a
Το “Theogonia” είναι ο πιο κομβικός δίσκος στην πορεία των ROTTING CHRIST. Κι αυτό έγινε με ανάλογο τρόπο με το “Thy mighty contract” οριοθέτησαν τα standards τους στο χώρο του black metal και με το “A deαd poem” την στροφή τους που δίχασε το, μέχρι τότε, κοινό τους. Αυτή η ρήξη είχε προκύψει μετά από τις πιέσεις που δέχονταν από την, τότε, εταιρία τους, Century Media. Από το “Khronos” ο Σάκης Τόλης πάλευε να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητα της μπάντας του χωρίς να είναι πειστικός ακόμα και στο “Sanctus diavolos”. Εκεί, όμως, φάνηκε ότι οι ROTTING CHRIST είναι ικανοί ξανά για μεγάλα πράγματα και το τέλος του συμβολαίου με τη Century Media ήταν λυτρωτικό γεγονός.
Στο δίσκο αυτό προσδιορίστηκε ο ήχος της νέας εποχής που ξεκινούσε για τους ROTTING CHRIST, με τον Σάκη Τόλη να αναλαμβάνει κυριολεκτικά τα πάντα. Η στιχουργική έμπνευση του Σάκη για τη δημιουργία του ήρθε από τη “Θεογονία” του Ησίοδου και για πρώτη φορά θα χρησιμοποιούσε και τα ελληνικά σε τόσο μεγάλο βαθμό στους στίχους τους. Το αποτέλεσμα όχι απλώς τον δικαίωσε, αλλά του έδωσε τη δυνατότητα να εμπιστευτεί τις δυνατότητες του και στην μίξη και το mastering πέρα από την παραγωγή. Ο ήχος που βγήκε είναι πλέον ταιριαστός και αναδεικνύει τις συνθέσεις με τον ίδιο τρόπο που συνέβαινε μέχρι και το “Triarchy of the lost lovers”. Τα πολλά νέα στοιχεία στον ήχο τους από την παραδοσιακή μας μουσική ταίριαξαν άψογα με τις μελωδίες και τη χορωδία από τον Χρήστο Αντωνίου των SEPTICFLESH, δίνοντας την πρωτόλεια προσέγγιση στον ήχο που θα είχαν έκτοτε και ολοκληρώθηκε τρία χρόνια μετά με το κολοσσιαίο “Aealo”. Κι όλα αυτά συμπυκνωμένα μέσα σε 10 πεντάλεπτες συνθέσεις, κάτι που δείχνει πόσο ικανός συνθέτης είναι ο Σάκης! Οι παλιοί οπαδοί που τους γύρισαν την πλάτη μετά το “A dead poem” επέστρεψαν και μια νέα γενιά οπαδών τους έμαθε, δίνοντας το έναυσμα για την πιο πετυχημένη περίοδο στην καριέρα τους, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Το εξώφυλλο στο Terrorizer, το οποίο ήταν τότε το μεγαλύτερο extreme metal περιοδικό του κόσμου, γέμισε περηφάνια τόσο τους ίδιους όσο και τους οπαδούς τους. Και όλα αυτά δε θα συνέβαιναν αν δεν αποκτούσαν την καλλιτεχνική τους ελευθερία που δεν είχαν από το πολύχρονο συμβόλαιο με τη Century Media. Αντίθετα, η γαλλική Season Of Mist ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν ο Σάκης για να επανατοποθετηθούν στην μουσική βιομηχανία και να πάρουν αυτό που αξίζανε! Ένας τίτλος, λοιπόν, υπάρχει γι’ αυτό το album με το εκπληκτικό εξώφυλλο που έχει επιμεληθεί ο Σπύρος Αντωνίου των SEPTICFLESH : ΔΙΚΑΙΩΣΗ!
Η τοποθέτηση σε αξιολογική σειρά επιλέχτηκε βάσει της σημαντικότητας που είχε κάθε κομμάτι ξεχωριστά στην μετέπειτα πορεία τους, σε συνδυασμό με την παρουσία τους στο setlist των επόμενων συναυλιών τους. Filler δεν υπάρχει εδώ, αλλά σίγουρα κάποια κομμάτια ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα, όπως συμβαίνει και σε όλους τους δίσκους.
The “Theogonia” countdown:
10. “Phobos’ Synagogue”
Το “Forest of n΄gai” του 1991 είναι η βάση για να εμπνευστεί ο Σάκης το βασικό θέμα αυτού του κομματιού, το οποίο είναι το μόνο κομμάτι του δίσκου που χρωστά στο παρελθόν τους. Η ευφάνταστη δομή του έδωσε τη νέα ταυτότητα που θα έχουν πλέον τα old school κομμάτια των δίσκων τους. Πήρε αυτή τη θέση γιατί είναι το μόνο κομμάτι που μπορεί να «κατηγορηθεί» ότι έχει αναφορά στο παρελθόν.
9. “Helios Hyperion”
Οι φωνητικές του γραμμές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον ρυθμό του κομματιού και δίνει μια προσέγγιση στη σύνθεση ξεχωριστή μέσα στο δίσκο. Αναπόφευκτα είναι από τα τραγούδια που δεν μου προξένησαν και τόσο το ενδιαφέρον να ξανακούσω, κυρίως λόγω της μονοκόμματης δομής του που με κουράζει ως ένα βαθμό. Το φοβερό lead κιθαριστικό θέμα του κομματιού είναι και το μόνο σημείο που θα συνεισφέρει στο album ο, τότε δεύτερος κιθαρίστας τους, Γιώργος Μπώκος.
8. “Rege Diabolicus”
Εδώ οι ρυθμοί είναι καταιγιστικοί και κόβονται αριστοτεχνικά και καλύτερα από την εποχή του “Triarchy of the lost lovers”. Ακούγοντας το ακόμα και σήμερα με κάνει να νιώθω πόσο με είχε σοκάρει όταν το είχα πρωτακούσει όταν κυκλοφόρησε το 2007.
7. “He, the Aethyr”
Ένα κομμάτι που στηρίζεται στο περίπλοκο βασικό μουσικό του θέμα και αναπτύσσεται στην πορεία σε φρενήρη ρυθμό και καταλήγει σε ένα κολλητικό ρεφραίν. Η μελωδία του θα σας κολλήσει στο μυαλό από την πρώτη του ακρόαση. Εδώ έχει και ένα ωραίο solo του Σάκη – από τα ελάχιστα σημεία του δίσκου που θα τον ακούσετε να σολάρει στην κιθάρα του.
6. “Threnody”
Το κομμάτι που κλείνει το δίσκο έχει χαρακτήρα αποφώνησης και με τη χρήση της χορωδίας. Το στοιχείο που έχει είναι η κυρίαρχη μελωδία στην κιθάρα και ο συνδυασμός του με τα φωνητικά του Σάκη. Στη μέση του κομματιού το heavy πέρασμα ταιριάζει άψογα με τα υπόλοιπα θέματα. Κι εδώ εμφανίζεται η τσαμπούνα χωρίς να πρωταγωνιστεί.
5. “Χάος γένετο (The Sign of Prime Creation)”
«Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» και στην προκειμένη περίπτωση το album ξεκινά με ένα κομμάτι που θα σας πιάσει από το λαιμό και θα σας δείξει όλα τα στοιχεία του δίσκου με το καλημέρα. Χορωδία, βασικό ρυθμικό θέμα, ελληνικά στους στίχους μέχρι και groove – για τα δεδομένα των ROTTING CHRIST πάντα – από τη μέση και μετά. Ένα από τα καλύτερα intros της δισκογραφίας τους.
4. “Keravnos Kivernitos”
Έχει την πιο άμεση μελωδία του δίσκου και ο ρυθμός του αλλάζει πάνω στην μονοκόμματη δομή του μέχρι το μέσο του. Από εκεί και πέρα αναδεικνύεται ως ένα από τα αντιπροσωπευτικά δείγματα γραφής των ROTTING CHRIST της νέας εποχής. Καθόλου τυχαία επιλέχτηκε για να γίνει video clip, που είχε επιμεληθεί ο Bob Katsionis. Τα ελληνικά δένουν άψογα στα σημεία που εμφανίζονται μέσα στο κομμάτι.
3. “Gaia Tellus”
Ένα πραγματικό έπος είναι αυτό το τραγούδι με όλα εκείνα τα στοιχεία που κατέστησαν αυτόν το δίσκο τόσο ξεχωριστό. Φοβερές εναλλαγές ρυθμών και σε μόλις 4,5 λεπτά κατάφεραν να δώσουν με τα καθαρά φωνητικά μια εκπληκτική ατμόσφαιρα πάνω στη βασική μελωδία του κομματιού. Ίσως το καλύτερα κρυμμένο διαμάντι του album.
2. “Enuma Elish”
Εκπληκτικές μελωδίες και φοβερές φωνητικές γραμμές συνδυάζονται εκπληκτικά με τον μουσουλμάνο ιμάμη, τον οποίο ηχογράφησε ερασιτεχνικά ο Σάκης Τόλης σε κάποια περιοδεία τους – αν δεν κάνω λάθος στη Σερβία. Εδώ πρωτοπαρουσιάζεται το κοφτό ρυθμικό παίξιμο στην κιθάρα, που θα αποτελέσει τη βάση για την συνθετική προσέγγιση τους έκτοτε. Μετρήστε μόνο πόσες εναλλαγές ρυθμών υπάρχουν στα μόλις 4 λεπτά που διαρκεί και ίσως καταλάβετε γιατί το επέλεξα σε αυτή τη θέση. Το ίδιο φαντάζομαι σκέφτηκαν και το επέλεξαν να γίνει video clip!
1. “Nemecic”
Όλα τα στοιχεία των ROTTING CHRIST της νέας εποχής είναι συμπυκνωμένα στα 4 λεπτά που διαρκεί αυτό το κομμάτι. Οι μελωδίες συνδυασμένες με mid tempo ρυθμό και η εισαγωγή της θρακιώτικης γκάιντας (τσαμπούνα) δίνει έναν ήχο πρωτόγνωρο για τους ίδιους, αλλά και για ολόκληρη την ελληνική extreme metal σκηνή. Στις συναυλίες τους όποτε το παίζουν επικρατεί πανικός. Προσωπικά όταν το πρωτάκουσα με συνεπήρε η κλιμάκωσή του και το θέμα του παραδοσιακού οργάνου που πρωταγωνιστούσε στη σύνθεση και δεν έδινε απλά ένα ηχόχρωμα.
Λευτέρης Τσουρέας
