“Extreme primitives”
Οι SEPTICFLESH ετοιμάζονται για τις επερχόμενες συναυλίες τους σε Αθήνα (21/10) και Θεσσαλονίκη (22/10) μαζί με τους απόλυτους Σουηδούς death metallers, HYPOCRISY, τους THE AGONIST και τους HORIZON IGNITED. Ο Φανούρης Εξηνταβελόνης συνομίλησε με τον Σωτήρη Βαγενά, που κάνει τα καθαρά φωνητικά και είναι υπεύθυνος για τους στίχους και τα είπαν κυρίως για το πρόσφατο άλμπουμ των Ελλήνων extreme symphonic metallers, με τίτλο “Modern primitive”, που έχει αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Καλησπέρα Σωτήρη! Ελπίζω να είσαι καλά; Ας ξεκινήσουμε με το καινούργιο άλμπουμ, “Modern primitive”. Γιατί άργησε πέντε χρόνια να βγει; Η τελευταία στούντιο δουλειά σας ήταν το 2017, έχουμε ένα κενό 5 ετών μεταξύ τους.
Καλησπέρα! Όλα καλά, ελπίζω και εσύ! Τα αρχικά πλάνα ήταν να βγει πολύ νωρίτερα το άλμπουμ, βέβαια είχαμε και την κυκλοφορία του live που ήταν και αυτό σημαντικό και θέλαμε να το παρουσιάσουμε σωστά, γιατί ήταν και η πρώτη φορά που παίξαμε live με μία πραγματική ορχήστρα μαζί μας, οπότε ήταν προγραμματισμένο να γίνει πρώτα αυτό και μετά να προχωρήσουμε με την νέα κυκλοφορία, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση πέσαμε πάνω στην πανδημία. Δηλαδή με το που ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις αμέσως άρχισαν να βγαίνουν τα μέτρα, ξεκίνησαν μετά τα lockdown και επί της ουσίας επειδή εμείς ηχογραφούμε σε τρία διαφορετικά στούντιο σε τρεις διαφορετικές χώρες, όπως καταλαβαίνεις είχαμε πάρα πολλά θέματα που έπρεπε να λυθούν. Ειδικά όσον αφορά τα συμφωνικά μέρη, τα οποία ήταν με 100 άτομα ορχήστρα που πρέπει να ηχογραφήσουν ταυτόχρονα και ξέρεις, κάθε φορά με διαφορετικές οδηγίες και κατευθύνσεις, οπότε έπρεπε να το παγώσουμε το θέμα και έτσι περιμέναμε μετά την βέλτιστη στιγμή που θα μπορούσαμε να έχουμε το καλύτερο recording, γιατί δεν θέλαμε με τίποτα να συμβιβαστούμε και να κάνουν τα πράγματα απρόσεκτα, μιας και ήταν πολύ σημαντικό για μας αυτό το άλμπουμ. Οπότε το ένα έφερε το άλλο και μετά υπήρξαν και επιπλέον καθυστερήσεις, γιατί όταν ξεκινήσει κάτι και αρχίζει να καθυστερεί πάει αλυσιδωτά. Είχαμε κανονίσει με τον παραγωγό ο οποίος ήταν ελεύθερος αρχικά, μετά έπρεπε να ασχοληθούμε με όλα αυτά τα κανάλια που χρησιμοποιούμε, μιλάμε πραγματικά για πάρα πολλά κανάλια. Εμείς τρέχαμε με όλες τις δουλειές και μετά ήταν και το τμήμα της παραγωγής και δεν θέλαμε να κάνουμε την παραγωγή σπαστά. Θέλαμε να την κάνουμε ενιαία για να έχουμε ένα ενιαίο αποτέλεσμα και όχι να κάνουμε ένα κομμάτι από δω και ένα κομμάτι από κει. Δεν θέλαμε με τίποτα να συμβιβαστούμε και να γίνουν τα πράγματα πιεσμένα, γιατί πέρα από όλη την προετοιμασία είναι και το πρώτο μας άλμπουμ με την Nuclear Blast. Οπότε χάσαμε πάλι χρόνο στο σημείο που είχε ξεκινήσει ο παραγωγός να μας δίνει κάποιες ιδέες που είχε. Αλλά ήταν αδύνατο τόσο πολύπλοκο εγχείρημα να γίνει από εξ αποστάσεως έπρεπε να πάμε και εμείς, να είμαστε και εμείς παρόντες. Είχαμε κανονίσει εν τω μεταξύ παράλληλα να κάνουμε και τα video clips. Δηλαδή πάρα πολλά πράγματα να γίνουν σε συγκεκριμένες ημερομηνίες.
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από την νέα στέγη των SEPTICFLESH; Πρόκειται για τη μεγαλύτερη εταιρία που καλύπτει αυτά τα μουσικά είδη και το συμβόλαιο σας με την Blast, είναι και τρόπον τινά μια επιπλέον αναγνώριση. Ποιες είναι οι εντυπώσεις από την καλύτερη δυνατή εταιρεία στην οποία θα μπορούσατε να βρίσκεστε αυτήν τη στιγμή;
Κατ’ αρχάς, μου έκανε τρομερή εντύπωση το ποσό ανθρώπινοι είναι, γιατί ακριβώς επειδή είναι πάρα πολύ μεγάλη εταιρεία περιμέναμε να δούμε ανθρώπους μαζεμένους, κλειστούς. Είδαμε ακριβώς το αντίθετο είδαμε μία ολόκληρη ομάδα από ανθρώπους, γιατί όπως καταλαβαίνεις μια τόσο μεγάλη εταιρεία δεν είναι ένας άνθρωπος, είναι πολλοί άνθρωποι και ο καθένας είναι και σε ένα τομέα. Υπάρχουν δηλαδή οι υπεύθυνοι πάνω – πάνω στον τομέα, μετά υπάρχουν κάποιοι άλλοι και πάει λέγοντας. Οπότε φτάσαμε να μιλάμε κάποια στιγμή με 10 άτομα παράλληλα, παρόλα αυτά όμως, έβγαινε αμεσότητα στην επικοινωνία. Είναι άλλωστε Γερμανική εταιρεία και είναι και πάρα πολύ τυπική, οργανωμένη, δηλαδή έχουνε πλάνα τα οποία ακολουθούνται. Παράλληλα μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί τους ανά πάσα στιγμή, ανά πάσα ώρα να πας και να τους πεις ότι κάτι ότι δεν σου αρέσει και να σου το αλλάξουν επί τόπου. Υπάρχει πάρα πολύ αμεσότητα στην επικοινωνία μας, δεν είναι καθόλου δηλαδή η επικοινωνία τυπική και απόμακρη και δεν ξέρω τι. Μας έχουν φερθεί πάρα πολύ φιλικά μας έχουνε πει τα καλύτερα λόγια και ειλικρινά από το πρώτο λεπτό ανεβήκαμε ψυχολογικά γιατί είναι μία τόσο μεγάλη εταιρεία που πραγματικά είχε σκύψει πάνω στους SEPTICFLESH. Βγάζαμε ας πούμε video clip και μας έβαζαν πάνω-πάνω στο κανάλι τους στο ΥouΤube. Μιλάμε για ένα κανάλι τώρα με χιλιάδες συνδρομητές. Τρομερή προώθηση και γενικά στήριξη. Είμαστε πάρα πολύ εντυπωσιασμένοι και γενικά πολύ ευχαριστημένοι. Τουλάχιστον από την αρχή δηλαδή, φαίνεται ότι πάει πάρα πολύ καλά το πράγμα.
Σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων, φαντάζομαι ότι ουσιαστικά θα σας δώσουν και εκεί μεγαλύτερη ώθηση. Από καλύτερες θέσεις σε φεστιβάλ, μέχρι νέες συνεργασίες και τα λοιπά, ισχύει κάτι τέτοιο;
Ναι ισχύει γιατί επί της ουσίας έχουν πάρα πολλές μεγάλες μπάντες. Οπότε εκ των έσω έχουμε ανοιχτή επικοινωνία και μπορούμε να συνεργαστούμε με όλες τις μπάντες που είχε η εταιρεία. Αυτό από μόνο του ανοίγει τα περιθώρια, κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Ήδη υπάρχει επικοινωνία σε τελείως διαφορετικό επίπεδο πλέον με άλλα συγκροτήματα και με άλλους καλλιτέχνες και ήδη έχουμε οργανώσει την πρώτη συνεργασία μας για το Σεπτέμβριο που θα παίξουμε με τους HYPOCRISY που είναι ένα πολύ μεγάλο συγκρότημα και θα περάσουμε από Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Βέβαια και στο παρελθόν είχαμε κάποια επαφή με τον Peter, αλλά παρόλα αυτά είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να έρθουμε σε επικοινωνία με τόσο μεγάλες μπάντες. Συζητάμε και με άλλες μπάντες που δεν θέλω να αναφέρω αυτή τη στιγμή και μάλιστα υπό όρους που στο παρελθόν δεν θα μπορούσα να το πιστέψω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε. Εννοείται ότι όταν είσαι σε μία μεγαλύτερη εταιρεία και η ίδια εταιρία πρέπει να σε στηρίζει γιατί και αυτό είναι σημαντικό. Μπορεί να είσαι σε μία μεγάλη εταιρεία και να μη σου δίνει καθόλου σημασία έτσι; Όχι, πραγματικά βλέπουμε ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα προς το θετικότερο για μας και περιμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια.
Επιστρέφοντας στο καινούργιο άλμπουμ, για κάποιους θεωρείται ως διάδοχος του προηγούμενου. Με τους στίχους να είναι πάντα δικοί σου, πιστεύεις ότι υπάρχει άμεση συνάφεια μεταξύ των δύο δίσκων; Αυτών που αφηγούνται, μουσικά και στιχουργικά;
Κάθε φορά που βγαίνει ένα καινούργιο άλμπουμ, προφανώς και δεν ακυρώνουμε το προηγούμενο και ξεκινάμε πάλι από το μηδέν, υπάρχει μία συνέχεια. Εμείς κάθε φορά που δημιουργούμε ένα δίσκο επί της ουσίας επιχειρούμε να φτιάξουμε κάτι καλύτερο από ότι έχουμε φτιάξει στο παρελθόν. Έτσι βλέπουμε τον προηγούμενο δίσκο σαν αντίπαλο μας. Και το “Codex omega” ήταν ένας αντίπαλος που πρέπει να πω ότι στην αρχή, όταν ξεκινήσαμε τη διαδικασία, ήταν πραγματικά δύσκολος αντίπαλος για να το ξεπεράσουμε, αφού έπρεπε εμείς οι ίδιοι να το κατακτήσουμε πρώτα. Αυτό είναι δύσκολο επειδή υπάρχει αυτοκριτική ξεκινώντας, υπάρχει η πίεση του να σκεφτείς κάτι καινούργιο. Θεωρώ ότι βάλαμε αρκετά καινούργια στοιχεία και στο νέο άλμπουμ, όπως πολλά εγχώρια όργανα. Έχει τη δική του προσωπικότητα. Φυσικά υπάρχει μία σύνδεση με το “Codex omega”. Θεματολογικά βέβαια, δεν θα έλεγα ότι υπάρχει άμεση σύνδεση, είναι ένα καινούργιο κεφάλαιο και κυρίως επειδή επηρεάζεται πάρα πολύ από τις σημερινές καταστάσεις οι οποίες πέρασαν μέσα μου βιωματικά, έτσι και οι στίχοι είναι περισσότερο προσγειωμένοι στην πραγματικότητα παρά σε κάτι μεταφυσικό. Βέβαια δεν γίνεται SEPTICFLESH και να μην υπάρχουν και μεταφυσικές ανησυχίες μέσα. Υπάρχουν κομμάτια όπως το πρώτο που είναι το “Collector” το οποίο είναι μία ιστορία που έφτιαξα για κάποιον ο οποίος είναι συλλέκτης και συλλέγει κάποια ας πούμε αντικείμενα, τα οποία είναι τα κομμάτια του Όσιρι. Ως γνωστόν ο Όσιρις είχε δολοφονηθεί από τον αδερφό του τον Σεθ και σε κάποια φάση για να μην μπορέσει να επιστρέψει στη ζωή τον είχε κόψει σε πολλά κομμάτια. Στο τέλος όμως, ενώνονται όλα τα κομμάτια εκτός από ένα και καταφέρνουν να τον ξαναφέρουν πίσω τη ζωή. Αυτό το τραγούδι λοιπόν έχει αυτή την ιστορία από πίσω του. Είναι αυτός ο συλλέκτης ας πούμε που ψάχνει να βρει αυτά τα κομμάτια να τα ενώσει και να τα κάνει δικά του και επομένως να περάσει κι αυτός σε μία θεϊκή υπόσταση. Άρα υπάρχουν και τέτοιες ιστορίες υπάρχει και η ιστορία του Σωτήρη. Είναι άλλη μία ιστορία που έχω πρωταγωνιστή τον Ιεροφάντη και ολοκληρώνεται σε δύο μέρη. Αλλά πέρα από τις ιστορίες πού είναι τα κλασικά ας πούμε, τα υπόλοιπα κομμάτια είναι περισσότερο προβληματισμοί, περισσότερο σκέψεις γύρω από την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Είναι πιο προσγειωμένα στα γήινα γεγονότα, είναι πιο προσηλωμένα σε μια τέτοια κατεύθυνση, όχι τόσο μεταφυσική.
Από το “Communion” και εξής, οι SEPTICFLESH έχουν πάρει μία κατεύθυνση διαφορετική από τα πρώτα τους άλμπουμ. Μία κατεύθυνση προσανατολισμένη κυρίως σε πιο συμφωνικά μονοπάτια. Το καινούργιο σας άλμπουμ ας πούμε, θα λέγαμε ότι έχει και αρκετά τελετουργικά στοιχεία μέσα.
Δεν μπορούμε να μένουμε στάσιμοι! Υπάρχουν κομμάτια ας πούμε που ξεκινάνε αποκλειστικά από τον Χρήστο και οι υπόλοιποι αναλαμβάνουμε να τα εντοπίσουμε και να βρούμε το metal μέσα σε αυτά. Τα κομμάτια ξεκινάνε από μία βάση και πάνω σε αυτή χτίζονται ολόκληρα. Ο Σπύρος ας πούμε που είναι και μπασίστας τα βλέπει διαφορετικά, τα χτίζει διαφορετικά με τον δικό του τρόπο. Δημιουργεί μία συγκεκριμένη μυσταγωγική ατμόσφαιρα και παράλληλα και ο ίδιος ο Χρήστος στο συγκεκριμένο άλμπουμ κάποια κομμάτια έχει βάλει το metal πιο μπροστά επίτηδες και αυτό δίνει αυτό που λες το τελετουργικό. Αυτή η κατεύθυνση που έχουμε πάρει θα συνεχιστεί. Εξ αρχής, από τα πρώτα μας άλμπουμ, είχαμε πολλά επίπεδα στις συνθέσεις μας, απλά τότε δεν υπήρχε η γνώση και η ικανότητα τα στοιχεία αυτά να μπορούν να διανέμονται σε διαφορετικά όργανα έτσι ώστε να αναπνέουν καλύτερα γιατί όταν χρησιμοποιείς την ίδια συχνότητα σε μία κιθάρα και βάλεις άλλες δέκα κιθάρες να έχουν ακριβώς την ίδια συχνότητα μπορεί να έχεις κάτι το οποίο έχει μεν πολλά επίπεδα αλλά από τη στιγμή που με τις ικανότητες του Χρήστου ο οποίος στη δεύτερη περίοδο μας έχει γυρίσει πλέον με ένα Master στην κλασική σύνθεση. Αφού παράλληλα μεγαλώνοντας ωριμάζεις, σε νοιάζει το σύνολο μαζί με τη μουσική και το συναίσθημα να έχει μία ένταση μέσα σου και δεν σε νοιάζει η μελωδία να προέρχεται αποκλειστικά από τις κιθάρες. Φυσικά έχουμε και τα προσωπικά μας γούστα, δεν εστιάζουμε στο ότι πρέπει να πετάξω σώνει και καλά κάτι από την κιθάρα μπροστά. Απλά επιλέγουμε τι θα παιχτεί και πως, όταν έχουμε όλη την εικόνα μπροστά μας. Έτσι ούτε εγώ μπορώ να έχω την εικόνα πώς ακούγεται π.χ. κάτι, όταν ξεκινάω να γράφω κάτι. Αν θα παιχτεί και από ποιό όργανο αυτό θα τα αφήσω στον ίδιο το Χρήστο, ο οποίος μετά θα μου το παρουσιάσει. Έτσι λοιπόν μπορούμε να συνεχίζουμε να πειραματιζόμαστε συμφωνικά και επειδή μας αρέσει και επειδή είναι ένας ιδιόμορφος τρόπος που μας ανοίγει ορίζοντες, γιατί έτσι αναγκάζεσαι να έχεις το μυαλό σου όλη την ώρα σε εγρήγορση. Δεν επαναπαύεσαι, παρά συνεχίζεις να πειραματίζεσαι και εμείς επιλέγουμε να το κάνουμε, ακολουθώντας το δύσκολο δρόμο, αλλά αυτός ο δύσκολος δρόμος νομίζω ότι μας εξελίξει και αποδίδει. Οπότε σκοπεύουμε να συνεχίζουμε να το κάνουμε, γιατί ξέρουμε ότι έτσι εξελισσόμαστε. Φυσικά παίζει ρόλο ότι και ο κόσμος μας έχει αγκαλιάσει και μας στηρίζει γιατί χρειαζόμασταν μία μεγαλύτερη εταιρεία για να μπορούμε να τα φτιάξουμε όλα αυτά. Αν δεν έχουμε στήριξη, δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Όταν κάνουμε ένα πειραματισμό, στην αρχή, όταν είναι στα σπάργανα ακόμα δηλαδή, όπως με το συγκεκριμένο δίσκο που ανοίξαμε μία πόρτα σε ένα συγκεκριμένο στυλ, στον επόμενο θα ανοίξουμε την επόμενη πόρτα. Αυτή είναι η αλυσίδα επί της ουσίας δεν γίνεται κάτι έτσι απλά. Δοκιμάζεις, βάζεις κι άλλες ιδέες και λες «μήπως θα μπορούσα να συνδυάσω αυτό με αυτό» και έτσι μετά ανοίγεις και το επόμενο κεφάλαιο. Κάπως έτσι γίνεται γενικά. Στο καινούργιο άλμπουμ μάλιστα ο Ντίνος (σ.σ. Dinos “Psychon” Prassas), έχει τα πρώτα του συνθετικά credits σε δουλειά των SEPTICFLESH, έχοντας μάλιστα αναλάβει να φέρει σε πέρας μία από τις δυσκολότερες ιδέες του άλμπουμ.
“Infernus symphonica”. Γιατί στο Μεξικό, γιατί όχι στην Ελλάδα! Και φυσικά, θα το επαναλάβετε; Θα το φέρεται στην Ευρώπη και στην χώρα μας;
Δοκιμάσαμε ένα τεράστιο εγχείρημα με φοβερή επιτυχία. Γιατί στο Μεξικό και ποτέ στην Ελλάδα; Η πρώτη απάντηση είναι γιατί στην Ελλάδα κανένας δεν βρέθηκε να μας ανοίξει τις πόρτες. Αντιθέτως όταν επιχειρήσαμε να τις ανοίξουμε εμείς, βρήκαμε αντίσταση. Βρήκαμε μία παράξενη συμπεριφορά. Δεν ξέρω, υπάρχει εδώ στην Ελλάδα η άποψη ότι η κλασική μουσική είναι για συγκεκριμένο κοινό, ότι το metal είναι για συγκεκριμένο κοινό. Υπάρχουν κάποιες φοβίες που δεν έχουν ξεπεραστεί από κάποια άτομα. Ειλικρινά εμείς θέλαμε να το κάνουμε στην Ελλάδα για πολλούς λόγους. Κατ’ αρχάς επειδή είμαστε Έλληνες φυσικά, θα ήταν σίγουρα πιο εύκολο για μας, θα είχαμε πολύ αμεσότερη επαφή με την όλη οργάνωση και όλα αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα. Θα το δούμε, θα το σκεφτούμε και όπως κατάλαβες εμείς θέλουμε να το κάνουμε ούτως ή άλλως, γιατί αυτή είναι η μουσική μας. Αξιολογήσαμε οπότε και τις υπόλοιπες προτάσεις που είχαμε και η πρόταση που είχαμε από το Μεξικό, ήταν η σοβαρότερη πρόταση. Αξιολογήσαμε πάρα πολύ το γεγονός ότι ο διοργανωτής ήταν και μουσικός και ήταν και μέσα στη χορωδία, έχει και το πάθος και τα πάντα. Δηλαδή ήταν καταπληκτικό. Ήταν και το γεγονός ότι το κάναμε κάπου πάρα πολύ μακριά, είχαμε ένα τεράστιο πρόβλημα αν θα γεμίσουμε το χώρο, δεν ξέραμε αν θα τα καταφέρναμε ή όχι. Παίρνεις κάποια ρίσκα. Είπαμε ναι λοιπόν, ας το προχωρήσουμε, ας πάρουμε τα ρίσκα μας και θα βάλουμε τα δυνατά μας. Και φυσικά στηριχτήκαμε πάρα πολύ στο Χρήστο, επειδή επί της ουσίας αυτός οργάνωσε ότι κάναμε. Για τις πρόβες και τα υπόλοιπα, πήγε ο Χρήστος πολλές φορές στο Μεξικό στο προηγούμενο διάστημα για να τα οργανώσει όλα, να προμηθεύσει τις χορωδίες και την ορχήστρα με τις παρτιτούρες, είχε επαφή συνέχεια να βλέπει πως εξελίσσονται τα πράγματα. Μιλάμε για πάρα πολύ δουλειά. Και τελικά, όχι απλά είχε τρομερή επιτυχία, ήταν το κορυφαίο σημείο μας μέχρι τώρα. Τέλος πάντων συναυλιακά σίγουρα ήταν κάτι που μας επηρέασε όλους. Είπαμε ότι μπορούμε να ρισκάρουμε και να τα καταφέρουμε μόνοι μας, στηριζόμενοι μόνο στον εαυτό μας. Στο Μεξικό από τότε που παίξαμε διπλασιάσαμε το κοινό μας. Το Μεξικό πλέον είναι από τις μεγαλύτερες περιοχές με οπαδούς των SEPTICFLESH. Είμαστε σίγουροι ότι θα το ξανακάνουμε αυτό το εγχείρημα κάπου αλλού, θέλουμε να το φέρουμε στην Ευρώπη, μακάρι να το φέρουμε στην Ελλάδα. Πιστεύω θα έρθει κόσμος και από άλλες περιοχές της Ευρώπης, όπως και στο Μεξικό. Είδαμε οπαδούς από τη Ρωσία, είδαμε από Αμερική. Θέλουμε λοιπόν να το φέρουμε στην Ελλάδα. Βέβαια υπάρχει και το ζήτημα της πανδημίας τώρα που δεν είναι σταθερά τα πράγματα και επειδή έχει ένα τεράστιο κόστος, δεν μπορείς να ρισκάρεις αναβολές. Οπότε περιμένουμε πότε θα βρούμε το κατάλληλο χρονικό σημείο για να το ξανακάνουμε, πάντως σίγουρα θέλουμε να το ξανακάνουμε.
Σωτήρη από το 2018 και εξής αφήνεις την κιθάρα και κρατάς τα φωνητικά.
Εννοείς στα live, γιατί στις ηχογραφήσεις δουλεύω κανονικά σαν κιθαρίστας. Όταν συμμετέχω ζωντανά όμως, δυσκολεύει τα πράγματα η τρίτη κιθάρα και το να εμφανίζομαι στα live ως τραγουδιστής είναι πιο βολικό. Επίσης απελευθερώνει κι εμένα αυτό. Όσον αφορά την προσπάθεια να δώσω μία θεατρικότητα επιπλέον στο συγκρότημα γιατί έχω τα χέρια μου ελεύθερα και μπορώ να αφιερωθώ 100% στη φωνή και στη θεατρικότητα. Οπότε θεωρούμε ότι έτσι είναι καλύτερο. Όσον αφορά το οπτικό κομμάτι πάντα, θέλω να το τονίσω αυτό γιατί όντως μερικοί το έχουν παρεξηγήσει. Στο στούντιο, έχω κάνει πάρα πολλή δουλειά και συνεχίζω με τις κιθάρες, αυτό είναι το κυρίως όργανο μου.
Όταν βγαίνεις από πάνω στη σκηνή για να τραγουδήσεις, η εμφάνισή σου, η όψη σου, ο τρόπος σου, δείχνεις σαν να αναπαριστάς κάποια περσόνα. Ήθελα να σε ρωτήσω αν έχει κάποιο συμβολισμό όλο αυτό που παρουσιάζεις.
Αυτό είναι κάτι που προέκυψε και μου βγήκε εντελώς φυσικό. Θεωρώ ότι η μουσική μας σηκώνει μία θεατρικότητα ούτως ή άλλως, είναι και τα κομμάτια έτσι. Θεωρώ δηλαδή απολύτως φυσιολογικό να υπάρχει μία θεατρικότητα και επειδή οι υπόλοιποι έχουν να παίξουν το όργανό τους που τους εμποδίζει να δώσουν τη θεατρικότητά αυτή, έχω πάρει εγώ αυτό το ρόλο. Φυσικό, δεν ξέρω, δεν είχα στο μυαλό μου κάτι συγκεκριμένο, με βοηθάει πάρα πολύ η ενέργεια του live και τα ίδια τα κομμάτια γιατί τα νιώθω πιο πολύ έτσι. Δεν έχω δηλαδή στο μυαλό μου να παίξω κιθαριστικά σημεία και έτσι παίρνω την ενέργεια από όλο τον κόσμο, από όλους, από τα τραγούδια, όταν είμαι στο σανίδι και νιώθω μία μεταμόρφωση όταν το πατάω. Είναι κάτι πίσω από τον καθημερινό Σωτήρη, σαν να μπαίνω σε μία άλλη διάσταση, μία άλλη ψυχολογία.
Έχοντας πλέον μπει σε μία σχετική κανονικότητα με τις συναυλίες να έχουν ξεκινήσει, τι περιμένεις να δεις ενώ είστε «στο δρόμο»;
Οπαδός της μουσικής είμαι και εγώ. Θέλω και εγώ να βλέπω live οπότε δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία. Έχω μεγάλη ανάγκη να δω κάποιο live, να νιώσω αυτήν την ενέργεια. Οπότε, μόνο θετικά μπορώ να το δω αυτό τώρα. Επίσης νιώθουμε ότι τα καινούργια κομμάτια, γιατί στο σετ μας θα υπάρχουν αρκετά κομμάτια από το καινούργιο δίσκο, θα ακουστούν ωραία πάνω στη σκηνή. Επίσης πιστεύω ότι και ο κόσμος έχει μάθει τα τραγούδια πια, οπότε θεωρώ ότι θα μπορούν να τα τραγουδάνε και περιμένουμε ότι θα είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα η επιστροφή στα live!
Σε ευχαριστώ πολύ Σωτήρη, σίγουρα θα συναντηθούμε στις επόμενες συναυλίες σας, εύχομαι να πάνε όλα καλά!
Παρακαλώ! Να σαι καλά φίλε και σίγουρα θα τα πούμε! Ευχαριστώ και εγώ.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
