Παρακολουθώ/ακολουθώ τους ROTTING CHRIST πάνω από 20 χρόνια και έχω χάσει το λογαριασμό των συναυλιών που έχουν δώσει και έχω παρευρεθεί. Σε μικρά venue, σε μεγάλα, σε φεστιβάλ, στην επαρχία… μόνο εξωτερικό δεν τους έχω δει. Μία μπάντα εγγύηση στα live, η οποία ποτέ δεν απογοητεύει. Απόδειξη, το από νωρίς sold out show το Σάββατο 25 Μαρτίου, στο Piraeus 117 Academy, που άνοιξε το δρόμο για ένα δεύτερο show τη Κυριακή 26 Μαρτίου, στο ίδιο venue, στο οποίο η μπάντα, αν δεν ήταν αυτή που είναι, θα έπαιζε απλά ότι είχε παίξει τη προηγούμενη βραδιά. Όμως, σεβόμενη, όπως πάντα άλλωστε, τους οπαδούς της, θα έπαιζε όλο το θρυλικό δίσκο “Thy mighty Contract” και μετά ένα πιο μικρό best of σε σχέση με τη πρώτη μέρα. Στο ρόστερ της συναυλίας προστέθηκαν και δύο support ελληνικά σχήματα, σχεδόν τη τελευταία στιγμή. Αυτοί ήταν κατά σειρά εμφάνισης οι AHERUSIA, με καινούριο δίσκο και οι HAIL SPIRIT NOIR, λίγους μήνες μετά το co-headlining show με τους Virus στο Κύτταρο.
Πριν ξεκινήσω την ανταπόκριση της βραδιάς, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στον ήχο. Όχι μόνο της συγκεκριμένης συναυλίας αλλά γενικώς των ελληνικών venues, γιατί δε πρόκειται να αναφερθώ στη πορεία. Αυτό το πράγμα, δεξιά και αριστερά να χάνονται τα μισά όργανα,ανάλογα με τα monitors να μην ακούγονται σωστά και στο κέντρο να είναι μια χαρά, πρέπει να πάψει. Ανάλογα που στέκεσαι, ακούς άλλα πράγματα, όπως και χτες δηλαδή. Δανειζόμενος μια ατάκα μέσα σε μια στιχομυθία του αρχισυντάκτη μας Σάκη Φράγκου στο Facebook, «αν είναι έτσι να βάζουν 200-200 τα άτομα μέσα». Νισάφι πια!
Πάμε λοιπόν! Με το ρολόι να δείχνει 20.00, στη σκηνή ανέβηκαν οι AHERUSIA. Είχα να δω χρόνια τη μπάντα live (από μια συναυλία στο κάστρο της Χαλκίδας). Το πρώτο τους άλμπουμ “And the tides shall reveal the traces” (2009), ήταν πραγματικά μοναδικό. Στο δεύτερο “As I cross the seas of my soul”, κάπου μ’ έχασαν, ενώ σύντομα θα διαβάσετε και κριτική για τη νέα τους δισκογραφική δουλειά “Prometheus: Seven principles on how to be invincible”, στο Rockhard. Προς έκπληξη μου, από εξαμελής μπάντα, στη σκηνή βρίσκονταν μόνο τρεις. Δε ξέρω αν αυτό είναι μόνιμο ή κάτι συνέβη. Για τον λυράρη, που τους συνόδευε, κατάλαβα πως πλέον δεν έχουν καν αυτόν τον ήχο στη μουσική τους. Μπαίνοντας με το πιο γνωστό κομμάτι τους, “Lux Occulta”, η απουσία της λύρας, αντικαταστάθηκε από φωνητικές, κάτι που δε μου άρεσε ιδιαίτερα. Επίσης, η απουσία 2ης κιθάρας έκανε τον ήχο τους να υστερεί σε όγκο, ιδίως στις lead στιγμές της κιθάρας, οι οποίες δεν είναι και λίγες. Ενέργεια και όρεξη υπήρχε και δε μπορώ να πω ότι η απόδοση τους δεν ήταν καλή, αλλά δεν είχαν το χαρακτήρα ή το ύφος του παρελθόντος, τα οποία τους έκαναν κάπως ξεχωριστούς.
Σχεδόν μία ώρα μετά, ήρθε η σειρά των HAIL SPIRIT NOIR να μας ταξιδέψουν με τις prog/rock black metal συνθέσεις τους. Στο προηγούμενο live, είχαν αρκετά προβλήματα με τον ήχο, που δε τους άφησαν να αποδώσουν τα μέγιστα. Ευτυχώς, αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα (μη ξεχνάτε τι ανέφερα στη 2η παράγραφο). Επίσης, ήταν αρκετά πιο «ξεψαρωμένοι», αφού είχαν παίξει στη Πράγα πριν λίγο καιρό. Αυτό φάνηκε από τη πρώτη στιγμή, με το “I mean you harm”, να ανοίγει το setlist τους. Η μπάντα στεκόταν πολύ καλά στη σκηνή, παίζοντας με το κοινό, ενώ τη παράσταση έκλεβε ο frontman ConsMarg, που αν και session ήταν φοβερός. Οι παρεβρισκόμενοι δε μπορώ να πω ότι ήταν ιδιαίτερα ζεστοί, πέρα μερικών εξαιρέσεων, κάτι το οποίο βρίσκω λογικό, αφού η μουσική τους ήταν πολύ ιδιαίτερη για τη συγκεκριμένη βραδιά. Αυτοί που γουστάρουν τον ήχο τους όμως το διασκέδαζαν τα μάλα. Λόγω του μικρού setlist η μπάντα προτίμησε να παίξει τραγούδια από τη τελευταία τους εξαιρετική δισκογραφική δουλειά “Mayhem in Βlue” και πιο συγκεκριμένα τα “Imean you Harm”, “The cannibal tribe came from the sea”, “Mayhem in blue”, και “Riders to utopia”, στο οποίο ο κιθαρίστας της μπάντας Θεοχάρης, αντιμετώπισε ένα πρόβλημα με τον ενισχυτή. Την εμφάνιση τους έκλεισαν, όπως είθισται, μετο “Χαίρε πνεύμα σκοτεινό”, τραγούδι σήμα κατατεθέν της μπάντας από το ντεμπούτο της “Πνεύμα”. Τίμια εμφάνιση, για μία μπάντα που εντυπωσιάζει με τις κριτικές που δέχεται από εγχώριο, μα κυρίως ξένο τύπο και όχι άδικα.
Με το venue να είναι σχεδόν γεμάτο (συνολικά οι 2 μέρες πρέπει να άγγιξαν τα 3-3,5 χιλιάδες άτομα!) βγήκαν επί σκηνής οι άρχοντες τις ελληνικής underground σκηνής ROTTING CHRIST. Φυσικά όλο το venue ζητωκραύγαζε! Χωρίς πολλά πολλά, ξεκίνησε η αναδρομή στο παρελθόν και στο τρισμέγιστο “Thy mighty contract”, με το αλησμόνητο “The sign of evil existence”. Πόλεμος! Όλοι οι παρεβρισκόμενοι χοροπηδούσαν, τα mosh pits έδιναν και έπαιρναν, ενώ δεν υπήρχε κεφάλι να μη κουνιέται. Η αδρεναλίνη συνέχισε να ανεβαίνει, καθώς η μπάντα συνέχισε με τα επόμενα κομμάτια του δίσκου, παραλείποντας όμως, όλως περιέργως το 4ο κομμάτι του δίσκου “His sleeping majesty”, κάτι που για να είμαι ειλικρινής συνειδητοποίησα εκ των υστέρων και μάθαμε ότι είχαν πρόβλημα με τα clicks στα ακουστικά του Θέμη. Ο Σάκης, εμβληματικός όπως πάντα, παρότρυνε το κοινό, πωρωνόταν, όπως και όλη η μπάντα, αφουγκραζόμενη τη πώρωση των οπαδών της. Ο Γιώργος και ο γίγαντας Βαγγέλης, μόνο μέλη που πλαισιώνουν τους αδερφούς Τόλη δεν είναι, αφού σάρωναν τη σκηνή και έδιναν παλμό, λες και βρίσκονταν στη μπάντα, από το πρώτο δίσκο. Η καλύτερη στιγμή κατ’ εμέ, από το αφιέρωμα στο “Thy mighty contract”, ήταν για άλλη μια φορά το “Coronation of the serpent”. Τι και αν το έχουν παίξει δεκάδες φορές, ο Σάκης πωρωνόταν σαν να είναι η πρώτη.
Τα κάτι λιγότερο από 40 λεπτά διάρκειας του δίσκου, κύλισαν λες και έπαιζαν μόλις 10 λεπτά. Τόσο πολύ σε παρασύρει αυτή η μπάντα. Ακολούθως ξεκίνησε ένα best of, το οποίο κάλυψε ένα μεγάλο μέρος τις δισκογραφίας τους, η οποία δεν είναι και μικρή. Μεταξύ άλλων έπαιξαν τη διασκευή το “Societas Satanas” των THOU ART LORD, το κλασικό “King of a stellar war”, το αγαπημένο του κοινού “Αθάνατοι Έστε”, το “Nemecic”, το “In Yumen – Xibalba”, το “Grandis spiritusdiavolos” το “Κατά τον δαίμονα του εαυτού”, το “Έλθε κύριε”, το “Άπαγε Σατανά” και το σήμα κατατεθέν της μπάντας “Non Serviam”.
Προς το τέλος της βραδιάς, μπορούσες να καταλάβεις ότι, ενώ θα περίμενε κανείς, ο περισσότερος χαμός να γίνει στο “Thy mighty contract”, τα πράγματα ήταν ισορροπημένα, αφού και στις πιο πρόσφατες συνθέσεις, γίνονταν της κακομοίρας. Κάτι που δείχνει πόσο διαχρονική είναι αυτή η μπάντα. Σε σχέση με το Σάββατο, η μπάντα έπαιξε αισθητά πιο λίγο χρόνο, κάτι που ήταν λίγο άδικο για όσους είχαν έρθει, αφού όλοι περιμέναμε δυόμισι ώρες setlist (μέχρι και baby sitter είχαμε κανονίσει ρε Σάκαρε!). Παρόλα αυτά, οι ROTTING CHRIST ήταν χάρμα ιδέστε για πολλοστή φορά, ισοπεδώνοντας τα πάντα, με τη καθηλωτική τους εμφάνιση και έστειλαν χιλιάδες άτομα σε φυσικοθεραπευτές ή στη καλύτερη των περιπτώσεων, σε κατάποση μυοχαλαρωτικών χαπιών. Ο απόλυτος σεβασμός!
Γιώργος Δρογίτης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
