Οι πολυαγαπημένοι SCORPIONS βρέθηκαν ξανά στη χώρα μας για μία ακόμη συναυλία που όπως και όλες οι προηγούμενες ήταν εντυπωσιακή και θα μείνει βαθιά χαραγμένη στις μνήμες όλων που είχαν την τύχη να παραβρεθούν στην Πλατεία Νερού εκείνο το βράδυ. Ο εορτασμός 50 χρόνων από την ίδρυση του συγκροτήματος από τον Rudolf Schenker σε συνδυασμό με την περσινή κυκλοφορία του “Return to forever” αποτελούν τη βάση μιας ακόμη περιοδείας για τους Γερμανούς οι οποίοι μάλλον έχουν ανακαλύψει κάποιο ελιξίριο νεότητας!
Από νωρίς ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται στο χώρο όπου ο Γιώργος Γάκης με τη μπάντα του, τους TROUBLEMAKERS, ανέβηκε στη σκηνή λίγο μετά τις 7:00 και για μία περίπου ώρα κατάφερε με σχετική άνεση να «ζεστάνει» τον κόσμο με τις διασκευές κλασικών τραγουδιών. Η εκκίνηση με τις πολύ καλές εκτελέσεις των “Burn” (DEEP PURPLE), “Give me all your love” (WHITESNAKE) και “Have a nice day” (BON JOVI) άρεσε στον κόσμο ο οποίος τραγουδούσε μαζί με τον πάντα άνετο στη σκηνή Γιώργο Γάκη. Η συνέχεια με διασκευές σε DOORS, PINK FLOYD, ELVIS PRESLEY, LED ZEPPELIN ήταν εξίσου καλή ενώ η αλήθεια είναι ότι θα θέλαμε να ακούσουμε 1-2 κομμάτια περισσότερα από την προσωπική δισκογραφία του Γάκη ο οποίος επέλεξε μονάχα τα “Street of broken dreams” και “Μη με κοιτάς” από την τελευταία του δουλειά “Too much ain’t never enough”.
Σάκης Νίκας
Σχεδόν στην προκαθορισμένη ώρα έναρξης, ανέβηκαν στην σκηνή οι FIREWIND, ένα σχήμα που μετά από δισκογραφική απουσία 4 ετών, θα εμφανίζονταν μπροστά στο Ελληνικό κοινό που σαφώς ανυπομονούσε να τους δει. Οι προσδοκίες μεγάλες αλλά και η αγωνία επίσης για το πώς θα έλεγε ο νέος τραγουδιστής τις συνθέσεις που έχει αγαπήσει ο κόσμος. Το βιογραφικό του νέου frontman Henning Basse είναι πλούσιο σε συμμετοχές αλλά και πάλι αυτό δεν «λέει» κάτι. Το σημαντικό είναι μια νέα φωνή να δέσει με το σύνολο. Δυστυχώς η δεύτερή του εμφάνιση επί Ελληνικού εδάφους δεν στέφτηκε με επιτυχία. Ευτυχώς όχι με υπαιτιότητα δική του αλλά στο σύνολο του σχήματος. Τα 45 λεπτά που ήταν στο σανίδι η μπάντα, αν την έβλεπες πρώτη φορά, σου έδινε την εικόνα νεοφερμένου σχήματος και όχι ενός πλήρως αναγνωρισμένου σε όλο τον κόσμο με ήδη 7 κυκλοφορίες στο ενεργητικό της.
Καταρχήν για άγνωστο –τουλάχιστον σε μένα, εκτός αν ανακοινώθηκε κάτι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές- λόγο έπαιξαν 15 λεπτά λιγότερα από το προκαθορισμένο χρόνο. Έπειτα όλο το σχήμα ήταν λες και έπρεπε να παίξουν σώνει και ντε, ενώ δεν ήθελαν και το έκαναν «αγγαρεία» απλά για να τιμήσουν την όποια συμφωνία. Ανά στιγμές έδειχναν ελαφρώς ασύνδετοι, μη «πατώντας καλά» ή έκαναν λαθάκια που δεν μας είχαν συνηθίσει στο παρελθόν. Έχω παρακολουθήσει και άλλες εμφανίσεις των FIREWIND, και σε κάθε μια εξέπεμπαν μια αύρα και μια δύναμη επί σκηνής, κάτι που δεν υπήρχε σε καμία στιγμή της εν λόγω ζωντανής παρουσίας τους. Δυστυχώς δεν είχαν τον ήχο που θα έπρεπε σύμμαχο τους και έτσι σχεδόν σε όλη την διάρκεια από τα ηχεία έβγαινε μια βαβούρα και μουντάδα που δεν σε άφηνε να ευχαριστηθείς τα τραγούδια. Ίσως αυτός να ήταν ο πιο σημαντικός λόγος της μέτριας εμφάνισής τους. Διάλεξαν ένα ασφαλές set list μόνο με τα πολύ γνωστά τους τραγούδια αλλά τα ερμήνευσαν πιο πολύ «επαγγελματικά» παρά με ψυχή, δείχνοντας ότι μάλλον δεν ήταν προετοιμασμένοι σωστά για το συγκεκριμένο live.
Από την άλλη ο νέος frontman άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Το μόνο που του λείπει είναι να κάνει ζωντανές εμφανίσεις με τους υπόλοιπους για να «δέσει». Κατά τα άλλα έχει όλα τα φόντα για να πρωταγωνιστήσει στο σχήμα αν και εκείνη την βράδια δεν έδωσε το 100% του ταλέντου του συγκρινόμενος με ότι έχει κυκλοφορήσει με άλλα σχήματα. Σίγουρα όμως και «κοιτώντας την αγορά» είναι μεταγραφή από το πάνω ράφι έχοντας πολλές περγαμηνές και περίσσιο ταλέντο. Για μένα ταιριάζει πιο πολύ η φωνή του στο στυλ των συνθέσεων και του μουσικού ύφους των FIREWIND από τον προκάτοχό του Apollo Papathanasio. Βεβαίως ο χρόνος θα μας δείξει τα πάντα. Και για το νέο τραγουδιστή αλλά και για το σχήμα γενικότερα αν ήταν μια απλά κακή παρένθεση ή συμβαίνει κάτι άλλο. Ίδωμεν….
Το πλήρες set list ήταν
Into The Fire/ Head Up High/ Destination Forever/ World On Fire/ The Fire And The Fury/ Few Against Many/ Mercenary Man/ Falling To Pieces/ I Am The Anger
Θοδωρής Μηνιάτης
Στις 10:15 τα φώτα κλείνουν και οι SCORPIONS εμφανίζονται μέσα σε γενικό πανζουρλισμό από κάτω. Η τεράστια σκηνή συνοδευόταν από τρεις γιγαντοοθόνες εκ των οποίων η κεντρική κάλυπτε όλο σχεδόν το background ενώ το drum kit του Mikkey Dee ήταν τοποθετημένο ψηλά σε ένα drum riser που στη συνέχεια του live τον ανέβασε ακόμη ψηλότερα για ένα εντυπωσιακό drum solo. Οι πρώτες νότες από το “Going out with a bang” δίνουν το έναυσμα και αμέσως καταλαβαίνουμε ότι οι Γερμανοί έχουν επιφυλάξει μία απίστευτη βραδιά για όλους μας! Και δεν χρειάστηκαν παρά μόνο λίγα λεπτά για να πάρει…φωτιά η Πλατεία Νερού αφού το δεύτερο κομμάτι δεν ήταν άλλο από το υπερκλασικό “Make it real” προκαλώντας ρίγη ενθουσιασμού στους πάντες με την αξέχαστη εισαγωγή του. Η φωνή του Klaus Meine είναι εκνευριστικά αψεγάδιαστη, η σκηνική παρουσία του αιώνια έφηβου Schenker και η ρυθμική κιθάρα του αποτελούν μόνιμο highlight, τα άψογα solos και το μόνιμο χαμόγελο του Matthias Jabs είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας συναυλίας των SCORPIONS, το στιβαρό μπάσο του Pawel Maciwoda και ο οδοστρωτήρας Mikkey Dee (ή ΜΙΚΗ ΝΤΥ, όπως έγραφε το μπλουζάκι του) σε κερδίζουν με τη μία! Τα hits εναλλάσσονταν το ένα πίσω από το άλλο, με τους SCORPIONS να κάνουν ένα flashback/medley στη δεκαετία του 70 και τα χρόνια με τον Uli Jon Roth ενώ το τελευταίο άλμπουμ να αντιπροσωπεύεται από 4 συνολικά κομμάτια (όπως θα διαβάσετε και στο αναλυτικό set list στο τέλος).
Δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση όσον αφορά το τεχνικό σκέλος του live. Η φανταστική κάλυψη με τις κάμερες σε συνδυασμό με τα εντυπωσιακά γραφικά/videos που προβάλλονταν στις γιγαντοοθόνες έδιναν μία επιπλέον ώθηση στο ήδη φανταχτερό show των SCORPIONS. Όσον αφορά την συνολική απόδοση της μπάντας, άγγιξε ξανά το τέλειο και δεν έφυγε κανένας απολύτως παραπονούμενος από το live. Εκεί που θέλω να σταθώ είναι στη συμμετοχή του κόσμου ο οποίος τραγουδούσε με όλη του τη δύναμη τους στίχους από τους κλασικούς ύμνους των SCORPIONS ενώ δε νομίζω ότι υπήρχε καλύτερο συναίσθημα για μένα προσωπικά από το να βλέπω πιτσιρικάδες 16-17 χρονών να ξέρουν απέξω όλα τα κομμάτια των Γερμανών και να τους «μιλούν» συνθέσεις που γράφτηκαν δεκαετίες προτού γεννηθούν. Αυτή είναι η δύναμη της μουσικής, η δύναμη του rock n’ roll, η δύναμη των SCORPIONS. Ένα μοναδικό συναίσθημα αισιοδοξίας, χαράς, θετικής ενέργειας ήταν διάχυτο καθ’όλη τη διάρκεια του live και αυτό είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας και που στο τέλος της ημέρας μένει.
Οι μίζεροι και πάντα κακοπροαίρετοι ας κοροϊδεύουν πίσω από την οθόνη του υπολογιστή τους για το αν αυτή ήταν η τελευταία συναυλία των SCORPIONS στη χώρα μας. Άλλωστε, το facebook έχει κάνει τους πάντες ειδικούς επί παντός επιστητού. Οι χιλιάδες φίλοι των SCORPIONS πέρασαν μία ακόμη τέλεια βραδιά με το αγαπημένο τους συγκρότημα το οποίο έδωσε ξανά το 110% πάνω στη σκηνή. Ξέρετε πολλά συγκροτήματα εκεί έξω που διατηρούν ένα τόσο υψηλό επίπεδο απόδοσης; Δε νομίζω…
Set List: “Going out with a bang”, “Make it real”, “The zoo”, “Coast to coast”, “Top of the bill/ Steamrock fever/ Speedy’s comin’/ Catch your train” (Medley), “We built this house”, “Delicate dance (Jabs solo)”, “Always somewhere/ Eye of the storm/ Send me an angel (Medley)”, “Wind of change”, “Rock n’ roll band”, “Dynamite”, “Blackout”, “No one like you”, “Big city nights”, “Still loving you”, “Rock you like a hurricane”
Σάκης Νίκας
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
