a
“Hi – tech metal lunacy!”
Οι SACRAL RAGE επέστρεψαν με τον δεύτερο full length δίσκο τους, “Beyond Celestial Echoes”, ο οποίος και φιλοδοξούν να αποτελέσει ισάξιο συνεχιστή του εκπληκτικού ντεμπούτου τους “Illusions in infinite void”. Ο Δημήτρης Τσέλλος συνομιλεί με δύο άκρως συνεσταλμένα παιδιά, τον τραγουδιστή Δημήτρη Καρτάλογλου και τον κιθαρίστα Μάριο Πετρόπουλο, περί του νέου δίσκου, των πεπραγμένων του συγκροτήματος, περί πολλών και διαφόρων, περί ανέμων και υδάτων και τα πιο ενδιαφέροντα (για τη περίπτωση που μας ενδιαφέρει) πράγματα, θα διαβάσετε στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Συγχαρητήρια για τον νέο σας δίσκο παιδιά! Πραγματικά εξαιρετική δουλειά. Με τι πραγματεύεται το “Beyond Celestial Echoes”; Έχουμε να κάνουμε με ένα concept album ή υπάρχει άλλη προσέγγιση;
Δημήτρης: Ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα καλά λόγια! Λοιπόν… Τα τραγούδια αφηγούνται αυτοτελείς ιστορίες, που όμως έχουν μια γενικότερη ως κοινό παρονομαστή. Θα μας έχεις δει σε live που σε κάποιο τραγούδι είμαι βαμμένος σαν robot, σε άλλο φορώ τον ζουρλομανδύα, σε άλλο έχω το λέιζερ γάντι, ναι; (σ.σ: κουνώ το κεφάλι καταφατικά). Εκείνη τη στιγμή «παρουσιάζω» μια persona στο κοινό. Η persona που εμφανίζεται λοιπόν στα live έχει όνομα. Είναι ο Prototype UL, δημιούργημα μιας αρχαίας εξωγήινης φυλής, ένα ανδροειδές. Η φυλή αυτή εξαφανίστηκε και ο UL ταξιδεύει μόνος πια στο χώρο και στο χρόνο με μοναδικό σκοπό να τραφεί από πηγές ενέργειας και να φτάσει στο επιθυμητό στάδιο, να γίνει αθάνατος. Όλες οι ιστορίες λοιπόν, έχουν να κάνουν με πράγματα που είδε στα εκάστοτε ταξίδια του ο UL.
Πήγε στην αρχαία Αίγυπτο, στα Ουράλια… σωστά (σ.σ: αναφέρομαι σε τραγούδια της μπάντας εδώ);
Δ: Σωστά! Ο UL έχει ανακαλύψει πως τα μεγαλύτερα ποσά ενέργειας μπορεί να τα συλλέξει από τους ανθρώπους, όταν αυτοί βρίσκονται υπό το καθεστώς πανικού, θλίψης, τρόμου κλπ. Γι’ αυτό και όλες οι ιστορίες είναι ανάλογου περιεχομένου. Μάλιστα, δεν γίνεται αντιληπτός από θεούς και ανθρώπους, αν το θελήσει. Απλά παρατηρεί και συλλέγει. Και ξέρει όχι μόνο πού να πάει, αλλά και πότε να πάει. Έχει δύο μορφές, την ανθρώπινη και του ανδροειδούς, και μιλά κάθε γλώσσα. Οι εκφράσεις που παίρνω φαντάσου την ώρα μιας συναυλίας, είναι οι εκφράσεις του UL όταν τρέφεται. Και ακριβώς επειδή έρχεται σε επαφή με τους ανθρώπους, αυτοί κάποιες φορές δεν τον καταλαβαίνουν, οπότε σε κάποια φάση τον έκλεισαν σε άσυλο…
… όπου και φόρεσε τον ζουρλομανδύα που βλέπουμε στα live! Είναι νωρίς ακόμη, αλλά μήπως ο UL ξέρει και προς τα πού θα κινηθεί ο επόμενος SACRAL RAGE δίσκος;
Μάριος: Ξέρει, αλλά δεν θα μας πει! Ίσως γνωρίζει μέχρι και τον πέμπτο SACRAL RAGE δίσκο τι θα γίνει, εμείς πάλι, όχι! (γέλια)
Η εισαγωγή του δίσκου είναι λες και ακούγεται στη Tech Noir (σ.σ: για θυμηθείτε το “Terminator” όλοι άμεσα). Σας αρέσει η ηλεκτρονική μουσική να υποθέσω, ή απλά εξυπηρετεί το όλο concept;
Μ: Φίλε, ναι! Από εκεί επηρεάστηκα, έβλεπα πολύ τη ταινία αυτή την εποχή που ηχογραφούσαμε τον δίσκο, και θέλησα να έχουμε μια εισαγωγή τέτοια. Μπράβο, δεν περίμενα να το πιάσεις αμέσως! Μου αρέσουν τα synths να ξέρεις.
Δ: Ακούμε αρκετή ηλεκτρονική μουσική! Ο Jean Michel Jarre, ο Παπαθανασίου, ο Brad Fiedel μιας και τον αναφέραμε, είναι αγαπημένοι μας συνθέτες.
Τι ακούγατε για να βγει το “Beyond celestial echoes”; Τι σας επηρέασε; Στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, ακούγεται πολύ progressive rock σε σημεία, πιο «δύσκολο» από τον προκάτοχό του και έχει και στοιχεία ακραίου ήχου. Ποιος ευθύνεται για αυτό;
Δ: Οι RUSH! Ειδικά στο 15λεπτο “The Glass”. Επίσης οι MERCYFUL FATE, οι JUDAS PRIEST, ειδικά ο τελευταίος δίσκος που μας έδωσε ξανά το έναυσμα να ακούσουμε πάλι τις παλαιότερές τους δουλειές, κυρίως στα 70’s (σ.σ: πως φαίνονται οι σωστοί μουσικόφιλοι, εύγε νέοι μου), οπωσδήποτε οι CRIMSON GLORY και ως μουσική αλλά στα φωνητικά αποτελούν μεγάλη μου επιρροή… Εννοείται οι ANNIHILATOR… Κοίτα, ο δίσκος αυτός έχει πολλή «πληροφορία». Για παράδειγμα το πρώτο κομμάτι έχει πάρα πολλές αλλαγές, γενικά στο άλμπουμ υπάρχουν περισσότεροι τρόποι που εγώ τραγουδώ, έχει πιο πολλά πλήκτρα…
M: Είναι πιο «φορτωμένο» ναι! Εγώ ευθύνομαι για το prog rock! Ήθελα πολύ να βάλω synths. Και γενικά, μπήκαν πολλά πράγματα στον δίσκο αυτόν. Η παραγωγή είναι διαφορετική επίσης… όλη η διαδικασία είναι ένα βήμα μπροστά. Για τα ακραία στοιχεία, ιθύνων νους είναι ο Βαγγέλης (σ.σ: ο drummer του group). Είναι πολύ «χωμένος» στο death ήχο.
Η οποία διαδικασία κράτησε πόσο;
Μ: Είχαμε έτοιμο το 15λεπτο φαντάσου εδώ και ενάμιση χρόνο!
Δ: Η ιδέα του concept υπήρχε από πριν, και όσον αφορά το “The glass”, θέλαμε να είναι τριλογία. Μετά κάτσαμε και ετοιμάσαμε τα κομμάτια ένα προς ένα και όλα πήραν αβίαστα το δρόμο τους.
Έχετε άλλες μπάντες, άλλους καλλιτέχνες που ακούτε, εκτός ηχητικού πλαισίου SACRAL RAGE; Φοβάστε μήπως τα ακούσματά σας επηρεάσουν τον ήχο του group;
Μ: FAITH NO MORE, HAIL SPIRIT NOIR, SPIRITUAL BEGGARS, SCORPIONS…
Δ: HEIR APPARENT, TARGET, FIFTH ANGEL… Κατά τη περίοδο των συνθέσεων ακούμε μουσική, δεν ακούμε όμως κατά τη περίοδο των ηχογραφήσεων, λόγω χρόνου και μόνο. Το πρόγραμμα είναι πολύ «φορτωμένο».
Μ: Αν ακούω κάτι που μου αρέσει, και συνθέσω υποσυνείδητα ένα riff το οποίο να το θυμίζει, θα το αλλάξω. Ως εκεί, πιο πολύ δεν με επηρεάζουν τα ακούσματά μου.
Τα πολυφωνικά μέρη στην αρχή του “Eternal Solstice” μου ακούγονται πολύ σαν τα αντίστοιχα των GHOST…
Μ: Α, όχι (σ.σ: έτσι μπράβο)! Εγώ τα ακούω ως KING DIAMOND. Η αλήθεια είναι πως εκείνο το διάστημα άκουγα πολύ το “Conspiracy”. Επίσης έχουν τις ρίζες τους στους QUEEN και τους URIAH HEEP, επιρροές του ιδίου του King, απλά λόγω της χροιάς του Μήτσου ακούγονται όπως ακούγονται. Γεγονός είναι πως αν έχεις μια επιρροή πχ τον King Diamond και πας να αντιγράψεις τις επιρροές του, δεν θα βγάλεις King Diamond αλλά κάτι δικό σου, που όμως θα έχει την αύρα του! Είναι ωραίο τρικ αυτό.
Δ: Το “Birds of Prey” είναι το πρώτο King Diamond κομμάτι, να το πούμε χιουμοριστικά…
Ή και όχι…
Δ: Ή και όχι, ok, χαχα! Το “Shadows of Grief” επίσης ακούγεται έτσι… Ο Byron ήταν άλλωστε η μεγαλύτερή του επιρροή. Αυτό με το τρικ δεν το κάναμε επίτηδες βέβαια, απλά λειτούργησε! Και να ξέρεις Δημήτρη, τίποτα δεν μπαίνει σε ένα κομμάτι προς εντυπωσιασμό των ακροατών ή προς δημιουργία εντυπώσεων.
Ωραία… Πάμε τώρα στα αγαπημένα σας κομμάτια. Ποια είναι αυτά; Μη μου πείτε το τετριμμένο «είναι όλα παιδιά μας, τα βλέπουμε τα ίδιο», δεν το δέχομαι (γέλια)!
Μ: Αγαπημένα; Ωωω…δεν ξέρω! Στον προηγούμενο είχα, νομίζω δηλαδή (γέλια)… αλλά τώρα… Δεν ξέρω, αλλάζουν τα γούστα μέρα με τη μέρα!
“A-sha, Re-nu” ακούμε στον δίσκο, και συγκεκριμένα στο κομμάτι “Samsara”… είναι αυτό κάποια επίκληση σε αρχαία οντότητα, σε αρχαίο Θεό;
Δ: Το κομμάτι αυτό είναι συνέχεια της “Lost Chapter E” ενότητας που είχαμε στο “Illusions in Infinite Void”, με τα κομμάτια “Sutratma” και “Amarna’s Reign”. Αναφέρεται στον Amun Ra, Αιγύπτιο θεό – βασιλιά και οι λέξεις “Asha Renu” είναι αρχαία αιγυπτιακά, πρόκειται για επίκληση στο όνομα του Amun.
Ο δίσκος χαρακτηρίζεται από μια τρομερή συνοχή, ακούγεται μονομιάς. Παίζει και αυτό το ρόλο του, έτσι δεν είναι;
Μ: Ναι, όλα παίζουν ρόλο ακόμη και η σειρά των κομματιών.
Δ: Η σειρά, οι ιστορίες, τι θα μπει και που… Αφού βγουν τα κομμάτια και έχουμε τη γενική εικόνα, θα μπουν τα κομμάτια στη σειρά που πρέπει για να είναι πιο όμορφα και σωστά δοσμένα.
Studio και παραγωγός.
M: Νέο studio τη φορά αυτή. Ηχογραφήσαμε τα τύμπανα και τις lead κιθάρες στο Ignite Studio στο Περιστέρι και ρυθμικές κιθάρες, μπάσο, φωνή και πλήκτρα στα δικά μας studios. Παραγωγό είχαμε τον Στάμο Κολιούση, τον οποίο ξέραμε από παλιά.
Εξώφυλλο.
Μ: Το εξώφυλλο είναι μια ιδέα του Dimitar Nikolov, του οποίου τη δουλειά είχαμε θαυμάσει στο τελευταίο άλμπουμ των DEMOLITION TRAIN. Του στείλαμε την ιστορία του “The glass”, χωρίς μουσική εννοείται, και του είπαμε να φτιάξει ό,τι θέλει αυτός. Του είχαμε απόλυτη εμπιστοσύνη. Αν διαβάσεις τους στίχους, θα δεις πως πραγματικά αποτυπώνονται στο χαρτί (σ.σ: γεγονός).
Πως αισθάνεστε που είστε η μοναδική μπάντα εντός των συνόρων, που παίζει έτσι;
Δ: Εμείς Δημήτρη είμαστε οπαδοί πρωτίστως του είδους αυτού. Οπότε αν υπήρχαν και άλλες μπάντες που να έπαιζαν έτσι, θα χαιρόμασταν! Μακάρι να γινόταν. Και ακόμη να σου πω πως για μας, είναι παράξενο που δεν βρέθηκε κάποιος να υπηρετήσει, να αναβιώσει ένα από τα καλύτερα υποείδη metal, όπως είναι αυτό το οποίο υπηρετούμε εμείς.
Και είναι ποιο;
Μ: Χμ… Νομίζω πως τελικά είναι δύσκολο να πεις ακριβώς ποιο είναι το είδος μας. Εμπεριέχει αρκετά επιμέρους στυλ.
Δ: Δεν παίζουμε πολύ με τις «ταμπέλες», ως μουσικοί. Βέβαια άλλοι μας κατατάσσουν στο τεχνικό speed, άλλοι στο τεχνικό thrash, αλλά τελικά, είμαστε ο συγκερασμός αυτών των ειδών με επιρροές από US power (σ.σ: έσβησα). Εμείς παίζουμε SACRAL RAGE. Δεν τα πάμε και καλά με τις ταμπέλες. Είμαστε ανοικτοί σε πολλά είδη metal, όπως θα άκουσες και συ (σ.σ: αν άκουσα λέει) και γι’ αυτό δεν ξέρουμε και πού θα πάνε και οι επόμενες δουλειές μας.
Έχετε σπουδάσει μουσική; Θεωρείτε τις σπουδές κάτι το αναγκαίο, το σημαντικό, ή όχι;
Μ: Ο Σπύρος στο μπάσο είναι αυτοδίδακτος. Εγώ έχω κάνει συνολικά σπουδές στη κιθάρα περίπου δύο χρόνια, το ίδιο και ο Βαγγέλης στα τύμπανα.
Δ: Κι εγώ αυτοδίδακτος είμαι. Δεν ξέρεις όμως πως θα λειτουργούσαν οι σπουδές στο τελικό αποτέλεσμα, όσον αφορά τη σύνθεση πάντα. Ναι, πιθανότατα θα ήμασταν καλύτεροι παίκτες όλοι, αλλά το γεγονός πως δεν έχουμε κάνει σπουδές εκτεταμένες, μας βγάζει “out of the box” και έτσι δεν συνθέτουμε σε «καλούπια», αλλά ανορθόδοξα, οπότε έτσι δημιουργήθηκε και η ταυτότητά μας. Άλλωστε ο αυθορμητισμός στο metal είναι ένα στοιχείο πολύ σημαντικό.
Μ: Επίσης μουσικός που έχει κλασσικές σπουδές, δεν μπορεί κατά 99% να αυτοσχεδιάσει. Αν τον βάλεις σε ένα studio με μια μπάντα, πελάγωσε. Θέλει οπωσδήποτε παρτιτούρα να διαβάσει. (σ.σ: μεγάλη αλήθεια αυτή)
Πίσω στο δίσκο τώρα. Leftovers; Έχουμε;
Δ: Όχι, τίποτα! Γενικά από τη στιγμή που ξεκινήσαμε, ό,τι γράφαμε έμπαινε στους δίσκους. Έχουμε κομμάτια που απορρίψαμε επειδή δεν πληρούσαν τα standards μας, όχι για μελλοντική χρήση. Τα κόψαμε δηλαδή.
Στη μπάντα επικρατεί το «Λόγω μεν δημοκρατία, έργω δε υπό του πρώτου ανδρός αρχή» ή όλες οι αποφάσεις παίρνονται από κοινού;
Δ: Για όλες τις αποφάσεις συζητάμε όλοι και υπάρχει ισοδύναμη ψήφος. Υπάρχει όμως καταμερισμός εργασιών, κάθε ένας από μας έχει αναλάβει και κάποια-ες ξεχωριστή-ες αρμοδιότητα-ες.
Μ: Ανάλογα τι μπορεί ο καθένας να κάνει καλύτερα.
Μουσικά τα βρίσκετε εύκολα; Βάζετε «χαλινάρι» ο ένας στον άλλο; Δηλαδή, έχουν υπάρξει φορές που δεν έχετε δεχτεί την ιδέα κάποιου μέλους οι υπόλοιποι;
Δ: Ναι, συμβαίνει αυτό, αλλά υπό την μορφή της «συμβουλής», της «πρότασης». Υπάρχει μουσική ωριμότητα πάνω απ’ όλα. Έχουμε πολλά κοινά, και πολλές διαφορές. Νομίζω αυτό είναι καλό! Στα κοινά βρίσκουμε το πού θέλουμε να πάμε, αλλά στο τελικό αποτέλεσμα θα παίξουν ρόλο και οι διαφορές μας.
Μ: Επίσης εξαρτάται από το σημείο του κομματιού, δοκιμάζονται όλες οι ιδέες, και όποια μορφή μας κάνει, τη κρατάμε.
Διπλή ερώτηση. Θέλω να μου πείτε ένα απωθημένο σας συναυλιακό, και έναν καλλιτέχνη που θα θέλατε να κάνει guest σε επερχόμενη δουλειά σας.
Δ: Jon Oliva και Midnight. Αυτό.
Μ: Με τον King Diamond για live, αλλά σε δίσκο δεν θέλω κανέναν! (γέλια) Ή μάλλον θέλω, αλλά δεν θέλω να συμμετέχει με την ιδιότητα που έχει. Για παράδειγμα, θα έλεγα στον Buddy Lackey να παίξει φλάουτο, να μην τραγουδήσει. Ή αν δεν έχει διττή ιδιότητα, να μην είναι μπροστά. Ας πούμε θα ήθελα να έρθει ο John Bush και να κάνει δεύτερα, όχι πρώτα. Δεν θέλω να ακούγεται ο καλεσμένος ως διαφήμιση της μπάντας.
Δ: Εγώ ντρέπομαι να πω στον Bush να μου κάνει δεύτερα! (σ.σ: τρελά γέλια)
Τομέας “live”. Τι σας ελκύει; Μια εμφάνιση σε ένα μικρό club, ένα μικρό fest ή ένα μεγάλο; Και γιατί;
Δ: Θέλουμε να παίξουμε όσο περισσότερο γίνεται. Όλα έχουν την αίγλη τους. Στα μεγάλα fests έχεις τη δυνατότητα να παίξεις μπροστά σε κοινό που δεν σε ξέρει. Σε μικρά fests, των 300-400 ατόμων, είναι σαν να έχεις κάνει 2-3 συναυλίες μόνος σου. Αυτά για το εξωτερικό, γιατί για την Ελλάδα, πρώτο μας μέλημα είναι να εμφανιστούμε σε δικό μας live, ειδικά στη πόλη μας την Αθήνα, με 2-3 δικές μας, φιλικές μπάντες. Θα υπάρξει και μια εμφάνιση όταν κυκλοφορήσει ο δίσκος με το καλό, όπου θα έχουμε ένα αποκλειστικό live, με πλήρες SACRAL RAGE set.
Επομένως, θα τα πούμε από κοντά στη σκηνή;
Μ: Ναι, επόμενο ραντεβού σε κάποιο live! Θα χαρούμε πολλοί να είστε όλοι εκεί! (σ.σ. το release party του δίσκου τους, είναι την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου, μαζί με τους SABOTER και τους STYGIAN OATH στο Temple).
Φτάσαμε σιγά σιγά στο τέλος. Δικά σας τα τελευταία λόγια.
Δ: Σε ευχαριστούμε πολύ Δημήτρη για την πολύ ωραία κουβέντα.
Support the underground!
Support music, not trends!
Δημήτρης Τσέλλος
