“Join the carnival of souls”
Χρόνια οπαδός των SAVIOUR MACHINE, είναι φοβερό που έχουμε την ευκαιρία να ξαναδούμε ουσιαστικά αυτό το συγκρότημα στο Demon’s Gate Festival στις 27 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη και στις 28 του μηνός στην Αθήνα. Με τον Eric Clayton, προσπαθούσαμε να βρούμε χρόνο να κάνουμε αυτήν τη συνέντευξη πάνω από ενάμιση χρόνο. Η ανακοίνωση των συναυλιών του πάγωσε τα πράγματα και είπαμε να την κάνουμε λίγο πριν εμφανιστεί στην Ελλάδα. Μία συνέντευξη που βγήκαν πολλά εσώψυχα. Μία συνέντευξη ανθρώπινη, όπου ο Clayton μας εξηγεί τους λόγους της εξαφάνισής του, πολλά πράγματα για τα θρυλικά πρώτα άλμπουμ των SAVIOUR MACHINE, το project “Legend” που τον οδήγησε στην τρέλα και τα σχέδια για το μέλλον. Πάρτε λίγο χρόνο και διαβάστε τις επόμενες σειρές…
Καλησπέρα Eric. Έχοντας υπάρξει fan του σχήματος από τη στιγμή που άκουσα για πρώτη φορά το “Carnival of souls” όταν είχε κυκλοφορήσει, έψαχνα να βρω ευκαιρία να κάνουμε συνέντευξη. Και να που περίπου 20 χρόνια και αρκετές ακυρώσεις αργότερα, τα καταφέρνουμε!!!
Ναι, νομίζω ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρναμε!!!
Ας πάμε λοιπόν από την αρχή… Οι SAVIOUR MACHINE ήταν και είναι ένα Christian Metal σχήμα. Παρόλα αυτά, κάποιες κυκλοφορίες σας, είχαν απαγορευτεί από Χριστιανικά βιβλιοπωλεία… Πως το καταφέρατε αυτό;
Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να πω ότι όταν δημιουργήσαμε τους SAVIOUR MACHINE, δεν είχαμε ιδέα ότι υπάρχει αυτό το –μέσα σε εισαγωγικά- Christian Metal κίνημα. Νομίζω ότι εξαιτίας του MTV, είχαμε υπόψη μας μόνο το γκρουπ των STRYPER, αλλά κι αυτό ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από εμάς. Δεν ήξερα ότι υπήρχε τέτοια σκηνή, αφού εγώ μεγάλωσα ακούγοντας PINK FLOYD, LED ZEPPELIN, BLACK SABBATH, David Bowie, THE DOORS. Εμείς δεν ονομάζαμε τους εαυτούς μας με αυτόν τον τρόπο, απλά είχαμε πίστη και παίζαμε μία δυναμική και ξεχωριστή, αυθεντική μουσική. Θα έλεγα λοιπόν, ότι το ντεμπούτο μας, το 1993, ήταν λίγο μπροστά από την εποχή του, το θεώρησε too much η Χριστιανική Αμερική, δημιούργησε προστριβές και φτάσαμε στο σημείο να μην το πουλάνε τα Χριστιανικά βιβλιοπωλεία και διάφορα τέτοια ωραία. Αυτή είναι μια σύντομη εκδοχή του τι συνέβη.
Μπορεί να είναι σύντομη, αλλά εξακολουθώ να μην κατανοώ πως μία Χριστιανική μπάντα δεν μπορούσε να πουλάει τις δουλειές της σε Χριστιανικά βιβλιοπωλεία. Που πουλούσατε δηλαδή τους δίσκους σας;
Τους πουλούσαμε ανεξάρτητα, με mailorder. Για δύο χρόνια, λειτουργούσαμε με το mailorder στο γκαράζ μου. Στη συνέχεια άνοιξε μία πόρτα στη Γερμανία, φτιάξαμε μία εταιρία management, κάναμε license με την Massacre και κυκλοφορήσαμε μερικούς δίσκους και όλα αυτά που ξέρεις.
Πιστεύεις ότι το γεγονός πως είχατε την ταμπέλα του Christian Metal σχήματος, σας έκανε να χάσετε μερικούς οπαδούς;
Βασικά, πιστεύω ότι οι ταμπέλες είναι επικίνδυνες, πάντα (γέλια). Επίσης, εκείνη την περίοδο θα έλεγα ότι δεν είχαμε άλλη ταμπέλα εκτός από το «τρομαχτικοί» και «περίεργοι». Οι χριστιανικοί κύκλοι μας έβλεπαν ως τρομαχτικούς, περίεργους και μοχθηρούς, ενώ οι metal κύκλοι, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, μας έβλεπαν ως τρομαχτικούς, περίεργους, αλλά ταυτόχρονα και ενδιαφέροντες.
Πως αποφάσισες να υιοθετήσεις την εικόνα με το λευκό make-up και το κόσμημα στο μέτωπο;
Ήταν μία φυσική διαδικασία της θεατρικής εξέλιξης. Η μπάντα παρουσίαζε μία πολύ έντονη και θεατρική μουσική, που δημιουργούσε τόσο ισχυρές εικόνες, ώστε θεώρησα πως χρειαζόταν μία κεντρική περσόνα, ένας αφηγητής, μια περίεργη φιγούρα της Αποκάλυψης, που να αφηγείται αυτά που συνέβαιναν. Όπως ένας ηθοποιός σε έργο.
Πως αποφάσισες λοιπόν να έχεις αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο ντυσίματος;
Και με την μουσική και με το οπτικό κομμάτι, προσπαθούσαμε να βρούμε κάτι που να φτιάχνει την σωστή ατμόσφαιρα. Με τα μαύρα, μακριά παλτά και το άσπρο make-up κι όλα αυτά, τελικά φαινόμασταν αρκετά περίεργοι πίσω στο 1992. Βέβαια, λίγα χρόνια αργότερα βγήκαν οι ταινίες “Matrix” και βλέποντάς τες, έλεγα «Hey, αυτή είναι η γκαρνταρόμπα μου!!!» (γέλια).
Είχατε συνειδητοποιήσει τότε, όταν ξεκινήσατε, ότι καταφέρατε να κάνετε κάτι που ελάχιστα συγκροτήματα είχαν καταφέρει; Να ενώσετε οπαδούς από εντελώς διαφορετικά μουσικά είδη, όπως το gothic, το progressive, το epic, ακόμα και το κλασικό heavy metal;
Εξαιρετική ερώτηση. Εκείνα τα χρόνια, στις αρχές των 90’s, δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι κάναμε ένα crossover ανάμεσα σε διάφορα είδη. Εμείς είχαμε επίγνωση του τι πηγαίναμε να κάνουμε, αλλά δεν ξέραμε αν ο κόσμος θα το δεχόταν και θα του άρεσε. Βάλαμε έναν παράξενο συνδυασμό των επιρροών που μας έδιναν τα κατάλληλα ερεθίσματα και είχαν ρίζες από τα 60’s μέχρι και τα 80’s, από το rock, το progressive, το gothic, το pre-industrial, το noise, το art rock και το κλασικό metal. Όλες οι επιρροές συγκεντρώθηκαν ώστε να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό και δυναμικό. Το θέμα είναι ότι τότε, ούτε το κοινό, αλλά ούτε κι εμείς καλά-καλά, είχαμε μία σαφή εικόνα αυτού που παίζαμε, τώρα όμως, είκοσι χρόνια αργότερα, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα για όλους μας.
Μία υποθετική ερώτηση: Βλέποντας τα πράγματα τώρα και την απήχηση που έχουν οι δύο πρώτοι σας δίσκοι, θα κάνατε κάτι άλλο αντί για τα “Legend”;
Δεν μετανιώνω για τίποτα. Όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Ήταν μία τρελή περίοδος που προσπαθούσα να φτιάξω μία rock opera, η οποία μάλλον ήταν αδύνατο να δημιουργηθεί. Βλέποντας τα πράγματα τώρα, λοιπόν, ίσως θα ήταν καλύτερο να δημιουργούσαμε περισσότερους δίσκους του συγκροτήματος (σ.σ. band records τους κατονόμασε), έμπλεξα όμως μ’ ένα όραμα που μου έφαγε 20 χρόνια από τη ζωή μου και κατέληξε να είναι μια μορφή τρέλας.
Θυμάμαι να λαμβάνω τα promo CD της Massacre για τα “Legend” για τα οποία, το promo sheet τα κατονόμαζε ως «το ανεπίσημο soundtrack για το τέλος του κόσμου». Ήταν αυτός ο στόχος σας ή ήταν απλά ένα διαφημιστικό τρικ ή –καλύτερα- τσιτάτο;
(γέλια) Χμμμ, νομίζω ότι είχε να κάνει μ’ ένα meeting που είχαμε κάνει με τη Massacre Records, όπου έψαχναν να βρουν ένα slogan για το άλμπουμ και τους είπα πως θα είχε πλάκα αν το ονόμαζαν «το ανεπίσημο soundtrack για το τέλος του κόσμου». Απ’ ότι φαίνεται τους άρεσε και το κράτησαν.
Αν με ρωτάς, είναι πολύ πιασάρικος τίτλος… Είναι αλήθεια, ότι ήταν να παραδώσεις όλα τα μέρη του “Legend” πριν το 2000, επειδή πιστεύατε ότι ο κόσμος θα καταστρεφόταν εκείνη τη χρονιά;
Σε ότι έχει να κάνει με όλα αυτά που συνέβησαν εκείνα τα χρόνια, αυτό που θυμάμαι είναι ότι το συμβόλαιο με την Massacre έλεγε πως έπρεπε να τους παραδώσουμε τρεις δίσκους σε ισάριθμα χρόνια. Πέρασα μερικά πολύ δύσκολα χρόνια, όμως, στα τέλη των 90’s και τις αρχές των 00’s τα οποία περιγράφω και σ’ ένα βιβλίο που έχω βγάλει, είχα πολλές και μεγάλες αντιδικίες με τη Massacre που δεν μπορώ να τις αναλύσω τώρα. Ήταν φριχτό που είδα με αυτόν τον τρόπο την άσχημη πλευρά της μουσικής βιομηχανίας. Ξέρεις όμως κάτι; Έμαθα πολλά και ξέρω ποια πράγματα πρέπει να αποφύγω πλέον. Έχω μάθει να επικεντρώνομαι στο γράψιμο τραγουδιών και το performance και να αφήνω σε άλλους τα υπόλοιπα θέματα που καταστρέφουν τα κίνητρα που έχεις ως μουσικός, αλλά και την απόδοσή σου.
Μπορεί να μην έχω διαβάσει το βιβλίο, αλλά θυμάμαι ξεκάθαρα τον πόλεμο δηλώσεων που γινόταν, με σένα να βγαίνεις και να λες ότι το “Legend III:II” που έβγαλε η Massacre, ήταν ένα bootleg, τη Massacre και τον Thorsten, τον διευθυντή της (που αποσύρθηκε πριν λίγα χρόνια), να σε κατηγορεί ότι πήρες προκαταβολές και το έσκασες ουσιαστικά και διάφορα τέτοια ωραία…
Είδες λοιπόν πόσο άσχημη είναι αυτή η πλευρά της μουσικής βιομηχανίας; Στο τέλος του “Legend” project, είχα φτάσει στον πάτο. Δεν θα μπορούσε να συμβεί τίποτε άλλο, παρά συμφορά. Είχες μία δισκογραφική εταιρία κι ένα management που πίστευαν ότι έπρεπε να είχαν τον δίσκο έτοιμο εκείνη τη στιγμή. Η ζωή μου ήταν σ’ ένα απόλυτο χάος για τρία χρόνια και ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να ηχογραφήσω αυτό το άλμπουμ. Όταν αποφάσισα επιτέλους να το τελειώσω, αυτό ήταν πλέον αδύνατο, γιατί υπήρχαν πολλά δάχτυλα που έδειχναν σε μένα, εγώ έδειχνα αρκετούς άλλους με το δάχτυλό μου, γενικότερα υπήρχε μία «ωραία» ατμόσφαιρα, με την μία πλευρά να κατηγορεί την άλλη. Πρέπει, επίσης, να λάβεις υπόψη και το πώς άλλαξε η μουσική βιομηχανία με την έκρηξη του internet στα τέλη των 90’s, με το file sharing κι όλα αυτά. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τρελά πράγματα που συνέβαιναν στη ζωή μου και είχαν να κάνουν με την ίδια την κυβέρνηση της χώρας μου, έκαναν την κατάσταση τραγική… Έφτασα σε σημείο να έχω προβλήματα με την κυβέρνηση της Αμερικής, της χώρας μου, εξαιτίας των τρελών θεατρικών που έκανα στις συναυλίες μας. Τα γράφω και στο βιβλίο μου όλα αυτά, αλλά είναι εντελώς αδύνατο να γράψεις δίσκο, όταν έχεις για πολλούς μήνες την CIA και το FBI να σε παρακολουθούν…
Είχε να κάνει με τις σημαίες του Ισραήλ που είχες κάψει;
Αυτό είναι ένας μύθος, αφού δεν έχω κάψει ποτέ σημαία του Ισραήλ… Έχω κάψει σημαίες των Ηνωμένων Εθνών και το έκανα σε κάθε συναυλία. Ήταν αφελές από μέρους μου, διότι δεν εξηγούσα τον καλλιτεχνικό χαρακτήρα αυτής της πράξης και πως εξυπηρετούσε το concept του “Legend”. Όταν το έγραψα, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα πίστευαν άνθρωποι ότι θα προσπαθούσα να βλάψω κάποιους ή ότι θα προσπαθούσα να περάσω κάποια συγκεκριμένη ατζέντα… Σου ξαναλέω, υπάρχει ένα βιβλίο για όλα αυτά.
Πιστεύεις ότι μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχει αρκετό cult following για εσένα, ώστε να συνεχίσεις να κάνεις κάτι με τους SAVIOUR MACHINE ή πιστεύεις ότι έχει πολλά να δώσεις στον κόσμο που δεν έχεις κάνει ακόμα;
Θα απαντούσα «ναι» και στα δύο ερωτήματα. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, δουλεύουμε πάνω σ’ ένα δίσκο SAVIOUR MACHINE, που είναι ότι πιο διαφορετικό έχουμε κάνει. Από την άλλη, την ίδια στιγμή, αν κοιτάξεις την ιστορία των SAVIOUR MACHINE και τα δύο πρώτα μας άλμπουμ, κατά κάποιον τρόπο, ο νέος μας δίσκος είναι μία λογική εξέλιξη του τι θα ακολουθούσε τότε. Έχουμε γεράσει λίγο, αφού είμαστε κοντά στα 50 μας χρόνια, οπότε παίρνουμε τον χρόνο μας. Δεν ξέρω πόσους δίσκους θα μπορέσουμε να βγάλουμε ακόμα, αλλά θέλουμε να βγάλουμε τουλάχιστον έναν ακόμα, που όμως θα είναι πολύ special. Προς το παρόν, έχω μία απογοήτευση για την καθυστέρηση που έχουμε με την παραγωγή αυτού του δίσκου (γέλια), κάτι που έχει να κάνει και με το ότι εγώ ζω στη Γερμανία και το υπόλοιπο σχήμα στην Αμερική, παρότι η τεχνολογία βοηθάει πολύ, αναμφισβήτητα. Δεν βάζουμε κάποιο χρονικό όριο στην ολοκλήρωσή του όμως και σίγουρα θα το κυκλοφορήσουμε όταν νιώσουμε ότι είναι έτσι όπως θέλουμε, ώστε να είναι special. Είχα κουραστεί και παράτησα την μουσική βιομηχανία για πολλά χρόνια και κατά κάποιον τρόπο ορκίστηκα να μην επιστρέψω. Παρόλα αυτά, μόλις πέθανε ο David Bowie, έκανα έναν tribute δίσκο, τραγούδησα στο “Theater equation” των AYREON το 2015, αλλά βασικά είχα αποσυρθεί για πολλά χρόνια και πραγματικά σχεδίαζα να μην επιστρέψω. Κάποια στιγμή όμως, ένιωσα να επιστρέφει το πάθος μου για την μουσική και άρχισα να δουλεύω πάνω σ’ ένα πολύ προσωπικό άλμπουμ, το οποίο μάλλον μιλά για την ιστορία μου…
Θα φτάσουμε σε όλα αυτά με σχετικές ερωτήσεις… Μιας και ανέφερες όμως ότι βγάζετε δίσκο με τους SAVIOUR MACHINE, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν είναι αλήθεια πως ο Devon Graves των PSYCHOTIC WALTZ είναι συμπαραγωγός σου;
Για τον δίσκο των SAVIOUR MACHINE, δεν έχουμε ασχοληθεί ακόμα με το θέμα του παραγωγού. Είναι απολύτως βέβαιο, παρόλα αυτά, πως θα συνεργαστούμε στο σόλο άλμπουμ μου, που θα ονομάζεται “A thousand scars”. Τα τραγούδια είναι σχεδόν όλα έτοιμα και ανυπομονώ να μπούμε με την Ολλανδική μπάντα που με συνοδεύει στο στούντιο, να κάνουμε πρόβες και να ηχογραφήσουμε. Ο Devon Graves θα κάνει παραγωγή και μίξη στο άλμπουμ αυτό. Έχουμε περάσει πάρα πολύ ωραία όσες φορές έχουμε συνεργαστεί.
Το άλμπουμ είπες θα ονομάζεται “A thousand scars”. Ποιος ο λόγος;
Είναι βασισμένο σε μία πολύ απλή ιδέα. Για να έχεις μία ουλή (scar), αυτό σημαίνει πως είχες μία πληγή που έχει γιατρευτεί αρκετά ώστε να γίνει έτσι. Το άλμπουμ λοιπόν, μιλά για τις πληγές που διαμορφώνουν ποιοι είμαστε.
Πόσο σημαντικός έχει υπάρξει ο Arjen Lucassen για την αναβίωση της καριέρας σου; Έχει δηλώσει πως είσαι η πιο συγκλονιστική φωνή που έχει ακούσει, να ξέρεις… Τραγούδησες στο “Human equation”, αλλά και live στο “Theater equation”. Μπορείς να μας πεις την ιστορία πίσω από τις δύο συμμετοχές;
Wow!!! Ξέρω ότι του αρέσει η φωνή μου, αλλά δεν ήξερα πως είχε πει κάτι τέτοιο.
Να ξέρεις ότι αυτό το έχει πει και σε μένα. Όταν είχα πάει στο σπίτι του, να ακούσουμε το “Human equation”, με πήγε στο στούντιο και μου έβαλε να ακούσουμε τη διασκευή που είχατε κάνει στο “Space oddity” του David Bowie. Όταν με ρώτησε αν κατάλαβα ποιος έκανε τα φωνητικά, εγώ έμεινα με ανοιχτό το στόμα και τον ρώτησα πως στο καλό σε βρήκε, που εκείνη την περίοδο ήσουν εντελώς εξαφανισμένος! Θα ήθελα εσύ να μου πεις τα υπόλοιπα, όμως!
Πρώτα απ’ όλα, οφείλω να πω πως είναι ένας τρομερός gentleman κι ένας χαρισματικός μουσικός. Νιώθω ευγνώμων που έχω καταφέρει να δουλέψω μαζί του δύο φορές. Το 2004, μου έδωσε μία μεγάλη ευκαιρία να αποτραβηχτώ από το make-up και την περσόνα που είχα υιοθετήσει στους SAVIOUR MACHINE και με έβαλε στο cast των τραγουδιστών του. Για εμένα, ήταν μία απελευθέρωση και μου έβαλε κάτι μέσα μου, που δεν έχει φύγει από τότε. Μπόρεσα να δω διαφορετικά τα πράγματα όταν βγήκα από την περσόνα του Eric Clayton, του τραγουδιστή των SAVIOUR MACHINE κι έγινα μία φωνή ανάμεσα σε άλλες. Ήταν μοναδική ευκαιρία, ο δίσκος ήταν καταπληκτικός και μπόρεσα να γνωρίσω και να κάνω φιλίες με άλλους, εξαιρετικούς τραγουδιστές όταν παρουσιάσαμε τον δίσκο live, αφού κάναμε πρόβες για δύο εβδομάδες σχεδόν για όλη τη διάρκεια της ημέρας. Κάποιες απ’ αυτές τις φιλίες, είναι φιλίες ζωής πλέον. Πρέπει να ξαναπώ πόσο ευγνώμων είμαι στον κύριο Lucassen για την τιμή που μου έκανε να είμαι μέρος της δουλειάς του.
Οι SAVIOUR MACHINE πήραν το όνομά τους από το ομώνυμο τραγούδι του David Bowie. Ο Arjen Lucassen είναι επίσης μεγάλος οπαδός του. Μήπως σε δελέασε λέγοντάς σου ότι θα ηχογραφήσετε και μία διασκευή στο “Space oddity”;
(γέλια) Να σου πω τι έγινε λοιπόν… Είχα φτάσει στο στούντιό του μετά από μία υπερατλαντική πτήση πολλών ωρών και ήμουν πολύ κουρασμένος. Κάποια στιγμή τον είδα να δουλεύει αργά το βράδυ στο στούντιο και του είπα μήπως ήθελε να ηχογραφήσουμε κάτι, έτσι για να ζεσταθούμε. Λίγες ώρες αργότερα, είχαμε ολόκληρο το άλμπουμ!!! Εγώ του έλεγα να κάνουμε κάποια ακόμη take, εκείνος όμως λάτρευε αυτά που γράψαμε και μου ζητούσε να προχωρήσουμε. Τελειώσαμε λοιπόν πάρα πολύ γρήγορα και μία μέρα πριν πάρω τον δρόμο της επιστροφής, μου ζήτησε να ηχογραφήσουμε τη διασκευή εκείνη. Μπορούσα να πω όχι; (γέλια) Πλέον, είμαι σε θέση να πω ότι αυτή η διασκευή, μου έδωσε το «πάτημα», να κάνω το άλμπουμ διασκευών στον David Bowie με τον αδερφό μου, το 2017. Όταν κάνεις διασκευές σε καλλιτέχνες όπως ο Bowie ή οι BEATLES, πατάς σε ιερό έδαφος και πρέπει να είσαι πάρα πολύ προσεχτικός στον τρόπο που προσεγγίζεις το υλικό.
Το 2017, λοιπόν, ηχογράφησες έναν δίσκο διασκευών στον David Bowie, μαζί με τον αδερφό σου. Πως συνέβη αυτό; Σας ενέπνευσε ο θάνατος του καλλιτέχνη;
Πάρα πολύ… Όταν τραγούδησα στο “Theater equation” το 2015, ένιωσα να μου έρχεται το πάθος για την μουσική με πολύ έντονο τρόπο. Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2016, ο David Bowie πέθανε και θα σου πω την αλήθεια, ποτέ δεν είχα νιώσει τόση στεναχώρια από τον θάνατο κάποιου διάσημου. Ένιωσα σαν να είχα χάσει ένα μέλος της οικογένειάς μου. Είχε παίξει τόσο σημαντικό ρόλο στην εφηβεία μου και ήξερα την μουσική που είχε βγάλει στα 70’s απ’ έξω κι ανακατωτά. Όταν βρισκόμουν με τον αδερφό μου, συνεχώς εμφανιζόταν στις κουβέντες μας το όνομα του David Bowie και αποφασίσαμε τελικά, να κάνουμε έναν δίσκο που να ηχογραφούμε ένα κομμάτι από κάθε δίσκο που έβγαλε στα 70’s και 80’s. Ήταν μία διαδικασία κάθαρσης και για τους δυο μας, ήρθαν και τα υπόλοιπα μέλη των SAVIOUR MACHINE κι έπαιξαν και ξαφνικά, γίναμε και πάλι κανονικό συγκρότημα! Τελικά λοιπόν, ο θάνατος του David Bowie, φαίνεται ότι ήταν ο πιο σημαντικός παράγοντας στην επανένωση των SAVIOUR MACHINE.
Πως είναι η υγεία σου; Είχες ανεβάσει ένα video πριν 10 χρόνια περίπου, όπου κυριολεκτικά ανακοίνωνες ότι θα εξαφανιζόσουν και κάτι παρόμοιο έγινε ουσιαστικά. Είχες ένα διαζύγιο, μία διάγνωση για καρκίνο… Πως είσαι τώρα, αλήθεια;
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το ειλικρινές σου ενδιαφέρον, αδερφέ! Είμαι ευλογημένος να είμαι πολύ υγιής τα τελευταία 4-5 χρόνια. Πριν 10 χρόνια ήμουν σίγουρα στην χειρότερη και πιο απελπισμένη στιγμή της ζωής μου και χαίρομαι που νιώθω πως αυτές οι στιγμές μου φαίνονται σαν να ήταν σε μία διαφορετική ζωή… Το video αυτό που λες, που είχα ανεβάσει το 2009, είχε τραβηχτεί σε μία πολύ δύσκολη περίοδο, όπου έπαιρνα ηρωίνη, ήμουν άρρωστος, είχα καρκίνο, είχα διάφορα θέματα ψυχικής υγείας, πολύ βαριά μορφή κατάθλιψης, με βίαια ξεσπάσματα, πολύ περίεργη συμπεριφορά και γενικότερα ψυχωτικές καταστάσεις. Όπου και να πήγαινα, οι γιατροί μου έδιναν χάπια κι έφτασα σε σημείο να παίρνω 16-17 χάπια την ημέρα και να είμαι σαν ζόμπι, ακροβατώντας ανάμεσα στα Prozak, τα Xanax και όλες τις μορφές ηρωίνης κι όπως καταλαβαίνεις πέρασα πολύ δύσκολα τα επόμενα χρόνια… Αυτά περιγράφω στο νέο άλμπουμ που κυκλοφορούμε με τους NINE. Σ’ ευχαριστώ όμως πάλι για το ενδιαφέρον σου για την υγεία μου. Αυτή τη στιγμή νιώθω πιο χαρούμενος και πιο υγιής από ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή μου.
Για να κάνουμε μία ανακεφαλαίωση, περιμένουμε λοιπόν έναν δίσκο από τους ERIC CLAYTON and the NINE κι έναν από τους SAVIOUR MACHINE, χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος χρόνος κυκλοφορίας…
Αυτό ακριβώς. Δεν υπάρχει χρόνος κυκλοφορίας για κανένα από τα δύο άλμπουμ. Για τους ERIC CLAYTON and the NINE πάντως, μόλις τελειώσει η σύνθεση, θα μαζευτούμε πολύ σοβαρά στο στούντιο να κάνουμε καλές πρόβες και να παίξουμε κάποιες συναυλίες. Θα ακούσεις 3-4 τραγούδια μας στις συναυλίες μας στην Ελλάδα απ’ αυτόν το δίσκο. Θέλω πραγματικά να δω τον χαρακτήρα αυτών των κομματιών σε live καταστάσεις προτού μπούμε να τα γράψουμε στο στούντιο. Θέλω να έχουν λίγη ζωή αυτά τα κομμάτια σε live καταστάσεις και λίγο χώρο να αναπνεύσουν, προτού μπούμε και ηχογραφήσουμε. Το ακριβές πλάνο μου, λέει ότι αμέσως μόλις γυρίσουμε από την Ελλάδα, θα σοβαρέψουν τα πράγματα σχετικά με τις ηχογραφήσεις. Θα κάτσουμε με τον Devon Graves να βάλουμε κάτω τους χρόνους μας, με τις οικογένειές μας, τις περιοδείες, τα project και θα βρούμε δύο μήνες να ολοκληρώσουμε τη δουλειά μας.
Πέρα από αυτά τα 3-4 καινούργια τραγούδια, τι να περιμένουμε από τις επερχόμενες συναυλίες στην Ελλάδα;
Αυτό που προγραμματίζουμε, είναι ένα δίωρο show που σε κάθε πόλη θα είναι το ίδιο και θα έχει 90 λεπτά από τα “Saviour machine I” και “Saviour machine II” και τα υπόλοιπα 30 λεπτά θα είναι καινούργια κομμάτια και 1-2 διασκευές.
Έχεις καταλάβει πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας να κάνεις τόσο μεγάλο ντόρο, όσο είχες κάνει στην αρχή της καριέρας σου, έστω και σε πιο underground επίπεδο;
Ξέρεις κάτι; Μου έχεις κάνει κάποιες ερωτήσεις που πραγματικά με απασχολούν πάρα πολύ και τις συζητάω με τον αδερφό μου και πολλούς δικούς μου ανθρώπους. Σ’ ευχαριστώ πολύ. Κοίτα να δεις λοιπόν τι σκέφτομαι εγώ… Φαντάσου ο Freddie Mercury να είχε γεννηθεί πριν από 20 χρόνια και οι QUEEN να ξεκινούσαν να παίζουν τώρα. Είναι πολύ λυπηρό αλλά πραγματικά δεν έχω ιδέα πόσο επιτυχημένοι θα μπορούσαν να είναι… Νομίζω ότι για να έχεις μία ποιότητα που να αντέχει στον χρόνο και να έχεις διαχρονική επιτυχία, όπως έχουν καλλιτέχνες σαν τους BEATLES, PINK FLOYD, LED ZEPPELIN, BLACK SABBATH, Jimi Hendrix, David Bowie, οι οποίοι δημιούργησαν είδη μουσικής κι επηρέασαν μυριάδες καλλιτέχνες πρέπει να έχεις αρχικά το σωστό timing. Να συμπέσουν όλα αυτά τα πράγματα που χρειάζονται μαζί και να συμβεί κάτι τρομερό. Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να υπήρχε περίπτωση κάποιοι απ’ αυτούς τους καλλιτέχνες να υπήρχε τελικά κόσμος που να μην τους είχε ακούσει και να μην είχε αλλάξει η ζωή τους.
Τα πρώτα σας άλμπουμ είναι πολύ δύσκολο να τα βρει πλέον κανείς. Έχετε σκεφτεί να κάνετε remix, remaster και να τα επανακυκλοφορήσετε ή είναι περίπλοκο με την MCM και τη Massacre;
Ξέρεις κάτι; Κάνεις πολύ καλή δουλειά φίλε μου και φρόντισε να συνεχίσεις να την κάνεις για πολλά χρόνια ακόμα. Το σκέφτομαι αυτή τη στιγμή σίγουρα. Πέρυσι ήταν η 25η επέτειος του “Saviour machine I” και φέτος είναι η 25η του “Saviour machine II”. Πρέπει να μιλήσω με τους ανθρώπους στη Massacre, τους ανθρώπους που μπλέκονται με τα παλιά licensing deals και να δω αν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
Πολύ ωραία. Ανυπομονώ να τα πούμε από κοντά. Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη.
Εγώ ευχαριστώ πολύ, πέρασα υπέροχα. Μπορεί να την κανονίζαμε πάνω από ένα χρόνο, αλλά τελικά βρήκαμε την κατάλληλη περίσταση.
Σάκης Φράγκος (με βοήθεια στις ερωτήσεις από τον Φραγκίσκο Σαμοΐλη και τον Δημήτρη Τσέλλο)
