Εννοείται πως δεν μπορώ να ξεχάσω με τίποτα το κόλλημα που είχα φάει με το “Sound of madness” των SHINEDOWN, το καλοκαίρι του 2008 που είχε κυκλοφορήσει. Απόλυτος hard rock, alternative rock, όπως-θέλετε-πείτε-τον δίσκος, με τρομερές συνθέσεις κι έναν χαρισματικό τραγουδιστή που ακούει στο όνομα Brent Smith. Εκπληκτικό και το “Amaryllis” που ακολούθησε, εκατομμύρια πωλήσεις, παίζουν παντού στο αμερικάνικο ραδιόφωνο, φοβερές περιοδείες, αλλά το “Threat to survival” μου τα χάλασε λίγο. Πιο cheesy απ’ ότι θα ήθελα, με μεγάλες επιτυχίες, αλλά στο σύνολό του σαφώς πιο αδύναμο.
Οι SHINEDOWN, λοιπόν, βγήκαν δύο μήνες στο δρόμο με τους IRON MAIDEN και μπήκαν στο στούντιο να γράψουν το “Attention, attention”. Εντάξει, τα παλικάρια έχουν χάρισμα στο songwriting. Σίγουρα το άλμπουμ που παρουσιάζουμε, δεν είναι η κορυφαία τους στιγμή, με το leading single, το “Devil”, να είναι απογοητευτικό, αλλά στο σύνολό του το «σχεδόν» concept άλμπουμ στέκεται σε υψηλά επίπεδα κι όπως συνηθίζουν, μας αφήνουν τα καλύτερα για το τέλος. Οι πειραματισμοί, δίνουν και παίρνουν στην αρχή, με το ομώνυμο κομμάτι να «ραπάρει» σε σημεία και το ‘Kill your conscience” να δοκιμάζει ηλεκτρονικούς ήχους, υπάρχουν όμως τα “Monsters”, “Pyro”, “Creatures”, “Evolve” και “The human radio” (που είναι το δεύτερο single), που είναι κλασικά τραγούδια SHINEDOWN.
Σίγουρα, το pop στοιχείο δεν λείπει σε πολλά σημεία του “Attention, attention” (βλέπε “Get up”), όμως όταν ένα συγκρότημα είναι πραγματικά mainstream κι έχει αποδείξει πως έχει αστείρευτο ταλέντο να γράφει μελωδικές κομματάρες, εννοείται ότι εμπεριέχεται το pop στοιχεία στη μουσική του και δεν με χαλάει καθόλου μα καθόλου. Ξέρω ότι πολλοί ακραιφνείς μεταλλάδες, δεν ασχολούνται με τέτοιου είδους ακούσματα –και καλά κάνουν αν δεν γουστάρουν. Όσοι όμως ακούτε ραδιοφωνικό rock, με αρκετά metal στοιχεία, προτιμείστε την πρώτη κατηγορία και τους SHINEDOWN. Μπορεί το “Attention, attention”, να μην είναι η καλύτερη δουλειά τους, είναι όμως μια αρχή.
7 / 10
Σάκης Φράγκος
