Το τρίτο μέρος της στήλης μας Prog 2 Prog, ταξιδεύει σε διαφορετικούς προορισμούς (Ελλάδα, Ιταλία, Σουηδία και Αμερική/Βραζιλία/Καναδάς). Δεν θα έχετε παράπονο, από ταξιδιωτικής άποψης, τουλάχιστον!!! Μουσικά πάμε σε πιο παραδοσιακά prog μονοπάτια, prog rock, αλλά και neoclassical. Διαβάστε για τους IMMORTAL GUARDIAN, ARTIFICIAL EDEN, GOAD και SONIC DESOLUTION και περιμένω και τις δικές σας προτάσεις στο sakis@rockhard.gr
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: IMMORTAL GUARDIAN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Psychosomatic”
ΕΤΑΙΡΙΑ: M-Theory Audio
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: κυκλοφορεί
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Gabriel Guardian – κιθάρες/πλήκτρα
Carlos Zema – φωνητικά
Justin Piedimonte – ντραμς
Joshua Lopez – μπάσο
Ξεκινάω με δύο διαπιστώσεις. Α) η M-Theory κυκλοφορεί πραγματικούς θησαυρούς και αυτό συμβαίνει όταν ο άνθρωπος που καθορίζει τις τύχες της, είναι πολύπειρος με πολύ καλό μάτι και Β) η Βραζιλία μου φαίνεται ότι εκτός από φαντεζί ποδοσφαιριστές, βγάζει και πολύ καλούς τραγουδιστές.
Αφού τα είπα και ξεθύμανα, καιρός να δούμε τι είναι αυτοί οι IMMORTAL GUARDIAN. Το “Psychosomatic” είναι ο δεύτερος full length δίσκος του πολυεθνικού αυτού σχήματος (τα μέλη τους είναι από την Αμερική, τον Καναδά και τη Βραζιλία) και αποτελούν το πνευματικό παιδί του “Bob Katsionis του Las Vegas”, του Gabriel Guardian. Ο λόγος που τον περιγράφω έτσι, είναι διότι ο Guardian είναι από τους λίγους μουσικούς στον κόσμο (όπως και ο Katsionis, να τα λέμε κι αυτά), που είναι τόσο ικανοί στην κιθάρα και στα πλήκτρα και μάλιστα μπορούν να παίζουν ταυτόχρονα και τα δύο όργανα.
Το ζητούμενο όμως, όπως πάντα, είναι οι καλές συνθέσεις κι όχι μόνο η άρτια τεχνική. Ο δίσκος ξεκινά με το “Psychosomatic” που δεν είναι και ό,τι πιο εντυπωσιακό, όμως η συνέχεια είναι καταιγιστική. Οι ANGRA της μετά-Matos εποχής, ενώνονται με τους SYMPHONY X (κυρίως στα πιο neoclassical μέρη τους), με ολίγη από LIQUID TENSION EXPERIMENT στα instrumental σημεία. Και το ακόμα πιο σημαντικό; Ο Βραζιλιάνος τραγουδιστής Carlos Zema είναι πραγματικά πολύ καλός.
Το άλμπουμ, κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκειά του, με κορυφαίες στιγμές ίσως το “Phobia” (που συμμετέχει και ο κιθαρίστας Marcelo Barbosa (ANGRA) και το “Goodbye to farewells”. Συνολικά όμως, εντυπωσιάστηκα. Παρότι το έβγαλε η M-Theory, που την εκτιμώ πάρα πολύ, δεν το είδα να έρχεται, αφού η πλειοψηφία των power/progressive σχημάτων στις μέρες μας, ακούγεται σαν τσιχλόφουσκα. Όχι όμως οι IMMORTAL GUARDIAN… (8 / 10)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: ARTIFICIAL EDEN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Artificial Eden”
ΕΤΑΙΡΙΑ: Boersma Records
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: κυκλοφορεί
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Rob Lundgren (φωνητικά)
Αντώνης Παναγόπουλος (κιθάρα)
Θάνος Παπαρίδης (κιθάρα)
Session μουσικοί
Σπύρος Χασαπίδης (μπάσο)
Νικήτας Μάντολας (ντραμς)
Πατριωτάκια μας οι ARTIFICIAL EDEN και το ομώνυμο άλμπουμ τους, είναι το ντεμπούτο τους, παρότι υπάρχουν αρκετά χρόνια. Δεν γίνεται να μην τους συμπαθήσω, αφού φαίνεται ότι έχουν αρκετά μεγάλη αγάπη για τους FATES WARNING, ιδιαίτερα των τελευταίων ετών κι αυτό φαίνεται σε πολλά σημεία μέσα στο δίσκο τους, χωρίς όμως να αποτελεί μειονέκτημα ή να μιλάμε για κάποιο copycat.
Εκτιμώ πάρα πολύ τους τραγουδιστές που γνωρίζουν τις δυνατότητές τους και δεν το παρακάνουν για να εντυπωσιάσουν και ο Rob Lundgren, έχει μία φωνή με πολύ καλά μεσαία, στο ύφος του Andy Frank (BRAINSTORM) και με εξαίρεση ένα σημείο στο “Lies between the lines” που προσπαθεί άδοξα να βγάλει τσιρίδα, κινείται στα επίπεδα που νιώθει ασφαλής και τα πράγματα είναι πολύ καλά.
Οι συνθέσεις είναι δομημένες με τρόπο που δεν φαίνεται η διάρκειά τους, οι παίχτες δεν το παρακάνουν με την τεχνική προσδίδοντας έτσι έναν πιο power metal τόνο στα τραγούδια και υπάρχει ωραίο flow με κατάληξη το 12λεπτο “Land of depression”, που νομίζω ότι ακούω αρκετούς SIEGES EVEN, χωρίς τους τρελούς ακροβατισμούς των Βαυαρών.
Συνολικά το ντεμπούτο των ARTIFICIAL EDEN είναι πολύ ελπιδοφόρο. Δείχνουν συνειδητοποιημένοι κι εκτιμώ πολύ που αναγνωρίζουν τα δυνατά τους σημεία, τα οποία και τονίζουν. Έχοντας μία βάση στην οποία κινούνται, νομίζω ότι μπορούν να ανοιχτούν και λίγο παραπάνω στο μέλλον, να δοκιμάσουν πράγματα και να εξελιχθούν. (7,5 / 10)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: GOAD
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “La Belle Dame”
ΕΤΑΙΡΙΑ: My Kingdom Music
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 7/5/2021
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Maurilio Rossi – φωνητικά, πλήκτρα, κιθάρες, μπάσο, ντραμς, στίχους, μουσική (όλα δηλαδή)
Gianni Rossi – κιθάρα
Alessandro Bruno – κιθάρες, βιολί, φλάουτο, σαξόφωνο, όμποε
Paolo Carniani – ντραμς
Francesco Diddi – κιθάρες, βιολί, φλάουτο
Antonio Vannucci – πλήκτρα
Filippo Trentastasi – ντραμς
Martin Rush – special effects, μπάσο, φωνητικά
Οι Ιταλοί prog rockers GOAD, έχουν σχεδόν 50 χρόνια ιστορίας και το “La Belle Dame” είναι το 15ος στούντιο δίσκος τους, χωρίς να υπολογίζουμε όλες τις υπόλοιπες συμμετοχές τους. Πραγματικά, αυτή η ιταλική σχολή του progressive rock, έχει βγάλει πολύ ιδιαίτερες μπάντες και οι GOAD είναι μία από αυτές.
Το αίσθημα του λυρισμού είναι πάρα πολύ έντονο και υπάρχει από τις πρώιμες δουλειές τους, που έκαναν αφιερώματα στον Edgar Allan Poe, αλλά και αργότερα που αφιέρωσαν δίσκο στον HP Lovecraft. To “La Belle Dame” είναι ουσιαστικά μία rock opera αφιερωμένη στο αντίστοιχο ποίημα του Άγγλου John Keats.
Πάρα πολύ προσωπικός ήχος, πολύ δύσκολος, με ερμηνείες ακραίες, ιδιαίτερα στα φωνητικά και αναφορές σε KING CRIMSON (που φαίνεται να είναι διαχρονικά η αγαπημένη τους μπάντα), VAN DEG GRAAF GENERATOR, MOODY BLUES, PROCOL HARUM και τον αδιαμφισβήτητο mastermind, Maurilio Rossi, να κάνει μία ερμηνεία που νιώθεις ότι τον έχεις δίπλα σου με άφθονο σκοτσέζικο ουίσκι, να σου αφηγείται την ιστορία. Βαθμό, δεν μπορώ να βάλω, αφού όλα είναι τόσο υποκειμενικά, για ένα δίσκο που είναι πραγματικό έργο τέχνης. Εμένα με έχει δυσκολέψει πάρα πολύ και είναι για πολύ γυμνασμένα αυτιά. Δύσκολο να του βάλει κανείς χαμηλό βαθμό, αφού η δουλειά που έχει πέσει είναι τεράστια, από την άλλη όλα είναι θέμα γούστου…
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: SONIC DESOLUTION
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Explorer”
ΕΤΑΙΡΙΑ: GMR Music
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 30/4/2021
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jan Johansen (φωνητικά)
Annica Svensson (φωνητικά)
Mads Clausen (φωνητικά)
Morgan Agren (ντραμς)
Ken Sandin (μπάσο)
Magnus Berglund (κιθάρα)
Peter Lazar (κιθάρα)
Σουηδοί οι SONIC DESOLUTION και το “Explorer” είναι η πρώτη τους δισκογραφική προσπάθεια. Προσοχή όμως, δεν είναι τίποτα άπειροι μουσική, αφού ο ντράμερ τους, Morgan Agren, εκτός των άλλων έχει παίξει με τον Devin Townsend και τους KAIPA, o μπασίστας τους Ken Sandin, με τον Uli Jon Roth, τον Vinnie Moore και τον Kee Marcello και γενικότερα (για να μην κάνουν απλή αντιγραφή του Δελτίου Τύπου), το line-up τους αποτελείται από πεπειραμένους μουσικούς.
Το colpo grosso που έκανε το σχήμα, είναι ότι χρησιμοποίησε τρεις διαφορετικούς τραγουδιστές, δύο άντρες και μία γυναίκα, διαχωρίζοντας έτσι πλήρως τα φωνητικά και αναλαμβάνοντας ο καθένας το ύφος που του ταιριάζει, πετυχαίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη μέγιστη απόδοση. Μεγάλη τους μαγκιά!
Από εκεί και πέρα, ο πυρήνας του δίσκου είναι τα τέσσερα τραγούδια που βρίσκονται στο μέσο, με διάρκεια κοντά στα 9 λεπτά, οπότε καταλαβαίνετε ότι έχουμε δαιδαλώδεις συνθέσεις, που είναι πολύ πιο κοντά στο prog rock, παρά στο prog metal, λοξοκοιτώντας τους συμπατριώτες τους FLOWER KINGS και KAIPA, αλλά και –όπως είναι φυσικό- σχήματα όπως οι GENESIS, με τις απαραίτητες δόσεις pop. Δεν είναι τυχαίο ότι όπως αλίευσα, guest στο δίσκο είναι και ο Jonas Berggren των ACE OF BASE, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι στη χώρα που έβγαλε τους ABBA, τα όρια ανάμεσα στην pop και τη rock, είναι πιο δυσδιάκριτα απ’ οπουδήποτε αλλού.
Στο σύνολό του, είναι ένα καλό ντεμπούτο, χωρίς τάσεις για επίδειξη, αρκετά compact συνθέσεις παρά τη μεγάλη τους διάρκεια ως επί το πλείστον, εκπληκτικό drumming ομολογουμένως, στο τέλος των ακροάσεων όμως, ένιωθα ότι μου έλειπε κάτι, αφού ουσιαστικά μόνο στο “Midlife insight”, ένιωσα ότι ήθελα να ξανακούσω το τραγούδι, που μου έκανε περισσότερη εντύπωση από τα υπόλοιπα. Μάλλον το songwriting έπρεπε να είναι πιο “punchy”. Ίσως. Τους τσεκάρω όμως, γιατί το πρόσημο είναι σίγουρα θετικό. (7 / 10)
Σάκης Φράγκος
