Δεύτερη μέρα του Rockwave Festival, δεύτερη μέρα των «εορτασμών» για τα τριάντα χρόνια πορείας του στη μουσική ελληνική πραγματικότητα. Μετά την συναυλία των OPETH και MOTHER OF MILLIONS, την προηγουμένη ακριβώς, ήρθε και η σειρά των BLIND GUARDIAN και BEAST IN BLACK να «πατήσουν» ελληνικό έδαφος. Να το πατήσουν όμως σε διαφορετικό σημείο από αυτό που ξέραμε μέχρι λίγες μέρες πριν, μιας και το θέατρο του Λυκαβηττού έδωσε τη θέση του στην Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων.
Δεύτερη αλλαγή που λες, σε συναυλιακό χώρο, πάλι μετά τη «μεταφορά» των OPETH από τον λόφο του Άι-Γιώργη (ο Λυκαβηττός, αλλά ήθελα να αλλάξω τις λέξεις) στο Universe Club επί της λεωφόρου Κηφισού. Δεν εξετάζω το γιατί, πάντα θα υπάρχει ένας σοβαρός λόγος για τέτοιου είδους αλλαγές, το αναφέρω όμως για να έχουμε το νου μας στις ανακοινώσεις των διοργανωτριών εταιρειών και να μη βρισκόμαστε προ εκπλήξεων. Κρίμα δεν είναι να φτάσεις μέχρι το parking του λόφου, άδικα των αδίκων;
Προσωπικά, βρίσκω την Τεχνόπολη ιδανικό μέρος για συναυλίες. Όσες φορές έχω πάει, έχω ευχαριστηθεί live. Στο κέντρο, με άμεση πρόσβαση για όποιον κυκλοφορεί με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ευρύχωρη και καλά οργανωμένη, πληροί όλα τα – δικά μου, τουλάχιστον – κριτήρια. Και για να κάνω και λίγο “shameless promo”, πράξαμε ορθά που την «κλείσαμε», για το διήμερο 12-13 Σεπτεμβρίου και το δικό μας, Rock Hard Festival. Ξέρεις, αυτό στο οποίο θα παίξουν οι CANDLEMASS με τον Messiah στα φωνητικά και οι HEAVENS GATE, σε δυο αποκλειστικά “one off” shows, οι HAMMERFALL, οι OVERKILL και πολλοί ακόμη εκλεκτοί, γνωστοί και αγαπημένοι.
Πάμε όμως στα του live των BLIND GUARDIAN και BEAST IN BLACK. Δεν ξέρω αν είμαι ο καταλληλότερος άνθρωπος για να γράψει για τους δεύτερους, αλλά θα προσπαθήσω, μιας και ο κλήρος έπεσε σε μένα και ευτυχώς «δε θα φαγωθώ», που λέει και το γνωστό παιδικό τραγουδάκι. Λοιπόν…
Καταρχάς και καταρχήν, να πούμε για όποιον δε γνωρίζει, πως οι BEAST IN BLACK του απόντα/αρρωστούλη Anton Kabanen (περαστικά!) είναι ένα από τα πιο “hot” ονόματα στο metal αυτήν την περίοδο και αυτό πιστοποιείται εμπορικά τόσο σε επίπεδο συναυλιών (δεν ξέρω πόσον καιρό έχουν να τους δουν τα σπίτια τους) όσο και σε επίπεδο πωλήσεων. Επίσης, πρέπει να αναφερθεί κάτι πολύ σημαντικό που έχει καταφέρει αυτός ο ταλαντούχος, αν μη τι άλλο, μουσικός: Είτε αρέσει σε κάποιον η μουσική των BEAST IN BLACK (αλλά και των BATTLE BEAST, παλαιότερα) είτε όχι, είναι μοναδική και άκρως αναγνωρίσιμη. Αναγνωρίσιμη και πρόσεξε… (εδώ κάπου ακούγεται ένα drum roll)… ευχάριστη!
Ναι ρε φίλε, ευχάριστη! Είναι πολύ μεγάλο πράγμα να ακούς μουσική και να μην προβληματίζεσαι, ειδικά στην εποχή μας. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να ξεφεύγεις! Ωραία τα υψηλά νοήματα, ωραίες συνθέσεις με «βάθος», μας αρέσει να αναλύουμε κάθε τραγούδι και να διαβάζουμε μελοποιημένη ποίηση, αλλά βιώνουμε τόσα και τόσα γύρω μας, που κάπου-κάπου, πρέπει να την ανοίγουμε τη ρημάδα τη βαλβίδα αποσυμπίεσης, για να μη μας στρίψει. Δε θέλει και πολύ, μη νομίζεις!
Τώρα, αν με ρωτάς, εγώ για τον σκοπό αυτό προτιμώ άλλου τύπου απλοϊκά ακούσματα, είμαι και boomer πλέον (μη διαμαρτύρεστε ορισμένοι συνομήλικοι, boomers είμαστε στα μάτια των πιτσιρικάδων, get used to it και πάμε για πρέφα) καταλαβαίνω όμως τόσους και τόσους μαζεμένους στην Τεχνόπολη που «γούσταραν με χίλια» αυτό που έβλεπαν και άκουγαν. Οι BEAST IN BLACK, ως κουαρτέτο επαναλαμβάνω, ένωσαν το ΡΟΔΟΝ, τη ΒΟΟΜ ΒΟΟΜ, το Βινύλιο και το θρυλικό +SODA σε ΕΝΑ ενιαίο venue, το πήραν όπως είναι και το τοποθέτησαν στην Τεχνόπολη. 80s heavy metal και 90s Europower, disco pop, 90s pop και electro, όλα μπήκαν σε μια μαρμίτα και… βγήκε τέλος πάντων αυτό που βγήκε.
Ήχο γενικά δεν είχαν καλό, έστω κι αν διορθώθηκε κάπως στο τέλος, ειδικά στην αρχή ήταν απαράδεκτος. Αυτό όμως έχει να κάνει 100% με τη φύση της μουσικής τους και κυρίως τα πάμπολλα προηχογραφημένα μέρη. Οι BLIND GUARDIAN ας πούμε, που ακολούθησαν, είχαν πολύ καλό ήχο. Για την σκηνική τους παρουσία, για το αν ήταν δεμένοι και καλοπροβαρισμένοι και γενικά για την απόδοσή τους, εντάξει, δε χρειάζεται κανένα σχόλιο, «να πέσει φωτιά να μας κάψει» δηλαδή αν πούμε κάτι το μειωτικό. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος δε, είναι πολύ καλός frontman, διαχειρίζεται άψογα τόσο τη φωνή του όσο και το κοινό και πρέπει να πάρει ένα extra credit διότι βγήκε με 40 βαθμούς φορώντας δερμάτινη καμπαρντίνα, έστω και αμάνικη. ΗΡΩΑΣ.
Το set για κάποιον που τους ακούει, υποθέτω πως ήταν καλό, για την ώρα που τους αναλογούσε. Κύλησε πολύ ωραία, τα κομμάτια διατηρούσαν όλα το “party feeling” που η ίδια η μπάντα θέλει να περνά μέσω της μουσικής της και παντού έβλεπες χαρούμενες φάτσες. Επίσης υποθέτοντας, οι καλύτερες στιγμές ήταν τα “Blade runner”, “Power of the Beast”, “Die by the blade”, “Enter the Behelit” (refrain-άρα, πρέπει να ομολογήσω!) και το “Blind and frozen”, που πολύ θα ήθελε να το έχει γράψει ο Tuomas των NIGHTWISH και πάω στοίχημα για αυτό.
«Τελικά ρε συ Δημήτρη, σου αρέσουν;»
Κοίτα… Γενικά, στη μαγειρική, μπορείς να κάνεις πολλούς συνδυασμούς. Εμένα, μου αρέσει πολύ το τζατζίκι, μου αρέσει και η μαρμελάδα φράουλα. Δε θα φάω ποτέ, όμως, πιτόγυρο με τζατζίκι και μαρμελάδα φράουλα. Νομίζω σε κάλυψα. Πάμε τώρα να δούμε τι έγινε και στην εμφάνιση του Τυφλού Φρουρού, διότι μην ξεχνάμε, η παρέα του Hansi «τραγουδάω γαμάτο power metal με εμφάνιση υπαλλήλου στη ΙΓ εφορία Αθηνών» Kürsch, ήρθε για να ηχογραφήσει/βιντεοσκοπήσει στα μέρη μας το επόμενο live album/dvd της. Δεν το λες και μικρό γεγονός!
Δημήτρης Τσέλλος
Αρχίζει λοιπόν να σουρουπώνει και βάση προγράμματος οι BLIND GUARDIAN παρουσιάζονται στην ώρα τους μπροστά στο ελληνικό κοινό. Πρωτοφανές; Όχι, τα τελευταία δύο χρόνια, εγώ προσωπικά τους έχω δει, αν θυμάμαι καλά, έξι φορές, χωρίς να μετράω τούτη εδώ. Περνάμε όμως καλά ρε παιδιά; Ε, για να υπάρχει αυτή η συχνότητα επισκεψιμότητας, υπάρχει κοινό που το γουστάρει και μέσα σε αυτούς και εγώ, όπου το λέω, όσες φορές και να έρθουν, εγώ θα είμαι εκεί. Βέβαια, αυτό δημιουργεί και αναπόφευκτες συγκρίσεις μεταξύ των εμφανίσεων τους και απαιτήσεις που δημιουργούνται.
Και αυτό γιατί όταν μιλάμε για τους BLIND GUARDIAN, κακά τα ψέματα, η δισκογραφική περίοδος τους μέχρι το “Nightfall in Middle-Earth”, δεν συγκρίνεται με ότι έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα μετέπειτα. Και όταν τους έχεις δει τόσες φορές σε σύντομο χρονικό διάστημα, περιμένεις κάποιες εκπλήξεις στις επιλογές των τραγουδιών τους. Όταν λοιπόν ξεκίνησαν με το “Ninth wave” από το κακό “Beyond the red mirror”, οι αντιδράσεις ήταν μουδιασμένες. Δεν υπήρχε αυτός ο ενθουσιασμός που περιμένεις για το ξεκίνημα ενός show και συνεχίστηκε το ίδιο συναίσθημα με το “Blood of the elves” από το “The god machine”. Ήταν το “Nightfall” που έφερε τα πρώτα sing-a-longs και τις ανατριχίλες που περιμένεις να έχεις.
Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι διάθεση από τον κόσμο υπήρχε και από το συγκρότημα φυσικά. Όμως, αν έχεις δει BLIND GUARDIAN σε κλειστό χώρο, ξέρεις ότι τους πάει περισσότερο και η επικοινωνία με το κοινό είναι σε μαγικό επίπεδο. Θες ότι εχθές ο χώρος δεν ήταν ασφυκτικά γεμάτος; Θες να υπολογίσεις την συχνότητα των επισκέψεων; Θες να βάλεις ότι μιλάμε για έναν ανοιχτό χώρο (όχι όμως χαοτικά ανοιχτό, αντιθέτως) και να βάλεις και την επιλογή των τραγουδιών; Ε, όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να μην υπάρχει η αναμενόμενη ένταση.
Ο Hansi Kurch ήταν σε καταπληκτική φάση πάντως. Η φωνή του ήταν σε εξαιρετικό επίπεδο και το συγκρότημα έπιασε τα αναμενόμενα standard. Και όταν ήρθαν οι εκπλήξεις με το “Mordred’s song” και το “A past and future secret”, νιώσαμε τι σημαίνει συναυλία Guardian. Και εκεί που περιμέναμε μία πιπεράτη πινελιά που θα μας τινάξει στον αέρα, το “Deliver us from evil” εξαφάνισε το momentum. Αλλά σαν σκωτσέζικο ντους, φρόντισαν να μας αποζημιώσουν με το “Majesty” και το “Bard’s song” στα καπάκια (το in the forest γιατί για το hobbit πρέπει να κάνουμε τάμα).
Ευχάριστη επίσης έκπληξη ήταν το “And then there was silence” αλλά όταν ακούς τραγούδι από το “Imaginations from the other side”, είναι σαν να ερωτεύεσαι για πρώτη φορά και αυτό ακριβώς έγινε με το “And the story ends”. Ένα μικρό κρίμα στο τραγούδι αυτό, καθώς ενώ ο ήχος, τουλάχιστον εκεί που ήμουν εγώ, ήταν άψογος, τη στιγμή ενός lead του Andre, κόπηκε ο ήχος της κιθάρας του, που είχε σαν αποτέλεσμα μια στιγμή αμηχανίας. Η συνέχεια μας έφερε το “Valhalla”, που σε μια αυθόρμητη και ευχάριστη στιγμή, πρωτοτυπήσαμε και εκτός από το sing a long του ρεφραίν στο τέλος του τραγουδιού, φροντίσαμε να το τραγουδήσουμε και στον πρόλογο του Hansi. Η στιγμή για το encore ήρθε και τα “Into the storm”, “Lord of the rings” και “Mirror mirror”, εξαφάνισαν την παραμικρή ατέλεια που μπορεί να νιώσαμε στην εμφάνιση τους.
Μία εμφάνιση που δεν ήταν η καλύτερή τους στη χώρα μας αλλά είναι οι BLIND GUARDIAN. Και στους BLIND GUARDIAN είναι πολύ δύσκολο να μην περάσεις καλά. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να ακούσω και κάτι διαφορετικό. Τραγούδια από την χρυσή τους περίοδο, όπως το “Mordred’s song” για παράδειγμα που δεν το ακούμε συχνά. Παρόλα αυτά όμως, ήταν ένα πολύ ευχάριστο βράδυ, με καλή παρέα, με όμορφη μουσική, πολύ καλή διοργάνωση, σε έναν χώρο πολύ όμορφο και πολύ άνετο. Εις το επανιδείν και ραντεβού στα επόμενα.
Δημήτρης Μπούκης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
