Έχουμε ξαναπεί. Το φετινό Wacken που πήγαμε παρέα με τον Γιώργο Κουκουλάκη (διαβάστε την ανταπόκριση), θα μας μείνει σίγουρα αξέχαστο για διάφορους λόγους. Θετικούς και αρνητικούς. Ένας από τους θετικότερους όλων, αν όχι ο θετικότερος, ήταν η εμφάνιση των SAVATAGE και των TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA σε ένα αποστομωτικό show. Δε μας έφτανε όμως αυτό που ζήσαμε, θα ζούσαμε και την πιο καμένη, ξεκαρδιστική, αλλά συνάμα και όμορφη συνέντευξη που έχουμε πιθανότατα κάνει και οι δύο, με τον κύριο Jon Oliva. Αρχικά δηλαδή. Γιατί τελικά ήρθε και ο Zak Stevens στην παρέα μας και είχαμε και 2-3 ακόμα, παρέα με μία σχολική τσάντα γεμάτη (κρυφά) μπουκάλια Jagermeister και τσιγάρα. Πραγματικά, το τι επικρατούσε, δεν αποτυπώνεται εύκολα εδώ και δε μπορείτε να μπείτε στο κλίμα, γιατί τα μισά δεν μπορούσαν απλά να μπουν από το χάος. Ένα χάος απόλυτο σε στιγμές με 4-5-6 άτομα να μιλάνε ταυτόχρονα, είτε σε ομάδες, είτε όλοι, για πράγματα άσχετα ή και σχετικά, που περιλάμβαναν μέχρι και ιστορίες για κροκόδειλο στην αυλή, σεξ, παλιές συνήθειες του Jon και ειδικά από τις προηγούμενες επισκέψεις του στην Ελλάδα, το Star Wars (που είναι και επίκαιρο τώρα) και άλλα πολλά. Μπορεί εγώ να γράφω το κείμενο, αλλά είναι και του Γιώργου συναίσθημα αυτό που θα πω: Απλά ένα υπέροχο 45-λεπτο (που ήτανε πολύ λιγότερο αρχικά και παραλίγο και να μη γίνει, αλλά επέμεινε ο ίδιος ο Oliva). Ευχαριστούμε Mountain King! Ξύλινο τραπέζι, ξύλινα παγκάκια, ευτυχώς σε μέρος που δεν είχε λάσπη όπως στο υπόλοιπο χώρο και πάμε…
ΦΣ: Βλέπω ότι είστε σε καλή διάθεση και σας χαλάμε το party, αλλά ήρθαμε να μιλήσουμε για SAVATAGE.
JO: Κάντε ότι νομίζετε! Εμείς είμαστε εδώ και έτοιμοι να απαντήσουμε στα πάντα. Αυτή η τσάντα (σ.σ. την είχε βάλει μπροστά του και μπροστά μου, στη μέση) είναι γεμάτη Jager (σ.σ. Jagermeister). (γέλια) Έχει και χρήματα εκεί μέσα. Θέλετε λίγα; Αλλά η λάσπη εκεί έξω είναι περισσότερη από τα χρήματα που έχω!
ΦΣ: Ίσως όμως έχουν χρήματα και τα πτώματα που θα είναι θαμμένα στη λάσπη. Γιατί σίγουρα θα υπάρχουν και πτώματα έτσι που είναι εκεί έξω.
JO: (γέλια) Ποτέ δεν ξέρεις! Πείτε μας. Για τι θέλετε να μιλήσουμε κύριοι;
ΓΚ: Ας ξεκινήσουμε με το χθεσινοβραδινό show. Ήταν φαντασμαγορικό, εκπληκτικό και σίγουρα και πολύ ακριβό.
ZS: Έχεις φωτογραφική; Γιατί αυτό εδώ (δείχνοντας το χέρι του) είναι από τα πυροτεχνήματα που είχαμε! (γέλια) Τόσο καλό ήταν το show.
JO: Προσπάθησαν να με σκοτώσουν χθες, αλλά επιβίωσα! (γέλια)
ZS: Ήτανε πολύ κοντά στα πυροτεχνήματα σε κάποια φάση και λόγω του ανέμου, ήταν λίγο επικίνδυνα σε μερικές στιγμές.
JO: Τι μου έκαναν φίλε; Θέλανε να με κάψουν! Δε θα έμεναν τρίχες στα μπαλάκια μου. Θα νόμιζε η γυναίκα μου ότι την απατάω! (γέλια)
ZS: Είχαμε συνάντηση πριν το live για τα πυροτεχνήματα. Μας είχαν προειδοποιήσει ότι θα υπάρξει τουλάχιστον μία απώλεια. Και παραλίγο η απώλεια να ήτανε αυτός που κανονικά δε μπορεί να αποτελέσει απώλεια. Δε μπορείς να κάψεις τον Oliva. Είναι η μπάντα. Είναι όλη η μπάντα.
JO: Όχι απλά οι θεοί κατούρησαν πάνω στο πιάνο μου (σ.σ. έβρεχε την ώρα του live), αλλά μου έβαλαν και φωτιά και οι θεοί του ανέμου είπαν να με αποτελειώσουν.
ZS: Η βροχή διήρκησε περίπου μία ώρα από το δίωρο set. Το μισό βασικά set έβρεχε.
(κάπου εκεί ξεκινάει ένα από τα πολλά «πανηγύρια», με 4-5-6 άτομα να μιλάνε ταυτόχρονα, σε δυάδες, σε τριάδες, για άκυρα πράγματα, το γέλιο να μη σταματάει, μέχρι που ο Oliva χτύπησε το χέρι δυνατά στο τραπέζι παριστάνοντας τον αγριεμένο)
JO: Γιώργο. Γιώργο! Βλέπετε δύο χτυπημένους ανθρώπους εδώ. Άρα μην παίζετε μαζί μας. Κάντε τις καταραμένες ερωτήσεις σας!
ZS: Να ένας σκληρά εργαζόμενος δημοσιογράφος. Με τις μπότες του (σ.σ. δείχνοντας το χάλι που είχαν οι δικές μου από τη λάσπη).
JO: Φρανκ, Γιώργο, έχω μεγάλο σέβας για εσάς πλέον. Επειδή εσείς έχετε μπότες. (γέλια)
ΓΚ: Σε ευχαριστούμε για το σεβασμό σου, αλλά έπρεπε πρώτα να καταστραφούν τα παπούτσια με τα οποία ήρθαμε για να πάρουμε τις μπότες.
JO: Αυτό που φοράω είναι το τρίτο ζευγάρι αθλητικών. Έφερα ένα ζευγάρι μπότες για να φορέσω χθες το βράδυ στη σκηνή και έφερα και 4 ζευγάρια αθλητικά. Και θα πάνε στα σκουπίδια. Ή απλά θα τα κάψω. Αλλά ας μιλήσουμε.
ΓΚ: Ξέρω ότι στη συνέντευξη Τύπου, είπες ότι δεν υπάρχουν πραγματικά σχέδια για τους SAVATAGE…
JO: Λέω αρκετά ψέματα…
ΓΚ: Εγώ πρέπει να σε ξαναρωτήσω όμως. Πρέπει να υπάρχουν σχέδια για τους SAVATAGE.
JO: Και χαίρομαι που το κάνεις. Γιατί υπάρχουν. Θα το δημοσιεύσετε αυτό;
ΓΚ: Πρέπει;
JO: Ναι, θέλω να το κάνετε. Λοιπόν. Προφανώς χθες το βράδυ ήταν η αρχή ενός πράγματος.
Ευχαριστούμε Jon!
JO: Τώρα. Αυτό θα είναι κάτι των SAVATAGE; Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι αυτό που είδατε χθες το βράδυ. Και αυτό δεν είναι το τέλος αυτής της ιδέας. Και ο τύπος από πίσω της είναι ο Paul. Ο τύπος στο κουστούμι του Batman. Τον λέω έτσι γιατί ποτέ δεν αλλάζει τα ρούχα του. Άσπρο πουκάμισο, μαύρα τζην, μαύρα παπούτσια…
ΦΣ: Ελπίζω να κάνει μπάνιο…
JO: (γέλια) Έχω πάει στο σπίτι του πολλές φορές. Έχει 2000 λευκά πουκάμισα, 2000 μαύρα τζην (σ.σ. και κάπου εκεί ξεκινάει ένα ακόμα χάος και χάνεται για λίγο η μπάλα, για να επιστρέψουμε). Αυτή μάλλον θα είναι η πιο αστεία και περίεργη συνέντευξη που θα έχετε κάνει ποτέ. Σας το υπόσχομαι.
ΓΚ: Καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχουν αδιάσειστα σχέδια, αλλά υπάρχει τίποτα που να μπορείς να μας πεις;
JO: Ωραία. ΟΚ. Θα σας πω. Έχουμε πολλά projects. Με τον Zak κάναμε το “Dead winter dead”, το “Wake of Magellan”, χωρίς τον Zak κάναμε το “Poets and madmen”. Έχουμε πολύ υλικό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε, είναι το να βρούμε τι θα κάνουμε με όλο αυτό. Άρα, χθες τη νύχτα ήταν το πρώτο στάδιο. Ο Paul ήρθε και με βρήκε με αυτή την ιδέα πριν από ένα χρόνο. Μου είπε “Jon, αυτό θέλω να κάνω. Θέλω να ξεκινήσεις δίαιτα (σ.σ. γέλια από όλους προφανώς), να σταματήσεις να πίνεις (σ.σ. τα γέλια ανεβαίνουν σε ένταση)” – περιμένετε, γιατί γίνεται ακόμα πιο αστείο – να σταματήσω να κάνω όλα όσα απολαμβάνω να κάνω. Αλλά τελικά είπα ΟΚ. Γιατί μου έδωσε αυτή την ιδέα. Αυτό το όραμα. Και σκέφτηκα ότι μόνο αυτός ο τρελάρας μπορεί να το κάνει. Και αυτό θέλω να κάνω. Είναι τόσο δύσκολο το να σκεφτείς και να κάνεις κάτι νέο στη μουσική βιομηχανία. Όλα έχουν γίνει. Αλλά αυτός σκέφτηκε κάτι που δεν είχε ξαναγίνει. “Θέλω να φέρω πίσω τους SAVATAGE”. Οι SAVATAGE είναι τεράστιο μέρος των TSO. O πυρήνας είναι οι τύποι από τους SAVATAGE. Αλλά με τους SAVATAGE συμπιεζόμασταν σε ένα κουτί. Είστε οι SAVATAGE, αυτό θα κάνετε. Για κάποιους σαν εμένα και τον Paul, που γράφουμε μουσική πολλών διαφορετικών ειδών, ήταν περιοριστικό. Χρειαζόμασταν να κρατήσουμε το vibe των SAVATAGE, αλλά χρειαζόμασταν επίσης και να επεκταθούμε. Έχουμε τόσα πράγματα, τόσα νέα κομμάτια. Δε μπορώ να έχω τον Zak Stevens ή τον Jon Oliva να τραγουδάνε το “Remnants of a lullaby”. Οι οπαδοί των SAVATAGE θα νομίζανε ότι παίρνουμε ναρκωτικά (σ.σ. μία μικρή παύση και σκάνε στα γέλια όλοι). Η ιδέα λοιπόν ήταν να επεκταθούμε. Να δημιουργήσουμε κάτι που δεν έχει περιορισμούς. Οι TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA γεννήθηκαν μέσα από τους SAVATAGE. Πήγαμε νομίζω μουσικά τους SAVATAGE όσο μακριά μπορούσαμε να τους πάμε. Όσο μπορούσαμε σαν 5 ή 6 άτομα. Αυτό ήταν. Είχα τόσα άλλα τραγούδια τα οποία δούλευα μήνες και μήνες και σκεφτόμουνα “τι θα κάνω με αυτά; Δε μπορώ να τα κάνω αυτά με τους SAVATAGE”. Όταν δημιουργείς μία μπάντα σαν τους SAVATAGE, αυτομάτως μπαίνεις σε ένα κουτί. Αυτό αγαπάνε οι οπαδοί, αυτό θέλουν. Και αυτό είναι σπουδαίο και πραγματικά το εννοώ και πίστεψέ με, τους αγαπάω όλους. Αγαπάω τους οπαδούς των SAVAGATE σχεδόν όσο αγαπάω την ίδια μου την οικογένεια. Γιατί μου παρείχαν τα προς το ζην για μένα. Με άφησαν να ζήσω τη ζωή μου κάνοντας αυτό που αγαπάω να κάνω. Αλλά για να μπορέσω να συνεχίσω, να συνεχίσω να μεγαλώνω στην ηλικία μου τώρα… έκανα ότι έκανα με τους SAVATAGE για 20 και κάτι χρόνια. Και ένιωσα ότι το έφτασα στο υψηλότερο επίπεδο που θα μπορούσα να το φτάσω. Και είμαι τόσο ευγνώμων σε όσους ήταν εκεί. Αλλά χρειαζόμουν περισσότερα. Οι TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA γεννήθηκαν μέσα από αυτήν την ιδέα. Ο Paul κι εγώ είχαμε όλο αυτό το υλικό. Έπρεπε να μεγαλώσουμε. Και η δημιουργία των TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA μας έδωσε έναν λευκό καμβά να ζωγραφίσουμε πάνω του. Δεν είχε σημασία αν ήταν ο Zak ή ο Jon ή ο Al Pitrelli ή ο Chris Caffery. Αυτό που είχε σημασία ήταν η μουσική και η παρουσίαση. Γι’ αυτό το λόγο έχουμε 26 τραγουδιστές. Έγραψα αυτό το τραγούδι για την Kayla Reeves, την ξανθιά νεαρή κοπέλα, το “What the night conceives”, που παίξαμε χθες. Αρχικά το είχα γράψει για να το τραγουδήσω εγώ. Αλλά όταν έκανα το demo και το τραγούδησα, δεν έκανε για εμένα. Το έδωσα στην Kayla, η οποία είναι 22 χρονών, όμορφη και της είπα “KK, αυτό είναι το κομμάτι, δείξε μου τι μπορείς να κάνεις”. Και έκανε ένα demo. Αυτό ήτανε.
ZS: Jon, σκότωσες και το δεύτερο μπουκάλι;;;
JO: Έχουμε άλλα 3, μην ανησυχείς! (σ.σ. γέλια από όλους) Με συγχωρείς γι’ αυτή την αγενή διακοπή. Τον αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο! Πίσω στα δικά μας. Ανοιχτός καμβάς. Το να έχουμε όλες αυτές τις επιλογές μουσικά. Για παράδειγμα στα πλήκτρα, ο Vitalij από την Ουκρανία, ο Derek από την Αμερική. Αυτοί είναι πληκτράδες που εγώ αν είχα 8 χέρια, δε θα μπορούσα να παίξω όπως παίζουν αυτοί. Αλλά στο ίδιο πνεύμα, χωρίς να θέλω να εκθειάσω τον εαυτό μου, μπορώ να παίξω 3 συγχορδίες με το άγγιγμά μου, που δε θα μπορούν να αντιγράψουν. Αυτό που θέλω να πω, είναι η μίξη των πάντων. Εκεί γεννήθηκαν οι TRANS-SIBERIAN. Από τη μίξη όλων των πραγμάτων. Κάτι που δίνει σε εμένα και τον Paul σαν συνθέτες, έναν ανοιχτό καμβά. Δεν έχει σημασία αν θα γράψω ένα νανούρισμα για να το τραγουδήσει ένα εννιάχρονο. Δεν έχει σημασία αν θα γράψω κάτι που θα τραγουδήσει μία γυναίκα 40 χρονών. Αυτό είναι οι TRANS-SIBERIAN. Το να έχεις τις επιλογές και να εξερευνήσεις…
ΦΣ: Καλλιτεχνική ελευθερία πολύ απλά.
JO: Ακριβώς αυτό. Κι όλα μαζεμένα σε ένα στρατόπεδο. Οι SAVATAGE το ξεκίνησαν αυτό. Με κομμάτια όπως το “Chance” και το “Believe”. Το άλμπουμ “Streets”. Το άλμπουμ “Dead winter dead”, το “Wake of Magellan”. Αυτά ήταν οι πέτρες που πατούσαμε και κάναμε βήμα-βήμα μέχρι να δημιουργήσουμε τελικά τους TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA. Όλοι αγαπάμε τους SAVATAGE. Ο Zak, εγώ, ο Paul. Είναι το μωρό μας, το οποίο τώρα μεγάλωσε και έγινε TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA. Αυτό που με ενοχλεί, είναι ότι οι οπαδοί των SAVATAGE, σε όλη την ιστορία, έχουν τόση γνώση και μέσα σε αυτό που κάναμε. Όμως με ενοχλεί ως ένα βαθμό το ότι δεν βλέπουν ολοκληρωτικά τι προσπαθούμε να κάνουμε. Το αντιλαμβάνονται ως κάποιο βαθμό, αλλά δεν το αντιλαμβάνονται πραγματικά. Δε μπορείς να είσαι αυτό το backstage πάσο για 25 χρόνια. Θα πρέπει να είσαι ικανός να το γυρίσεις και να συνεχίσεις να μεγαλώνεις. Αυτό κρατάει τη μουσική σου ζωντανή. Η ευκαιρία να μεγαλώσεις, να πειραματιστείς, να δοκιμάσεις διαφορετικά πράγματα. Αυτό είναι οι TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA. Είναι η λεωφόρος για να μεγαλώσουμε. Και συνεχώς μεγαλώνουμε. Και αυτή είναι η μαγεία με αυτούς. Αυτό μας κρατάει φρέσκους. Αυτό που κάναμε χθες το βράδυ, ήταν για να ευχαριστήσουμε όλους τους οπαδούς των SAVATAGE που είναι εκεί για εμάς τα τελευταία 25 χρόνια. Ορίστε. Εδώ είναι οι SAVATAGE, αλλά ξέρεις κάτι; Εδώ είναι και το μέλλον. Και το να δείξουμε τη σύνδεση των δύο οργανισμών, γιατί στην ουσία αυτοί οι δύο οργανισμοί δεν είναι στην πραγματικότητα δύο διαφορετικοί οργανισμοί. Είναι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν ένα όραμα. Προσπαθούμε να εξερευνήσουμε και να δώσουμε στον κόσμο. Κανένας δεν είναι τόσο τρελός που να μη νόμιζε ότι αυτό που κάναμε χθες ήταν παρανοϊκό. Δεν είχαμε καν την ευκαιρία να κάνουμε πρόβα το light show ή με τους πυροτεχνικούς. Δε μου έχει μείνει τρίχα στα χέρια μου λόγω αυτού!
ΦΣ: Αυτό όμως είναι πραγματικά περίεργο, γιατί το light show ήταν απλά απίστευτο και το εννοώ. Φαινόταν προγραμματισμένο και δουλεμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
JO: Εσείς απολαύσατε το σόου χθες; Τι γνώμη έχετε για αυτό που είδατε;
ΦΣ: Αυτό που σου είπα. Έδειχνε πάρα πολύ καλά προετοιμασμένο, προσεγμένο και σαν να είχατε κάνει πολλές πρόβες για να λειτουργήσουν όλα όπως έπρεπε, δεδομένων των πολύ δύσκολων συνθηκών.
JO: Μα δεν ήτανε πολύ καλά προετοιμασμένο! Αυτό είναι το θέμα.
ZS: Μουσικά ήμασταν προετοιμασμένοι και αυτό έχει σημασία. Τα υπόλοιπα τα χειρίζεσαι κάπως.
ΦΣ: Αλλά ακόμα και ο ήχος σας ήταν πάρα πολύ καλός!
ZS: Ισχύει αυτό! Πήγαν όλα πολύ καλά.
JO: Το απολαύσατε λοιπόν;
Απολύτως!
JO: Αυτό είναι λοιπόν όλο αυτό το πράγμα! Να συνεχίσει να μεγαλώνει, να ανεβάζει τον πήχη, να προσπαθεί να κάνει πράγματα που δεν έχουν γίνει ξανά, να βγάζει νέα ταλέντα. Οι TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA θα συνεχίσουν για πάντα, αν αυτό είναι στο χέρι μας. Να βγάζουμε νέα ταλέντα, να έχουμε ανθρώπους σαν τον Zak, τον εαυτό μου, τους γηραιούς ανθρώπους της σκηνής (σ.σ. “the elder stagemen” η ακριβής του ατάκα), όσο και αν σιχαίνομαι να χρησιμοποιώ αυτή την ατάκα. (γέλια) Zak δείχνω γέρος;
ZS: Όχι!
JO: Άντε γα**σου! (γέλια)
ZS: Έδωσα τη σωστή απάντηση και πάλι τα ακούω! (γέλια)
JO: Βλέπεις την ιδέα μας; Και ο Paul O’Neill είναι ο καταλύτης σε όλο αυτό το πράγμα. Πρώτα απ’ όλα έχει πολλά περισσότερα χρήματα από όσα έχουμε εμείς και είναι τόσο τρελός όσο πρέπει για να τα κάνει αυτά τα πράγματα. Αλλά είναι μία ιδιοφυία. Με τα οράματά του.
ZS: Εμείς είμαστε οι elder stagemen!
JO: Ξέρεις πόσο μισώ αυτή την ατάκα.
ZS: Αλλά είναι αλήθεια. Έχουμε δουλέψει με όλους στους TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA. Εγώ προσωπικά έχω δουλέψει με όλες τις κοπέλες στους TSO.
ΦΣ: Καταλαβαίνεις ότι αυτό ακούγεται κάπως, έτσι;
(γέλια) ZS: Δεν εννοούσα αυτό. Δουλεύουμε πάνω στις ερμηνείες μας. Και κάνω και δωρεάν μαθήματα φωνητικής σε όποια απ’ αυτές το θέλει. Ποιος δε θα ήθελε μαθήματα φωνητικής με τον Zak Stevens; Είναι αλήθεια. Γιατί ξέρω τι κάνω και αυτό μας κάνει καλύτερους σαν σύνολο.
ΓΚ: Δεν υπάρχουν και πολλές μπάντες, αν μπορούμε να πούμε τους TSO μπάντα, που θα άντεχαν να έχουν τους Russell Allen και Jeff Scott Soto να κάνουν δεύτερα φωνητικά!
ZS: Ισχύει! Δεν υπάρχει πρόβλημα. Το budget δεν μας απασχολεί, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ καλό εννοείται.
ΓΚ: Και είναι και κάτι ακόμα που δίνει περισσότερο στο show. Έχετε τόσα όργανα, πολλούς τραγουδιστές, εξαιρετικές φωνές, ωραίες κοπέλες, πυροτεχνήματα…
ZS: Είναι ο συνδυασμός που κερδίζει! Πολλές από τις κοπέλες που είδατε χθες, είναι κύριες τραγουδίστριες στα shows των TSO στην Αμερική κι έχουν απίθανες φωνές. Σε κάποιες γυρνάω και λέω “εσύ κάνεις απλά δεύτερα φωνητικά σε εμένα κατά τη διάρκεια του show; Είναι τρελό”. Αυτές οι γυναίκες έχουν απίστευτες φωνές. Η δουλειά μου όμως εμένα και του Jon, είναι να είμαστε κατά κάποιο τρόπο μέντορες στα άτομα που έχουμε στους TSO και δεν έχουν ακόμα την εμπειρία. Να τους δείχνουμε πως είναι, τι πρέπει να κάνουν. Γιατί δεν έχουν ξαναβρεθεί σε κάτι τέτοιο, αλλά εμείς ξέρουμε. Είναι πολύ καλά προετοιμασμένοι όλοι. Γιατί, όσο και αν σιχαίνεται να το λέει, οι elder stagemen πρέπει να δείχνουν στους νέους.
ΓΚ: Όταν παίζετε σε ένα μεγάλο festival σαν αυτό, το μεγαλύτερο κομμάτι των οπαδών σας θα είναι οπαδοί των SAVATAGE. Σας αγχώνει καθόλου ότι είναι περισσότερο οπαδοί των SAVATAGE ίσως;
ZS: Στην αρχή ναι. Και είναι πολύ διαφορετικό από τα shows που κάνουμε στην Αμερική για παράδειγμα. Αλλά ξέρεις κάτι; Όταν είδαμε τα πρόσωπα όλων, τις αντιδράσεις τους όταν έκλεισε η σκηνή των SAVATAGE και ξεκίνησε αυτή των TSO, είπαμε “wow… το λατρεύουν. Είναι απίστευτο”. Και ξέραμε ότι μόλις ανοίξουν και οι δύο σκηνές μαζί, θα τους κερδίζαμε άνετα.
JO: Zak σε αγαπάω, είσαι ο σωτήρας μου.
ZS: Εσύ είσαι ο σωτήρας μου! (γέλια)
JO: Όταν ξεκινήσαμε να στήνουμε αυτό το show μαζί, πήρα τηλέφωνο το management (σ.σ. το οποίο αποκάλεσε αλλιώς, αλλά μας παρακάλεσε να μην το γράψουμε για κανένα λόγο, ξεκινώντας μία ακόμη χαοτική και μέσα στα γέλια συζήτηση που πέρασε μέχρι και από το Star Wars για να καταλήξει κάποια στιγμή πίσω σε αυτό που έλεγε αρχικά). Πήρα λοιπόν το management και τους είπα ότι για να κάνουμε αυτό που θέλουμε, χρειαζόμαστε τον Zak. Και είπαν ΟΚ. Δεn θα το έκανα αν δεν είχα τον Zak. Οπότε ο Zak ήρθε στο στούντιο στη Florida, μπήκε μέσα και του είπα αμέσως: “Zak, δεν ξέρω τι κάνεις, αλλά μοιράσου τον πόνο μου, έλα να το κάνουμε αυτό και να το κάνουμε σπουδαίο”. Και αυτός εκεί ο τύπος ήρθε στο party, μπήκε σκληρά, δούλεψε με όλους τους back up τραγουδιστές, δούλεψε μαζί μου και είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για αυτό που είδατε χθες το βράδυ.
ZS: Αυτό ακριβώς! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Νιώθω…
JO: Λέω ψέματα ρε ηλίθιε μπάσταρδε! (γέλια)
ZS: Πήρα προσωπικά το show. Και το έλεγξα ως ένα βαθμό..
JO: Μήπως είδε κανείς σας τον Zak χθες, μία ώρα πριν το show;;; (γέλια)
ZS: Θεέ μου! Δεν ήθελα να βγω στη σκηνή! (γέλια)
JO: Κάπνισα 9 τσιγάρα μέσα σε τρία λεπτά. Δεν το έχω ξανακάνει ποτέ μου! (σ.σ. εκεί ξεκινάει ακόμη ένας κύκλος γέλιων και σχολιασμών απ’ όλους για όλα με ακατάπαυστο ρυθμό). Σας είπα παιδιά. Φρανκ και Γιώργο… δε θα ξεχάσετε ποτέ αυτή τη συνέντευξη!
ΓΚ: Αυτή είναι βασικά η δεύτερη συνέντευξη μαζί σου που δε θα ξεχάσω ποτέ.
(γέλια) JO: Σβήσε την προηγούμενη!!!
ZS: Γι’ αυτό το show, εγώ και o Jon ενδιαφερθήκαμε τόσο πολύ, που πήραμε όλη την αρχηγεία ας πούμε για να πραγματοποιηθεί. 50-50.
JO: Αυτό είναι αλήθεια. Ο τραγουδιστής με τον οποίο τραγούδησα το “Believe” χθες το βράδυ, είναι ανακάλυψή μου. Ο τραγουδιστής που τραγούδησε το “Hourglass” είναι του Zak. Και θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Όταν μιλούσα με τον Rob που έκανε μαζί μου το “Believe” και τον Andrew που έκανε το “Hourglass”, ήταν αρνητικοί, φοβόντουσαν. Και τους έλεγα ότι πρέπει να το κάνουν. Είμαστε εδώ και θα το κάνουμε μαζί σας. Και αυτοί οι νέοι, μπήκαν στο party και μπήκανε και αυτοί full! Αυτό έλεγα για τους TSO πριν. Ότι θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν και θα μπαίνουν σε νέες περιοχές. Επειδή έχουμε έναν παρανοϊκό να μας οδηγεί! (γέλια)
ΓΚ: Μιλήσαμε αρκετά για το show, ήταν υπέροχο και μπράβο σας γι’ αυτό! Αλλά θα θέλαμε να μάθουμε επίσης και το τι γίνεται με νέα κομμάτια.
JO: Ο Zak κι εγώ έχουμε κάποια προσωπικά σχέδια να κάνουμε κάποια πράγματα στο μέλλον.
ΓΚ: Προσωπικά, εννοώντας;
JO: Θα κάνουμε έρωτα, αλλά όχι με τη σεξουαλική έννοια! (γέλια) Θα κάνουμε μουσικό έρωτα. Όλο αυτό που βλέπετε, είναι μία μεγάλη χαρούμενη οικογένεια. Με άτομα που αγαπάνε ο ένας τον άλλον, που νοιάζεται ο ένας για τον άλλον, που προσέχει ο ένας για τον άλλον, ο Paul O’Neill είναι ο πνευματικός μας ηγέτης και νοιάζεται! Θα σου πω κάτι. Ο Paul O’Neill κακολογείται από πολλούς στον κόσμο των SAVATAGE. Αλλά θα σου πω κάτι. Αυτό είναι τόσο άδικο. Γιατί αν δεν υπήρχε o Paul O’Neill, οι SAVATAGE θα είχαν τελειώσει μετά το “Fight for the rock”. Αυτό θα ήταν το τέλος των SAVATAGE. Αυτός ο άνθρωπος έβαλε τα δικά του χρήματα, το δικό του χρόνο και κράτησε ενωμένους τους SAVATAGE. Έκανε το “Hall of the mountain king”, έκανε το “Gutter ballet”, έκανε το “Streets”. Μετά, όταν εγώ είχα καεί και δεν μπορούσα να συνεχίσω, επέλεξα προσωπικά τον Zak Stevens σαν το νέο τραγουδιστή των SAVATAGE για δύο λόγους. Πρώτα λόγω της μαγείας που έχει η φωνή του. Οι μόνες άλλες φωνές που έχω ακούσει και έχουν τέτοια μαγεία είναι του John Lennon, του Paul McCartney και του Freddie Mercury. Και ίσως του Jon Oliva. (γέλια)
ΦΣ: Τώρα δώσε του τα λεφτά!
(γέλια) JO: Zak δε δέχομαι επιταγές να ξέρεις! Αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι και ας μην τους βλέπω συχνά, είναι η οικογένειά μου. Είτε είναι SAVATAGE, είτε TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA, είτε και τα δύο μαζί. Απλά εμείς πρέπει να σπάσουμε τα όρια.
ΓΚ: Αυτό που απολαμβάνω, είναι ότι σε όλα αυτά τα χρόνια, πολλοί έφυγαν, αλλά επέστρεψαν, ειδικά στους TSO. Ακόμα και ο Zak.
JO: Αυτό είναι το πράγμα που δε μπορούμε να ελέγξουμε, γιατί ο κόσμος δε μπορεί να δει τον εσωτερικό κόσμο. Οι SAVATAGE δε διαλυθήκαμε ποτέ. Δεν έγινε ποτέ.
ZS: Εγώ είχα την κόρη μου τότε, τώρα είναι 17 χρονών…
JO: Είμαστε άνθρωποι.
ZS: Περνάγαμε δύσκολες εποχές τότε. Ας το αντιμετωπίσουμε. Προσπαθούσαμε να το καταφέρουμε. Έπρεπε να φύγω γιατί τα πράγματα ήταν δύσκολα. Και τότε χτίζαμε και τους TSO. Τότε χτίζαμε αυτή την αυτοκρατορία, αλλά για τους SAVATAGE ήταν δύσκολα. Ταξιδεύαμε σε διάφορα λεωφορεία…
JO: Ξεχνάς το φορτηγό με το γάλα;;; (γέλια)
ZS: Όχι! Αλλά όπως είπε. Ποτέ δε διαλυθήκαμε.
JO: Φρανκ και Γιώργο, ξέρετε ποια είναι η μαγεία του χθεσινοβραδινού; Ότι είχατε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ήταν οι SAVATAGE, τώρα οι TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA, όλοι μία οικογένεια. Κοιτάμε στο μέλλον. Το τι θα γίνει στο μέλλον, δεν ξέρω και δε μπορώ να σας το πω. Αλλά θα είναι σπουδαίο.
ΦΣ: Περιλαμβάνει όμως το μέλλον live shows σαν αυτό; Είναι πολύ μεγάλη παραγωγή για αυτό κυρίως σε ρωτάω.
JO: Off the record Frank! (γέλια) Ελπίζω να περάσατε υπέροχα παιδιά, γιατί πραγματικά το απόλαυσα. Είναι η πιο αστεία συνέντευξη που έχω κάνει ποτέ.
Εμείς ευχαριστούμε Jon!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης (ΦΚ)
Γιώργος Κουκουλάκης (ΓΚ)
