ROUGH SILK – “Mephisto”

ΜΠΑΝΤΑ: ROUGH SILK

ΑΛΜΠΟΥΜ: “Mephisto”

ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1997

ΕΤΑΙΡΙΑ: Massacre

ΣΥΝΘΕΣΗ ΔΙΣΚΟΥ:

Ferdy Doernberg – πλήκτρα, κιθάρα, φωνητικά

Jan Barnett – φωνητικά

Nils Wünderlich – κιθάρα, φωνητικά

Ralf Schwertner – μπάσο, φωνητικά

Curt Doernberg – ντραμς

 

 

Η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα, ήταν με το τρίτο άλμπουμ τους, “Circle of pain… or: The secret lies of timekeeping”, το οποίο είχαμε «τσακίσει» στην κυριολεξία στο airplay, στη ραδιοφωνική εκπομπή του Metal Invader, στον 902, το 1996 που είχε κυκλοφορήσει. Αυτή η μίξη SAVATAGE με QUEEN, με είχε μαγέψει από την πρώτη στιγμή και θεωρούσα πολύ δύσκολο ο Ferdy Doernberg (ιθύνων νους και βασικός συνθέτης του σχήματος), να βγάλει κάτι καλύτερο από αυτό. Στο μεταξύ, είχα φροντίσει σ’ ένα ταξίδι μου στη Γερμανία να πάρω και τα αρκετά καλά “Walls of never” (κυρίως αυτό) και “Roots of hate”, για να «συμπληρώσω δισκογραφία», κάτι που υπήρξε αγαπημένο σπορ εκείνη τη δεκαετία που ψάχναμε οτιδήποτε μας έκανε εντύπωση, αλλά τα μέσα ήταν περιορισμένα.

 

Και σκάει το “Mephisto”!!! Αν εξαιρέσει κανείς τον ήχο – «τζιτζίκι» στις κιθάρες (που χειροτέρεψε στο επόμενο, “Beyond the sundown”), όλος ο δίσκος είναι εξαιρετικός από την αρχή μέχρι το τέλος. Με ναυαρχίδα το “My last farewell”, που έπαιζε σε πάρα πολλά club την περίοδο που βγήκε, με τους αγαπησιάρικους στίχους “I hate your face, I hate your smile, I hate your grace, I hate your style, I hate your words, your silence, too – All I can say is: I hate you”, το άλμπουμ είναι ένα μνημείο μελωδικού power metal, με συμφωνικά στοιχεία. Ακούγοντάς το τώρα, 22 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, θεωρώ ότι με εντελώς διαφορετική παραγωγή, θα μπορούσε να είναι κι ένας εξαίσιος δίσκος groove metal, πολύ μπροστά από την εποχή του. Αγαπημένα τραγούδια, το “Recall”, το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, το “Subway angel’s caravan” (με την έξυπνη χρήση του βιολιού), το “Glissando” και φυσικά το “My last farewell”.

Εκείνη την περίοδο μάλιστα ή μάλλον μετά το επόμενο “Beyond the sundown”, ο Ferdy Doernberg, άρχισε να έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τη χώρα μας, κάνοντας παραγωγή στο “Today died yesterday” των SWAN CHRISTY, που παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα από την ίδια στήλη. Επιρροές από τους ROUGH SILK, μπορεί να ακούσει κανείς, φυσικά, και στη μουσική των Ελλήνων progsters. Μου φαίνεται όμως, ότι την υπόθεση ROUGH SILK, την παράτησε σχετικά νωρίς, αφού με την κυκλοφορία της συλλογής “Wheels of time” το 1999, έκλεισε ο δημιουργικός κύκλος τους και τα τέσσερα επόμενα δισκάκια που κυκλοφόρησαν, ήταν το λιγότερο αδιάφορα (για να μην πω μέτρια έως κακά). Ο Doernberg, επικεντρώθηκε στο να παίζει με τον Axel Rudi Pell, ως επί το πλείστον και να συμμετέχει σε διάφορους άλλους δίσκους, αφήνοντας καλώς ή κακώς, τους ROUGH SILK στον πάγο. Όπως και να έχει όμως, δεν ξεχνάμε τους δύο τεράστιους δίσκους που μας πρόσφεραν, το “Circle of pain…” και φυσικά το “Mephisto” και τους ευγνωμονούμε γι’ αυτό.

Σάκης Φράγκος

 

 

• Ο –χορτοφάγος- Ferdy, είχε αποκτήσει κάποια εποχή «εξειδίκευση», στο να προσθέτει πλήκτρα σε “live” κυκλοφορίες. Όπως μου είχε εκμυστηρευτεί σ’ ένα τσιμπούσι, είχε παίξει πλήκτρα (στο στούντιο) στο “Stayin’ a life” των ACCEPT!!!

• Η προσπάθειά του να βγάλει σόλο άλμπουμ, είχε τραγικό αποτέλεσμα, αφού το ντεμπούτο του, “Just a piano and a handful of dreams”, παρότι είχε καλεσμένους του βεληνεκούς των Weikath, Grosskopf, Grapow και Angelripper, ήταν μετριότατο. Άσχετο, αλλά η κακή κριτική που του είχα κάνει, σταμάτησε και την επικοινωνία που είχαμε!!!