a
Μετά το μάλλον “χλιαρό” για τα μέτρα και τα σταθμά τους “Tiara”, οι SEVENTH WONDER πυκνώνουν τον χρόνο δισκογραφικής τους επανένταξης και τέσσερα χρόνια μετά το προαναφερθέν, ανακάμπτουν με το έκτο συνολικό τους άλμπουμ που φέρει τον τίτλο “The testament”. Γνώριμοι στη progressive metal κοινότητα οι Σουηδοί, μετά από δύο αξιόλογους δίσκους που λειτούργησαν ως συστατική επιστολή στο ευρύ κοινό (“Become” και “Waiting in the wings”), μας έστειλαν “αδιάβαστους” με τα εξαιρετικής σύλληψης και μουσικότητας “Mercy falls” & “The great escape”. Η πρόσληψη, ωστόσο, του τραγουδιστή τους Tommy Karevik στους KAMELOT ως αντικαταστάτη του αποχωρήσαντος Roy Khan, αποτέλεσε τροχοπέδη στην πορεία του κουιντέτου. Το momentum που με κόπο είχε κτιστεί, διεκόπη μάλλον βάναυσα για αρκετά σημαντικό χρονικό διάστημα και όταν το 2018 το “Tiara” έκανε την εμφάνισή του στις προθήκες των δισκοπωλείων, αρκετά πράγματα είχαν διαφοροποιηθεί σε σχέση με το παρελθόν. Το παραδοσιακό prog metal όπως το γνωρίζαμε από τα 90s και που ήταν το κυρίαρχο όχημα έκφρασης των S.V. είχε παραχωρήσει την θέση του σε πιο alternative και εναλλακτικές φόρμες, με αποτέλεσμα τόσο οι εταιρείες όσο και το κοινό να στρέψουν –ως επί το πλείστον- εκεί την προσοχή τους…
Και η ίδια η μπάντα έδειχνε ελαφρώς αποπροσανατολισμένη. Το ένιωθες έντονα στην ακρόαση του “Tiara”. Μία διάχυτη αίσθηση του να βάλουμε όσα περισσότερα ριφ και μελωδίες μέσα στα τραγούδια, να τα “παραφουσκώσουμε”, να ξεχειλώσουμε και την διάρκεια και βλέπουμε… Προφανώς και δεν λειτούργησε το πείραμα. Oι SEVENTH WONDER ήταν μουσικά εγκλωβισμένοι στην ίδια τους την επιτυχημένη συνταγή. Λογική η απουσία τεσσάρων χρόνων, προβληματισμός για το παρόν αλλά και που θέλουν να οδηγηθούν στο μέλλον, τροφή για σκέψη και αναμονή… Η οποία και –ευτυχώς- έληξε με τον έκτο τους δίσκο “The testament”. Δεν μπορώ να κρύψω τον ενθουσιασμό μου και δεν προτίθεμαι να βάλω φρένο στην εκροή κοσμητικών επιθέτων. Όχι απλά γιατί ανέμενα πως η πεντάδα θα ανέκαμπτε από την στιγμή που εκ προοιμίου είναι μουσικοί αλλά και συνθέτες υψηλού επιπέδου και τοποθέτησαν σε μια λογική αλληλουχία τις σκέψεις τους. Κυρίως διότι το “The testament” ηχεί τόσο ώριμο, περιπετειώδες αλλά συνάμα εύκολα προσβάσιμο ακόμα και από ανθρώπους που δεν έχουν τις θερμότερες των σχέσεων με το progressive. Ακολουθεί την γνώριμη αισθητική, φιλοξενεί συνθέσεις που δεν πλατειάζουν αλλά παρουσιάζονται μεστές και συγκροτημένες, παρέχοντας όμως την δυνατότητα στα μέλη τους να αναδείξουν το ταλέντο και την ικανότητά τους να ηχούν ελκυστικοί. Ο Tommy Karevik μας χαρίζει ορισμένες εξαιρετικές ερμηνείες και είναι κοινώς αποδεκτό πως η παρουσία του στους KAMELOT τον βοήθησε αρκετά στο να εξελίξει ακόμα περισσότερο την χαρισματική του φωνή, στοιχείο που φροντίζει να το αποδεικνύει ανά τακτά διαστήματα.
Το εισαγωγικό “Warriors” βάζει τον ακροατή απευθείας στο κλίμα του δίσκου με την έντονο μελωδικό του και άμεσο χαρακτήρα, το “The light” συνιστά μία από τις πιο όμορφες στιγμές, το “The red river” παραπέμπει ευθαρσώς στους KAMELOT, στο “Mindkiller” η ποιοτική στάθμη του “The testament” ανεβαίνει αισθητά, τα σχεδόν εννιά λεπτά του “Under a clear blue sky” κυλούν “σαν νεράκι”, η δε αποφώνηση που έρχεται με το ταξιδιάρικο “Elegy” σε πιο χαλαρούς ρυθμούς με πληθώρα συμφωνικών στοιχείων, ακουστικών περασμάτων και την ζεστή ερμηνεία του Karevik να ξεχωρίζει για ακόμα μια φορά. Ιδιαίτερα συνεκτική κυκλοφορία για τους SEVENTH WONDER το “The testament” έρχεται να σβήσει τις όποιες αρνητικές σκέψεις δημιούργησε ο προκάτοχος του, με όλα τα όργανα να λειτουργούν αρμονικά και με αποκλειστικό γνώμονα την δημιουργία μιας ελκυστικής παλέτας χρωμάτων που τιμούν τόσο τους δημιουργούς τους όσο και το progressive metal εν γένει! Διαυγέστατη παραγωγή, πανέμορφο φουτουριστικό artwork από ένα δικό μας παιδί που έχει καταθέσει τα διαπιστευτήρια του σε παγκόσμιο επίπεδο, τον Γιάννη Νάκο, μία από τις κυκλοφορίες εκείνες που θα πλασαριστούν εύκολα στο Top 20 της χρονιάς που διανύουμε…
8 / 10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
