Οι αγαπημένοι μου κάτοικοι Στοκχόλμης επιστρέφουν με το όγδοό τους άλμπουμ, μετά το “A dream of lasting peace” του 2017, πιστοί στις αρχές που ακολουθούν (δισκογραφικά) από το 2004 και το “A new day dawning”. Ως συγκρότημα δε, υπάρχουν από το 1999. Εκ των πρωτοπόρων λοιπόν του retro rock κινήματος και της αναβίωσης του ήχου των late 60s ως και late 70s, με πλούσια δισκογραφία, σταθερά ποιοτικοί, ήταν βέβαιο προτού καν πατήσω το “play” πως δε θα απογοητευτώ ούτε αυτήν τη φορά.
Με το “Final stand” που ξεκινά το “The secret of our time”, θα μπορούσε κανείς να οδηγηθεί αρχικά στο λανθασμένο συμπέρασμα πως η μπάντα έχει αποφασίσει μία χάραξη πορείας προς την ψυχεδέλεια. Λανθασμένα όμως, αφού όπως αποδεικνύεται στη συνέχεια, δεν εγκαταλείπονται ούτε στο ελάχιστο οι hard rock και blues επιρροές. Πραγματικά, οι Σουηδοί με την έναρξη του νέου τους άλμπουμ, κοιτάζουν προς τους HAWKWIND, κλείνοντάς τους το μάτι. Special effects, space πλήκτρα και πολλά «μπλιμπλίκια», να «χορεύουν» αντάμα με τα συνήθη rock όργανα. Στη συνέχεια όμως, το “Siren song” καλεί στο παιχνίδι τους DEEP PURPLE και το τσαχπίνικο μπασάκι του “Organic intelligence” καθορίζει τους κανόνες αυτού. Στα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ, το group ως είθισται, φανερώνει επιρροές από ANIMALS και GRAND FUNK RAILROAD, μέχρι URIAH HEEP. Τεράστια γκάμα επιλογών από καλλιτέχνες που μεγαλούργησαν από το 1965 ως το 1975, υπό την οπτική του σύγχρονου, που λατρεύει το παλαιό. Τρανή απόδειξη ως προς αυτό, η χρησιμοποίηση οργάνων όπως το hammond, το φλάουτο, clavinet, rhodes piano και η τέλεια, αναλογική παραγωγή. Προσωπικές καθαρά επιλογές, όσον αφορά τώρα τα τραγούδια αυτά καθαυτά, η τριάδα “Daughters of the mountains”, “Have no fear” και “Imaginary borders”, που κλείνει το άλμπουμ.
Οι SIENA ROOT, με νέα σύνθεση για ακόμη μία φορά, στηριζόμενοι στις εξαίσιες κιθάρες τους, στο ανάλογης «κοπής» rhythm section, στη σωστή και ευφάνταστη χρήση πλήκτρων και πάνω από όλα στις δύο υπέροχες γυναικείες φωνές (Zubaida Solid και Lisa Lystam), που κοσμούν τους στίχους ερμηνεύοντάς τους και όχι απλά τραγουδώντας τους, συνεχίζουν ένα ζηλευτό σερί. Σίγουρα δεν θα απογοητεύσουν τους ήδη υπάρχοντες φίλους τους, πιθανόν να κερδίσουν και κάποιους νέους, οπωσδήποτε όμως έχουν καθαρή τη συνείδησή τους που τους ορίζει να rock-άρουν χωρίς «στεγανά» και «πρέπει».
8/10
Δημήτρης Τσέλλος
