a
“I Thy Lord have spoken, I will do it!”
All-star μπάντα; Νέο πολυεθνικό συγκρότημα που θέλει να ξεκινήσει κάτι καινούργιο από το μηδέν; Ή μήπως μία παρέα φίλων, που θέλησαν να αποτυπώσουν τις κοινές ιδέες τους στο πεντάγραμμο; Όπως και να έχει, οι SANGREAL κυκλοφόρησαν φέτος ένα καταπληκτικό ντεμπούτο, έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς και το ROCK HARD δε μπορούσε να μείνει ασυγκίνητο σε αυτό το κάλεσμα ποιότητας και αγνού μεταλλικού συναισθήματος. Κάτω από την ανακριτική του λάμπα, κάθεται ο αρχηγός, ιδρυτής και κιθαρίστας της μπάντας, Gianluca Carlini, o τραγουδιστής, Gabriele Grilli και ο μπασίστας, Πάρις Λάμπρου. Ερωτώνται, απαντούν, ενθουσιάζονται και η συζήτηση αποτυπώνεται (;) παρακάτω.
Σημείωση: Για το άλμπουμ της μπάντας, μπορείτε να διαβάσετε εδώ
Το ROCK HARD GREECE σας χαιρετά και σας συγχαίρει για το ντεμπούτο σας! 8.5/10 από μένα και θέλω να πιστεύω πως αυτή πρέπει να είναι μόνο η αρχή!
Gab: Ανταποδίδουμε τον χαιρετισμό στους φίλους μας από το ROCK HARD! Ευχαριστούμε πολύ για το βήμα που μας δίνετε αλλά και για τα καλά σας λόγια για το άλμπουμ μας. Ναι, είναι μόνο η αρχή! Είμαι σίγουρος πως θα είμαστε εδώ για πολύ καιρό!
Gianluca, ως ιδρυτής που είσαι της μπάντας, θα ξεκινήσω από σένα. Πως και πότε σχηματίστηκαν οι SANGREAL;
Gianluca: Οι SANGREAL είναι ένα project, το οποίο ήθελα να κάνω εδώ και πολύ καιρό. Ήθελα να επιστρέψω στο επικό heavy metal, το είδος με το οποίο ξεκίνησα την καριέρα μου. Ήθελα να συνθέσω «ώμο», απλό, επικό metal, όπως αυτό ακουγότανε στα 80s, στο ύφος και στυλ των MANOWAR και WARLORD. Με τη συμμετοχή όμως των παιδιών, που με μεγάλη μου χαρά και τιμή μοιράζονται μαζί μου αυτό το όραμα, είδα πως αυτό εξελίσσεται σε κάτι πιο «ραφιναρισμένο»! Το project λοιπόν άλλαξε λίγο μορφή, «γεννήθηκε» πριν δύο χρόνια και το πρώτο κομμάτι που συνθέσαμε ήταν το “Martyr”.
SANGREAL λοιπόν. Ποιο το νόημα/μήνυμα πίσω από αυτό το όνομα; Ποιο ή τι είναι για εσάς το «Ιερό Δισκοπότηρο»;
Gianluca: Για το όνομα της μπάντας θέλαμε να διαλέξουμε κάτι που να συνδέεται με το θρησκευτικό concept και νόημα των στίχων, αλλά ταυτόχρονα να είναι μυστηριώδες και να ιντριγκάρει τον ακροατή. Το όνομα αναφέρεται όντως στο «Ιερό Δισκοπότηρο», το ποτήρι από το οποίο ήπιε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο και στο οποίο ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία συγκέντρωσε το αίμα Του κατά την Σταύρωση. Μία πολύ «ιντριγκαδόρικη» υπόθεση, ξέρεις, θέλει τον Ιησού να έχει αποκτήσει απογόνους. Απόγονοί του παντρεύτηκαν μέλη ευγενών οικογενειών της νότιας Γαλλίας και έτσι δημιουργήθηκαν οι Μεροβίγγειοι, η πρώτη δυναστεία των Φράγκων βασιλέων. Εξού και το όνομα Sang Real που υιοθετήθηκε μετά. Αυτά τα διαβάζουμε στο “The Holy Blood and the Holy Grail” των Michael Baigent, Richard Leigh και Henry Lincoln.
Gab: Θα συμπληρώσω, σε όσα είπε ο Gianluca, πως αναπόφευκτα, το όνομα αυτό συνδέεται στο μυαλό του κόσμου με ταινίες και βιβλία, που μέχρι στιγμής έχουν παγκόσμια αναγνώριση. Αλλά το όνομα “Sangreal”, αποκτά βαθύτερη σημασία για εμένα, επειδή για πρώτη φορά στη ζωή μου μπορώ να συνδυάσω τη μουσική με μερικά αγαπημένα μου θέματα, όπως αυτά της «Θείας Κωμωδίας» για παράδειγμα. Είναι σαν να καταδύομαι σε μία διάσταση, όπου ενώνονται ο ήχος με το νόημα των στίχων. Ένας συνδυασμός που αγαπάω πολύ.
Αφού λοιπόν μάθαμε περί τίνος πρόκειται, ας μιλήσουμε για τη μουσική! Τι σας επηρέασε κατά τη διάρκεια της σύνθεσης και των ηχογραφήσεων; Ο Gianluca μίλησε ήδη για WARLORD και MANOWAR, εγώ θα έλεγα πως βρίσκω και ένα έντονο LORDIAN GUARD/MARTIRIA «feeling» στα κομμάτια.
Gab: Δυστυχώς δε μπορώ να πω πως μας συνδέω κατ’ ανάγκη με αυτά τα ονόματα. Μου αρέσει πολύ όλος εκείνος ο «κόσμος» (σ.σ: εννοεί προφανώς το σύνολο των συγκροτημάτων με σχετικό ήχο) του 80s metal και συχνά βρίσκω φοβερά συνθετικά ερεθίσματα σε αυτόν, αλλά η μουσική μου παιδεία είναι πιο γενική, όχι τόσο εξειδικευμένη. Προτιμώ να μην προσαρμόζομαι σε συνθετικά κλισέ και να «ταξιδεύω» περισσότερο σε συναισθήματα. Προφανώς, ο ήχος από μπάντες εκείνης της εποχής έχει αφήσει το σημάδι του μέσα μου και είναι πιθανώς αυτό ακριβώς το αδιόρατο στοιχείο που χαρακτηρίζει τη δημιουργική και εκτελεστική μου ορμή, το κίνητρό μου.
Πάρις: Έχει γίνει πλούσια ενορχήστρωση και ο κάθε μουσικός έχει συμβάλει, καταθέτοντας παικτικά το δικό του στυλ. Από τις μπάντες που έχετε αναφέρει, υπάρχουν στη μουσική μας αρκετά στοιχεία, κυρίως από τους WARLORD, τα οποία όμως πιστεύω ότι συνυπάρχουν με τα πολλά προσωπικά ακούσματα και επιρροές του καθενός μας ξεχωριστά.
Πείτε μου για τα αγαπημένα σας κομμάτια από το “Sangreal”, αν έχετε ξεχωρίσει κάποια. Όχι μόνο μουσικά, αλλά και στιχουργικά.
Gianluca: Τα αγαπημένα μας κομμάτια; Ω! Προσωπικά, έχω ξεχωρίσει το “The prophet”, ένα πραγματικά πολύ επικό τραγούδι. Το εμπνεύστηκα όταν διάβασα την ιστορία του Προφήτη Ηλία στη Βίβλο. Ήθελα οπωσδήποτε να ντύσω την ιστορία αυτή με μουσική και να την τραγουδήσει ο Gabriele. Πιστεύω πως το κομμάτι είναι υπέροχο και ενθουσιάζει με το πρώτο άκουσμα (σ.σ: αληθές). Ένα άλλο κομμάτι με το οποίο είμαι ιδιαίτερα συνδεδεμένος, είναι το “Ring of Shelomoh”, στο οποίο και ήθελα να προσδώσω το χαρακτηριστικό στυλ των BATHORY. Αρχικά, για να γίνει αυτό, είχαμε και χορωδίες μέσα, αλλά τις αντικαταστήσαμε με πλήκτρα για να του δώσουμε και το δικό μας ύφος. Επίσης, το “Samaritan”. Ρυθμικό, σκοτεινό, υπέροχο. Αναφέρεται όπως κατάλαβες στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη και ήθελα έτσι να αποτίσω τον δικό μου φόρο τιμής στους μεγάλους CANDLEMASS.
Gab: Το “Anime Prave” και το “The prophet”!
Πάρις: Σε αυτά θα προσθέσω το “I am that I am” (σ.σ: μιλάμε για έπος) και αυτό γιατί εκτός του ότι το θεωρώ εξαιρετικό, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων εκείνο που έγραφα γινόταν το αγαπημένο μου!
Στους στίχους διαβάζουμε για την έξοδο του λαού του Ισραήλ από την Αίγυπτο, τον Καλό Σαμαρείτη, για Προφήτες (Ιεζεκιήλ, Ηλία, Μαλαχία), την Θεία Κωμωδία, τον ιστορικό φιλόσοφο Étienne Gilson. Πως όλα αυτά τα θέματα ενώθηκαν σε ένα concept; Ή μήπως δεν έχουμε να κάνουμε με concept;
Gianluca: Οι ιστορίες δε συνδέονται μεταξύ τους. Κάθε μία είναι ξεχωριστή. Όλα ξεκίνησαν με το “The prophet”. Βασίστηκα σε αρχαία βιβλία και συγγράμματα, πέρασα στο μυστικισμό, ασχολήθηκα με θέματα πιο «εσωτερικά» και αποφάσισα γενικά να ακολουθήσω μία θρησκευτική και ιστορική γραμμή, όσον αφορά τους στίχους. Μετά, έψαχνα για όνομα και κατέληξα στο SANGREAL. Από μόνη της η Βίβλος μπορεί να δώσει άπειρα θέματα, τα οποία και μπορούν να γίνουν μεγαλεπήβολα και επικά τραγούδια, αλλά δε θα μείνουμε μόνο εκεί. Πάντα μελετάμε και άλλα ιερά βιβλία, με ανάλογο περιεχόμενο.
Αυτή σας τη στιχουργική οπτική, να περιμένουμε πως θα την διατηρήσετε και στα επόμενα άλμπουμ;
Gianluca: Σε αυτό το άλμπουμ δεν καταπιαστήκαμε μόνο με θρησκευτικά θέματα, αλλά επίσης και με ζητήματα που αφορούν τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου ή που ανέκαθεν τον οδηγούσαν σε κάθε είδους «αναζήτηση». Όπως το Ιερό Δισκοπότηρο, το οποίο πιθανότατα μας έρχεται από κάποιες προ-χριστιανικές ακόμη ιστορίες και έλαβε τη μορφή του ως νουβέλα στα τέλη του 12ου με αρχές του 13ου αιώνα. Για να καταλάβεις, υπάρχουν προσευχές των Κελτών που είναι παραπλήσιες με τους στίχους που διαβάζεις στο “Arise today”. Για τα επόμενα άλμπουμ τώρα, σκεφτόμαστε μεν να συνεχίσουμε από εκεί που σταμάτησε το ντεμπούτο, αλλά και να επεκταθούμε και σε άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, καθώς και σε παγανιστικά θέματα. Ο λόγος δεν είναι μόνο πως κάθε ιστορία που περιέχει μυστήριο θα μπορούσε να αποτελέσει για εμάς έμπνευση, αλλά και επειδή πολλοί μας έχουν ήδη συνδέσει με το χριστιανικό metal, όμως εμείς θέλουμε να είμαστε μία μπάντα πάνω από θρησκείες. Όλες οι μορφές θρησκείας έχουν ένα κοινό: την επαφή με το υπερφυσικό. Για αυτό θέλουμε να τραγουδήσουμε.
Θα μπορούσατε ίσως να επεκταθείτε και σε ιστορικά – μυθολογικά στοιχεία και συμβάντα.
Gianluca: Υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις για το πού πρέπει να κατευθυνθούμε στο μέλλον. Βασικά, όχι απόψεις, καυγάδες! (γέλια) Από τις πολλές ιστορίες που βρίσκει κανείς στη Βίβλο, τα Ευαγγέλια, το Κοράνι, από παντού, μπορούμε να αντλήσουμε έμπνευση. Και φυσικά από την ελληνική ή τη βόρεια μυθολογία, καθώς και από τις θρησκείες της Άπω Ανατολής, που είναι βαθιά πνευματικές. Δεν ανησυχώ για αυτό. Κάπου θα καταλήξουμε, μαλώνοντας πάντα! (γέλια) Μπορώ πάντως να σου δώσω μία πληροφορία για κάτι που δουλεύω ήδη πάνω στο νέο άλμπουμ. Θα ασχοληθούμε με μία πολύ σημαντική φιγούρα η οποία ανήκει στις τάξεις των Αγγέλων. Δε σου λέω περισσότερα όμως!
Άρα θα υπάρξει και δεύτερο άλμπουμ! Τέλεια!
Gianluca: Μην ανησυχείς! Οι SANGREAL «γεννήθηκαν» πρώτον ως ένα σταθερό σχήμα και δεύτερον η ανταπόκριση που έχουμε λάβει ως τώρα από οπαδούς και Τύπο μας το επιβάλλει αυτό! Δεν ήταν καθόλου εύκολο να το πετύχει αυτό ένα τέτοιο project. Όπως φαίνεται όμως κάναμε καλή δουλειά, οπότε ναι, θα συνεχίσουμε!
Gabriele, ξέρω πως σου αρέσει η ακουστική/κλασσική κιθάρα. Στο “Arise today” είσαι εσύ με την κιθάρα σου μόνο;
Gab: Ναι, είμαι μόνον εγώ με την κιθάρα μου
Είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια του άλμπουμ. Θεωρώ δε, πως γενικά στο δίσκο, αλλά και ειδικά σε τούτο το κομμάτι, ακούω έναν Gabriele καλύτερο από ποτέ. Πως έφτασες σε αυτό το σημείο και πως πέτυχες τέτοια βελτίωση;
Gab: Δημήτρη, πρώτα από όλα δέξου ένα ειλικρινές «ευχαριστώ» για τα καλά λόγια και για την εκτίμησή σου προς το πρόσωπό μου. Λοιπόν, η ιστορία είναι σχετικά μακρά. Εν συντομία, θα σου πω πως ανέκαθεν η κιθάρα ήταν για εμένα η πηγή της έμπνευσής μου και ο «δάσκαλός» μου στη φωνητική. Από την αρχή της καριέρας μου ακόμη. Σε όλες τις μπάντες που πήρα μέρος ως τραγουδιστής, στην πραγματικότητα πάντα χρησιμοποιούσα την κιθάρα στη φάση που συνέθετα. Αυτή η διαδικασία, ήταν πάντα θεμελιώδης για εμένα και – πώς να στο πω – ένιωθα «ασφάλεια» μέσω αυτής. Στη συνέχεια, εδώ και δέκα χρόνια, έχω ξεκινήσει ένα παράλληλο μουσικό ταξίδι ως “GaB”, τραγουδώντας μόνο με την κιθάρα μου σε κλαμπ και διάφορες εκδηλώσεις, τοπικές και μη, και όλο αυτό πάει εξαιρετικά (σ.σ: ο Gabriele ανεβάζει συχνά πυκνά videos στην προσωπική του σελίδα στο fb… παρακολουθήστε τα). Αυτό το τόσο έντονο και μεγάλο «ταξίδι» που γίνεται, οδήγησε πολύ κόσμο στο να με θεωρεί κιθαρίστα, εσφαλμένα εννοείται. Μερικές φορές φτάνω ακόμα να παίζω ως και πέντε ώρες μουσική τραγουδώντας! Όταν λοιπόν φτάνεις σε σημείο που οπαδός, μετά από πέντε ώρες ξαναλέω, σου ζητά να τραγουδήσεις το “Powerslave”, ε, εννοείται πως θα χρειαστούν μαθήματα και πολλή προπόνηση!
Επικό heavy metal λοιπόν. Τόσο εσύ Gabriele, όσο και ο Πάρις, το έχετε υπηρετήσει πιστά όλα αυτά τα χρόνια. Πως βλέπετε αλήθεια το μέλλον του; Πιστεύετε πως μπορούν οι μπάντες του παρελθόντος να αντικατασταθούν επάξια όταν έρθει η ώρα;
Gab: Τα τελευταία χρόνια, λόγω της ενασχόλησής μου και με άλλα είδη μουσικής, κάπου το έχω χάσει το θέμα. Αλλά σίγουρα θα σου αναφέρω τους ATLANTEAN KODEX (σ.σ: χρειάζεται να πούμε κάτι για ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα των τελευταίων δέκα ετών;) ως μία μπάντα που μπορεί να γίνει ηγέτιδα. Επίσης τους HELL από τις Η.Π.Α. Και οι δύο θυμίζουν τις μεγάλες μπάντες του παρελθόντος, όπως το θέτεις. Φίλε μου, βαρύ φορτίο η κληρονομιά, έτσι δεν είναι; Γνωρίζουμε καλά πως εκείνη την περίοδο (σ.σ: εννοεί στα 70s – 80s) η μουσική δεν ήταν ο μοναδικός πρωταγωνιστής. Εκείνη την εποχή υπήρξε μία βαθιά πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική αναταραχή, που πολλές φορές ήταν το καθοδηγητικό νήμα για όλες τις καλλιτεχνικές εξελίξεις. Δυστυχώς, αυτό το κοινωνικό υπόβαθρο δεν υπάρχει πλέον σήμερα και είναι πιο δύσκολο για τις μπάντες να «αφήσουν το δικό τους σημάδι».
Πάρις: Προσωπικά, πιστεύω πως για να υπάρχει μέλλον σε αυτό το είδος θα πρέπει οι μπάντες να μην είναι όλες οι ίδιες, να υπάρχει ποικιλία, να γίνεται προσπάθεια για δημιουργία επικής ατμόσφαιρας με νέα στοιχεία και να μην είναι απλά αναμασήματα. Epic είναι και οι MANOWAR και οι WARLORD και οι OMEN και οι MANILLA ROAD. Όλα αυτά τα μεγαθήρια όμως, ήταν τόσο διαφορετικά μεταξύ τους! Είχαν τη δική τους ταυτότητα και ξεχωριστό ύφος. Όταν εμφανίστηκαν, δεν ήθελαν να ακουστούν σαν κάποια μπάντα που ήταν 35-40 χρονών! Ήθελαν να κάνουν κάτι καινούργιο! Το μέλλον σίγουρα δεν ανήκει στο ρετρό. Χρειάζεται συνεχώς φρεσκάρισμα, αλλά προπαντός τη νοοτροπία που είχαν τα μεγαθήρια.
Ας μιλήσουμε τώρα για συναυλίες. Έρχεστε από Ιταλία (σ.σ: Ιταλοί είναι επίσης ο Francesco Russo στην κιθάρα και ο Alessandro Battini στα πλήκτρα), Κύπρο και Φινλανδία (σ.σ: o Matti Auerkallio στα τύμπανα). Θα αποτελέσει αυτό πρόβλημα στο να βρεθείτε και να «δέσετε»;
Gianluca: Ίσως να υπάρξει, ναι, αλλά θα το ξεπεράσουμε. Θέλουμε πολύ να παίξουμε live.
Πάρης: Πρόβλημα δεν υπάρχει στο να εκτελέσουμε σωστά τα κομμάτια, όμως, κακά τα ψέματα, όσο καλοί και να είναι οι παίκτες, μία ομάδα για να «ρολάρει» χρειάζεται παιχνίδια στα πόδια της. Πιστεύω όμως ότι με την εμπειρία που κουβαλά ο καθένας μας, θα αντισταθμιστεί το γεγονός ότι τα πρώτα live θα γίνουν ουσιαστικά χωρίς πρόβες.
Gab: Εγώ δεν το θεωρώ πρόβλημα αυτό. Χάρη στην τεχνολογία, συνθέσαμε και κυκλοφορήσαμε έναν δίσκο, παρόλη την απόσταση που μας χωρίζει. Ο καθένας μας έχει πολλά χρόνια πείρας στην πλάτη του. Επομένως, το να δώσουμε συναυλίες, όχι απλά δεν θα είναι πρόβλημα για εμάς, αλλά θα είναι και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να βγάλουμε προς τα έξω την ενέργεια που έχει η μπάντα και τη θέλησή της να παίξει μπροστά στους φίλους της.
Καλά θα ήταν να σας δούμε και εδώ ξέρετε. Έχουμε καμιά ελπίδα ή μπα;
Gianluca: Εμείς εννοείται πως θέλουμε!
Πάρις: Η μπάντα σίγουρα θα ήθελε να παίξει Ελλάδα, όμως για να γίνει αυτό θα πρέπει να έρθει κάποια πρόταση (σ.σ: promoters ακούτε;).
Gab: Μέχρι στιγμής έχουμε πρόταση να πάμε στη Σουηδία, σε ένα ετήσιο καλοκαιρινό φεστιβάλ. Την σκεφτόμαστε σοβαρά.
Gabriele, δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω για τους DOOMSWORD και τους BATTLEROAR.
Gab: Οι DOOMSWORD πάντα θα είναι στην καρδιά μου. Εκείνο το ντεμπούτο (σ.σ: “Doomsword”), ηχογραφήθηκε όταν ήμασταν πολύ νέοι και ενθουσιώδεις και οι στιγμές ήταν μοναδικές! Ακόμη θυμάμαι την πρώτη φορά που κράτησα την δική μου κόπια βινυλίου στα χέρια μου. Απίστευτο συναίσθημα! Μπορεί τα μαλλιά μου να έφυγαν (γέλια), αλλά η φωνή μου μεγάλωσε και θέριεψε, το ίδιο και η θέλησή μου να τραγουδήσω και να προσφέρω! Τους BATTLEROAR τους συνάντησα πριν δέκα χρόνια. Υπέροχη εμπειρία και αυτή. Πρόβες και συναυλίες σε Ελλάδα, Γερμανία, Ολλανδία, αλλά δυστυχώς, λόγω δικών μου προβλημάτων, δε συνεχίστηκε αυτή η συνεργασία. Ακόμη όμως θεωρώ πως ήταν μία περίοδος καλής μουσικής και κυρίως ειλικρινούς φιλίας.
Πάρη τα ίδια και για σένα. Πες μου τι θυμάσαι από τις πρώτες εκείνες μέρες των ARRAYAN PATH και αν είσαι ακόμη εν δυνάμει μέλος τους.
Πάρις: Στους ARRAYAN PATH έζησα όμορφες στιγμές, για σχεδόν μία εικοσαετία. Πολλά live, πολλά album, πολλές χαρές. Έδωσα και πήρα πολλά, προς και από τη μπάντα. Πλέον, έχω αποχωρήσει, όμως για ένα διάστημα δουλεύαμε τόσο εντατικά, που την προπαραγωγή για αρκετά από τα κομμάτια του τελευταίου άλμπουμ την κάναμε μαζί με τον Νικόλα.
Εκτός από τους ASTRONOMIKON, βλέπω με χαρά πως και οι PRODIGAL EARTH (σ.σ: σχήμα με τον Νικόλα Λεπτό στην φωνή, τον αδερφό του, Σωκράτη, στην κιθάρα και τον Στάθη Παυλάντη των REFLECTION να αναμειγνύεται στην παραγωγή, για να σας δώσω κάποια hints) είναι ενεργοί ξανά! Τι κεραμίδα ήταν αυτή;; Για να ακούσω!
Πάρις: Με τους ASTRONOMIKON, σε κάποια φάση, πριν 2 χρόνια, σταμάτησα να δουλεύω εντατικά, αφού είχε γεννήσει η γυναίκα μου και ήθελα να είμαι όσο πιο κοντά σε εκείνη και το παιδί. Είχα ήδη ανοικτές δουλειές με διάφορες μπάντες, όπως οι MIRROR, MORTEM ATRA, CHAINSHEART και SOLITARY SABRED, οι οποίοι είναι φίλοι μου και είχαν αποταθεί σε εμένα, είτε για κάποιες ηχογραφήσεις, είτε για παραγωγή, είτε για mix/master, ενώ επίσης είχα και εγώ να γράψω το μπάσο για τους SANGREAL. Μαζί με όλα αυτά, πέρυσι τέτοιο καιρό, χτυπήθηκε το σπίτι/studio μου από ανεμοστρόβιλο και μόλις πρόσφατα αποκαταστάθηκαν πλήρως οι ζημιές.
Το θυμάμαι αυτό…
Πάρις: Τώρα για τους PRODIGAL EARTH, μιλήσαμε με τα παιδιά πριν λίγους μήνες και αποφασίσαμε να δώσουμε στη μπάντα το τέλος που της αξίζει. Μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου, το 2009, η μπάντα διέλυσε για λόγους που πλέον σήμερα δεν υφίστανται. Αρκετά από τα νέα κομμάτια είναι έτοιμα από τότε και μαζί με κάποια καινούργια που θα γράψουμε τώρα, θα βγει ένα δεύτερο άλμπουμ και πιθανότατα να γίνουν και κάποια live (σ.σ: ξανακούτε οι promoters;). Από εκεί και πέρα δεν έχει παρθεί κάποια απόφαση.
Όνειρα για το μέλλον; Με κάποιον καλλιτέχνη που θα θέλατε να μοιραστείτε την σκηνή ή να συνεργαστείτε;
Gab: Θεέ μου! Να και η ερώτηση του ενός δισεκατομμυρίου δολλαρίων! Ή μάλλον, δραχμών! (γέλια) Πολλά τα όνειρα, αλλά έχω μάθει να εκτιμώ ό,τι μου δίνει η ζωή μέρα με τη μέρα. Λοιπόν, εντάξει, έχω ένα μεγάλο όνειρο και αυτό είναι να παίξω το “Anime prave” και το “The prophet” μπροστά σε 200.000 οπαδούς!
Πάρις: Το μόνο που ζητάω, είναι να είμαστε όλοι καλά στην υγεία μας και να έχω χρόνο να ασχολούμαι με αυτά που μου αρέσουν. Έχω ήδη συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς studio/live σαν μουσικός, αλλά και σαν μηχανικός ήχου και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Η σπουδαιότητα δεν έχει να κάνει τόσο με τα ονόματα, όσο με τους ίδιους τους ανθρώπους (σ.σ: εύγε!)! Οτιδήποτε καινούργιο προκύψει στο μέλλον, ευπρόσδεκτο!
Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για την συζήτηση αυτή. Δικές σας οι τελευταίες λέξεις.
Gab: Ευχαριστούμε πολύ το ROCK HARD για τη φιλοξενία του! Θα ήθελα να κλείσω ως εξής: Το “Sangreal” είναι ένα album γεμάτο συναίσθημα, ενέργεια, πάθος και κυριευμένο από το γνήσιο επικό συναίσθημα του παρελθόντος. Ακούστε το!
Πάρις: Δημήτρη σε ευχαριστώ εσένα προσωπικά, αλλά και το ROCK HARD για το ενδιαφέρον για τη δουλειά μας και την προβολή της στους αναγνώστες σας. Αυτό το άλμπουμ ήταν ένα πείραμα και τα πρώτα αποτελέσματα φαίνονται να είναι θετικά. Σίγουρα θα υπάρξει συνέχεια και είμαι σίγουρος ότι για την επόμενη μας προσπάθεια θα δουλέψουμε ακόμη πιο σκληρά!!! Καλή συνέχεια σε εσένα και το ROCK HARD!!!
Gianluca: Ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία και την υποστήριξη. Ευχαριστούμε τους αναγνώστες σας που ήδη μας γνωρίζουν, αλλά και αυτούς που μέσω αυτής της συνέντευξης θα μας μάθουν. Αυτό το project πάντα αποτελούσε ένα όνειρο για εμένα, το οποίο θα ήθελα να μοιραστώ, εκτός με τα υπόλοιπα παιδιά στη μπάντα, με όσους περισσότερους γίνεται. Σας καλώ να μας ακολουθήσετε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπου είμαστε πάντα ενεργοί. Θα απαντήσουμε σε κάθε σας μήνυμα. Ευχαριστούμε πολύ ξανά, και… good Sacred Metal to all (σ.σ: εννοείται δεν μεταφράζεται αυτό)!
Δημήτρης Τσέλλος
