Το δίλημμα αυτού του μήνα, είναι κι αυτό κλασικό στο χώρο του metal και με αφορμή την κυκλοφορία του νέου δίσκου των SEPULTURA, αλλά και της περιοδείας των αδερφών Cavalera για το “Roots”, είπαμε να θέσουμε το ερώτημα: SEPULTURA ή Cavalera Brothers; Ιδού τι απάντησαν οι συντάκτες του ROCK HARD και όπως πάντα, μπορείτε να δίνετε στο τέλος τις δικές σας απαντήσεις!
SEPULTURA ο Σάκης Φράγκος
Θέλω να είμαι ειλικρινής. Συνολικά, τα άλμπουμ των SEPULTURA στη μετά-Cavalera εποχή, έχουν κάποια τραγούδια που μου αρέσουν, αλλά δεν είναι τα αγαπημένα μου. Επίσης, υπάρχουν δίσκοι των SOULFLY, όπως το “3” ή το “Dark ages”, που τους γουστάρω πολύ. Ξέρετε όμως κάτι; Ποτέ δεν άκουσα πολλές φορές κάποιον δίσκο των SEPULTURA από το “Against” και μετά, με λίγες εξαιρέσεις… Η αλήθεια είναι όμως, ότι πάντοτε εκτιμούσα το γεγονός ότι ο Kisser και οι υπόλοιποι, ποτέ δεν ακολούθησαν τον εύκολο δρόμο, δεν πάτησαν απλά στο παρελθόν, αλλά προσπαθούσαν να εξερευνήσουν νέα μονοπάτια στον σκληρό ήχο, άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε με λιγότερη επιτυχία. Προσπαθούν όμως. Δεν στηρίζονται μόνο στο όνομά τους ή σε επετειακές περιοδείες για το “Roots”. Και ο Kai Hansen, έπαιζε τραγούδια των HELLOWEEN όταν είχε κάνει τους GAMMA RAY, μετά από χρόνια όμως, τα ελαχιστοποίησε, διότι είχε ρεπερτόριο με το δικό του σχήμα. Αντίθετα, όσο περνάνε τα χρόνια, τα αδέρφια Cavalera προσπαθούν απεγνωσμένα να στηριχθούν αποκλειστικά στο παρελθόν τους, κάνοντας συνεχώς εμπρηστικές δηλώσεις εναντίον των SEPS (λες και ο Igor, δεν είχε «πουλήσει» τον αδερφό του παίζοντας μαζί με τους υπόλοιπους για πολλά χρόνια) και πάνω απ’ όλα, κυκλοφορώντας μετριότητες με τους CAVALERA CONSPIRACY (μόνο το μισό “Inflikted” είναι καλό). Ο δε Max Cavalera, μέχρι πριν λίγο καιρό, επιδιδόταν σε άτυπο διαγωνισμό κυκλοφορίας μέτριων έως κακών δίσκων με ρυθμούς μυδράλιου σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Το “Machine messiah”, είναι ένα αποστομωτικά καλό άλμπουμ, με ενορχηστρώσεις απίστευτες, που σβήνουν μονομιάς οποιοδήποτε δίλημμα μπορούσε να δημιουργηθεί, σε συνδυασμό με την περιοδεία-παρωδία για το “Roots”…
SEPULTURA ο Θοδωρής Κλώνης
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Οι δίσκοι των SEPULTURA με τους Cavalera Bros, θεωρούνται κάτι παραπάνω από απαραίτητοι, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας. Τα “Beneath The Remains” και “Arise” θεωρούνται δίσκοι-ορόσημο για το thrash ενώ και το “Roots” μπορεί να ξένισε κάποιους αλλά δημιούργησε ολόκληρη σχολή γύρω από το όνομα του. Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τόσο την ηγετική φυσιογνωμία του Max όσο τις ικανότητες του Igor. Από εκεί και πέρα το πράγμα έχει καταντήσει… βραζιλιάνικη σαπουνόπερα. Δηλώσεις εκατέρωθεν που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να δηλητηριάζουν το κλίμα ανάμεσα στις δυο πλευρές, κάνοντας πλέον όνειρο απατηλό την επανένωση των SEPS με το κλασικό line up. Από την μία λοιπόν έχουμε τους SEPULTURA να προσπαθούν να αποτινάξουν την σκιά των δύο αδερφών από πάνω τους, από την άλλη έχουμε τους Cavalera Bros να παίζουν είτε σαν CAVALERA CONSPIRACY, είτε σαν μισοί SEPULTURA περιοδεύοντας και παίζοντας όλο το “Roots”. Προσωπικά με έχει κουράσει η όλη ιστορία και αν πρέπει οπωσδήποτε να επιλέξω μια πλευρά, αφήνοντας έξω το War of Words και προσπαθώντας να το εξετάσω κάτω από αυστηρά μουσικό πρίσμα, θα επιλέξω τους SEPULTURA, έστω και χωρίς Max και Igor. Αυτό όχι μόνο για το χρυσό παρελθόν της μπάντας αλλά και γιατί θεωρώ ότι οι δυο Cavalera, αναμασώντας το παρελθόν δεν προσφέρουν τίποτα ενώ ούτε και σαν CAVALERA CONSPIRACY με ενθουσιάζουν. Μην παρεξηγηθώ. Δεν ισχυρίζομαι ότι όλα τα άλμπουμ των SEPS με τον συμπαθέστατο κατ’ εμέ Derrick Green διεκδικούν δάφνες ποιότητας, το αντίθετο θα έλεγα. Οι Cavalera Bros όμως με έχουν πραγματικά απογοητεύσει. Όσο και να γουστάρω σαν οπαδός τον Max να ωρύεται πίσω από το μικρόφωνο και τον Igor να βρίσκεται πίσω από το drum kit, για να μιλήσουμε αντικειμενικά, οι συνθέσεις τους κινούνται δυστυχώς, στη μετριότητα. Από την άλλη επιτέλους, πρέπει να σταματήσουμε κάποια στιγμή να συγκρίνουμε τους SEPULTURA του παρελθόντος με αυτούς του σήμερα. Αδικείται οποιαδήποτε προσπάθεια της μπάντας να δημιουργήσει κάτι το διαφορετικό. Αφήστε που, σύμφωνα με τα πρώτα δείγματα, το “Machine Messiah” αναμένεται να είναι δισκάρα!
CAVALERA BROS ο Θάνος Κολοκυθάς
Οι SEPULTURA έχουν πάψει να μας απασχολούν εδώ και 16 χρόνια σίγουρα. Με εξαίρεση το “Nation” που δεν με χάλασε σαν δίσκος, ότι έχει βγει μετά τον “Roots” είναι προσωπικά επιεικώς αδιάφορος. Και το “Nation” δεν ήταν δίσκος που έμπαινε σε σύγκριση με τις δουλειές τους όσο ήταν οι Cavalera στην μπάντα αλλά ήταν απλά ένας καλός δίσκος. Από την άλλη πλευρά τα αδέρφια (και ειδικά ο Max) μέσω των SOULFLY έβγαλε καλούς δίσκους που όμως δεν είχαν τον αντίκτυπο των “Arise”, “Chaos AD”, “Beneath The Remains” etc. Και με τους CAVALERA CONSPIRACY το “Inflikted” και το “Pandeamonium” ήταν καλοί δίσκοι … αλλά έως εκεί. Mε αφορμή τις περιοδείες των αδερφών Cavalera στο άλμπουμ “Roots” που είχαν κυκλοφορήσει προ 20ετίας, και το νέο δίσκο των SEPULTURA που ότι άκουσα με άφησε αδιάφορο, κατέληξα στο συμπέρασμα πως για να μεγαλουργήσουν ως μουσικοί, η μόνη λύση είναι η χημεία των SEPULTURA με Μax-Iggor-Andreas & Paulo Jr. Να αφήσουν εγωισμούς στην άκρη, να φύγει επιτέλους αυτός ο άνθρωπος που ακούει στο όνομα Derrick Green (ήμαρτον δηλαδή) και να συνθέσουν και να μεγαλουργήσουν ξανά. Η απάντηση στο δίλημμα SEPULTURA vs CAVALERA BROS, η πλάστιγγα γέρνει σαφώς προς τα αδέρφια Cavalera με γνώμονα ότι έχουν κυκλοφορήσει ως μουσικοί τα τελευταία 20 χρόνια που έχουν χωρίσει δρόμους. Ως φανατικός οπαδός των SEPULTURA (1986-1996), θεωρώ ότι και οι 2 πλευρές αδικούν τον εαυτό τους έχοντας κλωτσήσει 20 χρόνια, που πιθανότατα θα είχαν βγάλει έπη-δίσκους και παράλληλα θα μπορούσαν να κάνουν όσα project θέλουν για να εξελιχθούν ως καλλιτέχνες. Ας ελπίσουμε πως θα δούμε reunion αυτής της σύνθεσης κάποια στιγμή σύντομα.
SEPULTURA ο Δημήτρης Μπούκης
Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που ξέρει και γουστάρει τους SEPULTURA και να μην προτιμά την περίοδο που τα αδέρφια Cavalera ήταν στο συγκρότημα και κυκλοφόρησαν δισκάρες όπως τα “Beneath the remains”, “Arise” και “Chaos A.D.”. Το ερώτημα όμως όπως τέθηκε στην στήλη αυτή δεν είναι αυτό. Είναι στην παρούσα φάση ποιο από τα δύο στρατόπεδα προτιμούμε. Δύο στρατόπεδα που εξακολουθούν να βρίσκονται σε πόλεμο, με την πλευρά των Cavalera να ασχολείται πολύ περισσότερο.
Στην παρούσα φάση λοιπόν έχουμε τα δύο αδέρφια Cavalera, που οι τελευταίες τους κυκλοφορίες προσωπικά με αφήνουν παγερά αδιάφορο, κυκλοφορώντας την μία πατάτα μετά την άλλη και περιοδεύοντας σε όλο τον κόσμο παίζοντας όλο το “Roots”, στηριζόμενοι δηλαδή μόνο στο παρελθόν τους.
Από την άλλη έχουμε τους SEPULTURA που από την φυγή του Max και μετά δεν βρήκα ούτε ένα album που να μου αρέσει. Ακούγοντας όμως τα τελευταία τους δείγματα, “Phantom self” και “I am the enemy” από το album “Machine Messiah” που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες, έμεινα αρκετά ικανοποιημένος και κατάλαβα πως τουλάχιστον οι SEPULTURA προσπαθούν να γράψουν καλή μουσική που να ανταποκρίνεται στο όνομα της μπάντας, χωρίς να προσπαθούν να αντιγράψουν το μεγαλειώδες παρελθόν τους. Μένει φυσικά να ακούσω ολόκληρο το album..
Παρακολουθώντας λοιπόν τις παραπάνω εξελίξεις σκέφτομαι πως ένα από τα μεγάλα μας όνειρα, να δούμε τους SEPULTURA ξανά με τους Cavalera, τι νόημα θα είχε αν πραγματοποιούταν; Η μπάντα ιδρύθηκε από τα δύο αδέρφια αλλά αν είχαν μείνει στο συγκρότημα ποιο θα ήταν το μέλλον του; Να περιοδεύουν παντού παίζοντας όλο το “Arise”; Όταν τα μεγάλα συγκροτήματα μετατρέπονται σε παρελθοντολάγνες μπάντες, μόνο για μεγάλες αρπαχτές πάνε. Και πολύ αμφιβάλω αν γινόταν ένα reunion να έγραφαν album αντάξια του ονόματος των SEPULTURA. Άρα στην παρούσα φάση η απάντηση είναι μία : SEPULTURA! Αν στο μέλλον μας δείξουν οι Max και Iggor πως μπορούν να κυκλοφορήσουν κάτι καλό και φρέσκο, τότε το ξανασυζητάμε…
SEPULTURA ο Θοδωρής Μηνιάτης
Νομίζω πως τέτοια ερωτήματα μάλλον θα έπρεπε να είναι ρητορικά, χωρίς να περιμένεις απάντηση. Οι SEPULTURA από το 1987 μέχρι το 1993 με τις κυκλοφορίες τους “Schizophrenia” (1987), “Beneath The Remains” (1989), “Arise” (1991), και “Chaos A.D” (1993) δημιούργησαν δουλειές που θα μνημονεύονται για πάντα ως αντιπροσωπευτικό δείγμα του thrash/death ήχου. Από την άλλη οι αδελφοί Cavalera με τους CAVALERA CONSPIRACY δυστυχώς δεν έχουν ξεφύγει από την μετριότητα. Και οι 3 κυκλοφορίες τους, “Inflikted” (2008), “Blunt Force Trauma” (2011) και “Pandemonium” (2014) δεν κατάφεραν σε καμία περίπτωση να θυμίσουν τα χρυσά χρόνια των SEPULTURA. Ούτε καν οι SOULFLY δεν αγγίζουν όλη αυτή την μυστικιστική ατμόσφαιρα που είχαν οι SEPULTURA ειδικά στα “Beneath The Remains” και “Arise”, δυο δίσκοι που ηχούν τόσο «σάπιοι» όσο τους αξίζει. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την μυθική εμφάνιση τους στον Rodon Club όπου με τόσο «ξύλο» στο pit, κάποιοι έχασαν μέχρι και τα ρούχα τους! Ποιος μπορεί να μην παραδεχτεί ότι το “Orgasmatron” των MOTORHEAD είναι η καλύτερη διασκευή στο παγκόσμιο heavy metal με όλα τα παρακλάδια του και δημιουργήθηκε από αυτούς; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τι γινόταν στον metal κόσμο εκείνα τα χρόνια όπου όλοι μιλούσαν για τους SEPULTURA και υπήρχε φρενίτιδα ενθουσιασμού όπου εμφανιζόντουσαν; Ποιος μπορεί να αμελήσει ότι το τραγούδι “Roots” μαζί με τους PANTERA δημιούργησε μια ολόκληρη «ηχητική σχολή» που ακόμα και 20 χρόνια μετά πολλοί είναι επηρεασμένοι από αυτήν; Είναι κάποια πράγματα που δεν χωρούν αμφισβήτηση όσο «κολλημένος» ή παρωπιδιασμένος και να είσαι. Οι SEPULTURA της δεκαετίας 1986-1996 είναι ένα σχήμα που δεν θα ξαναβγεί ποτέ. Δυστυχώς ότι επακολούθησε μετά μέχρι και το τώρα, έχει καλές στιγμές, δεν θα ακουμπήσει ποτέ όμως εκείνα τα χρόνια. Νιώθω πολύ τυχερός που έζησα και τις τέσσερις δουλειές των SEPULTURA γιατί μόνο έτσι νιώθεις όλο το πνεύμα της κάθε κυκλοφορίας.
Υ.Γ: Η αρχή του δίσκου “Beneath The Remains” θα είναι για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μου.
SEPULTURA ο Ντίνος Γανίτης
SEPULTURA vs CAVALERA BROS. Ένα σώμα μία ψυχή. Από τη μία το όνομα των SEPULTURA και από την άλλη οι υπεύθυνοι για τη γιγάντωση του ονόματος SEPULTURA. To αφεντικό απεφάνθη και έτσι αυτή θα είναι η “μάχη” αυτού του μήνα. Στο κεφάλι μου μέσα το ιδανικό αποτέλεσμα θα ήταν η ισοπαλία και χωρίς γκολ μάλιστα. “Λευκό” 0-0 και όλοι ευχαριστημένοι. Εκτός από τους φιλάθλους και τους οπαδούς. Τα αδέρφια CAVALERA είναι οι SEPULTURA, κακά τα ψέματα. Μέχρι πρότινος, δηλαδή όσο ο Igor ήταν στη μπάντα, ένιωθες ότι εφόσον υπάρχει έστω ο ένας από τους δύο κάτι μπορεί να γίνει. Μέχρι που αποχώρησε για να συνεργαστεί με τον αδερφό του πραγματοποιώντας μια περιοδεία για το “Roots”, άλμπουμ το οποίο είχαν γράψει με τη μπάντα. Προσωπικά μου φάνηκε αδιάφορη η κίνηση αυτή, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του Max. Από την άλλη, τα πρώτα δείγματα από το νέο άλμπουμ των SEPULTURA είναι άκρως ενθαρρυντικά. Οι Seps δείχνουν να προχωράνε και πολύ σωστά πράττουν, καθώς η ζωή δε τελειώνει στα αδέρφάκια! Αν επιβεβαιωθούν και όσα ακούγονται για το νέο άλμπουμ τότε μιλάμε για ήττα ολκής των Cavalera Bros. Να ξεκαθαρίσω κάπου εδώ ότι οι SEPULTURA μου αρέσουν μέχρι και το μυθικό “Arise”. Η συνάρτηση της σκέψης μου όσων αφορά το αποτέλεσμα τίνει προς τους SEPULTURA. Και ο λόγος είναι απλός. Προχωράνε. Βρήκαν τη δύναμη και το κουράγιο (ψυχάρα Kisser) να ανασυγκροτηθούν και να ξεφύγουν από την κατάρα του ονόματος των Cavalera, ενώ από την άλλη τα αδερφάκια γατζώνονται από το όνομα της πρώην μπάντας τους για να κάνουν περιοδείες. Υπό αυτή τη λογική, αν και είπα ότι το ιδανικό αποτέλεσμα θα ήταν το Χ, οι SEPULTURA με καραβολίδα στις καθυστερήσεις έκαναν το 1-0 και πήραν τη νίκη!
CAVALERA BROS ο Θανάσης Μπόγρης
Άντε να απαντήσεις τώρα SEPULTURA ή Αφοί CAVALERA… Ας αρχίσουμε από τα δεδομένα. Οι αδερφοί Cavalera ήταν και θα συνεχίζουν να θεωρούνται, τουλάχιστον από εμένα, ως η ψυχή και ο πυρήνας των SEPULTURA. Με αυτούς στη σύνθεσή της η βραζιλιάνικη μπάντα μας έδωσε τους καλύτερους δίσκους της καριέρας τους, κάποιοι εκ των οποίων απέκτησαν και κλασικό status στο χώρο της ακραίας μουσικής με την πάροδο του χρόνου. Αναμφισβήτητο αυτό σαν γεγονός! Ο αντίκτυπος της αποχώρησης του Max στους Seps ήταν τεράστια και φάνηκε και στην ποιότητα των δίσκων που συνέχιζε η μπάντα να βγάζει. Για να μην είμαστε βέβαια και μηδενιστές, η μπάντα είχε κάποιες αναλαμπές και καλές στιγμές στα τελευταία κυρίως album της, αλλά από εκεί και πέρα το χάος όταν τίθεται θέμα σύγκρισης με την περίοδο που ο Max ήταν στο συγκρότημα. Πηγαίνοντας στους αδερφούς Cavalera, το πρώτο CAVALERA CONSPIRACY είχε προκαλέσει αίσθηση και προσωπικά, με είχε ταρακουνήσει τα μάλα με την ενέργεια, τη δύναμη και τη φρεσκάδα του. Τα επόμενα δύο έδιναν περισσότερο την αίσθηση μιας προσπάθειας αναμασήματος του “Inflicted” παρά δημιουργίας μιας αυτόνομής και ξεχωριστής καλλιτεχνικής πρότασης. Είναι φανερό πως o Max έχει ελαφρώς αρχίσει να “καίγεται” προσπαθώντας να δημιουργεί συνεχώς, ευρισκόμενος ταυτόχρονα σε τρία σχήματα (SOULFLY, CAVALERA CONSPIRACY & KILLER BE KILLED). Η πρόσφατη περιοδεία ROOTS που έβγαλαν τα αδέρφια στο δρόμο, αρχικά με βρήκε λίγο σκεπτικό ως προς τις προθέσεις της, αλλά κατόπιν ώριμης (sic) σκέψης πιστεύω πως δεν είναι άσχημο σαν event, δίνοντας απ’ τη μία στον οπαδό μια ευκαιρία να ταξιδέψει λίγο στο χρόνο και να πάρει μια γεύση από τις τελευταίες ένδοξες μέρες των SEPULTURA. Από την άλλη, ίσως είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τα αδέρφια να κάνουν κάτι διαφορετικό και πέρα από τα τετριμμένα, να το ευχαριστηθούν και ενδεχομένως να λάβουν εκείνο το ερέθισμα που θα τους επιτρέψει να δημιουργήσουν κάτι καλύτερο και πιο δυνατό από αυτό που μας έδειξαν στις τελευταίες τους δουλειές. Ψήφος ελπίδας λοιπόν στους CAVALERA Bros…
SEPULTURA ο Λευτέρης Τσουρέας
Είναι από τις φορές που τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους! Από τη μια έχεις μια μπάντα που συνεχίζει να παράγει μουσική με νεωτεριστικά στοιχεία και από την άλλη μουσικούς που ζουν με το φάντασμα του παρελθόντος τους. Τα πράγματα εξαρχής όμως δεν ήταν έτσι…
Όταν έφυγε ο Max από τους Seps το 1996, ήταν δεδομένο ότι θα έκανε σχήμα του οποίου ο ήχος θα συγγένευε με τους SEPULTURA του “Roots”. Οι SOULFLY των late 90’s ήταν από όλες τις πλευρές ένα πολύ πετυχημένο σχήμα. Αντίθετα στις τάξεις των Seps τα πράγματα ήταν δυσοίωνα: Ένας μέτριος πρώτος δίσκος με τον Derrick Green στα φωνητικά και τα φώτα της δημοσιότητας να απομακρύνονται ολοένα από πάνω τους. Όλο αυτό το σκηνικό συνεχίστηκε μέχρι που έφυγε ο αδερφός του Max, Igor Cavalera, και έφτιαξαν τους CAVALERA CONSPIRACY. Από εκεί φάνηκε το πισωγύρισμα να αλλάζει στρατόπεδο και οι αδερφοί Cavalera να ρετρολαγνούν πάνω στο πτώμα των παλιών SEPULTURA! Αντίθετα οι SEPULTURA με μπροστάρη τον κιθαρίστα τους Andreas Kisser άρχισαν να παραδίδουν τον έναν καλύτερο δίσκο μετά τον άλλο!
Και τί έχουμε εν έτει 2017; Μια μπάντα με καινούριο δίσκο που αφήνει τις καλύτερες των εντυπώσεων και ένα δίδυμο που βγαίνει με 60λεπτα σετ να υπενθυμίσει τι έκανε κάπου, κάπως κάποτε πριν 20 χρόνια. Η επιλογή με ποιανού το μέρος θα πάρετε προκύπτει από τις προσδοκίες σας! Προσωπικά σέβομαι πολύ περισσότερο τους σημερινούς SEPULTURA από τους αδερφούς Cavalera! Κι αυτό γιατί ζουν το σήμερα και δεν πατάνε στο παρελθόν τους για να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη τους κάτω από το βαρύ τους όνομα. Και μόνο ο σεβασμός αρκεί για να τους προτιμήσει κανείς…
SEPULTURA η Έλενα Βασιλάκη
Return to the roots… Κανένα project δεν μπορεί να ξεπεράσει τους SEPULTURA.
Είναι δεδομένο και φάνηκε με την ανταπόκριση του κόσμου στην συγκεκριμένη περιοδεία. Όσο καλοφτιαγμένες ιδέες να έχει ένα σχήμα , του λείπει το πάθος και αδιαφορία να ακολουθήσει φόρμουλες. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι οι αρχικές χημείες και η αθωότητα που μπορεί να κρύβει μια μπάντα στην αρχική της μορφή δύσκολα μπορεί να ξεπεραστεί.
SEPULTURA ME CAVALERA ο Γιώργος Κόης
Χμ. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αν το δίλημμα ήταν πριν μερικά χρόνια, ανάμεσα στους SEPS και τους SOULFLY θα διάλεγα με κλειστά μάτια τους δεύτερους. Δυστυχώς, η πιο σωστή κίνηση για όλους θα ήταν μετά το “Roots” να κλείσει οριστικά το μαγαζάκι κι ο καθένας να τραβήξει τον δρόμο του. Αντ’ αυτού όμως, ο Max επέλεξε να συνεχίσει στην τότε ηχητική προσέγγιση με τους SOULFLY, ο δε Kisser προτίμησε να συνεχίσει (με την παραίνεση και του Igor βεβαίως, για να μην ξεχνιόμαστε).
Το αποτέλεσμα; Εδώ και σχεδόν μια εικοσαετία, οι SEPULTURA να έχουν βουλιάξει στην ανυπαρξία και στην αδιαφορία. Χωρίς ούτε μια αξιοσημείωτη στιγμή για να έχεις να θυμάσαι μέχρι και σήμερα. Δώσε “Arise” και “Beneath the remains” στο λαό.
Προσωπικά, έχω ορκιστεί να μην δω on stage τους SEPS αν δεν έρθουν τα πράγματα στην πρότερη του “Roots” κατάσταση. Από την άλλη, τα αδέρφια κυκλοφορούν συνεχόμενες πατάτες. Αν όμως είχα το μαχαίρι στο λαιμό, θα έλεγα τους Καβαλέρες (sic), μόνο και μόνο γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
SEPULTURA ο Γιώργος Κουκουλάκης
Η διαμάχη αυτή είναι πραγματικά άτοπη και κακώς ο Max Cavalera συνεχίζει να ρίχνει λάδι στην φωτιά. Μπορεί ο μουσικός συναγωνισμός να είναι θεμιτός, αλλά οι δηλώσεις του, συνεχίζουν να δείχνουν την ίδια ανωριμότητα με τον νεότερο Max που αποφάσισε να παρατήσει την ίδια του την μπάντα, για μια όχι και τόσο επαγγελματική αφορμή. Στην πορεία μας έδωσε σπουδαίες στιγμές με τους SOULFLY αλλά λοξοδρόμησε. Τελευταία με τους CAVALERA CONSPIRACY φαίνεται πως κάνει το ίδιο, αφού μετά το αξιόλογο ντεμπούτο της συνεργασίας του με τον αδερφό του (ο οποίος να υπογραμμίσουμε πως παρέμεινε μέλος των SEPULTURA για χρόνια μετά την αποχώρηση του μεγάλου) πάλι λοξοδρομούν. Αντιθέτως οι εναπομείναντες, έδειξαν πιστοί στις αρχές της μπάντας και σταθερά σηκώνουν το βάρος του ονόματος και της ιστορίας της μπάντας. Μπορεί να έκαναν ατυχείς μουσικές κινήσεις (το δύσκολο “A-lex”, αλλά και το αχώνευτο “The mediator…”) αλλά η προσήλωσή τους στην μουσική τους, τους ανεβάζει στην εκτίμησή μου και μάλιστα όταν ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν μια απίστευτη δουλειά, διότι περί αυτού πρόκειται, τότε σίγουρα κερδίζουν κατά κράτος την σύγκριση αυτή. To “Machine Messiah” είναι φοβερό.
SEPULTURA ο Πάνος Δρόλιας
Όλη αυτή η συζήτηση και ο μικρός χαμός που προκλήθηκε στις τάξεις των παλαιών και νεότερων οπαδών των SEPULTURA, έπειτα από την απόφαση των αδερφών Cavalera να πραγματοποιήσουν μια παγκόσμια περιοδεία για τον εορτασμό της συμπλήρωσης δυο δεκαετιών από την κυκλοφορία του “Roots” συν το μίνι «στόλισμα» του Max στους άλλοτε συνοδοιπόρους του, μου έμοιαζε ευθύς εξαρχής με ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Ξεκάθαροι «χαμένοι» στην (άτυπη) μάχη των εντυπώσεων είναι για μένα οι ίδιοι οι Cavalera και πολύ περισσότερο ο Max. Ουδείς εξάλλου αμφισβήτησε ποτέ ότι χωρίς αυτόν οι SEPULTURA δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με την προ-“Roots” εποχή τους. Όταν όμως έχεις χτίσει μια αξιοπρεπή πορεία με τους SOULFLY εδώ και τόσα χρόνια και παράλληλα τρέχεις ένα-δυο projects για να συντηρείς το όνομα σου μέσα στη metal πιάτσα, ποιος ο διαβολεμένος λόγος να βγαίνεις και να τα χώνεις στους…απέναντι ειδικά όταν αυτοί εξακολουθούν να κρατούν μια μετριοπαθή στάση; Μήπως επειδή κατά βάθος…τσινάνε μπροστά σε ένα ενδεχόμενο reunion ή επειδή νομίζεις ότι παίζεις καλύτερα τα ακόρντα του “Ratamahatta”; Θα μου πείτε βέβαια πρώτη φορά το έχουμε δει το έργο; Σίγουρα όχι. Τα παραδείγματα, άλλωστε, είναι αμέτρητα. Το κακό όμως είναι ότι ενώ κατά βάθος ξέρουμε πως αργά ή γρήγορα θα εξελιχθούν τα πράγματα, ανεχόμαστε συνέχεια όλο αυτό το εκνευριστικό σούσουρο που λυσσομανάει μόνιμα για πλευρές, χαμένους, στρατόπεδα και «καθαρά κούτελα». Με την ταλαίπωρη την μουσική όμως τι γίνεται;
9-3 και άνετη επικράτηση για τους SEPULTURA απέναντι στα αδέρφια Cavalera. Για να δούμε όμως, ποια είναι η δική σας άποψη;
