Οι REFLECTION επιστρέφουν μετά από μια μεγάλη παύση, με το “The battles I have won”. Έναν πολυαναμενόμενο δίσκο που όχι μόνο επαναφέρει την μπάντα δυναμικά στο προσκήνιο του ελληνικού επικού heavy metal, αλλά και θέτει νέα στάνταρ. Αυτό το άλμπουμ είναι καρπός μιας ώριμης σύνθεσης και παραγωγής, που καταφέρνει να συνδυάσει αρμονικά την παραδοσιακή metal αισθητική με μια σύγχρονη, δυναμική προσέγγιση.
Η αφετηρία με το “Only the swords survive” και το καταιγιστικό του κιθαριστικό θέμα είναι ακριβώς η έναρξη που θέλεις να ακούσεις. Είναι ένα κομμάτι που ξεχειλίζει από ενέργεια και επιθετικότητα. Κιθάρες και τύμπανα δίνουν το στίγμα του πολεμικού ύφους που χαρακτηρίζει όλη τη δουλειά. Οι στίχοι μιλούν για την επιμονή και τη νίκη παρά τις αντιξοότητες.
Σειρά έχει ένα από τα προσωπικά μου αγαπημένα του δίσκου, το ομώνυμο. Mid tempo οδοστρωτήρας που σε πολλά σημεία μου φέρνει στο μυαλό την ατμόσφαιρα των DOOMSWORD αλλά με τις φωνητικές συνθέσεις ειδικά στο ρεφρέν να έχουν μια πολυπλοκότητα που μου θυμίζει BLIND GUARDIAN μεσαίας εποχής. Θα αναρωτηθείς. Γίνεται; Γίνεται και δουλεύει.
Σε κομμάτια όπως το “Lord of the wind”, “Lady in the water” και “Once again” οι REFLECTION δείχνουν την πιο μελωδική τους πλευρά, προσεγγίζουν το power metal χωρίς όμως να χάνουν τη δύναμη και τη δυναμικότητα τους βγάζοντας ωραίες ξέγνοιαστες 00ς εποχές. Η ερμηνεία του Κώστα Τόκα είναι εντυπωσιακή ενώ πρέπει να γίνει ειδική μνεία στην υπέροχη κιθαριστική μελωδιάρα – διφωνιάρα στο “Once again”.
Αυτό που γίνεται πολύ εμφανές στο “The battles I have won” είναι ότι το συγκρότημα ακολουθεί μια λογική αφηγηματική προσπαθώντας να έχει ταυτόχρονα ετερόκλητες στιγμές στο δίσκο για να μην κουράζεται ο ακροατής διατηρώντας όμως την ηχητική του συνέχεια. Το πετυχαίνουν με πολλούς τρόπους και με ατμοσφαιρικά κομμάτια με ανατολίτικες στιγμές όπως τα “Siren’s song” και “Celestial war”. Το πετυχαίνουν όμως και με πιο έντονες δραματικές στιγμές…
Το “March of the Argonauts” είναι ένα κομμάτι που ήδη προλαβαίνει να μπει στο πάνθεον των ελληνικών ύμνων. Ελληνική θεματολογία, galloping ρυθμός που δεν απογοητεύει ποτέ και μια ρεφρενάρα που αν τελειώνοντας δεν μείνεις να σιγομουρμουράς “maaaarch of the Argonauts” δεν κάνεις για αυτή τη μουσική. Ανυπομονούμε να το ακούσουμε ζωντανά με άφθονη μπύρα και ατσάλι.
Εδώ θέλω να σταθώ σε μια προσωπική μου αδυναμία. Το κομμάτι “City walls of Malta – The great siege”. Αποτελεί το αποκορύφωμα της κινηματογραφικής διάστασης που επιδιώκει η μπάντα. Αργό και ατμοσφαιρικό με ιδιαίτερη δομή και ιδιαίτερα γυρίσματα. Tο κομμάτι κλείνει το δίσκο και συνδυάζει βαριά riffs, επιβλητικά πλήκτρα και χορωδιακά σημεία ζωντανεύοντας την ιστορία της πολιορκίας της Μάλτας. Είναι μια θεματολογία που με συναρπάζει προσωπικά. Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία για το ιστορικό γεγονός και μου κάνει εντύπωση πως δεν έχει αξιοποιηθεί διεξοδικά από ταινίες και συγκροτήματα αφού πρόκειται για μια από τις πιο επικές στιγμές στην ευρωπαϊκή ιστορία. Οι REFLECTION λοιπόν κατέκτησαν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου με αυτό το έπος. BROTHERS RAISE YOUR SWORDS.
Η παραγωγή είναι εξαιρετική, καθώς αποδίδει με μεγάλη καθαρότητα και δύναμη κάθε όργανο. Από τα πλούσια riffs του Στάθη Παυλάντη στις κιθάρες μέχρι το στιβαρό rhythm section με το “γεμάτο” μπάσο του Γιάννη Λιτινάκη και τα καταιγιστικά τύμπανα του Γιώργου Παυλάντη, όλα ακούγονται καθαρά και οργανικά χωρίς επιτηδευμένη 80s ρετρολαγνεία. Δίνει στο άλμπουμ μια ζωντάνια και μια αμεσότητα που σπανίζει.
Θεωρώ στα πολύ θετικά, τη διάρκεια του άλμπουμ. Περιεκτικότατο και μέσα σε 43.03 λεπτά όχι μόνο δεν κουράζει τον ακροατή αλλά αντιθέτως λέει αυτά που έχει να πει με ακρίβεια νύξης έμπειρου ξιφομάχου.
Το άλμπουμ δικαιώνει το όνομα των REFLECTION. Η μπάντα δείχνει ότι έχει βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στην παράδοση και την εξέλιξη. Αυτό το αντιλαμβάνεσαι είτε είσαι παλιός fan από τα 90s είτε νέος ακροατής που ψάχνει κάτι γνήσιο και επικό.
Οι REFLECTION θυμίζουν λεπίδα που έχει ατσαλωθεί από τις μάχες και ακόμα παραμένει κοφτερή. Και αυτές οι μάχες που έχουν κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια είναι προάγγελος των επερχόμενων θριάμβων.
9 / 10
Άρης Λάμπος
