Φαντάζομαι ότι αν όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι εκεί έξω έχουν ακούσει τη νέα δουλειά των SKID ROW και έχουν διαβάσει τα θετικά –σε γενικές γραμμές- σχόλια στο διαδίκτυο τα οποία ως επί το πλείστον επικεντρώνονται στην παρουσία του Erik Gronwall πίσω από το μικρόφωνο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ανήκω σε όλους αυτούς που αποθεώνουν το δίσκο….και θα σας εξηγήσω παρακάτω τους λόγους. Να τονίσω απλώς χωρίς καμία διάθεση απολογητικού χαρακτήρα ότι οι SKIDS είναι από τα πιο αγαπημένα μου σχήματα στο χώρο και αν οι GUNS δεν είχαν κυκλοφορήσει ποτέ το “Appetite…” το ομώνυμο άλμπουμ των SKID ROW θα ήταν για τον γράφοντα το καλύτερο ever ντεμπούτο όλων των εποχών. Τόσο απλά!
Πάμε στο “The gang’s all here” τώρα. Καταρχάς, ο τίτλος είναι παραπλανητικός και περιπαικτικός μαζί αφού όλοι ξέρουμε ποιος λείπει κυρίως (χωρίς να υποτιμώ την απουσία του Rob Affuso). Δεν θα υπεισέλθω εκ νέου στην άποψη μου για τον Gronwall. Ο τύπος είναι ένας ταλαντούχος και χαρισματικός τραγουδιστής ο οποίος όμως ΔΕΝ έχει θέση στους SKIDS. Ναι, το ξέρω ότι πιθανότατα θα σας φανεί ερειστικό αλλά δεν γίνεται να είναι ένα Fan Boy μπροστάρης σε μία τόσο εμβληματική μπάντα. Οι Snake και Bolan, αφού δεν μπορούν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με τον Seb, χρειάζονταν έναν συνομήλικό τους που να είχε ζήσει από πρώτο χέρι την Αμερική των 80ς. Όσο καλός και να είναι ο Erik πίσω από το μικρόφωνο (που είναι, χωρίς καν δεύτερη σκέψη), είναι τελείως παράταιρος πάνω στη σκηνή μαζί τους ή για να το θέσω πιο κομψά, δείχνει αμήχανος δίπλα στους τρεις παλιούς συμπαίκτες του.
Πάμε στα τραγούδια τώρα. Τα περισσότερα παίρνουν θετικό πρόσημο αν και υπάρχουν συνθέσεις που θα μπορούσα να ζήσω και χωρίς αυτές (π.χ. το βδελυρό “Time bomb”). Ωστόσο, το εναρκτήριο “Hell or high water”, το “When the lights come on” και “Resurrected” θυμίζουν κάτι από τους παλιούς καλούς SKIDS. Το σωστό attitude είναι εκεί, τα κομμάτια είναι δουλεμένα, τα backing vocals εξαιρετικά και γενικά μιλάμε για άριστο hard rock παλιάς κοπής. Με άλλα λόγια…αυτό ακριβώς που θέλουμε. Τα υπόλοιπα τραγούδια κινούνται σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο αλλά δεν έχουν την ίδια…στόφα με τα τρία προαναφερθέντα. Το προβληματικό, ωστόσο, σημείο του “The gang’s all here” είναι ότι είναι δήθεν και σαφώς επιτηδευμένο…τουλάχιστον στα μάτια μου. Είναι μια εξόφθαλμη προσπάθεια των Snake & Sabo να γράψουν όπως την περίοδο 1989-1991 με μία σύγχρονη παραγωγή χωρίς να είναι 100% σίγουροι για αυτό. Λείπει κάτι και όλοι ξέρουμε τι είναι αυτό το κάτι που λείπει.
Το “The gang’s all here” παίρνει μεν θετικό πρόσημο αλλά δεν σε «αναγκάζει» να πας και να το αγοράσεις κιόλας. Παρόλα αυτά χαίρομαι που ο κόσμος δίνει μία ακόμη ευκαιρία στους SKIDS μετά από πολλά πέτρινα χρόνια. Το ερώτημα πάντως παραμένει: αν την ίδια μέρα έπαιζαν οι SKIDS και ο Sebastian Bach που θα επιλέγατε να πάτε; Εγώ δεν θα το σκεφτόμουν καν…
7 / 10
Σάκης Νίκας
