Μία εικοσαετία (ωχ αμάν) πέρασε από τη κυκλοφορία, του “Nemesis Divina” των blacksters SATYRICON. Για το λόγο αυτό, ίσως και από την έλλειψη έμπνευσης (κακιούλες), οι Νορβηγοί αποφάσισαν να επανακυκλοφορήσουν το συγκεκριμένο άλμπουμ, σε μία remastered έκδοση από τον ίδιο τον Satyr.
Αναμφισβήτητα, μιλάμε για το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας τους, αλλά και ένα από τα καλύτερα black metal άλμπουμ που βγήκαν ποτέ. Εκείνη την εποχή, ξεπήδησαν, ή τέλος πάντων άρχισαν να παίρνουν τα πάνω τους, πολλές μπάντες του συγκεκριμένου είδους, όπως οι DIMMU BORGIR, EMPEROR, που επισκίαζαν τους SATYRICON κατά κάποιο τρόπο. Παρόλα αυτά, το άλμπουμ παραήταν καλό για να μη βγει μπροστά. Με επικών διαστάσεων συνθέσεις, όπως το θρυλικό “Mother north”, το οποίο ακόμα σου προκαλεί ρίγη όταν το ακούς, αλλά και τα “Forhekset” και το ομώνυμο του δίσκου. Πέρα από τους Διόσκουρους Satyr και Frost (1349, ex- GORGOROTH), στη μπάντα βρισκόταν και ο Nocturno Culto (DARKTHRONE, SARKE), με το ψευδώνυμο Kveldulv. Ένα τρίο με αρκετή ιστορία στο Νορβηγικό black metal αν μη τι άλλο.
Το “Nemesis Divina” ήταν αρκετά διαφορετικό, όντας επιθετικό, ατμοσφαιρικό και αρκετά «πολύπλοκο» εν συγκρίσει με τις κυκλοφορίες της εποχής. Ο τρόπος που συνδύαζε τα παραπάνω ήταν μοναδικός και έξυπνος, ενώ παρόλο που έχει αναφορές σε πιο παλιά συγκροτήματα, έχει μοναδικό ήχο και αυτό κυρίως λόγω συνθέσεων. Ρίχνοντας μία ματιά στο τι επακολούθησε από τη μπάντα, αυτά τα 20 χρόνια μετά το συγκεκριμένο δίσκο, εύκολα καταλαβαίνει κανείς, ότι ποτέ δεν έφτασαν αυτό το επίπεδο, παρόλο που εξέλιξαν πάρα πολύ τη μουσική τους.
Σίγουρα μιλάμε για ένα διαμάντι του ακραίου metal, το οποίο έχει μείνει στην ιστορία. Το remastering δε μπορώ να πω ότι έχει διαφοροποιήσει τον ήχο του “Nemesis Divina”, αλλά μιλάμε για μία κυκλοφορία συλλεκτική, αφού θα έχει και ένα πιο πλούσιο περιεχόμενο digital μορφής και όχι μόνο. Καλά θα κάνουν όμως οι SATYRICON να κάνουν και κάτι καλό καινούριο, γιατί τα τελευταία ήταν επιεικώς απαράδεκτα, έχοντας καταντήσει οι METALLICA του black metal!
9/10
Υ.Γ. Ο βαθμός είναι για τον δίσκο και μόνο.
Γιώργος Δρογγίτης
