Επιθετικοί προσδιορισμοί όπως παλαιομοδίτικοι, ξεροκέφαλοι ή μέχρι και αποπαίδια του παρελθόντος βρίσκονται εδώ και κάμποσο καιρό στην ημερήσια διάταξη των RADIO MOSCOW. Η ουσία είναι πως το όνομα τους δικαιότατα έχει φτάσει στο σημείο να λογίζεται πλέον ως μια από τις σταθερές του αγνού hard rock. Δεν είναι βέβαια πια οι φερέλπιδες άγνωστοι που μας κόλλησαν στον τοίχο με το ομώνυμο τους δίσκο ή στο “Brain Cycles”, ούτε όμως πήραν τα μυαλά τους τόσο πολύ αέρα ώστε να μην ξέρουν που ακριβώς πατάνε και που βρίσκονται.
Το στοιχείο της πρωτοτυπίας σαφώς και δεν αποτελεί το δυνατό χαρτί του “New Beginnings”. Αλλά αυτό είναι κάτι που και το υποψιάζεσαι εκ των προτέρων και λίγο έως πολύ έχεις συμβιβαστεί μαζί του και στα προηγούμενα δείγματα γραφής του συγκροτήματος από το San Diego, οπότε και εδώ δεν συντρέχει καν λόγος για να γκρινιάξεις παραπάνω από το κανονικό. Εντούτοις, αν και μονοδιάστατοι καταφέρνουν να κερδίσουν και πάλι τις εντυπώσεις, κυρίως χάρη στο γεγονός ότι παίζουν ακόμη περισσότερο με το πόδι κολλημένο στο γκάζι, χωρίς όμως να απομακρύνονται αισθητά από την psych/blues μανιέρα με την οποία καθιερώθηκαν στα underground στέκια.
Για ακόμα μια φορά ο Parker Griggs τα κάνει (σχεδόν) όλα και συμφέρει. Η φωνή του παραμένει τίμια, μολονότι δεν έχει κάνει τέτοια βήματα προόδου ώστε να μπορεί συναγωνιστεί στα ίσα τους φτασμένους frontmen της συνομοταξίας του, ωστόσο εκεί όπου πραγματικά κεντάει είναι (ξανά) πάνω στην ταστιέρα της κιθάρας του, από την οποία παρελαύνουν όλες οι εμμονές του για τους υπερήρωες των ‘60s και των ‘70s, με τις πυρετώδεις fuzz-ιές να πηγαίνουν κυριολεκτικά σύννεφο και την ψυχεδέλεια παραδόξως να εξοβελίζεται σε δεύτερο ρόλο. Σκαμπρόζικα άσματα σαν τα “Deceiver”, “Last to know” και “Pacing” ή μέχρι και το “Pick up the pieces” που είναι το μοναδικό που ρίχνει αισθητά τους τόνους, δεν πρόκειται άλλωστε μόνο να χτυπήσουν το μαλακό υπογάστριο κάθε ροκά που αφιέρωσε την νιότη του στο συνεχές προσκύνημα ειδώλων σαν τους JIMI HENDRIX, BLUE CHEER και LED ZEPPELIN, αλλά είναι βέβαιο ότι θα κερδίσουν και όσους επιζητούν εκείνη την duracell ενέργεια που θα κάνει τους ενισχυτές τους να πετάξουν σπίθες.
Με δεδομένο το ποιοτικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο πατάει η μέχρι στιγμής δισκογραφία των RADIO MOSCOW, η αίσθηση μου είναι πως το μοναδικό κριτήριο διαφοροποίησης κάθε καινούργιου άλμπουμ αποτελεί το κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί ή μη στα υψηλά ενεργειακά standards που συνοδεύουν τις συναυλιακές εμφανίσεις του σχήματος. Ως προς αυτό, λοιπόν, το “New Beginnings” δεν κρίνεται μονάχα ως απολαυστικό αλλά και εξόχως θεαματικό, συνιστώντας μια εγγύηση τόσο για τους λάτρεις του είδους όσο και για τους φανατικούς συλλέκτες βινυλίων.
8/10
Πάνος Δρόλιας
