Άκου να δεις τώρα με τι έχουμε να κάνουμε εδώ. Ολλανδικό death metal παλαιάς κοπής οι κύριοι, επ’ ονόματι ROTTEN CASKET. Η ιστορία τους ξεκινάει, το 2013 από τους Frank Bergesson (κιθάρα) και Patrick van der Beek (μπάσο) που είναι και τα μόνα σταθερά μέλη της μπάντας ως και σήμερα. Βγάζουν δύο EP (“Simply rotten death” – 2015, “Consumed by filth” – 2015) σε κασέτα (πιο old school πεθαίνεις), τα βγάζουν μετά σε συλλογή την επόμενη χρονιά με τίτλο “Emerged from beyond” σε CD, και 2 χρόνια μετά, διαλύονται. Το 2020, επανέρχονται κάνοντας ολικό lifting και φέρνουν μεταγραφές αεροδρομίου. Martin Van Drunen (φωνητικά – ASPHYX, πάλαι ποτέ PESTILENCE και HAIL OF BULLETS), Stefan “Husky” Huskens (drums – ASPHYX, πάλαι ποτέ SODOM και DESASTER) και Yorck Segatz (κιθάρες – SODOM). Με αυτή τη σύνθεση, εκκινούν ξεκάθαρα μια νέα εποχή,
Πρώτη κυκλοφορία αυτής, το “First nail in the coffin” EP, που κυκλοφόρησε στις 14 Γενάρη, από την Lycanthropic Chants Records. Αλλιώτικη ωστόσο, σε σχέση με τα 2 πρώτα EP και ανεβασμένου επιπέδου συνολικά. Ενώ εκείνα ήταν πιο “Σουηδικά”, εδώ έρχεται μια απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στην παράδοση της χώρας τους και στη Σουηδική σχολή. Συν τοις άλλοις, η παραγωγή διαφοροποιήθηκε από το παρελθόν (που προσκυνούσε τον ήχο των Sunlight) και απέκτησε πιο πολύ δικό της χαρακτήρα. Όπως το περιέγραψα στον φίλο και συνάδελφο Άγγελο Κατσούρα σε κατ’ ιδίαν κουβέντα “σαν οι ASPHYX να παίζουν Σουηδικό death metal”. Τι να πούμε τώρα, από την κραυγή του Van Drunen στην εισαγωγή του “Covid-119”, η δουλειά φαίνεται από χιλιόμετρα. Πιο πλήρες, πιο δυνατά μελωδικά riffs στα ρεφρέν αλλά και γενικότερα, με την ομάδα να πετάει! “Caskets on wheels” σου λέει, και φεύγουν φέρετρα “από εκεί πάνω και από εκεί κάτω, ολούθε” (που λέει και ο Γκιωνάκης), με τo σαρωτικό “Bonetomb presidents” και το στακάτο “Coffin birth” που κλείνει όμορφα το EP σε fade out.
Η Ολλανδογερμανική σύμπραξη έβγαλε τα καλύτερα αποτελέσματα. Δεν έμεινε στα ονόματα που την απαρτίζουν και μόνο, μια και σίγουρα αποτελεί, ένα από τα καλύτερα EP του είδους που θα ακούσετε φέτος. Τέσσερα κομμάτια, 18 λεπτά, ένα εξαίρετο σφηνάκι παλαιομοδίτικου death metal, παιγμένο με αγάπη, φινέτσα, και φρεσκάδα.
Γιάννης Σαββίδης
