Η αγάπη μου για τους FATES WARNING, είναι τεράστια. Σχεδόν απύθμενη. Άλλο τόσο και η αγάπη μου για τη φωνή του Ray Alder, του τραγουδιστή τους που με μία νότα του, μπορεί να σου δημιουργήσει χιλιάδες συναισθήματα. Λατρεύω πέρα από τις δουλειές του με τους FATES κι αυτές με τους REDEMPTION αλλά και τους δύο δίσκους των ENGINE. Μπορεί λοιπόν αυτή να είναι η πρώτη σόλο προσπάθειά του, αλλά οι ENGINE ήταν κάτι διαφορετικό στην ουσία; Δεν είναι τυχαία η αναφορά τους, αφού εν τέλει, το “What the water wants” έχει πολλά κοινά στοιχεία με αυτούς.
Ο Alder, χρησιμοποίησε ως συνθέτες, τον κιθαρίστα των LORDS OF BLACK, Tony Hernando και τον touring κιθαρίστα των FATES WARNING, Mike Abdow. Οι ίδιοι έπαιξαν και το μπάσο, ενώ ο Alder έγραψε τις μελωδικές γραμμές και φυσικά τους στίχους. Στα ντραμς είναι ο Craig Anderson, που παίζει στην hardcore μπάντα, IGNITE. Διαβάζω γενικώς δηλώσεις ότι ο δίσκος είναι διαφορετικός από τη δουλειά του Alder στους FATES WARNING. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω στο μεγαλύτερο μέρος του “What the water wants”. Αρχικά, όταν αρχίσει να τραγουδά ο Alder, ότι και να πει, θα ακούγεται σαν FATES, αφού είναι εδώ και πάρα πολλά αναπόσπαστο μέρος της μουσικής τους. Ιδιαίτερα τα τρία κομμάτια που έγραψε ο Hernando, τα “Shine”, “A beautiful lie” και “Wait”, είναι «καρφί» FATES με ολίγη από ENGINE και καθόλου δεν με χαλάει, να σας πω την αλήθεια, αφού συγκαταλέγονται στα αγαπημένα μου του δίσκου. Ιδιαίτερα το uptempo “A beautiful lie”, έχει μία γλυκιά αίσθηση από το “Parallels” και το λατρεμένο μου “Don’t follow me”, που υπάρχει διάχυτη και είναι αδύνατο να μην τη νιώσει ο μέσος οπαδός των FATES.
Υπάρχουν πειραματισμοί σε τραγούδια όπως το “Crown of thorns” ή το “The killing floor”, οι κιθάρες δεν μοιάζουν και πολύ με αυτές του Matheos, τα φωνητικά ακούγονται λίγο πιο πολυεπίπεδα, αλλά γενικότερα το άλμπουμ έχει όλα αυτά που γουστάρουμε να ακούμε από τον Ray Alder. Αυτή τη μοναδική βραχνάδα, τις μελωδίες που σε κολλάνε στον τοίχο, την μπαλάντα, “The road” (που παρεμπιπτόντως οι μελωδίες της μου θύμισαν το “Bridge” των QUEENSRYCHE), που σε λιώνει στην καρέκλα σου. Τι να πω γι’ αυτόν τον άνθρωπο που έχει ερμηνεύσει μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών και δείχνει ότι βρίσκεται σε πολύ μεγάλη ρέντα, αν συνδυάσω το “What the water wants”, με τον τελευταίο δίσκο των FATES WARNING, το “Theories of flight”; Είναι φορές που λέω ότι χρειάζομαι στους σόλο δίσκους κάτι αρκετά διαφορετικό από το κανονικό γκρουπ. Ξέρετε όμως κάτι; Ακόμα κι αν αυτό ήταν ο νέος δίσκος των FATES, θα τον γούσταρα με τα χίλια… Όταν υπάρχει τόση καλή μουσική, ποιος νοιάζεται για τη διαφορετικότητα; Πάμε άλλη μία φορά λοιπόν!!!
8,5 / 10
Σάκης Φράγκος
