Ο Ricky Warwick είναι ένας πάρα πολύ αγαπημένος μου μουσικός, από την εποχή που με την μπάντα του τους ΑLMIGHTY κυκλοφορούσαν την μια δισκάρα πίσω από την άλλη και για να γίνω πιο συγκεκριμένος μιλάω για το πρώτο μισό κυρίως της δεκαετίας του ‘90. Ο πολύς κόσμος τον έβλεπε σαν τον άντρα της Vanessa Warwick από το Headbanger’s ball και ότι η σχέση του εκείνη του πρόσφερε και την ανάλογη προώθηση από το ΜΤV εκείνη την περίοδο.
Όλοι αυτοί λοιπόν αδυνατούσαν να καταλάβουν το ταλέντο τόσο του Ricky αλλά και της μπάντα του και να που ο καιρός έχει γυρίσματα και ο Ιρλανδός Warwick αναλαμβάνει τα φωνητικά στους ΒLACK STAR RIDERS, που ουσιαστικά αποτελεί την συνέχεια της touring band των ΤΗΙΝ LIZZY (που πέρασε και από την χώρα μας) και όλοι αυτοί που έχουν λόγο και άποψη για όλα χωρίς ουσιαστικά να διαθέτουν επαρκείς μουσικές γνώσεις, αναγκάζονται να καταπιούν την γλώσσα τους και να παραδεχθούν ότι η φωνή του Warwick, το attitude και όλη η φιλοσοφία του ήταν ότι πιο κοντά στον μακαρίτη Phil Lynott μπορούσε να υπάρξει. Οι τέσσερις δίσκοι των ΒLACK STAR RIDERS η πιο τρανή απόδειξη του πηγαίου ταλέντου του.
Ο Ricky Warwick όμως καθότι “ανήσυχος” μουσικά, κατά καιρούς κυκλοφορεί και τους προσωπικούς τους δίσκους. Mόνιμος κάτοικος Αμερικής πλέον, συνεργάζεται στην καινούργια του κυκλοφορία με τον πρώην κιθαρίστα των εξαιρετικών ΒUCKCHERRY Κeith Nelson (η αποχώρηση του οποίου από τους ΒUCKCHERRY είχε σαν αποτέλεσμα να ακούσουμε το πιο αισχρό album στην δισκογραφία των τελευταίων όπως ήταν το “Warpaint” του 2019) και μαζί γράφουν τα κομμάτια ενώ επιπλέον ο Nelson αναλαμβάνει και την παραγωγή του δίσκου. Όσοι τον γνωρίζουν από την συμμετοχή του στην προηγούμενη του μπάντα μπορούν να καταλάβουν το πόσο καλά ταίριαξαν τα χνώτα τους, μιας και οι δύο αποτελούν street rock ‘n ‘roll άτομα.
Ο δίσκος επιπλέον διαθέτει και μερικές συμμετοχές από πολύ γνωστά ονόματα του χώρου. Ο Joe Elliott (DEF LEPPARD) συμμετέχει στο εναρκτήριο και ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, ένα εξαιρετικό κομμάτι με κιθάρες που παραπέμπουν στους LIZZY. Στο “You don’t love me” που είναι άλλο ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου βρίσκουμε τον Luke Morley (THUNDER).
Στο με διαφορά καλύτερο κομμάτι του δίσκου, ”I’d rather be hit” με τις εξαιρετικές κιθάρες, βρίσκουμε την συμμετοχή του Αndy Taylor (DURAN DURAN / POWERSTATION / Solo). Ένα ανεπανάληπτο πραγματικά κομμάτι που μετά από συνεχόμενες back to back ακροάσεις κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να λείπει από την δισκοθήκη μου. Αριστούργημα, πολύ λίγοι μπορούν να γράψουν και να ερμηνεύσουν σήμερα τέτοια κομμάτια.
Το “Gunslinger” με την sleaze ατμόσφαιρα μου έφερε στο μυαλό τους παλιούς ΑLMIGHTY, το punk-ικο “Never corner a rat” είναι και αυτό από τις πιο ενδιαφέρουσες συνθέσεις που προσφέρει και τον δίσκο μια πλούσια ποικιλομορφία. Το “Fighting heart” είναι και αυτό ένα από τα singles του δίσκου και μας φέρνει στο μυαλό τους ΒSR, το “Still Alive” είναι από τα πιο “ζόρικα” hard rock κομμάτια που διαθέτουν κάτι από το πνεύμα των LIZZY, ενώ στο rock n roll-άδικο “You’re my Rock N Roll” που κλείνει τον δίσκο, μπορούμε να αναφωνήσουμε “Lemmy would approve”.
Όλα τα στοιχεία που κάνουν ένα δίσκο σπουδαίο υπάρχουν στο “When life was hard and fast”. Πλέον, τέτοιου ύφους δίσκοι είναι όλο και πιο σπάνιοι και όπως αναφέρει και ο Warwick και θα συμφωνήσω απόλυτα “μπορεί να η μουσική να μην σώζει τον κόσμο αλλά σίγουρα οι δυνατές κιθάρες και το rock’ n’ roll μπορούν να σώσουν ένα μικρό κομμάτι από τον καθέναν μας”.
8 / 10
Γιάννης Παπαευθυμίου
