Το “Revolution DNA” ήταν το τελευταίο πόνημα των SEPTIC FLESH την δεκαετία του ’90 (1999), μετά από τέσσερα, απόλυτα επιτυχημένα άλμπουμ. Επίσης, έμελε να είναι ο τελευταίος δίσκος που κυκλοφόρησαν υπό τη στέγη της Γαλλικής Holy Records, μίας εταιρίας που αν μη τι άλλο τους ανέδειξε.
Η Season Οf Μist, έχοντας ήδη επανακυκλοφορήσει και τους τέσσερεις προηγούμενους δίσκους (“Mystic places of dawn”, “Έσοπτρον”, “Ophidian wheel” και “A fallen temple”), προχώρησε και σε αυτή του “Revolution DNA”, που μάλλον κλείνει αυτό τον κύκλο των επανακυκλοφοριών.
Ο συγκεκριμένος δίσκος έχει μία σημαντική διαφορά σε σχέση με τους προκατόχους του. Drummer με σάρκα και οστά, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Άκη Καπράνο, αφού μέχρι τώρα η μπάντα χρησιμοποιούσε μόνο drum machine. Οι SEPTIC FLESH ταξιδεύουν στη Σουηδία για να ηχογραφήσουν το δίσκο στο studio του πασίγνωστου παραγωγού Fredrik Nordström (ARCH ENEMY, AT THE GATES, DARK TRANQUILLITY, IN FLAMES κ.ά.), ο οποίος με την παραγωγή του, έδωσε μία νέα πνοή στον ήχο τους. Βέβαια, για αυτό ευθύνεται πάνω από όλα η ίδια η μπάντα, αφού άλλαξε αρκετά πράγματα. Στο δίσκο δε θα ακούσουμε γυναικεία φωνητικά όπως στο παρελθόν, αλλά θα έχουμε την εναλλαγή σε ακραία και καθαρά μεταξύ Σπύρου και Σωτήρη αντίστοιχα. Ο ήχος είναι πιο μοντέρνος, ξεφεύγοντας κάπως από το doom feeling, ενώ ιδίως η lead κιθάρα έχει αρκετή heavy metal προσέγγιση. Οι ταχύτητες και πάλι ποικίλουν, αφού υπάρχουν και αργά και γρήγορα κομμάτια, με τη χαρακτηριστική lead του Σωτήρη να έχει τον πρώτο λόγο. Το άλμπουμ διαχέεται από αρκετά πειραματική ατμόσφαιρα με goth/industrial υφή και με πολλά εφέ στα φωνητικά. Το “Revolution DNA” στιχουργικά, όπως φυσικά προδίδει και ο τίτλος, είναι μία ωδή στην επιστήμη και στην εξέλιξη.
Χαρακτηριστικό κομμάτι του δίσκου, που ακόμη και μετά από 17 χρόνια (τι λες τώρα… σαν χθες θυμάμαι που το αγόρασα από το Rock City), λατρεύεται λες και βγήκε χθες, είναι το εναρκτήριο του δίσκου, “Science”. Πέρα από αυτό, “DNA”, “Little music box”, “The nephilim sons” και “Telescope”, είναι τα τραγούδια που ξεχωρίζουν, λόγω κολληματικών riffs και χαρακτηριστικής ατμόσφαιρας. Παρόλα αυτά, ο δίσκος με 10 κομμάτια θα ήταν πιο συμπαγής, αφού 2-3 τραγούδια είναι πιο «αδύναμα» σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Η επανακυκλοφορία του άλμπουμ, περιέχει και τρία bonus κομμάτια και συγκεκριμένα τα “Misery’s king”, “The thief of innocence” και τη γαλλική έκδοση του “Telescope” (η οποία δε μου αρέσει… καθόλου όμως). Επίσης, όπως και στις προηγούμενες επανακυκλοφορίες, έχει νέο, πολύ καλό εξώφυλλο, το οποίο δεν είναι του Σπύρου (σοκ!), αλλά του Adrien Bousson.
Το “Revolution DNA”, ήταν και είναι ένας πολύ καλός δίσκος, χωρίς να ξεπερνά τουλάχιστον τα “Έσοπτρον” και “Ophidian wheel” κατά τη γνώμη μου. Χαρακτηριστικότατα τραγούδια, τα οποία ακούγονται με την ίδια όρεξη ακόμα και μετά από τόσα χρόνια. Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχει κάποιος οπαδός των SEPTIC FLESH εκεί έξω, ο οποίος δεν έχει στη συλλογή του αυτή τη δουλειά. Αν όχι, να η ευκαιρία!
8/10
Γιώργος Δρογγίτης
