Εδώ και καιρό περίμενα να ακούσω το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Sascha Paeth, με μεγάλη περιέργεια για το τι θα περιέχει. Ο Γερμανός μουσικός, συνθέτης, παραγωγός, κιθαρίστας, από την εποχή που μας συστήθηκε με τους HEAVEN’S GATE το 1989 μέχρι την επιτυχία του στους AVANTASIA μας έχει χαρίσει μουσικά διαμάντια είτε ως παραγωγός, είτε ως μουσικός.
O Paeth δεν είναι μεγαλωμένος με metal, αντιθέτως, αυτό είναι ένα στυλ με το οποίο ενηλικιώθηκε μουσικά, όταν οι υπόλοιποι τον έπεισαν να μπει στους HEAVEN’S GATE. Ο ίδιος είχε μεγαλώσει με Frank Zappa, blues και θαύμαζε την μαγεία του Van Halen. Γνωρίζοντάς τον καλά, πίστευα πως θα βγάλει αυτές τις παλιές του αγάπες στο πρώτο του σόλο άλμπουμ. Έσφαλα όμως. Δεν θα μπορούσα να ήμουν περισσότερο λάθος. Γράφει ένα μοντέρνο metal άλμπουμ με έμπνευση από το τεράστιο φάσμα του. Υποθέτω πως αυτό προέκυψε από το ότι δεν είναι υλικό που είχε στο συρτάρι του, αλλά έμπνευση που προέκυψε μετά που αποφάσισε να συνεργαστεί με την τραγουδίστρια των SEVEN SPIRES.
Αξίζει να υπογραμμίσουμε πως η τραγουδίστρια που επέλεξε είναι ανερχόμενη, αποφεύγοντας ένα (ή πολλά) από τα μεγάλα ονόματα με τα οποία έχει συνεργαστεί στους AVANTASIA, ή τις υπόλοιπες μπάντες που έχει κάνει παραγωγή (KAMELOT, ANGRA, RHAPSODY, EPICA, GAMMA RAY, AINA, AYREON, BEYOND THE BLACK, κλπ). Βέβαια η Adrienne Cowan έχει τρομερό εύρος, πάθος και χροιά, κάτι που σίγουρα τον κέρδισε. Είναι αστέρι και ίσως η πιο πετυχημένη έκπληξη του “Signs of wings”.
Το άλμπουμ ανοίγει με το “The time has come” που κυκλοφόρησε και ως βίντεο πριν μερικές εβδομάδες και το μοντέρνο, μελωδικό του power metal με εξέπληξε, όχι για την ποιότητά του, την οποία θεωρούσα δεδομένη, αλλά για το ύφος του. Δυναμικό, γρήγορο και… power metal! Το άλμπουμ έχει πολλές πτυχές, όπως μου αρέσει, αλλά κάθε μια από τις πτυχές αυτές είναι καλοδουλεμένη, εμπνευσμένη και ξεχωριστή. Το “Radar” για παράδειγμα έχει κέλτικες επιρροές, σε σημεία ροκάρει και σε αφήνει με ένα μειδίαμα, ενώ μου θύμιζε και στιγμές ΑΙΝΑ. Το “Where would it be”, ξανά αλλάζει πορεία, τόσο στον τρόπο που ριφάρει ο Paeth, όσο και στον τρόπο που τραγουδά η Cowan (που τόσο μου θύμισε πρώιμους ANGRA σε σημείο που θα έλεγα πως είναι γραμμένο για τον Andre Matos). Καλό και το “My anarchy”, που είναι πιο ευθύ. Με την απίστευτη, ακουστική μπαλάντα “The path”, παραπέμπει σε Heather Nova, Tarja και Tori Amos, με το κοντραμπάσο και το πιάνο να συνοδεύουν την Adrienne σε ένα συναισθηματικό ταξίδι. Στο καπάκι έρχεται το “Sick”, όπου η Αμερικάνα δείχνει τις ικανότητες της στα growls, ωμές κιθάρες, ενώ το ρεφραίν είναι μελωδικό.
Οι αρετές του Sascha για μελωδία στις κιθάρες επανέρχονται στο καταπληκτικό “Weight of the world”, με hooks που φανερώνουν το χαρακτηριστικό ύφος του. Για όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία του, θα το αναγνωρίσουν και θα κάνουν τον συνειρμό με AVANTASIA. Εδώ ευχαριστήθηκα και τα κιθαριστικά του περάσματα τόσο στις στροφές όσο και στο σόλο. Αν υπάρχει ένα τραγούδι που συμπεριλαμβάνει όλα τα συστατικά του δίσκου, αυτό είναι το “Signs of wings” που κλείνει το άλμπουμ. Ένα τραγούδι με συναίσθημα, ένταση και πάθος, τόσο στην δομή του, το ρεφραίν του όσο και στις ερμηνείες όλων. Ένα κομμάτι πολυ-επίπεδο και συνάμα θεατρικό και πρωτοποριακό.
Ο Felix Bohnke στα τύμπανα και ο Andre Neygenfin στο μπάσο, γνωστοί και από τους AVANTASIA, είναι άρτιοι, ενώ στα πλήκτρα ο Corvin Bahn (GAMMA RAY, MOB RULES, CRYSTAL BREED) ανταποκρίνεται εξίσου καλά, αν και σε πιο υποστηρικτικό ρόλο. Ο Sascha Paeth με το “Signs of wings” βάλθηκε να μας αποδείξει πως παραμένει ένας σύγχρονος και ολοκληρωμένος μουσικός, τετραπέρατος παραγωγός, καλός κιθαρίστας, αλλά και ανιχνευτής ταλέντων. Επίσης δεν το παρακάνει με σόλο και instrumentals, δίνοντας έμφαση στο “τραγούδι”. Δεν ξέρω αν και τι μέλλον έχουν οι MASTERS OF CEREMONY, όμως σίγουρα το άλμπουμ αυτό είναι καταπληκτικό και συγκαταλέγεται στις πιο αξιόλογες κυκλοφορίες του 2019!
9 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
Αγοράστε το άλμπουμ από το Music Megastore
