διαβάσετε για τους DREAM THEATER ή τους PAIN OF SALVATION ή τέλος πάντων, σχήματα που έχουν κάνει μία διαδρομή, είναι σε γνωστές εταιρίες και θα βρουν το δρόμο τους στη στήλη των Παρουσιάσεων Δίσκων. Ο λόγος θα δοθεί σε λιγότερο γνωστά ή δημοφιλή σχήματα, που ανήκουν στο roster μικρότερων εταιριών ή βγάζουν αυτοχρηματοδοτούμενες δουλειές. Δεν ξέρω αν ο χρόνος επιτρέπει να είναι εβδομαδιαίο το Prog 2 Prog, όμως να είστε σίγουροι ότι θα βρίσκει το δρόμο του για το Rock Hard όσο πιο τακτικά γίνεται…
X–RAY
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: WHEEL
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Resident human
ΕΤΑΙΡΙΑ: OMN Label Services
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 26/3
ΣΥΝΘΕΣΗ:
James Lascelles (κιθάρα/φωνητικά)
Santeri Saksala (drums)
Aki ‘Conan’ Virta (μπάσο)
Jussi Turunen (lead κιθάρα)
Φινλανδο-Άγγλοι οι WHEEL και το “Resident human” είναι ο δεύτερος full length δίσκος τους, που διαδέχεται το “Moving backwards” του 2019. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν ξεκίνησα να ακούω το 12λεπτο “Dissipating” που ανοίγει το “Resident human”, είναι η λέξη «groove». Ενώ είναι ήρεμο, στα μονοπάτια αγαπημένων δίσκων των PORCUPINE TREE με τα μπασοτύμπανα να οδηγούν σε μία φάση σχετικά χαλαρή και μελωδική, φτάνει το ένατο λεπτό που τα πάντα ισοπεδώνονται καθοδηγούμενα πάντα από μία θηριωδία του rhythm section, που θα έκανε τους TOOL να μπουν στο στούντιο να γράψουν κάτι καλύτερο από το “Fear inoculum”.
Το “Movement”, κομμάτι που είναι γραμμένο για το κίνημα “Black Lives Matter”, είναι ένα τετράλεπτο αριστούργημα, που είναι στη φάση των TOOL (όπως και η πλειοψηφία των τραγουδιών του άλμπουμ), το οποίο όμως καταφέρνει να μας δώσει ότι χρειαζόμαστε μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Κι εκεί ακριβώς είναι η μαγκιά των WHEEL. Ο δίσκος έχει 6 τραγούδια συν το δίλεπτο “Old earth” που λειτουργεί ως outro. Τα μισά έχουν διάρκεια από 11 έως 12μιση λεπτά και τα υπόλοιπα στα 4μιση. Κι όμως, δείχνουν φοβερή μαεστρία, στο να «απλώνουν» τις συνθέσεις τους, αλλά και να τις κρατάνε όσο πιο compact γίνεται, κάτι που δυσκολεύονται να κάνουν ακόμα και κολοσσοί της μουσικής μας. Από τις πολύ ευχάριστες εκπλήξεις των τελευταίων μηνών, έχω απολαύσει επαναλαμβανόμενες ακροάσεις. (8,5 / 10)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: FOREIGN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The symphony of the wandering Jew part II”
ΕΤΑΙΡΙΑ: Pride & Joy
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: κυκλοφορεί
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Ivan Jacquin (πλήκτρα/φωνητικά/σύνθεση)
+ 40 special guests
Προφανώς ο συμπαθής Γάλλος Ivan Jacquin, σκέφτηκε, ότι αφού ο Arjen Lucassen το κάνει, γιατί όχι κι εγώ; Από τη στιγμή που είχε το κατάλληλο budget, λοιπόν, δημιούργησε το δεύτερο μέρος της rock/metal όπερας (το πρώτο είχε βγει το 2014), που ασχολείται με τον Περιπλανώμενο Ιουδαίο, έναν άνθρωπο που καταδικάστηκε σε αθανασία, περπατώντας τη Γη μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, επειδή δεν έδωσε νερό στον Ιησού Χριστό όταν ανέβαινε τον Γολγοθά.
Ανέφερα την οικονομική άνεση, διότι για να έχεις στην μπάντα σου τον Leo Margarit (PAIN OF SALVATION, EPYSODE) στα ντραμς, τον Mike Lepond (SYMPHONY X, SILENT ASSASSINS) στο μπάσο, την Amanda Lehmann (STEVE HACKETT BAND) στα φωνητικά και τις lead κιθάρες και ανάμεσα στους άλλους τραγουδιστές τους Zak Stevens (CIRCLE II CIRCLE, TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA, ex-SAVATAGE), Tom S. Englund (EVERGREY) και Andy Kuntz (VANDEN PLAS, οι κοντινοί μου άνθρωποι, γνωρίζουν την «αδυναμία» που έχω στη φωνή του), δεν αρκεί να έχεις μόνο καλές δημόσιες σχέσεις.
Το μεγάλο πρόβλημα του δίσκου, είναι ότι ο Jacquin, έχει τις καλές προθέσεις μεν, οι συνθέσεις του όμως χωλαίνουν σε μεγάλο βαθμό. Έχουμε πήξει σε δίσκους που έχουν μεγάλα ονόματα και τελικά δεν αξίζουν τον κόπο και οι FOREIGN είναι μία ακόμα τέτοια rock/metal όπερα. Πόσοι από εσάς θυμούνται τους ABYDOS του Andy Kuntz (που συμμετέχει στο δίσκο, όπως είπαμε), πέραν του γεγονότος ότι ο τίτλος του μοναδικού δίσκου τους, κόντραρε σε μέγεθος τους αντίστοιχους των BAL SAGOTH; Ε, πολύ λιγότεροι θα θυμούνται τους FOREIGN σε λίγο καιρό.
Δεν είναι κακός ο δίσκος. Είναι απελπιστικά μέτριος όμως, με ελάχιστα ξεσπάσματα, παρά το γεγονός ότι ο Jacquin έχει βάλει πολλά σπάνια και αξιοπερίεργα όργανα. Το ξεκίνημα με το “Yerushalaïm” αφήνει πολλές ελπίδες, παρά τον ήχο της κιθάρας που ποτέ δεν χώνεψα ιδιαίτερα, πόσο μάλλον όταν μπαίνει ο Stevens με τη φωνάρα του, το επίπεδο όμως πέφτει απότομα και πρέπει να φτάσουμε στο 8ο τραγούδι, το “Mysteries to come” για να ξεφύγουμε από τη μετριότητα. Μην μασάτε από τα ονόματα, υπάρχουν πολύ καλύτεροι δίσκοι εκεί έξω. (5 / 10)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: SULLEN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Nodus tollens – Act 1: Oblivion”
ΕΤΑΙΡΙΑ: self-financed
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: κυκλοφορεί
ΣΥΝΘΕΣΗ:
David Pais (φωνητικά)
Pedro Mendes (κιθάρες)
André Ribeiro (κιθάρες)
Ricardo Pinto (μπάσο)
Marcelo Aires – (ντραμς / πλήκτρα)
Πορτογαλικό progressive έχει το μενού τώρα!!! Αγγλιστί, sophomore δίσκος, (δεύτερος ντε), έξι χρόνια μετά το “Post-Human” του 2015 και το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι prog σχήμα, με δύο μικρά instrumental κι έξι χρόνια διαφορά ανάμεσα στους δίσκους, μας παραδίδει 33 λεπτά μουσικής. Δεν το λες και καλό σημάδι αυτό…
Οι SULLEN νομίζω ότι το συγκρότημα που πρέπει να ακούνε περισσότερο απ’ όλα, είναι οι HAKEN, αλλά έχουν εμπλουτίσει τον ήχο τους με κάποια brutal φωνητικά και πιο death metal σημεία, σαν να OPETHίζουν λίγο. Μικρές διάρκειες κομματιών, συμπαγείς συνθέσεις, με έξυπνες ιδέες, αρκετό djent σε σημία, κάπου όμως νομίζω ότι πρέπει να βρουν μία χρυσή τομή με τα φωνητικά, τόσο στις φωνητικές γραμμές όσο και με τα brutal, τα οποία χωρίς να είναι άσχημα, νομίζω ότι τραβάνε λίγο πίσω το τελικό αποτέλεσμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η αγαπημένη μου στιγμή είναι το “Fail safe”, το τελευταίο τραγούδι του δίσκου, που παρότι έχει αρκετά στρώματα ήχου, είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια και συμβαίνουν πολλά πράγματα, είναι το πιο «στρωτό» τραγούδι, χωρίς τις “djentικές» ακροβασίες, διατηρώντας όμως παράλληλα την πολυπλοκότητα του ήχου τους. Θα ήταν καλό να τους τσεκάρατε, αν και κυκλοφορούν –αυτή τη στιγμή- καλύτερα σχήματα. (6,5 / 10)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: SONIC CIRCUS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Everything”
ΕΤΑΙΡΙΑ: self-financed
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: κυκλοφορεί
Prog rock trio με pop στοιχεία, από την Αυστραλία. Τι θα μπορούσε να πάει λάθος; Το άλμπουμ τους, έχει κυκλοφορήσει εδώ και λίγο καιρό και αφού αντιπαρέλθω τις κλασικές, γραφικότητες των Δελτίων Τύπου, ότι δηλαδή δημιουργήθηκαν από τις στάχτες των «τοπικών θρύλων» DEAD STAR RENEGADE (που κέρδισαν αυτόν τον «τίτλο» επειδή είχαν παίξει support στον Gilby Clarke!!!), θα πρέπει να πω ότι τούτοι εδώ από την πρώτη στιγμή μου κέντρισαν το ενδιαφέρον με τον αρκετά ξεχωριστό, προσωπικό τους ήχο, τις funky κιθάρες τους, τις πολύ καλές μελωδικές τους γραμμές, τα ευκολομνημόνευτα ρεφρέν.
Ωραίο σχήμα, με κάποια πιο μεταλλικά ξεσπάσματα, το 8λεπτο “Take me away” που κλείνει το δίσκο είναι πραγματικά πολύ αξιόλογο τραγούδι, ενώ ξεχωρίζουν εκτός των άλλων και τα “Aeroplane” και “The river”. Συνολικά είναι πολύ αξιόλογη προσπάθεια των φίλων μας SONIC CIRCUS από τη χώρα των καγκουρό, που καλό θα ήταν να τσεκάρατε. (7,5 / 10)
Σάκης Φράγκος
