Έκτος δίσκος για το τρίο των Mike Sullivan, Dave Turncrantz και Brian Cook, που αποτελούν ίσως το μοναδικό εναπομείναν συγκρότημα που κρατάει ψηλά τη σημαία του post metal με το να είναι απλά ο εαυτός του. Γεγονός πέρα για πέρα συναρπαστικό, αφού οι Αμερικάνοι, ενώ κυκλοφορούν τον τρίτο συνεχόμενο πανομοιότυπο δίσκο, καταφέρνουν να αυξάνουν την αναγνωρισιμότητα και την απήχηση αυτής της post rock εκδοχής της μουσικής τους.
Πριν από τρία χρόνια, όταν το single του “Deficit” είχε ανεβάσει κατακόρυφα τις προσδοκίες για το “Memorial”, όλοι περιμέναμε τη μεγάλη ανάκαμψη του συγκροτήματος. Βλέπετε το “Empros” (2011) αποτέλεσε την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους RUSSIAN CIRCLES, η αναγέννηση μετά από τρεις επιθετικούς, καθαρά-instrumental, δίσκους. Ήταν η μετάβαση σε πιο ατμοσφαιρικά και εσωστρεφή μουσικά μονοπάτια. Η απογοήτευση όμως που επέφερε το “Memorial”, με την διατήρηση της ίδιας μουσικής γραμμής, έρχεται να ισορροπηθεί με το “Guidance”, μιας και παρουσιάζεται πολύ πιο συμπαγές και προσανατολισμένο. Και ας αποτελεί τη φυσική εξέλιξη του προκατόχου του και ας διαθέτει μόνο radio friendly σε διάρκεια και ουσία κομμάτια. Η μεγάλη ανισοσκελία μεταξύ του “Deficit” και του υπόλοιπου δίσκου που παρατηρήθηκε στο “Memorial” απουσιάζει παντελώς, και την θέση του παίρνουν κομμάτια που ισορροπούν σε ενέργεια και θεματικότητα το δίσκο.
Βέβαια, ο προσανατολισμός έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες από αυτόν που παρατηρούσαμε δέκα χρόνια πριν, όταν το άγουρο και συνάμα εκρηκτικό “Enter” έκανε το ντεμπούτο το. Με εφόδια μία άρτια παραγωγή και διαφορετικές αισθητηριακές προσλαμβάνουσες, το συγκρότημα αποικοδομεί την πραγματικότητα και την ανασυνθέτει κάτω από το δικό του πρίσμα. Εμείς, σαν ακροατές – ή θεατές μες στο μυαλό μας – δε βρίσκουμε άγνωστες λέξεις μέσα σε αυτή τη νέα αφήγηση. Μένουμε απλά με ένα “γιατί” μετά το τέλος του “Lisboa”, αποζητώντας την κορύφωση και ταυτόχρονα τη λυτρωτική ολοκλήρωση μετά από αυτή την παρατεταμένη ψυχολογική κόπωση. Διότι μπορεί το “Guidance” να είναι καλοδουλεμένο (όπως όλες οι κυκλοφορίες της μπάντας), ισορροπημένο και συμπαγές, ωστόσο του λείπει αυτό το ένα κομμάτι που θα σου τινάξει τα μυαλά στον αέρα. Κάποιο σαν το “309”, το “Geneva” ή το “Death Rides Α Horse”.
Προσωπικά, είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι οι RUSSIAΝ CIRCLES εξαργυρώνουν ακόμα τη μεγάλη επιτυχία, πρωτίστως του “Geneva” και κατά δεύτερον του “Empros”, συνεχίζοντας να κυκλοφορούν αξιοπρεπέστατους δίσκους μεν, ασθενέστερους από τους προκατόχους τους δε. Το “Guidance”, αν και μου άφησε μία πιο γλυκιά γεύση από το μονολιθικό “Memorial”, φαίνεται να χάνει στα σημεία. Μερικές πραγματικά εκπληκτικές στιγμές που βρίσκονται σκόρπιες μέσα στο άλμπουμ δεν αναδεικνύονται με τον μοναδικό τρόπο που ξέρει η μπάντα και καταλήγουν φευγαλέες μέσα στο σύνολο της μουσικής. Το μόνο που μένει πια, είναι το πως θα ερμηνευθεί ζωντανά ο δίσκος, για να μας κλείσει το συγκρότημα το στόμα.
7/10
Νίκος Ζέρης
