a
Είναι εβδομάδες που κάθομαι και ακούω τον καινούργιο δίσκο των QUEENSRYCHE και κάθε φορά το συμπέρασμα που καταλήγω, είναι το ίδιο. Πρόκειται περί εξαιρετικού δίσκου από κάθε άποψη!!! Ποτέ δεν έκρυψα την συμπάθειά μου στον Geoff Tate, η αλήθεια όμως είναι πως και οι τρεις δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει οι QUEENSRYCHE μετά το όχ-και-τόσο-βελούδινο διαζύγιο με τον πρώην τραγουδιστή τους, είναι από αρκετά έως πολύ καλοί, με αποκορύφωμα το “The verdict”.
Το νέο δημιούργημα των ‘RYCHE, μας φέρνει σε εποχές της τετράδας “Rage for order”, “Operation: Mindcrime”, “Empire” με ολίγη από “Promised land”, όλα αυτά δοσμένα όμως με μία πολύ σύγχρονη προοπτική στην παραγωγή του Zeuss και στο παίξιμο των μελών. Πάνω απ’ όλα όμως, με εξαιρετικά τραγούδια, χωρίς να υπάρχει κάποια πολύ μέτρια στιγμή. Κάπου εδώ, θα πρέπει να εξάρουμε το τρομερό ταλέντο του Todd LaTorre. Ο αντικαταστάτης του Tate, δεν έχει φέρει απλά έναν αέρα ανανέωσης, δεν έχει κάνει πολλούς φανατικούς να «ξεχάσουν» την απουσία του αυθεντικού τραγουδιστή του γκρουπ, στο “The verdict” παίζει ΚΑΙ τα τύμπανα, αφού καθώς φαίνεται ο Scott Rockenfield δεν θα συνεχίσει να ακολουθεί το σχήμα… Μην ξεχνάμε, ότι ο LaTorre ξεκίνησε ως ντράμερ την καριέρα του κι έφτασε να αντικαταστήσει δύο ιερά τέρατα: τον Midnight στους CRIMSON GLORY και τον Tate στους QUEENSRYCHE. Και μάλιστα να τους αντικαταστήσει επάξια!!! Πλέον παίζει ΚΑΙ τύμπανα στο γκρουπ, αναδεικνύοντας το πολύπλευρο ταλέντο του, καταφέρνοντας να μας κάνει να ξεχάσουμε και τον Rockenfield!!!
Υπάρχουν φυσικά, κάποια τραγούδια που ξεχωρίζουν στο δίσκο: Το “Light-years” που είναι μία σύγχρονη μορφή του “Home” των DREAM THEATER, το nevermore-ικό “Bent”, το «παλιακό» “Launder the conscience” με το εξαιρετικό outro, το κλασικό ημι-μπαλαντοειδές “Portrait” που κλείνει το δίσκο με πολύ ωραίο τρόπο, αλλά και τα τρία τραγούδια που έχουν διαρρεύσει μέχρι τη στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές (“Man the machine”, “Blood of the levant”, “Dark reverie”).
Σημαντικό ρόλο, φαίνεται να παίζει πλέον στο σχήμα και ο Parker Lundgren. Ναι, ο νεαρός που είχε πάει στο γκρουπ την περίοδο του “American soldier” και τον έκραξαν επειδή ήταν αρκετά μικρότερος σε ηλικία και γαμπρός του Tate, παράτησε εδώ και χρόνια τον –πρώην πλέον- πεθερό του και συνέχισε με το αντίπαλο στρατόπεδο. Σύμφωνα με το γκρουπ, ήταν κομβική η συνεισφορά του στη σύνθεση των κομματιών, γνωρίζοντας πολύ καλά τον τρόπο λειτουργίας μέσα στους ‘RYCHE. Μην ξεχνάμε ότι και ο LaTorre είναι από το 2012 μαζί τους, οπότε η ομάδα δείχνει πάρα πολύ δυνατή.
Ειλικρινά, δεν περίμενα τόσο δυναμική δισκογραφική επιστροφή. Το “The verdict” είναι ταυτόχρονα ένας δίσκος που θυμίζει τους παλιούς, αγαπημένους QUEENSRYCHE, αλλά είναι και τόσο μοντέρνος στην προσέγγισή του που δεν επιτρέπει παρελθοντολαγνίες. Ακούστε χωρίς παρωπίδες, όποια περίοδο του γκρουπ κι αν αγαπάτε, όσο και να σας λείπει ο μεγάλος Geoff Tate, ξεχνώντας τη βραζιλιάνικη σαπουνόπερα που είχε παιχτεί πριν μερικά χρόνια και τον εκατέρωθεν πόλεμο των δηλώσεων. Μιλάμε για έναν αυθεντικά σπουδαίο progressive δίσκο, που κλείνει στόματα.
8,5 / 10
Σάκης Φράγκος
