Champions League ή heavy metal live; Ή μήπως mini διακοπές στις ιδιαίτερες πατρίδες ελέω επαναληπτικών εκλογών; Πολύς κόσμος διάλεξε το πρώτο και είδε μια πορνοστάρ να μπαίνει στο γήπεδο δημιουργώντας mini πανικό (μπάλα πάντως δεν είδε, διότι «σούπα» το ματς). Κάποιοι άλλοι, ελάχιστοι, το τρίτο. Υπήρξαν όμως και 250 άτομα που έκαναν sold out την συναυλία ενός εγχώριου metal θρύλου, ενός συγκροτήματος το οποίο αποτελεί νέο “hot” όνομα στην «πιάτσα» και μιας παρέας 16χρονων παιδιών που ξεκινούν να ζουν το όνειρό τους. Ας τα δούμε όλα όμως με την σειρά.
Οι Πειραιώτες DEAD PLANET είναι ένα κουαρτέτο που «ενώνει» το hard rock με το ψυχεδελικό prog και το stoner και κυκλοφόρησαν πέρυσι τον Νοέμβριο το πρώτο τους ομώνυμο EP. Ωραίες ιδέες, καλή τεχνική κατάρτιση (τα σημερινά πιτσιρίκια έχουν βελτιωθεί απίστευτα σε σύγκριση με τις αντίστοιχες ηλικίες των 90’s για παράδειγμα), τάση για live αυτοσχεδιασμό και η απαραίτητη συστολή, ήταν τα χαρακτηριστικά της εμφάνισής τους. Θεωρώ πως με τις υπάρχουσες συνθήκες (καλό studio, παραγωγός – καθοδηγητής στο πρόσωπο του Στάθη Παυλάντη και θέληση για συνεχή βελτίωση) μπορεί να μην δούμε απλά βήματα προόδου, αλλά άλματα. Τσεκάρετε και σεις το υλικό τους στο bandcamp τους.
Setlist:
1. Bad youth
2. Dead planet
3. Tranquilizer
4. Roads made of stone
5. A few months to live
(Δ.Τ)
Παρά τα νεύρα μου που μπήκε συναυλία σε μέρα τελικού Champions League (αλήθεια, ποιος σοβαρός άνθρωπος το κάνει αυτό;), δεν γινόταν να μην είμαι κι εγώ παρών σ’ αυτή την υπέροχη μάζωξη. Για οποιαδήποτε άλλα συγκροτήματα δε θα το συζητούσα καν, αλλά πάντα έχανα από βλακεία και τους ACHELOUS και τους REFLECTION και με βάση και τη σούπα που διεξήχθη στη Μαδρίτη, η επιλογή μου αποδείχτηκε σοφή και σωστή. Οι ACHELOUS με τον αέρα μίας τρομερά προβαρισμένης μπάντας και ενός συνόλου που χαίρεται την κάθε στιγμή πάνω στη σκηνή, εφόρμησαν με το ομότιτλο έπος του καταπληκτικού τους άλμπουμ “Macedon” και προσφέροντας μας και γερές δόσεις από το παρθενικό EP “The cold winds of Olympus”, κατάφεραν με χαρακτηριστική άνεση να πάρουν το κοινό με το μέρος τους. Ένα κοινό που ούρλιαξε στο “Persepolis”, που πωρώθηκε στο “Warriors with wings”, που αγκάλιασε τα παλιά “Guardians of the light” και “Myrmidons” και που ΑΠΑΙΤΗΣΕ το ήδη fan favorite “Gaugamela”, στο οποίο ένιωθες ότι ο καθένας σχημάτισε μία Μακεδονική φάλαγγα μόνος του και το δόρυ του αποκεφάλισε κάθε εχθρό (ούτε σπαθί, ούτε τίποτα, κάρφωμα στο λαιμό και γύρω-γύρω με δύναμη μέχρι να βγει όλη η ραχοκοκκαλιά). Μεγαλειώδης εμφάνιση, κατάλληλο ορεκτικό πριν το μακελειό που ακολούθησε στους REFLECTION. Τα παιδιά είναι πάνω απ’ όλα μία υπέροχη παρέα και τους βγαίνει στη σκηνή, λάμπουν παίζοντας, παίζουν βάζοντας τα γυαλιά σε διαφημισμένες μπάντες (εντός κι εκτός χώρας) και τους αξίζουν όλα τα καλύτερα που νομοτελειακά αξίζουν να λάβουν μελλοντικά.
Setlist:
1. Bound for glory/Macedon
2. Gordian Knot
3. Blood
4. Myrmidons
5. Warriors with wings
6. Persepolis
7. The cold winds of Olympus
8. Final day
9. Gaugamela
10. Guardians of the light
(Α.Κ)
Μετά τον αναμενόμενο χαμό των ACHELOUS οι οποίοι έχουν πάρει φόρα και δεν σταματούν με τίποτα, οι REFLECTION παίρνουν θέσεις και ξεκινούν με το “Ghost ship”, φανερώνοντας από νωρίς μια τάση να τιμήσουν κομμάτια που είχαν καιρό τώρα μείνει εκτός συναυλιακού πλάνου. Εννοείται βέβαια πως την μερίδα του λέοντος είχε και πάλι το τελευταίο καταπληκτικό “Bleed Babylon bleed”, ωστόσο το set «κοιτούσε επίμονα» προς τα πίσω περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι headliners ήταν σε εξαιρετική φόρμα και δεν δείχνουν μια μπάντα που να θυμίζει «περασμένα μεγαλεία» και να δίνει κάποιες συναυλίες απλά για να «θυμάται τα παλιά». Ακμαιότατοι, με τον κιθαρίστα και αρχηγό Στάθη Παυλάντη να έχει τον ρόλο του «μπροστάρη», τον Γιώργο Θωμαΐδη να τον υποστηρίζει ιδανικά ως frontman (πέραν της εξαιρετικής φωνής που διαθέτει είναι και άκρως επικοινωνιακός και άνετος) και τους Γιάννη Λιτινάκη (μπάσο) και Γιώργο Παυλάντη (τύμπανα) να αποτελούν ιδανικό rhythm section, οι REFLECTION δεν ξέρω αν έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, έδωσαν όμως σίγουρα το καλύτερό τους show εδώ και πολύ καιρό. Ο κόσμος με διαρκείς επευφημίες (ή μήπως σωστότερα ιαχές;) έκανε ξεκάθαρο ότι η βραδιά αυτή ήταν ένα εκπληκτικό metal live.
Κάπου στην μέση του set, προλογίζεται ένα κομμάτι – θρύλος, το οποίο παρέμενε αδικαιολόγητα σε κατάσταση λήθης. Τα «Παιδιά του πολέμου» είναι ξανά εδώ. Η εισαγωγή προετοιμάζει ψυχολογικά τον κόσμο, και το πρώτο, εισαγωγικό “Into the battle… children…of…waaaaarrr!” ραγίζει το club απ’ άκρη σ’ άκρη. Μπάντα και κοινό ένα, με το refrain να αποτελεί ένα από τα συνταρακτικότερα sing along που έχω πετύχει ποτέ σε συναυλία ελληνικού group και που τραγουδήθηκε και μετά την λήξη του τραγουδιού. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που σε κάνουν να αγαπάς αυτή την μουσική αρχηγέ μου, σε σένα το λέω που με διαβάζεις τώρα. Να το ξέρεις. Δεύτερη στάση για ανατριχίλα, στο doom ΕΠΟΣ “Takla Makan”. Στο άλμπουμ το τραγουδά ο μεγάλος Mats Leven (THERION, CANDLEMASS, Yngwie Malmsteen), και ήθελα να δω κατά πόσο ο Θωμαΐδης θα καταφέρει να το ερμηνεύσει πιστά. Πείστηκα, στα πρώτα δευτερόλεπτα… Το “Ruler of my own land” έχει κερδίσει από την στιγμή που ακούσαμε την πρώτη νότα του τον τίτλο του καλύτερου κομματιού που έγραψαν ποτέ. Είναι λες και βγήκε από το “Marching out”, μιλάμε για ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΥΜΝΟ, ο οποίος εκτός από εκπληκτική μουσική, έχει και έντονα φορτισμένο συναισθηματικά στιχουργικό θέμα. “Women and children fall into the sea, ships of salvation your wet tomb will be…” και η τρίχα κάγκελο… Κάπου εκεί, με το all time classic “When immortals die”, τελείωσε η εμφάνιση – οδοστρωτήρας των REFLECTION. Τελείωσε; Μάλλον όχι. Ο κόσμος δεν αφήνει την μπάντα να κατέβει, και εκτός προγράμματος ακολουθεί το “Fallen shadow”. Οι θερμότατες ευχαριστίες του group και ο χαιρετισμός του δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Μπαίνει μουσική από τον υπεύθυνο του club, σταματά στα πρώτα δεύτερα κατόπιν ευγενεστάτης παρακλήσεως (aka τραμπουκισμός). Η μπάντα απλά δεν πρέπει να κατέβει από την σκηνή του The Crow, η οποία στην δεύτερη εκτέλεση του “Ruler…” φαντάζει μικρή. Πολύ μικρή. Κόσμος ανεβαίνει, μικρόφωνα αλλάζουν χέρια, στην ουσία το κομμάτι το είπε το κοινό και όχι ο Θωμαΐδης. H συναυλία έχει περάσει σε άλλα επίπεδα πια, ή σωστότερα, έχει φτάσει στα γνώριμα επίπεδα ενός original REFLECTION show. Ενός show που αποτελεί το πλέον αδιαπραγμάτευτο πειστήριο για το τι αξίζει και τι είναι ικανή να κάνει στο μέλλον αυτή η τετράδα.
Το γεγονός πως σε μία τόσο ιδιαίτερη βραδιά το Crow γέμισε, φανερώνει πολλά. Και τα συμπεράσματα, μπορούμε να πούμε πως είναι πλέον ασφαλέστατα. Όταν οι μπάντες αξίζουν, αυτά συμβαίνουν. Και μαζί με αυτές, δίκαιο θα ήταν να ειπωθούν και κάποιες αλήθειες για το club. Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό, ποιο μαγικό ραβδάκι υπάρχει, αλλά ΚΑΙ σε αυτό το live, ο ήχος ήταν αψεγάδιαστος. Μπράβο στην διεύθυνση του μαγαζιού, τόσο για το ηχητικό μέρος, όσο και για την εξαιρετική ατμόσφαιρα, λόγω του πολύ καλού εξαερισμού. Να τα λέμε και αυτά, γιατί έχουμε φτάσει σε σημείο να θεωρούμε τα αυτονόητα, εκπλήξεις. Αυτά. Και εις άλλα με υγεία!
Setlist:
1. Ghost ship
2. Time traveller
3. Sorceress
4. Iron tower
5. Fire
6. Glorious victory
7. Children of war
8. Wings of fate
9. When shadows fall
10. Who will dare to bend the bow
11. Takla Makan
12. Ruler of my own land
13. When immortals die
14. Fallen shadow
15. Ruler of my own land (δεύτερη εκτέλεση)
(Δ.Τ)
Κείμενο – ανταπόκριση: Δημήτρης Τσέλλος, Άγγελος Κατσούρας
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
