a
Οι γερόλυκοι Καναδοί SAGA είναι μια από τις πολλές μπάντες του ευρύτερου prog rock χώρου από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού που χαίρουν τρομερής δημοτικότητας στην Ευρώπη. Έχουν ένα προσωπικό ύφος και ήχο αλλά σε γενικές γραμμές μιλάμε για μια μπάντα που βγήκε από το καλούπι του Βρετανικού 70s και 80s prog rock, με έμφαση στα πομπώδη και γεμάτα χρώμα πλήκτρα και σ’ ένα αρκετά μεταδοτικό και εύπεπτο παίξιμο που μας παραπέμπει στο AOR. Τα δύο ιδρυτικά μέλη των SAGA, Ian Crichton (κιθάρα) και Jim Gilmour (πλήκτρα), είναι ένα από τα κορυφαία μουσικά δίδυμα που αντιπροσωπεύει επάξια τη σύζευξη κιθάρας και πλήκτρων που σε ταξιδεύει σε prog rock μονοπάτια γεμάτα μελωδία, ατμόσφαιρα και στόμφο. Ανά τα χρόνια, οι SAGA έχουν κάνει πολλές αλλαγές στο line-up και ουκ ολίγες φορές έχουν ανακοινώσει τη διάλυση τους και μια (ακόμα) αποχαιρετιστήρια περιοδεία. Έλα όμως που μια πανδημία που σε αναγκάζει να κλειστείς στο σπίτι σου (ή ενίοτε στο στούντιο) φέρνει έμπνευση και νέα κίνητρα. Κάτι τέτοιο συνέβη με τους SAGA εν έτει 2021 και με τον 22ο δίσκο τους, “Symmetry”, όπου ακούμε ακουστικές επανεκτελέσεις παλιών επιτυχιών τους που καλύπτουν 43 χρόνια καριέρας.
Ομολογώ πως προσέγγισα το νέο πόνημα των SAGA με καχυποψία, πράγμα που τελικά σε καλό μου βγήκε. Ενίοτε, όταν δεν έχει πολλές προσδοκίες, μπορεί να βρεθείς προ εκπλήξεως πράγμα που συνέβη εδώ με το “Symmetry” και τους SAGA. Μπορεί να απουσιάζει ο στόμφος και η δύναμη των, ομολογουμένως, εκπληκτικών πλήκτρων του Gilmour και η ενέργεια των «κανονικών» μουσικών οργάνων, αλλά στις ακουστικές επανεκτελέσεις τους, οι SAGA εμφυσούν ενέργεια και χαρακτήρα, έστω διαφορετικού διαμετρήματος. Εδώ λοιπόν βρίσκουμε ακριβώς δώδεκα τραγούδια από τη δισκογραφία των Καναδών, χιτάκια και πιο άγνωστα κομμάτια παιγμένα με ακουστικές κιθάρες, απαλά τύμπανα και με τη συνοδεία φίλων και συναδέλφων σε τσέλο, βιολί, μπάντζο, κλαρίνο, πιάνο και άλλα. Το αποτέλεσμα είναι υπόκωφο, τέρμα μελωδικό αλλά με πολλές διακυμάνσεις στη διάθεση, με απαλή και κρυφή ενέργεια, μεταγράφοντας τις αρχικές δυναμικές όπως αρμόζουν σε ακουστική μορφή και χωρίς να θυσιάζουν την ουσία, απλώς αλλάζοντας την υφή και διάθεση.
Ο δίσκος ανοίγει με το “The pitchman” από το “Head or tales” του 1983 και ήδη η διαφορά είναι εμφανής καθώς απουσιάζει ο χαρακτηριστικός συνδυασμός κιθάρας και πλήκτρων. Στη θέση του όμως βρίσκουμε μια άψογη επανεκτέλεση που μεταφέρει αυτούσια την ορμή του αυθεντικού σε unplugged μορφή. Ειδικά με την έντονη παρουσία του τσέλου και πολλών ακόμα εγχόρδων, μιλάμε για μια όμορφη σύζευξη folk με prog/fusion τάσεις, χωρίς τις κάποιες κιτς υπερβολές του AOR και μ ένα instrumental σκέλος που ακούγεται το ίδιο φρενήρες όπως και στην πρώτη εκδοχή. Το πιάνο έχει αντικαταστήσει τα χειμαρρώδη πλήκτρα και το βιολί παίζει τα σόλο της ηλεκτρικής κιθάρας αλλά τίποτα απ αυτά δεν σημαίνουν αυτόματα πως τα κομμάτια είναι αδύναμα. Τουναντίον. Το “The perfect time to feel better” που ακολουθεί είναι ένα medley που ενώνει τα “The perfectionist” και “Time to go” αντίστοιχα από τα “Saga” και “Silent knight” όπου ακούμε πάλι προσεγμένες ενορχηστρώσεις που δημιουργούν μια πολυφωνία που δεν ακούμε πάντοτε σε unplugged άλμπουμ. Σε φάσεις οφείλω να ομολογήσω πως οι επανεκτελέσεις αυτές ηχούν πιο ώριμες και πως δεν μιλάμε για μια αρπαχτή με το “Symmetry” αφού έχει γίνει πολύ δουλειά εδώ. Σειρά μετά έχουν κάποια από τα χιτάκια των SAGA όπως τα “Say goodbye to Hollywood”, απ’ το “Steel umbrellas”, “Wind him up”, από το “In transit” του 1982 και “Tired world” από τον πρώτο ομώνυμο δίσκο της μπάντας που μαρτυρά την σαφώς πιο prog πλευρά τους. Στα φωνητικά, ο Michael Sadler διατηρεί τη παλέτα των αυθεντικών κομματιών με σαφώς χαμηλωμένες ή μεσαίες κατά τόπους εντάσεις ενώ τα τύμπανα ίσως θα μπορούσαν να έχουν κάτι το παραπάνω αφού ηχούν κάπως «βασικά» προσδίδοντας κυρίως ένα ρυθμικό χαλί. Σε γενικές γραμμές όμως θα έλεγα πως η απόπειρα των SAGA να γράψουν «καραντινάτες» εκδοχές κομματιών απ όλη τη καριέρα τους στέφεται με επιτυχία και ας μην είναι ένας νέος δίσκος ή κάτι εντελώς πρωτάκουστο.
7,5 / 10
Φίλιππος Φίλης
