Αν θυμάσαι, που λογικά δε θυμάσαι και γι’αυτό το αναφέρω ξανά, όταν είχαμε μιλήσει για το ντεμπούτο των MORGUL BLADE, είχαμε πει για τη νέα τάση που θέλει το παραδοσιακό heavy metal να δέχεται επιρροές από τον ακραίο ήχο. Άλλοτε ευθέως, άλλοτε εμμέσως, βλέπουμε ολοένα και περισσότερα σχήματα τα οποία παίζουν πατροπαράδοτα, να κοιτούν προς… τ’ αριστερά τους (εκεί που στα comics βρίσκεται το διαβολάκι δηλαδή) για να βρουν extra έμπνευση. Ένα από αυτά τα σχήματα είναι και οι Γάλλοι SACRAL NIGHT, από την πόλη της Grenoble. Πριν τους αποκτήσει η No Remorse Records δεν είχαν υποπέσει στην αντίληψή μου, για να είμαι ειλικρινής και για να ενημερωθώ περί τίνος πρόκειται, χρειάστηκε να ανατρέξω στο Δελτίο Τύπου. Εκεί έμαθα πως υπάρχουν από το 2017 και μάλιστα έχουν έναν ακόμη δίσκο, το “Ancient remains”, ο οποίος κυκλοφόρησε το 2019. Μάλιστα… Ας δούμε αρχικά το “Le diadème d’argent” και επανερχόμαστε για να δούμε τι χάσαμε, αν χάσαμε.
«Το αργυρούν διάδημα». Ωραίος τίτλος, παίρνουν έναν πόντο μόνο και μόνο από αυτό! Τι βλέπω όμως, αφήσαμε τον Αγγλόφωνο στίχο και πιάσαμε τον Γαλλόφωνο; Χμ… μάλλον αισθάνονται πιο άνετα τραγουδώντας στη μητρική τους Γλώσσα. Άλλωστε, για όσους γνωρίζουν κάποια πράγματα γύρω από τη γαλλική κουλτούρα, νομίζω είναι προτιμότερο να βάλεις έναν Γάλλο να διασχίσει με τα πόδια την απόσταση Lamanère (κοινότητα στα σύνορα με την Ισπανία) – Δουνκέρκη (απέναντι από τη Νήσο δηλαδή) με τα πόδια, φορτωμένος πατάτες, παρά να τον αναγκάσεις να μιλά Αγγλικά. Παραξενιές; Παραξενιές, αλλά και ποιος να τους ρίξει άδικο; Καθείς όπως θέλει, όπως νομίζει και όπως του αρέσει! Για να διαβάσουμε τίτλους τραγουδιών… «Οι καθρέφτες του φεγγαριού», «Πέραν από το φως του τάφου», «Ο Αρχάγγελος με τα φλογερά μάτια», «Ο φωτεινός κατακτητής», «Η ατελείωτη ωδή», «Ένα τελευταίο αστέρι πριν τον Σείριο», «Η δεύτερη ελεγεία ενός αγγέλου», «Ιέρεια της Ατλαντίδος»… Δεν έχω στίχους μπροστά μου (καλό θα ήταν τα promos να συνοδεύονται από ένα pdf με στίχους, λέω εγώ τώρα), αλλά σίγουρα έχουμε να κάνουμε με μυστικιστική/occult θεματολογία (ίσως και concept) και αναλόγου περιεχομένου ιστορίες. Δεύτερος κερδισμένος πόντος.
Αφήνουμε όμως τα λόγια, για να πιάσουμε τη μουσική. “Dark heavy metal” μας πληροφορούν οι ίδιοι πως παίζουν, έχοντας φτάσει στο σημείο αυτό μέσω μιας εξελικτικής όσο και «διερευνητικής» διαδικασίας, προς εύρεση του δικού τους στυλ. Δικό τους στυλ δεν έχουν σε καμία περίπτωση, οφείλω να ενημερώσω, αλλά κανένα πρόβλημα δε βρίσκω, ως προς αυτό. Δεν είναι αυτοσκοπός η μοναδικότητα. Αν ήταν, θα είχαμε αποτύχει, αφού έχουν παιχτεί τα πάντα πια. Αυτοσκοπός πρέπει να είναι η ποιότητα στη μουσική, οι καλές συνθέσεις και ευτυχώς, το “Le diadème d’argent” δεν πάσχει στον τομέαν αυτόν. Οι Γάλλοι δείχνουν να λατρεύουν «γόνους» του King Diamond όπως είναι οι IN SOLITUDE, PORTRAIT, ATTIC και THEM, τους cult θεούς HELL αλλά και τους TRIBULATION. Πολύ ωραίο, όντως σκοτεινό heavy metal, με ακραία αύρα, θεατρικότητα και πολύ καλά παιξίματα, έστω κι αν τα τραγούδια αυτά καθαυτά, δεν είναι απαιτητικά. Πρέπει να το αναφέρουμε αυτό, καθώς στο NWOTHM συναντούμε τακτικότατα πλέον «μουσικούς» οι οποίοι είναι ανεπαρκείς ως ΚΟΥΛΟΙ, με όλη τη σημασία της λέξεως, λαμβάνουν μεγάλες βαθμολογίες και αφού τους «σηκωθεί ο πισινός», θέλουν να πλασαριστούν και ως «ελπίδες για το μέλλον». Άντε μην πάρω καμιά βέργα και αρχίσω τις… νουθεσίες.
Η χρήση Γαλλικών είναι όπως πάντα ένα νόμισμα με δύο όψεις. Άλλοι τη δέχονται, άλλοι την απορρίπτουν. Λογικό, δεν είναι Αγγλικά που τα έχουμε μπροστά μας παντού. Αν ανήκεις στους δεύτερους, δώσε πρώτα μια ευκαιρία, ποτέ δεν ξέρεις αν αυτή τη φορά σου «κάτσει καλά» ή όχι. Αν ανήκεις στους πρώτους, να το ξέρεις, εδώ θα ακούσεις ένα ποιοτικότατο δισκάκι, από το οποίο σίγουρα δε θα απορρίψεις κάτι, αντιθέτως θα ξεχωρίσεις κάποια κομμάτια για τις επερχόμενες συλλογές σου. Επί προσωπικού, μου άρεσε αρκετά τόσο η ατμόσφαιρά του, όσο και το όλο «παλιακό» του ύφος, χαρακτηριστικά τα οποία και αναδεικνύονται από την ταιριαστή παραγωγή των Antoine Volhard (φωνητικά) και Amphycion (μπάσο, πλήκτρα), σε συνεργασία με τον Γιώργο Εμμανουήλ (ROTTING CHRIST, YOTH IRIA, NECROMANTIA). Αναμένω ακόμη καλύτερη συνέχεια.
7,5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
