PUTA VOLCANO – “Amma” (Iota5 Records)

Το αθηναϊκό κουαρτέτο ανήκει σε μια κλειστή κάστα συγκροτημάτων που είναι καταδικασμένα να πετύχουν σε κάθε τους προσπάθεια. Από το στονεράδικο “The Sun” του 2015, την αποκάλυψη του “Harmony of Spheres”, έως το σημερινό “Amma” το συγκρότημα φλερτάρει με την κορυφή. Ταυτόχρονα, όσοι δεν ξέρουν, οι PUTA VOLCANO, ανήκουν και σε μια άλλη συνομοταξία συγκροτημάτων. Μαζί με τους REVERSED NATURE, LUDMILA, THE ROAD MILES και GODSLEEP, μοιράζεται μια δυναμική γυναικεία φωνή μπροστά από το μικρόφωνο. Η αναφορά θα ήταν εντελώς περιττή (ως προς το φύλο) αν η Άννα Παπαθανασίου δεν είχε ένα τέτοιο εκτόπισμα τόσο στο συγκρότημα όσο και στην υπο-σκηνή γενικότερα.

Πριν τρία χρόνια το “Harmony of Spheres” ανέβασε το συγκρότημα σε άλλο επίπεδο αναγνωρισιμότητας, χαρίζοντας του μια πληθώρα συναυλιών εντός κι εκτός Ελλάδας, βάζοντας έτσι τα θεμέλια για μια αυθεντική ροκ σταρ εμπειρία η οποία εν πολλοίς θα εξαργυρώνονταν σε αυτόν τον δίσκο. Μεγαλύτερη απόδειξη η νέα ευρωπαϊκή περιοδεία για το “Amma” η οποία δυστυχώς λόγω των συνθηκών της πανδημίας ακυρώθηκε. Πολλά από τα παραπάνω περιγράφονται και στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ Greek Rock Revolution, αν θέλει κάποιος να εμβαθύνει στα τεκταινόμενα της heavy rock/stoner σκηνής. Αλλά ας γυρίσουμε στο παρόν και την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου. Μπορεί το “Amma” να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων και των προσδοκιών που έθεσε ο προκάτοχός του;

Η αλήθεια είναι ότι το “Amma” είναι η φυσική συνέχεια του “Harmony of Spheres” από κάθε άποψη. Από τις συνθέσεις και την παραγωγή, έως το ύφος και την εκτέλεση το πρώτο μισό του δίσκου είναι σχεδόν πανομοιότυπο με το “Harmony”, αποδεικνύοντας ότι το συγκρότημα τιμάει το παρελθόν αλλά καταφεύγει επίσης σε μια γνωστή επιτυχημένη συνταγή. Η συνέχεια, με το ιντερλούδιο “Echoing Icons” να αποτελεί το μεταίχμιο, φαντάζει κάπως διαφορετική. Οι ρυθμοί κατεβαίνουν, η Παπαθανασίου μεταμορφώνεται από μαινάδα σε υψίφωνο της Metropolitan Opera, όχι εντάξει, ας μείνουμε στο γεγονός ότι γίνεται πιο μελωδική προσεγγίζοντας ακόμα πιο πολύ την χροιά του αείμνηστου Layne Staley. Η κατακλείδα του δίσκου με το “Kassandra’s Gift” αποτελεί σίγουρα μια νέα πτυχή της μουσικής τους, αλλά πραγματικά ο δρόμος έως εκεί ήταν μακρύς. Θα έλεγα ότι το “Amma” διαρκεί ένα – δύο κομμάτια περισσότερο από ότι θα έπρεπε, και σε συνδυασμό με το πανομοιότυπο ήχο/συνθετικό μοτίβο, θα τον φέρει ένα σκαλί χαμηλότερα από το “Harmony”.

Στο δια ταύτα, όσοι θα ανακαλύψουν τους PUTA VOLCANO μέσα από το “Amma” δεν θα ξέρουν από τους ήρθε αυτό το μείγμα από Seattle grunge αλητεία και μάχιμη heavy rock riffολογία. Οι υπόλοιποι που ακολουθήσαμε την σωστή χρονολογική διαδικασία θα μείνουμε στο αξεπέραστο “Harmony” και θα περιμένουμε την στιγμή που θα ξεπεράσουν τους εαυτούς τους.

7,5/10 

Νίκος Ζέρης