ROYAL HUNT – “Dystopia” (Northpoint Productions)

Κατ’ αρχάς, πρέπει να βγάλω το καπέλο στους αγαπημένους μου Δανούς, ROYAL HUNT, που για δεύτερο συνεχόμενο δίσκο, μετά την αποχώρησή τους από τη Frontiers, αποφάσισαν να επιλέξουν το δύσκολο δρόμο και να βγάλουν το “Dystopia”, τη 15^η στούντιο δουλειά τους (!!!), μόνοι τους, με την εταιρία τους, Northpoint Productions. Ομολογώ ότι τα τελευταία χρόνια είχαν τα σκαμπανεβάσματά τους στους δίσκους τους, με μερικούς να είναι σε μέτρια γι’ αυτούς επίπεδα

Το “Dystopia”, δεν το είχα πάρει με καλό μάτι, αρχικά λόγω του τίτλου του. Αλήθεια, όταν υπάρχουν τόσοι δίσκοι στην αγορά ακόμα και από τους MEGADETH ή τους ICED EARTH, για ποιον λόγο να τον ονομάσεις έτσι. Όπως και να έχει όμως, το “The art of dying”, το πρώτο τραγούδι που είχε διαρρεύσει, με τον Mats Leven (CANDLEMASS, TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA) να μοιράζεται τα φωνητικά με τον αγαπημένο μου, DC Cooper, η διάθεσή μου άλλαξε άρδην.

Μου έρχεται λοιπόν το stream του δίσκου και ξεκινάω την ακρόαση. Κλασικά, instrumental στο ξεκίνημα, αγαπημένη συνήθεια του σπουδαίου Andre Andersen και υπάρχουν τρία σύντομα instrumentals, που εξυπηρετούν συγκεκριμένο σκοπό, όπως καταλαβαίνω. Η μεγάλη δύναμη του δίσκου, είναι για μία ακόμη φορά, οι κολλητικές μελωδίες, τις οποίες μας προσφέρει απλόχερα ο πανύψηλος Δανός πληκτράς. Στο “Dystopia” όμως, έχουμε και κάτι άλλο που διαφοροποιεί πολύ τον ήχο κι αυτό είναι οι πολλοί guest στα φωνητικά, που δίνουν μία διαφορετική ποικιλία. Και τι guest, μάλιστα! Πρώην τραγουδιστές του σχήματος! Ο πρώτος τους, ο Henrik Brockmann, ο Mark Boals (που είχε τραγουδήσει και με τον Malmsteen και τους RING OF FIRE), όχι όμως ο John West (να σημειώσω ότι ήταν επί χρόνια διαδικτυακός ακροατής της ραδιοφωνικής μας εκπομπής κιόλας!!!). Όπως και να έχει, υπάρχει ακόμα και ο Leven, όπως είπαμε, αλλά και ο Kenny Lubcke (NARITA, ZOZER MEZ), με τη σύζυγο του Andersen, Alexandra, χρόνια backing vocalist στο σχήμα.

Στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου, το “Snake eyes”, μάλιστα, συνυπάρχουν όλοι οι τραγουδιστές, κάνοντάς το ξεχωριστό, ενώ πολύ σπουδαία στιγμή είναι το αρκετά «σκοτεινό» “Black butterflies”, το πιο uptempo, βγαλμένο μέσα από το “Paradox”, “The eye of oblivion”, που με γύρισε 25 χρόνια πίσω… Πολύ συμπαθητικό το ντουέτο της Alexandra με τον Boals στο “I used to walk alone”.

Δεν περιμένω να βγάλουν “Moving target” ή “Paradox” εν έτει 2021 οι ROYAL HUNT. Τέτοιοι, keyboard-driven δίσκοι δεν ξαναβγαίνουν, αφού έσπασε το καλούπι. Το “Dystopia” όμως, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και ανυπομονώ και για το δεύτερο μέρος, αφού το φυσικό προϊόν που πήρα στα χέρια μου πριν λίγες μέρες, αναγράφει με σαφήνεια, ότι είναι το πρώτο μέρος…

8 / 10

Σάκης Φράγκος